H κωμικοτραγική αλήθεια πίσω από τις fitness φωτογραφίσεις
Πόσο ρεαλιστικά είναι τα σώματα των bodybuilders σε μια συνηθισμένη φωτογράφιση; Η πραγματικότητα από το τελικό αποτέλεσμα απέχει πολύ.
- 16 ΔΕΚ 2020
Υπακτικά φάρμακα, αλκοόλ, σάουνα για ατέλειωτες ώρες και κάτι που σχεδόν παραπέμπει σε απεργία πείνας: Όλα όσα συμβαίνουν στην προετοιμασία μιας fitness φωτογράφισης, στην πραγματικότητα ελάχιστη σχέση έχουν με την καθημερινότητα ενός γυμναστηρίου.
Πώς να μην κάνεις γυμναστική
Ο Ben Carpenter είναι ένας fitness instructor λίγο διαφορετικός από αυτούς που έχεις συνηθίσει. Δεν φαντασιώνεται τον εαυτό του ως έναν εκπαιδευτή μελλοντικών John Rambo, αλλά μέσα από το προφίλ του στο Instagram επιχειρεί να αναδείξει έναν δρόμο αποτελούμενο από απλά και λογικά βήματα για την κατάκτηση του “fit” σώματος. Είναι τόσο έντονο το λουτρό ρεαλισμού που χαρίζει σε γυμναστές και αθλούμενους μέσα από τα social media, που φτάνει ακόμα και στην κατάρριψη του μύθου των «φουσκωτών» φωτογραφιών. Στο παρακάτω video εξηγεί πώς ακριβώς συμβαίνει μια τέτοια φωτογραφική παραγωγή. Γίνεται σαφές πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
«Υπάρχει μια ρουτίνα στην προετοιμασία των φωτογραφίσεων. Κάποιοι συνηθίζουν να πίνουν αλκοόλ, ελπίζοντας πως κάτι τέτοιο θα τους αφυδατώσει κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης. Ο κόσμος πιστεύει πως αν αφυδατωθεί τελείως, τότε στις φωτογραφίες οι μύες του θα διαγράφονται τέλεια, ξεχνώντας πως οι ιστοί των μυών έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νερό. Άλλοι παίρνουν υπακτικά φάρμακα (φάρμακα που δημιουργούν κενώσεις, είτε ως διάρροια είτε ως εμετό)».
«Η πιο συνήθης πρακτική των bodybuilders πριν από μια φωτογράφιση είναι το να περνούν άπειρες, κυριολεκτικά άπειρες ώρες στη σάουνα. Ένας γνωστός μου bodybuilder, μου είχε αποκαλύψει πως περνούσε μέχρι και 8 ώρες (!) εκεί, επιδιώκοντας με αυτό τον τρόπο να κάψει το λίπος των μυών του γρήγορα, ώστε να πετύχει η φωτογράφιση».
«Κατά την ημέρα της φωτογράφισης, βρισκόμουν στο γυμναστήριο κάνοντας προπόνηση για 3 ώρες. Μετά έρχονταν οι φωτογράφοι, γέμιζαν με πανιά όλα τα παράθυρα ώστε να δημιουργηθεί ο κατάλληλος φωτισμός. Μετά έπρεπε να πετύχουμε την πόζα. Αν πχ, έκανα άρσεις με μπάρα, μου ζητούσαν να σηκώσω ψηλά την μπάρα, να την κρατήσω ψηλά μέχρι να βρουν τις καλύτερες προβολές των μυών μου στον φακό, μετά να στρίψω λίγο την μέση μου για να φαίνεται πιο λεπτή, μετά να στρίψω ακόμα περισσότερο, με την μπάρα τεντωμένη και στο τέλος λίγο έλειψε να πάθω τραβήγματα στην μέση ή κήλη».
«Όταν ο φωτογράφος μου έστειλε το αποτέλεσμα, δεν πίστευα στα μάτια μου. Δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου. Με είχε κάνει να φαίνομαι τουλάχιστον 30% πιο ογκώδης, έχοντας κάνει editing το σώμα μου στο Photoshop. Όταν τον ρώτησα γιατί το έκανε, μου απάντησε πως όλοι οι πελάτες του από περιοδικά, γυμναστήρια κλπ, αυτό ακριβώς του ζητάνε».
«Φυσικά, την ημέρα της φωτογράφισης δεν είχα φάει απολύτως τίποτα. Την επόμενη μέρα, δεν πείναγα απλώς, λιμοκτονούσα. Είχα φτιάξει ένα δείπνο για τέσσερα νορμάλ άτομα και το είχα εξαφανίσει εν ριπή οφθαλμού. Μετά θυμάμαι πως πεινούσα κι άλλο και γέμισα μια ολόκληρη σχάρα με στήθη κοτόπουλου και τα έφαγα κι αυτά. Για επιδόρπιο, είχα φτιάξει μια μεγάλη παρτίδα brownies, επάνω τους είχα σπάσει μια μεγάλη σοκολάτα και στην άκρη είχα αφήσει κι ένα οικογενειακό κέικ και μια σακούλα Haribo. Δεν είχε μείνει ψίχουλο».
