Η φωτογραφία τελικά είναι κάτι παραπάνω από πατουσάκια στο Ιnstagram

Κάθε φορά που διαβάζω τις περιπέτειες της Τζένης Μελιτά μέσα από τη στήλη “Η Τζένη Βγαίνει”, μόνο ένα πράγμα μπορώ να σκεφτώ: Πόσο ωραία μπορεί να περνάει ο Θοδωρής Μάρκου, ο επίσημος φωτογράφος και συνοδοιπόρος της στις νυχτερινές της εξορμήσεις.

Έλα να το αναλύσουμε λίγο. Τρώει, βολτάρει, πίνει τα ποτά του, τραβάει τις φωτογραφίες του, διασκεδάζει παρέα με τη Τζένη. Ποιο από τα παραπάνω δηλαδή δεν μπορώ να εκτελέσω εγώ με επιτυχία;

Με έχουν δει να τρώω; Με έχουν καμαρώσει να πίνω; Με έχουν απολαύσει στις νυχτερινές μου βόλτες; Δεν μπορώ εγώ δηλαδή να κρατήσω καλή παρέα στη Τζένη; Δεν ξέρω εγώ να τραβήξω τις τέλειες φωτογραφίες που τρ…Χμ. Μάλιστα. Αυτό δεν το είχα σκεφτεί.

Ακόμη και να σαμποτάρω όλες τις φωτογραφικές μηχανές του Θοδωρή Μάρκου, ακόμη κι αν τον δέσω χειροπόδαρα στα υπόγεια της 24Media όπως κάνουν στις ταινίες, θα πρέπει να μάθω να φωτογραφίζω όπως αυτός. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να το πετύχω αυτό;

*Νέος κύκλος σεμιναρίων φωτογραφίας από τον Θοδωρή Μάρκου* στα Public*

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson

Γελάει σατανικά.

Το σχέδιο καταστρώθηκε σε δευτερόλεπτα. Γράφτηκα στο σεμινάριο, πήρα το πιο σατανικό μου ύφος, χάιδεψα μια τυχαία γάτα στο κεφάλι, δανείστηκα την φωτογραφική μηχανή της Φραντζέσκας, η Φραντζέσκα κατάλαβε ότι η φωτογραφική της λείπει και τελικά “αποφασίσαμε” να έρθει μαζί μου, η γάτα ήταν άγρια και γρατζούνισε το μισό γραφείο και μ’ αυτά και μ’ αυτά η ώρα για το πρώτο σεμινάριο φωτογραφίας με το Θοδωρή Μάρκου είχε φτάσει.

Ξεκινήσαμε με τη Φραντζέσκα για τα Public Συντάγματος και λίγα λεπτά μετά τις 7 (ναι αργήσαμε λίγο, τι θες;) φτάσαμε στην αίθουσα εκδηλώσεων, όπου ο Θοδωρής είχε ήδη ξεκινήσει το πρώτο του σεμινάριο, διάρκειας δυο ωρών.

Με το ντοσιέ στο χέρι σαν καλό σπασικλάκι, πήρα τη θέση μου και ξεκίνησα να παρακολουθώ. Ομολογώ ότι τα πρώτα λεπτά κύλησαν με μια φωνή να ψιθυρίζει στο κεφάλι μου *τον έχεις, θα του φας τη θέση, είσαι τεράστιος*.

Όταν κοίταξα όμως γύρω μου και αντιλήφθηκα ότι η αίθουσα ήταν σχεδόν κατάμεστη, συνειδητοποίησα ότι πρέπει να συγκεντρωθώ και να αρχίσω να κρατάω σημειώσεις.

Γράφε τώρα και τα καταλαβαίνεις μετά

Ο Θοδωρής Μάρκου είχε ήδη αρχίσει να κάνει μια αναφορά στην ιστορία της φωτογραφίας. Πρώτο σεμινάριο βλέπεις, πριν περάσουμε στα πρακτικά καλό θα ήταν να έχουμε μια ιδέα και για τη θεωρία.

Όπως και να ‘χει, απέφευγε διαρκώς τους μονολόγους και έδινε συνέχεια πάσα στους “μαθητές” του για διάλογο. Το πρώτο μισάωρο λοιπόν κύλησε με το Θοδωρή να ρωτάει τους παριστάμενους ποιους ιστορικούς φωτογράφους γνωρίζουν από την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο, μια όμορφη συζήτηση να ζεσταίνεται σε χρόνο ρεκόρ και εμένα να κοιτάζω σαν χάνος.

“Δεν πιστεύω να κοιμάσαι εσύ στο βάθος;”

Έμαθα πάντως πολλά πράγματα κι εντυπωσιάστηκα από τις γνώσεις των “μαθητών”, οι οποίοι απέδειξαν ότι μόνο αδιάβαστοι δεν είχαν πάει στο σεμινάριο. Έμαθα ας πούμε ότι η πρώτη φωτογραφία που τραβήχτηκε ποτέ είναι η παρακάτω, από τα χέρια του Louis Daguerre:

Ποιο φίλτρο είναι αυτό;

Το ήξερες εσύ αυτό; Δεν πρόκειται να προδώσω άλλες γνώσεις που πήρα από το σεμινάριο, είπαμε, είμαι σπασικλάκι και δεν μοιράζομαι τις σημειώσεις μου. Αν θέλεις να μάθεις κι εσύ για την ιστορία της φωτογραφίας, να παρακολουθήσεις τα σεμινάρια.

