Η τρελή ιστορία του τραγουδιστή των Boyzone που έγινε drifter

Κάποιοι άνθρωποι είναι από τη φύση τους ιδιαίτεροι. Χαρισματικοί. Έχουν σταθερά από πάνω τους άστρο να τους οδηγεί, την ώρα που οι κοινοί θνητοί απλά τραβολογάμε παρέα ένα συννεφάκι που βρέχει μόνο πάνω σε εμάς. Όμως συνήθως η ανώτερη δύναμη (που ο καθένας βαφτίζει με διαφορετικό όνομα), τα ταλέντα τα χαρίζει με μέτρο. Στην περίπτωση του Shane Lynch αυτό δεν ισχύει. Το ταλέντο του είναι πολύπλευρό και οι λόγοι να τον ζηλεύεις πολλοί. Μεταξύ μας, όσο φλωρέ κι αν ακούγεται, ποιος στα 90s δεν φθονούσε τα μέλη των κορυφαίων Boy Bands; Ανεξαρτήτως δεκαετίας, ποιος δεν θα ήθελε να είναι οδηγός αγώνων; Προσθέστε σε αυτά τον περιστασιακό ρόλο του ηθοποιού, τον σταθερό ρόλο του TV-Personality (δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό βέβαια), τον προσωρινό ρόλο συζύγου δημοφιλούς τραγουδίστριας και  θα καταλάβετε πως στα 39 του χρόνια, ο τύπος αυτός έχει ζήσει πολλά!

Τον συναντήσαμε στην Αγγλία, με την ιδιότητα του drifter, λίγο πριν πατήσει γκάζι στο Monster Gymkhana Grid. Ποιος ασχολείται με το set up του αυτοκινήτου και τους χρόνους;

Πρώτη και αναπόφευκτη ερώτηση: Πως από τραγουδιστής ποπ, έγινε οδηγός drift!

«Είτε το πιστεύεις, είτε όχι, γυρνώντας πίσω το χρόνο, πριν τη δεκαετία του ’90 και τους Boyzone, ήμουν μηχανικός αυτοκινήτων και έτρεχα σε αγώνες stock cars. Άρα η πρώτη μου ασχολία ήταν τα αυτοκίνητα, πριν μπω στη μουσική βιομηχανία. Ουσιαστικά από το μηχανοκίνητο αθλητισμό πέρασα στη μουσική και μετά επέστρεψα στο μηχανοκίνητο αθλητισμό. Δεν ήταν λοιπόν τόσο μεγάλη μετάβαση».

Εντάξει λοιπόν κύριε Lynch, αντιστρέφω την ερώτηση αναρωτώμενος πως από οδηγός αγώνων, καταφέρατε να γίνετε τραγουδιστής και μάλιστα τόσο επιτυχημένος! Γελάει…

«Αυτή είναι μάλλον καλύτερη ερώτηση. Είχα μία ευκαιρία στη ζωή μου. Κάθε παιδί, όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει ποπ σταρ ή οδηγός αγώνων. Εγώ κάνω και τα δύο! Όχι κι άσχημα, έτσι δεν είναι;», λέει με ειλικρίνεια.

Τυχερός τύπος. Αν και στην πραγματικότητα, τα παιδικά του χρόνια είχαν δυσκολίες. Στο σχολείο ταλαιπωρήθηκε. Θύμα της δυσλεξίας, αδυνατούσε να ακολουθήσει το ρυθμό των υπολοίπων, έμπλεκε και σε καυγάδες και τελικά τα παράτησε. Ξεκίνησε να δουλεύει στο συνεργείο του πατέρα του και να τρέχει σε τοπικούς αγώνες. Όλα αυτά μέχρι την ώρα που του καρφώθηκε στο κεφάλι να πάει σε μία οντισιόν στο Δουβλίνο. Ο τότε hot-shot μάνατζερ, Louis Walsh, ήθελε να δημιουργήσει το αντίπαλο δέος των Take That. Ο Lynch ήταν ανάμεσα στους πέντε νεαρούς που ξεχώρισε και στελέχωσαν τους Boyzone. Περιέργως, ο τύπος έχει καλή φωνή και απλά για την ιστορία αναφέρω πως και οι τέσσερις αδερφές του κάνουν καριέρα σε δημοφιλή συγκροτήματα!

