Η απόλυτη ιστορία εκδίκησης της χρονιάς ανήκει στη Honda

Tora! Tora! Tora! Μία δισύλλαβη λέξη που σημαίνει ‘τίγρης’ αλλά έμεινε στην ιστορία ως ο κωδικός που υποδήλωνε την επίτευξη του απόλυτου αιφνιδιασμού των Αμερικανών στο Pearl Harbor. Οκ, όσο και να φωνάξουν τώρα οι Ιάπωνες δεν θα μπορούν να πουν πως έπιασαν στον ύπνο όλο τον στόλο αντιπάλων τους στη Formula 1, όμως μετά από όσα έγιναν τις τρεις προηγούμενες σεζόν, το πρώτο δείγμα γραφής από τις δοκιμές εξέλιξης δικαιολογεί την αισιοδοξία.

Βλέπετε ο μαγικός κόσμος της Formula 1 είναι συχνά σκληρός, αμείλικτος, ένας δρόμος γεμάτος λακκούβες έτοιμες να κατασπαράξουν κάθε φιλοδοξία, να καταστρέψουν κάθε εκλεπτυσμένη τεχνολογία. Κι αυτό είναι κάτι που στη Honda το γνωρίζουν πλέον καλά. Οι τρεις προηγούμενες σεζόν ήταν καταστροφικές, πλήγωσαν θαρρούσε κανείς ανεπανόρθωτα την περηφάνια των Ιαπώνων αλλά στην πραγματικότητα μάλλον τους πείσμωσαν. Και είναι αποφασισμένοι ο αγωνιστικός τους ήλιος να ανατείλει ξανά!

Ας κάνουμε πρώτα ένα σύντομο μάθημα ιστορίας. Η εμπλοκή της Honda στην F1 ξεκίνησε το 1964, μόλις τέσσερα χρόνια μετά την παραγωγή του πρώτου της επιβατικού αυτοκινήτου. Και ξεκίνησε με σοβαρή δέσμευση καθώς δημιουργούσε δικό της κινητήρα αλλά και σασί! Η πρώτη νίκη ήρθε στη δεύτερη σεζόν εμπλοκής, στο Grand Prix στο Μεξικό αλλά το δυστύχημα στο γαλλικό GP του 1968 που κόστισε τη ζωή στον Jo Schlesser, οδήγησε στην αποχώρηση της Honda από το σπορ.

Το 1983 η Honda επέστρεψε ως προμηθευτής κινητήρων και σε αυτή τη δεκαετία εμπλοκής συνεργάστηκε με τη Spirit, τη Williams, τη Lotus, την Tyrrell και κυρίως τη McLaren. Με τη βρετανική ομάδα έχτισαν μία ιστορική συνεργασία που οδήγησε σε μία περίοδο αυτοκρατορίας, με κύριους εκφραστές τους σπουδαίους Alain Prost και Ayrton Senna.

Το τρίτο πέρασμα είχε εφαλτήριο το 2000. Η νέα χιλιετία έφερε νέα όνειρα και νέες συνεργασίες, με τη BAR και τη Jordan. Η εξαιρετική σεζόν της πρώτης το 2004 όταν και κατέκτησε τη δεύτερη θέση στην τελική βαθμολογία πίσω από την ανίκητη Ferrari, έπεισε τη Honda να αγοράσει το 45% των μετοχών της ομάδας από τη British American Tobacco, με την εξαγορά της να ολοκληρώνεται ένα χρόνο μετά.

Από το 2006 η Honda έπαιζε ξανά μπάλα ως κατασκευαστής κινητήρα και σασί, με εργοστασιακή δηλαδή ομάδα, όμως ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Μία pole στην Αυστραλία και ένα βάθρο στη Μαλαισία ήταν οι μόνοι λόγοι για χαμόγελα μέχρι την εκπληκτική νίκη του Jenson Button στον χαοτικό αγώνα της Ουγγαρίας στα μέσα της σεζόν. Από εκεί και πέρα η απόδοση της ομάδας βελτιώθηκε αφήνοντας πολλές υποσχέσεις για τη συνέχεια. Ωστόσο οι ελπίδες αποδείχθηκαν φρούδες.

