Grand Prix Μονακό: Η επιτομή της υπερβολής

Θεωρητικά ο αγώνας στους στενούς δρόμους του πριγκιπάτου θα έπρεπε να αποτελεί ωδή στο οδηγικό θάρρος και τα πολλά κιλά κότσια που κουβαλάνε αυτοί οι θεόμουρλοι οδηγοί. Την ώρα που οι μπαριέρες βρίσκονται εφιαλτικά κοντά, έτοιμες να φλερτάρουν με ρόδες και αεροτομές τιμωρώντας το παραμικρό λάθος και την ελάχιστη έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης, το δεξί πόδι αυτών των οδηγών φλερτάρει τόσο έντονα με το πεντάλ του γκαζιού που η σχετικά ένδειξη για την ταχύτητα τρακοσιαρίζει. Ναι, δεν είναι ορθογραφικό λάθος.

Τρεις μέρες όπου οι 22 εκλεκτοί ξεδιπλώνουν όσο ταλέντο διαθέτουν, και που για να κερδίσουν καλούνται να βάλουν και λίγο ακόμα από την καβάτζα cojones για τις δύσκολες περιπτώσεις. Δεν αρκεί να είσαι καλός οδηγός, δεν αρκεί να έχεις καλό μονοθέσιο. Για να δεις πρώτος την καρό σημαία στο Μονακό πρέπει είτε να έχεις ‘αυτό το κάτι’ (βλ. Ayrton Senna και σία), είτε να εκμεταλλευτείς χάος στον αγώνα (βλ. Olivier Panis το 1996 όταν τερμάτισαν μόνο 3 μονοθέσια). Ή σαν τρίτη επιλογή, να βάλεις στο μπλέντερ ταλέντο, μονοθέσιο, συγκυρίες και το αποτέλεσμα να βγάλει για παράδειγμα νικητή τρεις συνεχόμενες χρονιές τον Nico Rosberg.

Ειδικά ο Γερμανός, ξέρει κάθε πόντο της αγωνιστικής διαδρομής σαν την παλάμη του, αφού κατοικεί στο στολίδι της Κυανής Ακτής από μικρός. Τώρα πια, η λίστα συναδέλφων/γειτόνων του είναι μακροσκελής αφού ως φορολογικός παράδεισος, το Μόντε Κάρλο προσελκύει τους ‘έχοντες’ όπως το μέλι τις μέλισσες. Οι μισοί λοιπόν οδηγοί τρέχουν εντός έδρας. Μόνο που αυτό δεν σημαίνει πως θα γίνεται για την πάρτη τους ότι γίνεται για τον Fernando Alonso στην Ισπανία ή για τον Daniel Ricciardo στην Αυστραλία. Οι λέξεις κλειδί στην εισαγωγή μου είναι οι «θα έπρεπε».

Παρά τα παραπάνω, αυτές τις ημέρες στο Μονακό οι πραγματικοί πρωταγωνιστές συχνά γίνονται κομπάρσοι, ήρωες θαρρεί κανείς αποδυναμωμένοι από τόνους κρυπτονίτη με τη μορφή καλλίπυγων δεσποινίδων ή διάσημων (ή διαττόντων) αστέρων κάθε χώρου. Αντίόλοι να κρέμονται από τα λόγια κάθε οδηγού που θα περιγράφει την αγωνιώδη προσπάθειά του να αποφύγει τη Σκύλλα (σημ: η μπαριέρα στο αριστερά) και τη Χάρυβδη (σημ: η μπαριέρα στα δεξιά), που ενάντια σε κάθε λογική επιταχύνει με στόχο να χαλιναγωγήσει 700 και βάλε άλογα σε ένα δρόμο χωρίς διαφυγή, η προσοχή στρέφεται αλλού.

Στους διαγωνισμούς μπικίνι πάνω στα πανάκριβα γιοτ. Στις περατζάδες σαγηνευτικών παρουσιών που ξέρουν πως έχουν έρθει σε τούτη τη Γη αποκλειστικά για αυτό το σκοπό: να σαγηνέψουν. Το ίδιο και των πολυτελών αυτοκινήτων που κάνουν τη δική τους παρέλαση, με τον ίδιο στόχο. Συχνά και το ίδιο αποτέλεσμα.

