Η εποχή που η τηλεόραση θεωρείται έργο τέχνης, μόλις ξεκίνησε

Η πρώτη φορά που επισκέφτηκα το Παρίσι ήταν το καλοκαίρι του 1996, σε ηλικία 10 ετών. Το μεγαλύτερο άγχος μου σε εκείνο το οικογενειακό ταξίδι, ήταν το αν θα ήμουν αρκετά ψηλός ώστε να μου επιτρέψουν την είσοδο στα τρενάκια της Disneyland. Όλα πήγαν καλά.

Επέστρεψα στην Πόλη του Φωτός την άνοιξη του 2010. Μόλις είχα απολυθεί από φαντάρος και έσπευσα να στηρίξω τον Ολυμπιακό στο Final 4 της Ευρωλίγκας. Το μεγαλύτερο μου άγχος εκείνη τη φορά ήταν αν θα σηκώσουμε την κούπα. Τίποτα δεν πήγε καλά.

Τα επόμενα χρόνια, σπουδάζοντας στο Λονδίνο, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ το Παρίσι αρκετές φορές, χωρίς κανένα άγχος πέρα απ’ το αν θα μου φτάσουν τα λεφτά ή αν θα προλάβω το τρένο της επιστροφής. Κι εκεί ευτυχώς, όλα πήγαν καλά.

Μέχρι που πριν από μερικές ημέρες, ήρθε η ώρα να βρεθώ στο Παρίσι για 24 ώρες, με αφορμή την διεθνή παρουσίαση της τηλεόρασης QLED από τη Samsung. Το μεγαλύτερο άγχος στο τελευταίο μου ταξίδι; Να καταφέρω να αντιληφθώ όλα τα χαρακτηριστικά που κάνουν το νέο προϊόν της εταιρείας ξεχωριστό, για να τα μεταφέρω σωστά στους λάτρεις της τεχνολογίας και των μεγάλων οθονών.

Ευτυχώς, η παρουσίαση δεν στάθηκε σε πολλές τεχνικές λεπτομέρειες για τις οποίες ενδιαφέρονται μόνο οι σκληροπυρηνικοί τηλεορασάκηδες, αντίθετα μίλησε στην καρδιά και την ψυχή κάθε ανθρώπου που απλώς απολαμβάνει να βλέπει ταινίες κι αγώνες σε μια μεγάλη οθόνη, ακόμη κι αν δεν μπορεί να σου αναλύσει όλα τα τεχνικά της χαρακτηριστικά μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Δηλαδή σε μένα και σε σένα.

Στο μυαλό μου, ποτέ δεν ήμουν φαν της ιδέας να βάλω μια επίπεδη τηλεόραση στον τοίχο του σαλονιού μου. Με όλες αυτές τις συσκευές που συνδέεις πλέον σε μια τηλεόραση, αν την εγκαταστήσεις στον τοίχο σου, καταλήγεις με αντιαισθητικά καλώδια που κρέμονται, κάτι που για ψυχαναγκαστικούς σαν κι εμένα δεν φτιάχνουν και την πιο όμορφη εικόνα.

Πώς είναι δυνατόν να συγκεντρωθώ σε μια ταινία όταν κάτω απ’ την συσκευή κρέμονται καλώδια, μου λέει κάποιος; Η QLED λοιπόν, το έχει προβλέψει κι έχει την απάντηση.

Βλέπεις, οι νέες τηλεοράσεις της Samsung επικεντρώνονται σε 3 βασικούς πυλώνες: Q Picture, Q Smart και Q Style. Άσε με να ξεκινήσω με το τελευταίο.

Με το οπτικό καλώδιο Invisible Connection, μπορείς να ενώσεις τα καλώδια όλων των συσκευών σε μία και να αποφύγεις το χάος, εξοικονομώντας και χώρο. Με λίγα λόγια, μπορείς να έχεις τους αποκωδικοποιητές και τις συσκευές ήχου ακόμη και σε άλλο δωμάτιο και να τις χειρίζεσαι όλες με το ίδιο τηλεχειριστήριο ή ακόμη και με voice control (πες γεια στο Q Smart). Με την τηλεόραση συνδέεται μόνο ένα οπτικό καλώδιο το οποίο ούτε που προσέχεις κι έτσι μπορείς να επικεντρωθείς άφοβα σε αυτό που παίζει η συσκευή. Μια τεράστια νίκη.