Το 2007 ήταν πισωγύρισμα και το 2008 η κατάσταση δεν βελτιώθηκε. Ήμουν παρών στην επίσημη παρουσίαση της ομάδας για εκείνη τη σεζόν, όπου οι Ιάπωνες στρατολόγησαν πολλά σπουδαία ονόματα για να πετύχουν αλλαγή ρότας. Ανάμεσά τους ήταν και ο Ross Brawn, ο άνθρωπος που είχε συμβάλει τα μέγιστα στο χτίσιμο της αυτοκρατορίας της Ferrari. Μόνο που σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον όπως αυτό της Formula 1, οι τύχες μίας ομάδας δεν μπορούν να αλλάξουν από τη μία στιγμή στην άλλη. Άλλωστε και η Ρώμη, δεν χτίστηκε μέσα σε μία ημέρα.

Το ‘χτίσιμο’ αφορούσε εξαντλητική δουλειά εκτός πίστας, με δύο ομάδες να δουλεύουν παράλληλα σε δύο διαφορετικές αεροδυναμικές σήραγγες και τη Super Aguri F1 να λειτουργεί ως ‘support team’. Εγκατέλειψαν νωρίς την εξέλιξη τους μονοθεσίου εκείνης της χρονιάς, στρέφοντας προσοχή και –απεριόριστους- πόρους στο ‘όπλο’ του 2009, της σεζόν δηλαδή που άλλαζαν οι τεχνικοί κανονισμοί και μπορούσαν να αλλάξουν άρδην και οι ισορροπίες. Όπερ και εγένετο. Μόνο που τότε, η Honda πραγματοποίησε το μεγαλύτερο χαρακίρι στην ιστορία της F1.

Με την παγκόσμια οικονομική κρίση να χτυπάει την πόρτα, οι εξ Ιαπωνίας ορμώμενοι κατασκευαστές εγκατέλειψαν σχεδόν όλα τα μεγάλα αγωνιστικά προγράμματα σε πίστες και ράλι. Έτσι και η Honda, τράβηξε την πρίζα παρά την τεράστια επένδυση που είχε κάνει και που ξεπερνούσε τα 300 εκατομμύρια ετησίως. Μία επένδυση μέσω της οποίας ‘γεννήθηκε’ ένα μονοθέσιο νικητής, ένας ‘σαμουράι’ που εκμεταλλευόμενος το παράθυρο των κανονισμών σχετικά με την ύπαρξη διπλού διαχύτη, δεν είχε αντίπαλο στο ξεκίνημα του 2009. Μόνο που αυτός ο ‘σαμουράι’ δεν μιλούσε ιαπωνικά. Ο Ross Brawn πήρε την ομάδα με το συμβολικό αντίτιμο μίας αγγλικής λίρας, ξεκινώντας την ‘ιστορία σαν παραμύθι’ της Brawn GP. Η Honda είχε επιτέλους καταφέρει να δημιουργήσει το απόλυτο μονοθέσιο αλλά δεν έμεινε στο σπορ για να το δει να κατακτά τον κόσμο.

Φτάσαμε στο 2015 για να δούμε ξανά το λογότυπο της στην F1. Επέστρεψε μετά βαΐων και κλάδων ως κατασκευαστής κινητήρων, επιδιώκοντας να κατακτήσει τον υβριδικό πλέον κόσμο της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αναβιώνοντας παράλληλα τη σπουδαία συνεργασία με τη McLaren. Η επιστροφή της συνδυάστηκε με την επιστροφή του ‘άσωτου υιού’, του Fernando Alonso και φάνηκε πως η ιστορική ομάδα ετοιμαζόταν να μεγαλουργήσει ξανά. Η απόφαση της Honda να μπει στο σπορ με μία χρονιά καθυστέρησης, είχε διπλή ανάγνωση. Θα είχε έναν επιπλέον χρόνο προετοιμασίας αλλά ο ανταγωνισμός θα είχε πλέον δοκιμαστεί στην πράξη, στην πίστα. Και η ζαριά των Ιαπώνων, έφερε άσσο-δυο.