Όλα είναι πιο μεγάλα στο Μονακό. Όχι Texas Style. Μεγάλα σε εκτόπισμα. Τα κότερα είναι μερικά μέτρα μακρύτερα και με περισσότερο προσωπικό, τα supercars είναι περισσότερα απ’ ότι τα Lada στη Μόσχα, τα πορτοφόλια τόσο ασφυκτικά γεμάτα, που το χρήμα σκορπιέται με καταιγιστικό ρυθμό.

Κι αν αυτά σε ένα βαθμό αφορούν ακόμα και στην ταπεινή καθημερινότητα τούτης της άκρης της Côte d'Azur, το κερασάκι στην τούρτα τις ημέρες του αγώνα αφορά στον παράλληλο παραλογισμό που διεξάγεται 55 χιλιόμετρα δυτικότερα: στο Φεστιβάλ των Καννών. Αυτά τα δύο παραδοσιακά πάνε πακέτο κι αυτό φέρνει κάθε στα paddock της Formula 1 σταρ του Hollywood για όλα τα γούστα. Συναντούν φίλους από τον πλανήτη της μουσικής βιομηχανίες, αθλητές παγκοσμίου βεληνεκούς, celebrities κάθε είδους και ύφους.

Αντί επιλόγου, παραδείγματα, να φαν κι οι κότες!

(Η ‘ex-Spice Girl’ Geri Haliwell πήγε στα paddock μία, πήγε δυο και τελικά ξελόγιασε τον διευθυντή της Red Bull Racing. Πλέον είναι η κυρία Horner…)

(Η πρώην πια αγαπημένη του Lewis Hamilton και πρώην Pussycat Doll, Nicole Scherzinger)

(Μάλιστα η Nicole, φέρνει και τους φίλους της, όπως ο Will Smith)

(O Leonardo Di Caprio με τη Cameron Diaz και τον Πρίγκιπα Αλβέρτο)

(O Sir Patrick Stewart παρακολουθεί από το paddock club)

(Και ποδοσφαιρικό χρώμα: Mezut Ozil, Sami Khedira, Mario Gomez)

(Ο Antonio Banderas που κάποτε φημολογούταν πως θα υποδυθεί σε ταινία τον Ayrton Senna, σε στιγμιότυπο με τον Kimi Raikkonen)

(O δημοφιλής ηθοποιός Michael Fassbender αλλά και ο Liam Cunningham που γνωρίσαμε στο Game of Thrones, έχουν γίνει φανατικοί της F1!)

(O τηλεοπτικός Sherlock Holmes, Benedict Cumperbatch, ‘εποπτεύει’ τα γκαράζ της Red Bull Racing)

(O δημιουργός του Πολέμου Των Άστρων, George Lucas, επισκέπτεται σχεδόν κάθε χρόνο το GP Μονακό)

(Ένας άλλος βραβευμένος σκηνοθέτης, ο Ron Howard, δημιουργός του εκπληκτικού ‘Rush’!)

(Φήμες λένε πως μετά τη φωτογραφία αυτή, ο Jason Statham έδειρε όλους τους μηχανικούς της Red Bull. Μαζί.)

(Τρελό παρεάκι στο gird, με τον David Hasselhoff που στα Paddock τον φωνάζουν «The Hoff» και τον δαιμόνιο Xzibit!)

(Εκεί και η Jennifer Lopez, σε στιγμιότυπο από το Grand Prix του 2009)

(Όποτε το επιτρέπουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις, ο Marco Veratti είναι παρών!)

(Παρών και ο Mazi Jazz των Faithless. Οι φορές που τον έχω πετύχει και τα έχουμε πει στα paddock, μάλλον απαιτούν ξεχωριστό άρθρο. To Be Continued λοιπόν…)

(Τι είναι πιο δύσκολο κύριε Michael Carrick; Να χειρίζεσαι ένα περίπλοκο τιμόνι της F1 είναι να κλωτσάς το τόπι;)

(Θαμώνας πια και ο Michael Douglas!)

(Τρεις κόσμοι σε μία εικόνα: ο επικεφαλής τη RBR, o ‘Λεωνίδας’ Gerard Butler και Johnny Borrell των Razorlight!)

(Και φυσικά δύο πράγματα δεν λείπουν, ανεξαρτήτου αναγνωρισιμότητας! Οι όμορφες παρουσίες…)

(…και τα ξέφρενα πάρτι!)