Η παρουσίαση με είχε ήδη κερδίσει. Όντως, η QLED είναι μια lifestyle TV, μια τηλεόραση που πέρα από την έμφαση στην εικόνα και τον ήχο, ενδιαφέρεται και για την άνεση αυτού που βλέπει από το σπίτι του. Εκτός από την αποφυγή των καλωδίων που κρέμονται, η βάση στήριξης No Gap Wall-mount σου επιτρέπει η τηλεόραση να μην αφήνει αυτό το σπαστικό κενό ανάμεσα σε αυτήν και τον τοίχο. Οι θρίαμβοι συνεχίζονται.

Αν πάλι δεν πείστηκες ακόμη να βάλεις την QLED στον τοίχο σου, υπάρχουν και οι ειδικά σχεδιασμένες σαν καβαλέτο βάσεις Studio για μια πιο καλλιτεχνική αίσθηση αλλά και οι βάσεις Gravity για να περιστρέφεις την τηλεόραση ανάλογα με τη θέση που θα επιλέξεις να χυθείς στον καναπέ σου.

Να μια τηλεόραση που ασχολείται με πραγματικά πρακτικά θέματα. Πλέον, έμενε να λύσω το μυστήριο του γιατί επιλέχθηκε το Λούβρο για την παρουσίαση. Να ήταν για τη βάση που παραπέμπει σε καβαλέτο; Μπα, υπερβολή.

Να ήταν επειδή ο τρίτος πυλώνας Q Picture, εστιάζει στον τέλειο συνδυασμό φωτεινότητας και χρώματος κι εμείς βρισκόμασταν στην Πόλη του Φωτός; Αυτό δικαιολογεί γιατί επιλέχθηκε το Παρίσι, σίγουρα, αλλά το μυστήριο του Λούβρου παραμένει άλυτο.

Πριν περάσουμε στη λύση αυτού του μυστηρίου, καταλάβαμε ότι χάρη στις τεχνολογίες quantum dot και HDR 1500 εξασφαλίζεις την τέλεια ποιότητα εικόνας χωρίς να χάσεις την παραμικρή λεπτομέρεια.

Πίσω από την επιλογή του Λούβρου όμως, υπήρχε μια μεγάλη έκπληξη. Φίλε μου, να σου συστήσω τη The Frame, μια τηλεόραση έργο τέχνης.

Τι το τόσο ξεχωριστό έχει; Αρχικά είναι σχεδιασμένη από τον Yves Behar, τον γνωστό Ελβετό σχεδιαστή και στόχο έχει να αναβαθμίσει το εσωτερικό κάθε χώρου. Mes que un τηλεόραση που θα λέγανε και στη Βαρκελώνη.

Σχεδιασμένη σαν να πρόκειται όντως για έργο τέχνης, όταν δεν χρησιμοποιείται μπορεί να ενεργοποιηθεί στην λειτουργία ‘Art’, επιτρέποντας στους χρήστες να επιλέξουν ειδικά σχεδιασμένα ψηφιακά έργα τέχνης από το ‘The Frame’. Με περισσότερα από 100 έργα τέχνης σε 10 διαφορετικές κατηγορίες και σε συνδυασμό με τις αμέτρητες επιλογές σε χρώματα, πλαίσια, εξατομικευμένα αξεσουάρ και την προαιρετική βάση τηλεόρασης Studio, μπορεί να σταθεί στο χώρο σου σαν πραγματικός πίνακας, ο οποίος φυσικά είναι κι αυτός εφοδιασμένος με το οπτικό καλώδιο για να μην μπλεχτούν καλώδια στην ομορφιά.

Με λίγα λόγια, η Samsung δεν αντιμετωπίζει τις νέες της τηλεοράσεις απλά σαν ένα μέσο για να παρακολουθήσεις αυτά που σου αρέσουν, αλλά σαν έναν ακόμη τρόπο να ομορφύνεις το χώρο σου. Κρίμα δεν είναι άλλωστε να έχεις μια σούπερ τηλεόραση και να την ανοίγεις μόνο 2-3 ώρες τη μέρα, όταν μπορεί να σταθεί σαν κανονικό έργο τέχνης;

Ρε λες κανένας από τους πίνακες που έβγαλα φωτογραφία στο Λούβρο να ήταν τηλεόραση της Samsung και να γίνω ρεζίλι;