Το ξεκίνημα ήταν απελπιστικό, τις πρώτες δύο ημέρες δοκιμών του 2015 η McLaren Honda κατάφερε να κάνει συνολικά 12 γύρους, με τους υπεύθυνους της ομάδας να βλέπουν τους άλλους να κάνουν μαραθωνίους. Κι επειδή η κακή μέρα από το πρωί φαίνεται, κάπως έτσι κύλησε όλη η σεζόν. Σε αυτή, η MP4-31 μέτρησε 13 εγκαταλείψεις, 2 φορές δεν κατάφερε να εκκινήσει καν και βαθμολογήθηκε μόνο 6 φορές, με καλύτερο πλασάρισμα την 5η θέση του Alonso στην Ουγγαρία. Η ένατη και προτελευταία θέση στους κατασκευαστές, αποτύπωσε πλήρως το δράμα.

Το σενάριο δεν άλλαξε αισθητά το 2016, αν και οι εγκαταλείψεις μειώθηκαν σε 10, οι τερματισμοί στους βαθμούς ανέβηκαν σε 17 και το τελικό πλασάρισμα της ομάδας ήταν στην έκτη θέση. Τουλάχιστον ήταν ένα βήμα προς τα εμπρός και από πλευράς Honda υπήρξε η υπόσχεση πως το 2017 θα ήταν διαφορετικό. Όπως διαφορετική θα ήταν πλέον και η διάταξη της υβριδικής της μηχανής.

Το φιλόδοξο concept ‘size zero’ αποδείχθηκε πως τελικά είχε ‘αποτελεσματικότητα zero’ και πήγε στα σκουπίδια.

Οι Ιάπωνες παραδέχθηκαν πως έπρεπε να ακολουθήσουν την τακτική των αντιπάλων τους αλλά αυτό τους έφερε ξανά σε ‘starting point zero’. Ξεκινούσαν το 2017 με τη διάταξη που οι άλλοι είχαν από το 2014 και από τις πρώτες ημέρες δοκιμών ήταν σαφές πως η χρονιά θα ήταν ένας ακόμα εφιάλτης. Ολοκληρώθηκε με την ομάδα του Ουόκινγκ πάλι προτελευταία, με 15 εγκαταλείψεις, δύο αγώνες που τα μονοθέσιά της δεν κατάφεραν ούτε να εκκινήσουν και μόλις 8 παρουσίες στους βαθμούς. Παράλληλα, ξεπέρασε κατά πολύ το όριο της χρήσης τεσσάρων υβριδικών μηχανών για όλη τη σεζόν, με αποτέλεσμα κάθε δεύτερη Κυριακή να βρέχει ποινές στο grid.

Καθώς τα επίπεδα ανταγωνιστικότητας και τα επίπεδα αξιοπιστίας παρέμεναν κάτω από τη βάση, αναπόφευκτα άλλαξε η στάση της McLaren απέναντι στη Honda. Παρότι τα προηγούμενα δύο χρόνια η προσωπική απογοήτευση του Alonso χάριζε μνημειώδεις εκρήξεις και ξεκαρδιστικά team radio στα οποία οι ιαπωνικές υβριδικές μηχανές βάλλονταν κατά ριπάς, όσα έλεγε/έκανε ο Ισπανός ήταν αυθόρμητα ξεσπάσματα. Πέρυσι από πολύ νωρίς ήταν σαφές πως οι επιθέσεις ήταν κατευθυνόμενες.

Η Honda ζούσε το δικό της Pearl Harbor, με τα λόγια των συνεργατών της να τη βομβαρδίζουν αλύπητα και να την υποτιμούν χαρακτηριστικά. Ίσως όχι άδικα βάσει αποτελεσμάτων αλλά σίγουρα άκομψα

Ο λόγος ήταν απλός. Οι δύο πλευρές είχαν δεκαετές συμβόλαιο, η McLaren ήθελε να απεγκλωβιστεί από αυτό και προσπάθησε με συνεχή χτυπήματα κάτω από τη μέση να ωθήσει τους Ιάπωνες στην έξοδο για να γλιτώσει το κόστος από τις ρήτρες. Τελικά τα κατάφερε με τη βοήθεια της Liberty Media που έχει πλέον τα δικαιώματα της F1, της παγκόσμιας ομοσπονδίας αλλά και της καλής θέλησης άλλων ομάδων που αποδέχθηκαν ένα εντυπωσιακό ντόμινο. Αυτό έφερε στη McLaren υβριδικές μηχανές της Renault και έχρισε μοναδικό συνεργάτη της Honda τη Scuderia Toro Rosso. Πολλοί έσπευσαν να χλευάσουν την ιταλική ομάδα αλλά όσα είδαμε στις πρώτες χειμερινές δοκιμές εξέλιξης έδειξαν ότι μάλλον βιάστηκαν.