Boyzone λοιπόν. Έξι singles στο #1 των βρετανικών charts, πέντε albums επίσης στο #1 στη Γηραιά Αλβιόνα και συνολικά 25 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως. Πριν τον συναντήσω, σπίλωσα το google search του υπολογιστή μου προσπαθώντας να θυμηθώ περισσότερα. Όμως ο Shane Lynch του «Love me for a reason», η αλήθεια είναι πως δεν ταιριάζει με τον Shane Lynch που έχω μπροστά μου. Όχι μόνο έχει αποβάλλει ό,τι περιείχε έστω και δείγμα DNA φλώρου αλλά έχει πάει στο άλλο άκρο. Tattoo παντού, άγρια όψη, περισσότερο μοιάζει με τραγουδιστή heavy metal! 

«Κι όμως», σημειώνει. «Όλα τα χρόνια που ήμουν στη μουσική βιομηχανία, είχα τη δική μου, προσωπική σφραγίδα. Επίσης μη ξεχνάς πως η μουσική που κάνω ως επάγγελμα, δεν είναι απαραίτητα η μουσική που ακούω. Δεν ακούω ποπ. Γι’ αυτό δείχνω όπως δείχνω. Ωστόσο οι Boyzone είναι μία μπάντα που αγαπώ και μεγαλώσαμε μαζί τη δεκαετία του ’90, είμαστε αυτοί που είμαστε και πάντα θα είμαστε οι Boyzone  άσχετα με το δικό μου στιλ».

Dr Jekyll ή Mr Hyde;

Πράγματι ο χρόνος περνάει, η μόδα αλλάζει, οι άνθρωποι το ίδιο. Μένουν μόνο κάποια σταθερά σημεία αναφοράς και για τον Ιρλανδό αυτό παραμένει η μπάντα που τον ανέδειξε. Μάλιστα για να γιορτάσουν τα 25 τους χρόνια, ετοιμάζουν νέο album αλλά και παγκόσμια περιοδεία! Δεν έχει λοιπόν κρεμάσει ακόμα το μικρόφωνο, το τραγούδι είναι και θα είναι μέρος του εαυτού του.

Σε λίγο θα μπει ξανά στο μπάκετ κάθισμα του αγωνιστικού του αυτοκινήτου. Τον ρωτάω αν τραγουδάει όταν οδηγάει. «Δεν νομίζω πως θα ήταν ό,τι καλύτερο. Πρέπει να αυτοσυγκεντρώνομαι! Ίσως να εμψυχώνω λίγο τον εαυτό μου στην εκκίνηση ή τον τερματισμό, με κάποιες φωνές, λόγια ενθάρρυνσης αλλά ως εκεί».

Δεκτό. Άλλωστε σε αυτή την πίστα, τη «μουσική» την παίζει το θηριώδες Nissan του. «Να είσαι σίγουρος! Οδηγώ ένα 370Z ή έστω αυτό το πλαίσιο. Σχεδόν ότι έχει μέσα, είναι τοποθετημένο κατά παραγγελία. Φοράει έναν VH45 V8 κινητήρα, που είναι 8κύλινδρος με supercharger. Λειτουργεί λοιπόν σαν δύο διαφορετικά αυτοκίνητα. Όταν έρχεται προς τα εσένα, ακούς τον ήχο του supercharger, σαν τη γκρίνια ενός μονοθεσίου F1, λες και είσαι στο Jurassic Park. Και μετά, όταν απομακρύνεται, έχεις έναν ήχο σαν τα αγωνιστικά NASCAR. Αμβλύς, χαρακτηριστικός ενός V8. Είναι λοιπόν μία μπερδεμένη μίξη ήχου όταν το αυτοκίνητο κινείται στην πίστα. Το λατρεύω», λέει ενθουσιασμένος. «Εγώ να δεις», θέλω να του απαντήσω.

Άλλαξε λοιπόν πάλι ρόλους, κάθεται πίσω από το τιμόνι κι ενσαρκώνει τον villain εκδικητή που πνίγει τους γύρω του με καμένο λάστιχο. Όμως έχοντας την ταμπέλα του pop star, το να γίνεις αποδεκτός στον κόσμο των αγώνων, δεν πρέπει να ήταν εύκολο πράγμα. «Πράγματι. Χρειάστηκε πολύς χρόνος για να αποδεχθεί ο κόσμος πως πλέον είμαι οδηγός αγώνων. Ήταν δύσκολο γιατί παρότι ξεκίνησα από τους αγώνες, πέρασα στη μουσική και μετά επέστρεψα στους αγώνες, ο κόσμος νόμιζε πως ήμουν σε άγνωστα νερά. Αντίθετα, είμαι στους αγώνες από το 1998! Είναι πολύς καιρός! Και πάλι, χρειάστηκε χρόνος αλλά πλέον όλοι με ξέρουν και γι’ αυτή την ιδιότητά μου. Είναι ωραίο να βρίσκεσαι στην άλλη πλευρά και να σε αποδέχονται», λέει ο Lynch.

