Η καλύτερη δουλειά του κόσμου ήταν και η πιο βρώμικη

Φανατικός. Κι αν αυτό δεν με χαρακτηρίζει για τη θρησκεία, την πατρίδα και την ομάδα μου, με χαρακτηρίζει απόλυτα για την συγκεκριμένη τηλεοπτική εκπομπή. Το show που παρουσίαζε ο Mike Rowe επί μία επταετία, αποτελούσε προσωπικό dream job για πάρα πολλά χρόνια. Μέχρι το τέλος του περασμένου χρόνου που αποφάσισαν να την κόψουν.

Κάθε φορά που έπεφταν τίτλοι τέλους στην εκπομπή, αναρωτιόμουν πόσο επικό θα ήταν να μπορώ να έχω μια δουλειά στο Discovery. Αλλά όχι να κάθομαι να κάνω κάτι τόσο σοβαρό όπως το να εξετάζω τεράστιες κατασκευές ή να κάνω πειράματα ή να υποβάλλω τον εαυτό μου σε κακουχίες τύπου Survivor.

Το Dirty Jobs μου φαινόταν πάντα ιδανικό περιβάλλον εργασίας.

 

Σκέψου εσύ να πηγαίνεις από χώρα σε χώρα και να βάζεις τα χέρια σου για μια μέρα στη βρωμιά, ώστε να κάνεις το ρεπορτάζ σου. Να μιλάς με τους ανθρώπους που αυτό το “dirty job” αποτελεί καθημερινότητά τους. Να τους δίνεις χαρά εκτιμώντας ουσιαστικά αυτά τα οποία περνούν καθημερινά.

Υπάρχουν πολλές βρωμοδουλειές εκεί έξω και πάντα πρέπει κάποιος να τις κάνει. Κι όταν λέμε βρωμοδουλειές δεν εννοούμε αποκλειστικά βρώμικες. Πολλές φορές οι δουλειές που τέσταρε ο Rowe ήταν απλά δύσκολες. Ήταν σε υψόμετρο, ήταν με δύσκολες συνθήκες, ήταν ολοκληρωτικά απάνθρωπες.

Αλλά ξενέρωνα σε αυτά τα επεισόδια. Αντίθετα πορωνόμουν σε εκείνα τα επεισόδια που τον έβλεπες να μπλέκει κυριολεκτικά και μεταφορικά στα σκατά. Που έβλεπες την φάτσα του να παίρνει απίθανες μούτες στη μυρωδιά ή την όψη του αντικειμένου της δουλειάς.

Ειδικά κάθε φορά που έκανε μαλακία

 

Είναι πολύ ωραίος τύπος ο Mike Rowe. Και δεν ξέρω αν συνειδητοποιούσε πόσο υπέροχη δουλειά έκανε αλλά η φάτσα του πρόδιδε ότι περνούσε πολύ καλά. Και πώς να μην χαίρεται άλλωστε. Όλοι ήθελαν να του μιλήσουν. Όλοι ήθελαν να του πουν την ιστορία τους, να του εξηγήσουν γιατί είναι βρώμικη η δουλειά τους.

 

Και ήταν το χιούμορ του το οποίο έκανε κάθε δουλειά να φαίνεται πιο χαλαρή, πιο απολαυστική. Ήταν τα αστεία που πέταγε τα οποία μπορούσαν να σε κάνουν να γονατίζεις από τα γέλια.

 

Τους έβλεπες τους επαγγελματίες να απολαμβάνουν αφάνταστα να τον βλέπουν να τους μιμείται. Να δυσκολεύεται να κάνει τις δουλειές τους. Να αγκομαχά να αντιγράψει τις τεχνικές τους είτε από σιχαμάρα είτε από φόβο μπροστά στο άγνωστο.

Θα σου δώσω μερικά παραδείγματα από εκπομπές που έκανε ο Mike Rowe στα 7-8 χρόνια που διήρκεσε η εκπομπή “Dirty Jobs”. Βλέπεις το 2003 έπαιξαν 2 εκπομπές πιλοτικά και φτάσαμε στο 2005 για να ξεκινήσει η εβδομαδιαία προβολή της εκπομπής. Μία εκπομπή που έκανε περίπατο μέχρι το 2011 όταν οι παραγωγοί αποφάσισαν να το επικεντρώσουν μόνο στην Αυστραλία, μετονομάζοντάς το σε “Dirty Jobs Down Under”.

 

Πάρε μια “μυρωδιά” από τις δουλειές που πρόβαρε ο Mike Rowe. Και πες μου εσύ αν θα σε χάλαγε να τριγυρνάς τον κόσμο δοκιμάζοντας τις αντοχές σου σε αυτές τις δουλειές.

Θα σε χάλαγε…

Να παίρνεις σπέρμα από άλογα;

 

 

Να καθαρίζεις σκελετούς ζώων;

 

 

Να δουλεύεις σε βόθρους;

 

 

Να ξεχωρίζεις τα αρσενικά από τα θηλυκά κοτοπουλάκια;

 

 

Να δουλεύεις σε γαριδάδικο;

 

 

Να καθαρίζεις πάνες;

 

 

Να συλλέγεις εμετό από κουκουβάγιες;

 

 

Να ζευγαρώνεις καμήλες;

 

 

Να εκτρέφεις σκουλήκια για τα περιττώματά τους;

 

 

Να δουλεύεις σε ορυχείο;

 

 

Να κουρεύεις πρόβατα;

 

 

Να εξετάζεις υπονόμους;

 

 

Να μετράς τη θερμοκρασία από τον πρωκτό μιας καμήλας;

 

 

Πριν μερικά χρόνια είχα κάνει ένα αντίστοιχο θέμα στο περιοδικό MAX με βρώμικες δουλειές εντός Αθηνών. Δεν δημοσιεύτηκε ποτέ γιατί το έκανα τον μήνα που έκλεινε το περιοδικό. Ίσως κάποια μέρα το γράψω εδώ, μαζί με τις φωτογραφίες που είχαμε βγάλει τότε.

Μέχρι τότε, αν θέλετε να κάνουμε καμιά ελληνική version του Dirty Jobs, θα με βρείτε στο @christoschatzi