Γιατί τρέχουν όλοι ξαφνικά να φτάσουν στον Άρη;

Συγκεκριμένα οι μπαρουτοκαπνισμένοι βετεράνοι της υπόθεσης, οι ΗΠΑ, στέλνουν το πέμπτο τους (και πιο ικανό) rover -ονόματι Perseverance-με τιμή αντιπροσωπείας 2,7 δις. δολλάρια και στόχο να ανακαλύψει στοιχεία ότι υπήρχε παλιότερα ζωή στον Άρη. Επίσης θέλε να μαζέψει ένα μάτσο πέτρες που κάποια στιγμή φιλοδοξεί να τις φέρει πίσω στην Γη και να κάνει ‘παρέα’ στο έτερο rover, το Mars Curiosity, που βολοδέρνει στον Άρη από το 2011.

Η Κίνα, με την σειρά της, φιλοδοξεί να χτίσει πάνω στo επιτυχημένο momentum της από την πρόσφατη εξερεύνηση της σελήνης με το να προσγειώσει, προφανώς για πρώτη φορά στην ιστορία της, ένα δικό της ρομποτικό όχημα.  Ενώ η νέα και φιλόδοξη διαστημική υπηρεσία των ΗΑΕ θέλει να στείλει ένα δορυφόρο γύρω από τον πλανήτη για να μελετήσει την ατμόσφαιρά του, με extra bonus ότι πρόκειται για την πρώτη διαπλανητική αποστολή που επιχειρεί ένα αραβικό έθνος.

 

Προσοχή. Mόνο δεδομένο δεν είναι ότι και οι τρεις αποστολές θα είναι επιτυχημένες, αφού ο Άρης θεωρείται ήδη γκράντε νεκροταφείο αποτυχημένων διαστημικών αποστολών (με 50% ποσοστό αποτυχίας-μεταξύ των οποίων και η τελευταία απόπειρα Κίνας-Ρωσίας το 2011). Κάτι που θα γνωρίζουμε τον επόμενο Φεβρουάριο όταν τα τρία σκάφη διανύσουν τα 483 εκ. χιλιόμετρα διαστημικού κενού που χωρίζουν το ρημαγμένο σπίτι μας με το ‘του κουτιού’ εξοχικό που φιλοδοξούμε -ως ανθρωπότητα- να κατασκευάσουμε.

Ενώ προφανώς και δεν υπάρχει κάποια φοβερή συνομωσία πίσω από το timing των αποστολών, πέρα από το γεγονός ότι αυτό το διάστημα ήταν το καλύτερο από άποψη δυνατότητας μειωμένης κατανάλωσης καυσίμων λόγω των ευνοϊκών τροχιών των δυο πλανητών.

Αν και η αλήθεια είναι ότι κάτι ο Elon Musk και η εμμονή του να αποικίσει το διάστημα (αυτόν τον Μάιο έστειλε ανθρώπους στο διάστημα, με κόστος μόλις 55 εκ. δολάρια ανά αστροναύτη σε σχέση με το 1,7 δις που στοιχίζει κάθε πτήση του διαστημικού λεωφορείου της NASA).

Κάτι η συνεχιζόμενη συλλογική εμμονή που έχουμε με τον συγκεκριμένο ξερόβραχο (αντί να κοιτάζουμε πως να σώσουμε το γαλάζιο διαμάντι μας). Και κάτι ακόμη το γεγονός ότι κοστίζει μόλις 200 εκ. δολάρια για να κάτσεις να παίξεις διαστημικό πόκερ (τόσο στοίχισε στα ΗΑΕ η όλη φάση), οπότε όλο και περισσότερα κράτη δηλώνουν το διαστημικό παρών (με πιο value for money την Ινδία που έστειλε δορυφόρο στον Άρη πριν από 7 χρόνια, έναντι μόλις 73 εκ. δολαρίων). Και εννοείται πως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε τόσο με επιστημονική αναγκαιότητα (υπάρχουν ήδη 6 δορυφόροι γύρω από τον Άρη) όσο όλο το θέμα είναι ζήτημα εθνικού γοήτρου.

Παρόλαυτα οι ειδικοί επιμένουν πως δεν έχουμε να κάνουμε αυτή την στιγμή με μια νέα κούρσα του διαστήματος και ότι -σε περίπτωση που οι Κινέζοι δεν προσγειωθούν- μοναδικός παίκτης τα επόμενα χρόνια θα παραμείνει οι ΗΠΑ (με 8 επιτυχημένες μη επανδρωμένες αποστολές στον Άρη και σχέδιο να στείλει αστροναύτες στην Σελήνη το 2024 και από εκεί στον Άρη από το 2030 και μετά).

Μια πρωτοκαθεδρία που απειλούν δυνητικά ο Musk που θέλει να στείλει 1 εκ. ανθρώπους στον Άρη μέχρι το 2050, ο Jeff Bezos που οραματίζεται αιωρούμενες ανθρώπινες αποικίες με καιρό τύπου Χαβάη και τα ΗΑΕ που θέλουν να χτίσουν την πρώτη πόλη εκεί έως το 2117.  Αν και η πανδημία που διανύουμε, η οποία απέδειξε πόσο εύθραυστη είναι η ύπαρξή μας εδώ στην γη, έχει την δυναμική ώστε η space race για να γλιτώσουμε το τομάρι μας να ξεκινήσει στ’αλήθεια.

Αν όντως αυτό συμβεί τότε ο Ιούλιος του 2020 θα αποτελεί όντως ένα κομβικό σημείο σε αυτό το λαμπρό νέο κεφάλαιο της ιστορίας μας.