Κάπου εκεί, έπειτα από ιστορικές αναδρομές και πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες είχε έρθει η ώρα η συζήτηση να πάρει φωτιά. “Δεν υπάρχει ταλέντο στη φωτογραφία”, ήταν ο αφορισμός που προήλθε από το στόμα του Θοδωρή Μάρκου. Μπορεί εγώ να χάρηκα, αφού οι ελπίδες μου να του φάω τη θέση αναπτερώθηκαν, οι υπόλοιποι παριστάμενοι όμως δεν φάνηκαν να συμφωνούν κι έτσι με έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα διάλογο, φτάσαμε μέχρι το διάλειμμα.

Μερικοί σηκώθηκαν για να ξεπιαστούν και να κάνουν ένα τσιγάρο, ο Θοδωρής συνέχιζε σε πηγαδάκια τη συζήτηση με τους “μαθητές” του κι εγώ δανείστηκα ξανά τη φωτογραφική μηχανή της Φραντζέσκας, μέχρι να με κοιτάξει με αγριεμένο βλέμμα και να αναγκαστώ να της την επιστρέψω.

Το κουδούνι της δεύτερης ώρας χτύπησε κι είχε φτάσει πια η ώρα να περάσουμε σε πιο τεχνικές λεπτομέρειες. Όπως μας ενημέρωσε άλλωστε ο Θοδωρής, τα σεμινάρια χωρίζονται σε δυο τρίμηνα. Στο πρώτο οι συμμετέχοντες θα εντρυφήσουν στην Τεχνική της φωτογραφίας και στο δεύτερο στην Αισθητική της φωτογραφίας.

Κεντρικό θέμα της δεύτερης ώρας λοιπόν, η ίδια η κάμερα. Τα μέρη που την αποτελούν, τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά, ο φακός. Όλα αυτά όμως, με μια απαραίτητη υποσημείωση από τον δάσκαλο: “Η μηχανή είναι όσο καλή όσο ο φωτογράφος που την κρατάει”. Ακύρωσα την παραγγελία της καλύτερης κάμερας που είχα εντοπίσει στα ίντερνετς και συνέχισα ταπεινά να σημειώνω.

Το σεμινάριο συνεχίστηκε με τη μορφή συζήτησης κι η ώρα κυλούσε, με το ντοσιέ μου να γεμίζει σημειώσεις. Επειδή αξίζει να τα ακούσεις από τον ίδιο το Θοδωρή κι επειδή δεν μου αρέσει να μοιράζω spoilers, θα σου μεταφέρω μόνο μια από τις πολλές ενδιαφέρουσες ατάκες που κράτησα.

“Δεν πρέπει να φωτογραφίζεις ποτέ κάτι με μεγαλύτερη θεματική αξία απ’ τη φωτογραφία”. Με λίγα λόγια, όλες οι γάτες που έχεις ανεβάσει μέχρι σήμερα στο instagram είναι εντελώς λάθος από φωτογραφική σκοπιά, καθώς πάντα κλέβουν την παράσταση από την ίδια τη φωτογραφία.

Τζάμπα έβαζα τη γάτα να ποζάρει τόσο καιρό;;;

Γενικά, με λύπη σε ενημερώνω πως σχεδόν όλα όσα κάνουμε στο instagram είναι εντελώς λάθος από φωτογραφικής πλευράς. Αν στόχος σου είναι τα likes βέβαια συνέχισε έτσι. Αν θέλεις όμως να τραβήξεις και μερικές φωτογραφίες που προσφέρουν κάτι αισθητικά, καλό θα είναι να περάσεις μια βόλτα από το σεμινάριο.

Άλλωστε ο Θοδωρής μας ενημέρωσε πως πολύ σύντομα από τη θεωρία θα περάσουμε στην πράξη, αφού θα μας ζητήσει να βγάλουμε τις δικές μας φωτογραφίες, τις οποίες και θα σχολιάσουμε όλοι μαζί στο σεμινάριο. Δεν υπάρχει έτσι κι αλλιώς άλλος τρόπος βελτίωσης ενός φωτογράφου, παρά μόνο μέσα από τη συνεχή εξάσκηση. Όσες πιο πολλές βόλτες λοιπόν, τόσο το καλύτερο.

Γέλα τώρα, όταν σου φάω τη θέση να δω τι θα λες

Η κόρνα λήξης ήχησε, ο Θοδωρής μας ενημέρωσε πως στο επόμενο μάθημα θα καταπιαστούμε με τα των κάδρων και της εστίασης, μας ζήτησε ξανά να βγούμε όσες πιο πολλές βόλτες μπορούμε για να φωτογραφίσουμε μόνοι μας και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για αυτή την Πέμπτη στις 7 το απόγευμα, στην αίθουσα εκδηλώσεων των Public Συντάγματος.

Αν νομίζεις πάντως ότι μπορείς να μου κλέψεις τη θέση και να ξεπεράσεις και το Θοδωρή κι εμένα (εδώ που τα λέμε το να ξεπεράσεις εμένα δεν αποτελεί δα και άθλο) μπορείς να επισκεφτείς τη σελίδα του Public και να κλείσεις τη θέση σου στον νέο κύκλο σεμιναρίων.