Γιατί χρειάζεσαι περισσότερο functional

Αν το πρόγραμμα σου είναι γυμναστήριο μερικές φορές την εβδομάδα, αερόβιο μία φορά για το ξεκάρφωμα, ένα session γιόγκα για χαλάρωση / ευλυγισία αυτό που θα καταφέρεις είναι το απόλυτο τίποτα. Εντάξει όχι το απόλυτο αλλά κάπου εκεί κοντά.

Μπορείς να κάνεις γράμμωση στα πόδια. Μπράβο. Τεράστιους μηριαίους. Φλέβες που να πετάνε, γάμπες δρομέα, στήθος πορτιέρη. Γιατί δε θέλει και πολλά πολλά στο τέλος της ημέρας. Απομονώνεις το μυ που θες με τις  κατάλληλες ασκήσεις και τον χτυπάς μέχρι να ξετουμπανιάσει. Μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Μόνο προσήλωση χρειάζεσαι. 

Ξέρεις, όμως, μέσα σου ότι αν χρειαστεί να πηδήξεις ένα μικρό φράχτη, μερικά σκαλιά, θα τα χρειαστεί η καρδούλα σου. Θα προσέξεις, όπως, προσέχει ο παππούς (την υγειά του να ‘χει ο άνθρωπος). Κι εδώ που τα λέμε, από κάποιον παππού που περπάταγε στα χωράφια μια ζωή, μπορεί να χρειαστείς περισσότερη προσοχή. Μη σπάσεις τίποτα. Μην ξεκολλήσει κάνας τένοντας. Είσαι πιο επιρρεπείς στους τραυματισμούς.

Ή πας και κάνεις αερόβιο. Και “ένα και δύο τρία και τέσσερα” και “ένα και δύο και τρία και τέσσερα”. Μπρος πίσω αριστερά δεξιά. Ομοίως. Και ναι μεν φτάνεις σε εκείνο το σημείο βγάζεις τρίωρα στον λαστιχένιο τάπητα αλλά για πήγαινε μερικές γύρες στον “Καρβουνιάρη” που από τα νεροφαγώματα σε μερικά σημεία περνάς μόνο με άλματα. Ξέρεις ότι αν χρειαστεί να βάλεις χέρια πόδια, “balls to the walls” σε μια ανηφορική διαδρομή και να κρατήσεις το τέμπο σου για κάτι παραπάνω από ένα ξέσπασμα είναι σχεδόν αδύνατο.

Γιατί εσύ καλά γύμνασες τους μυς ξεχωριστά αλλά δεν τους έμαθες να συνεργάζονται. Το πνευμόνι και την καρδιά να τρομπάρουν όταν υπάρχει αρκετό μυϊκό στρες. Τους φούσκωσες, τους ανέδειξες αλλά οι ασκήσεις που έκανες δεν ήταν σχεδιασμένες για να προσφέρουν ισορροπία και ελαστικότητα. Δηλαδή θα πας να κάνεις κάνα σκι και θα κόψεις χιαστό για πλάκα.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρειάζεσαι και λίγο λειτουργική προπόνηση στην άσκηση σου. Μπορεί η θεωρία να λέει ότι είναι για παππούδες ή θύματα τροχαίων σε φάση ανάκαμψης αλλά μέχρι και πιλότοι της Formula 1 κάνουν ταινίες, μπάλες και functional κινήσεις. Συμπληρωματικά αλλά κάνουν. Και ας μη χρειαστεί ποτέ να κάνουν τίποτα πιο δύσκολο από το σήμα της νίκης.

Το βασικό πρόβλημα βέβαια είναι ότι χρειάζεται εμπειρία. Αν χρειάζεται μια φορά στο γυμναστήριο εδώ χρειάζεται 10. Χρειάζεται το γυμναστή κουμπάρο και συναθλητή. Πάρε για παράδειγμα το σκουοτ-κάμψεις δικεφάλων. Υποτίθεται ότι αυτό είναι η εξομοίωση του “σηκώνω ένα μικρό έπιπλο από το ΙΚΕΑ”. Οι περισσότεροι τώρα δεν μπορούν καν να κάνουν 10 καλά σκουότ με τέλεια φόρμα πόσο μάλλον συνδυασμό σκουότ-κάμψεις. Οπότε το functional δεν είναι ακριβώς γυμναστήριο. Είναι πάω γυμναστήριο και το μυαλό μου είναι εκεί.

Και τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα. Υπάρχουν διάφορα είδη λειτουργικής προπόνησης, για διάφορα αθλήματα, για fitness, για ενδυνάμωση, για συνδυασμό, για ηλικιωμένους (εξού και το “παππούδες”) κ.λ.π. Δηλαδή δεν είναι ότι υπάρχει ένα ασκησεολογίο για να βασιστείς όπως υπάρχει στο κλασσικό γυμναστήριο. Το να διαμορφώσεις εσύ το ασκησεολόγιο σου θέλει χρόνια εμπειρίας, οπότε τι μένει; Να βρεις γυμναστή.

Αλλά για να δουλέψει και αυτός ο καψερός πρέπει να τους πεις τι θέλεις. Πολεμικές τέχνες; Ποδόσφαιρο; Να μπορείς να τρέχεις σαν άλογο χλιμιντρίζοντας; Ορειβασίες. Πρέπει πρώτα να αποφασίσεις τι θέλεις να βελτιώσεις και μετά να ζητήσεις από αυτόν το κατάλληλο πρόγραμμα. Δεν το αποκλείω ότι μπορείς να πάρεις του αλτήρες, τα λάστιχα και τα kettlebell μαζί με τα google images και να βρεις άκρη αλλά όπως συνήθως συμβαίνει σε όλα τα πράγματα χρειάζεται προεργασία.

Οπότε πάρε ένα σετ πλεονεκτήματα για να πειστείς

• Περισσότερη πραγματική δύναμη
• Καλύτερη στάση σώματος
• Αντοχή όταν πραγματοποιούνται σύνθετες κινήσεις
• Μεγαλύτερη απόδοση σε συγκεκριμένα σπορ
• Καλύτερη ποιότητα κινήσεων – ισορροπία / σταθερότητα

Και έφυγες για functional!