Η δίαιτα “από Δευτέρα” είναι η μικρογραφία του Έλληνα

Σε περίπτωση που δεν είσαι ο Ηλίας Αναστασιάδης για να χρήζεις πάχυνσης, είναι σχεδόν σίγουρο ότι έστω μία φορά στη ζωή σου έχεις πει ότι θα ξεκινήσεις δίαιτα από Δευτέρα. Είτε γιατί δεν σου αρέσει αυτό που βλέπεις στον καθρέφτη, είτε γιατί θες να ρίξεις μία κοπέλα, είτε γιατί έμαθες ότι αν η περίμετρος της κοιλιάς σου περνά το 1 μέτρο έχεις υψηλό κίνδυνο για καρδιακά επεισόδια και σου ‘φυγαν λίγο τα τσισάκια.

Όπως και να ‘χει είπες να κάνεις δίαιτα. Όπως κάνουν τόσοι και τόσοι. Κάποιοι υπέρβαροι μάλιστα επί σειρά ετών γιατί αντί να κάνουν σωστή δίαιτα κάνουν μια παπάτζα με αποτέλεσμα να ξαναπαίρνουν τα κιλά πιο γρήγορα απ’ όσο φτάνουν τα video του κοντόπα τα 100.000 views.

Όπως έγραφε λοιπόν κι ο Στέφανος τότε, δεν υπάρχει “από Δευτέρα”. Η δίαιτα είναι θέμα απόφασης, συνειδητοποίησης και θέλησης. Όπως όλα σε αυτή τη ζωή πρέπει να το θέλεις πολύ και να μπορείς να αντισταθείς στους πειρασμούς και σε όσα λιπαρά και ρυπαρά γράφουμε στη στήλη Oneman Food.

(Αν κλίκαρες το link, δεν είσαι έτοιμος για δίαιτα).

(Αν σε έψησε η φωτό να δεις πόσο δεν είσαι έτοιμος για δίαιτα)

Σήμερα όμως θα πούμε για αυτή την υπέροχη φράση. Για το “δίαιτα από Δευτέρα” και το πώς θεωρώ ότι στις προεκτάσεις της κρύβεται η μικρογραφία της ψυχοσύνθεσης αυτού του λαού.

Πάμε σε μία – μία τις προεκτάσεις αυτής της φράσης…

Η αιώνια αναβλητικότητα

(δεύτερη μικρή παρένθεση να πω ότι με τον τοίχο μπορείς να περάσεις υπέροχα πρωινά γελώντας στο κρεβάτι)

Ο καθένας έχει τα ορόσημά του. Άλλος το καλοκαίρι, άλλος μία εμφάνιση που έχει να κάνει, άλλος το να φτάσει το φράγμα της ζυγαριάς του (οι περισσότερες κολάνε στα 130-150 να ξέρετε). Όπως και να ‘χει είμαστε ωραίοι τύποι, αναβλητικοί. Και αφήνουμε την κοιλιά να κρέμεται πάνω από το παντελόνι, την ζυγαριά να δείχνει ολοένα και παραπάνω μέχρι να φτάσει η κατάσταση στο απροχώρητο.

Οπότε μιλάμε για αυτούς που θέλουν να χάσουν κιλά, θέλουν να κάνουν κάτι καλό για τον εαυτό τους αλλά δεν το παίρνουν απόφαση παρά μόνο λίγες ημέρες πριν τον στόχο τους. Πέντε μέρες δίαιτα; Ένας μήνας γυμναστήριο; “Προλαβαίνω”. Όχι επειδή πραγματικά προλαβαίνεις να σώζεις τα ασυμάζευτα αλλά γιατί ήσουν τόσο αναβλητικός που έφτασες να ρουφάς την κοιλιά τη μέρα του γάμου σου μπας και μπει το παντελόνι.

Βρίσκω περιττό να εξηγήσω γιατί είναι ίδιον του Έλληνα η αναβλητικότητα. Σκέψου μόνο τι έχεις αφήσει στο σπίτι / στη δουλειά / στη ζωή σου να κάνεις από αύριο. Πέρα από τη δίαιτα.

Το άλλοθι για το ξεκοίλιασμα

Ίσως ο σημαντικότερος λόγος της “δίαιτας από Δευτέρα” είναι το ξεκοίλιασμα της Κυριακής. Αυτός ο φόβος της καταπίεσης που θα νιώσεις τον οποίο πας να νικήσεις με το τελευταίο μεγάλο πάρτι. Και αυτή η Κυριακή σε βρίσκει ημιλιπόθυμο με ένα χαρτάκι από σουβλάκι καρφωμένο στο στόμα. Με ένα χαμόγελο ευτυχίας ότι νίκησες τον δαίμονα.