Οι τρεις ημέρες δοκιμών στο σιρκουί του Μονμελό (σ.σ. γιατί η χιονόπτωση πάτησε σε όλους φρένο την Τετάρτη 28/2) επέδειξαν παροιμιώδη αξιοπιστία. Την πρώτη ημέρα ο Brendon Hartley έκανε 93 γύρους, τη δεύτερη ο Pierre Gasly 82 και την τελευταία ο Γάλλος ‘έγραψε’ άλλους 147! Συνολικά 322 γύροι χωρίς προβλήματα μέσα σε τρεις ημέρες! Αν θέλετε να κάνουμε μία αντιπαραβολή με τις προηγούμενες σεζόν, το 2017 η McLaren είχε κάνει 141 γύρους το πρώτο τριήμερο, το 2016 είχε κάνει 219, το 2015 μόλις 44. Μεγάλη διαφορά.

Σημαίνουν οι πρώτες τρεις ημέρες δοκιμών πως η Honda ξαφνικά έλυσε όλα τα προβλήματα αξιοπιστίας; Όχι αλλά απέδειξαν πως βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο. Ειδικά σε μία σεζόν που πλέον κάθε οδηγός πρέπει να τη βγάλει με τρεις μόνο μονάδες ισχύος! Φάνηκε πως ξαφνικά η Honda θα μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό στο μέτωπο των υβριδικών μηχανών; Πάλι όχι καθώς είχε πολύ χαμένο έδαφος να καλύψει. Μπήκαν όμως γερά θεμέλια, στο ξεκίνημα μίας συνεργασίας που για πολλούς ήταν εξ αρχής καταδικασμένη.

Έχω κράξει όσο λίγοι τη Honda για την αναποτελεσματικότητά της την προηγούμενη τριετία. Όμως πιστεύω όσο λίγοι πως φέτος έχει τις κατάλληλες συνθήκες για να μπορέσει να ανατρέψει τα δεδομένα

Συνεργάζεται με μία ομάδα που δεν είχε σχεδόν τίποτα να χάσει αλλά πάρα πολλά να κερδίσει. Το ίδιο έλεγα όταν είχε συμφωνηθεί η συνεργασία με την Sauber η οποία στην πορεία ακυρώθηκε.

Η έλλειψη υψηλών προσδοκιών και αφόρητης πίεσης από το συνεργάτη, αποτελούν το καλύτερο λίπασμα στην προσπάθεια να ανθίσει η προσπάθεια της Honda να ξεπεράσει όλα της τα προβλήματα και να παρουσιαστεί αντάξια του ένδοξου παρελθόντος της.

Ίσως να μη τα καταφέρει ποτέ αλλά Ιάπωνες είναι, δεν πρόκειται να το βάλλουν κάτω. Κι αν φέτος εξασφαλίσουν την αξιοπιστία που τόσο λείπει, συνδυάζοντάς τη με βελτίωση της απόδοσης, η Scuderia Toro Rosso θα αποδείξει πως το ρίσκο έφερε αποτελέσματα. Ανοίγοντας το δρόμο συνεργασίας της Honda με τη ‘μεγάλη αδερφή’ Red Bull Racing το 2019. Και ο συνδυασμός ενός κορυφαίου σασί, με ικανότατους οδηγούς και μία ανταγωνιστική από κάθε άποψη υβριδική μηχανή, ίσως αναγκάσει τέτοια εποχή του χρόνου τον ανταγωνισμό να ακούει «Tora! Tora! Tora!» και να παρακολουθεί αιφνιδιασμένος μία ιστορική αντεπίθεση.

(Φωτογραφίες: redbullcontentpool.com)