Και το καταλαβαίνω. Το κάνω κι εγώ. Το ξεκοίλιασμα εννοώ, ασχέτως δίαιτας. Σε πιάνει το παράπονο για αυτό το υπέρτατο αγαθό της ζωής που είναι το φαγητό. Γιατί να μην μπορείς να το χαρείς; Γιατί να καταπιέσεις τον εαυτό σου; Και στην τελική αφού θα τον καταπιέσεις, ας βουτήξεις στην αμαρτία μια τελευταία φορά.

Μόνο που αυτό μου θυμίζει την άλλη αγαπημένη μου κατηγορία Ελλήνων. Και εξου και η αναγωγή στη μικρογραφία του Έλληνα. Μου θυμίζει εκείνους που στο bachelor τους θεωρούν ότι πρέπει να κάνουν ό,τι προλαβαίνουν πριν το γάμο τους. Πρώτον, αν κερατώνεις την κοπέλα σου, δεν νομίζω να σε σταματήσει μια βέρα. Δεύτερον, την πανσέτα την θέλετε με πατάτες ή ρύζι;

Η ανάγκη του ραντεβού με την ιστορία

Εντάξει, το έχω κι εγώ αυτό πολύ. Αν δεν υπάρχει ένα ραντεβού, αν δεν υπάρχει χρονικός στόχος για να κάνω κάτι, δύσκολα θα το βάλω μόνος μου στο πρόγραμμά μου. Το “από Δευτέρα” είναι τόσο σαθρό που το βάζεις εύκολα στο πρόγραμμα. Είναι και δεν είναι ραντεβού με τον εαυτό σου. Αλλά είναι αρκετά ώστε να σπρώξεις τον εαυτό σου έστω να το σκεφτεί αν όχι να το τηρήσει.

Τα χρονικά ραντεβού είναι για τους ανθρώπους που χρειάζονται λίγο σπρώξιμο σε όλα στη ζωή τους. Στο να γυμναστούν, στο να δουλέψουν, στο να τακτοποιήσουν τις εκρεμμότητές τους. Κι όσο κι αν θέλουμε σαν λαός να πορευόμαστε χωρίς ραντεβού, έχουμε δει ότι δεν γίνεται.

Τι εννοείς ότι δεν έχεις χρόνο ούτε για υγιεινή διατροφή; Τα λέγαμε και στο κείμενο της σαπιοκοιλιάς. “You make time”.

Η πολυαγαπημένη γκρίνια

Η οποία πηγάζει φυσικά από το γεγονός ότι βλέπεις τη δίαιτα σαν καταναγκαστικό έργο. Σαν κάτι που κάποιος αόρατος Θεός σου επέβαλλε να κάνεις. Κι όχι σαν κάτι όμορφο που κάνεις για τον εαυτό σου. Τη δίαιτα την κάνεις πρώτα από όλα για εσένα. Και ναι, οφείλουν να υπάρχουν μικρές στιγμές επιβράβευσης. Να ανεβαίνεις στη ζυγαριά και να έχεις χάσει, να μπαίνεις σε ένα παντελόνι που δεν έμπαινες, να κοιτάς στον καθρέφτη και να λες στον εαυτό σου ότι δεν πειράζει να στερηθείς για λίγο καιρό το φαγητό που θες αρκεί να πετύχεις τον στόχο που έβαλες.

Η ατάκα “ξεκινάω δίαιτα από Δευτέρα” έχει μέσα της μια γκρίνια, έχει μέσα της ένα παράπονο. Για το έκτακτο διαγώνισμα, για το νέο project που σου έβαλε το αφεντικό, για τον καναπέ που δεν χωράει από την πόρτα, για το ριζότο που δεν χύλωσε, για τη γη που δεν γυρίζει όπως γύριζε.

Η δίαιτα από Δευτέρα, από Τρίτη, από σήμερα είναι κάτι που κάνεις για τον εαυτό σου. 10 κιλά λιγότερα από αυτά που ήμουν μία εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα, μπορώ να σου πω ότι είναι όλα θέμα μυαλού. Να έχεις ένα κίνητρο και συμμάχους. Έχασα όσα έχασα – χωρίς δίαιτα, χωρίς στερήσεις – γιατί με έμαθαν να τρώω υγιεινά, με έμαθαν να προσέχω και να αγαπάω περισσότερο τον εαυτό μου. Ήθελα κάθε μέρα να είμαι μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Και έγινα.

Τι μέρα είναι αύριο είπαμε;