Και τι περιλαμβάνει αυτή η «άλλη πλευρά»; Του ζητώ να μου μιλήσει για την «τέχνη» του drifting…«Σίγουρα είναι τέχνη και για τις ανάγκες αυτής στήθηκε το αυτοκίνητό μου. Είναι σχεδιασμένο για να κινείται με υψηλές ταχύτητες, με 120-160 χιλιόμετρα/ώρα, να αλλάζει γωνίες, να χορεύει σε μία πίστα με ροή. Αυτό είναι το drift». Κάπου εκεί βάζω στην κουβέντα το Fast & Furious. Αυτό έκανε ευρέως γνωστό το drift. Συμφωνεί: «Νομίζω πως η σειρά ταινιών Fast & Furious ήταν ότι καλύτερο συνέβη ποτέ για το σπορ».

Βέβαια υπάρχει και μία γκρίζα ζώνη κάπου εκεί. Καλά τα γκάζια, καλή η πλαγιολίσθηση αλλά τέτοια κόλπα δεν χωράνε σε δημόσιους δρόμους. Το ξέρει, σοβαρεύει, προσπαθεί να περάσει το δικό του μήνυμα σε κάθε πιτσιρικά που δίνει σημασία σε όσα λέει. «Οι αγώνες στους δρόμους δεν έχουν ποτέ καλή κατάληξη. Ούτε για εμάς, ούτε για τους άλλους. Προφανώς κανένας δεν θέλει να έχει ατυχήματα ή να χτυπήσει κάποιον συνάνθρωπό του. Όμως, αν είσαι σε δημόσιο δρόμο, αργά τη νύχτα και πας με το πλάι… δεν υπάρχει ασθενοφόρο, πυροσβεστική, ομάδα διάσωσης, τίποτα. Θα κάνεις λοιπόν κακό στον εαυτό σου. Πήγαινε σε μία πίστα, πήγαινε σε ένα event, πήγαινε εκεί που σε περίπτωση προβλήματος θα έχεις βοήθεια».

Κλισέ αλλά αλήθεια. Οι δημόσιοι δρόμοι δεν είναι πίστες. Πρέπει να ξέρεις πως υπάρχουν όρια. Για τον Lynch, αυτά υπάρχουν ακόμα και στους αγώνες: «Θεωρώ πως οποιοσδήποτε μπαίνει στο αυτοκίνητο, πρέπει να κατανοεί την έννοια του κινδύνου. Αν φοβάμαι; Όχι. Αν κατανοώ τους κινδύνους; Ναι, όλα μπορούν να πάνε στραβά! Πρέπει να σέβεσαι την ταχύτητα. Κάθε αυτοκίνητο έχει χιλιάδες εξαρτήματα που απλά περιμένουν να αστοχήσουν! Απλά περιμένουν να σπάσουν, αυτή είναι η τάση τους. Πρέπει να είσαι έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο».

Έσω έτοιμος λοιπόν. Για κάθε ενδεχόμενο αλλά και για κάθε πρόκληση; Το μυαλό μου προφανώς πηγαίνει στη Formula 1. Το όνειρο κάθε οδηγού αγώνων. Ή σχεδόν κάθε οδηγού αγώνων.

«Μπορεί να ακουστεί παράξενο αλλά ποτέ δεν ζήλεψα αγώνες μονοθεσίων. Ποτέ δεν ήθελα να δοκιμάσω κάτι στην Formula 1, την Formula 3, τη Formula Ford ή τη Formula Renault. Δεν είναι αυτό το δικό μου στιλ οδήγησης. Θέλω οροφή πάνω από το κεφάλι μου».

Αυτό λέγεται ένστικτο επιβίωσης. Βλέπετε είναι πλέον και μπαμπάς. Μεγαλώνοντας, παρά τις τρέλες, βρήκε το Θεό και έκανε οικογένεια με την τραγουδίστρια Sheena White. Έχει δύο κόρες τις οποίες λατρεύει (κάναμε για αρκετή ώρα διαγωνισμό του μεγαλύτερου χαζομπαμπά) και με τις οποίες περνάει αρκετό χρόνο, κάνοντάς τους ακόμα και άτυπα μαθήματα οδήγησης.

«Η μεγαλύτερη κόρη μου είναι επτά ετών. Στην αυλή του σπιτιού μας έχουμε buggies και άλλα τέτοια παιχνίδια και προς το παρόν δείχνει καλή οδηγός. Δεν φαίνεται να θέλει ασχοληθεί σοβαρά με αυτό αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Η μικρότερη κόρη μου είναι 3 ετών και μόλις άρχισε να οδηγεί με παιχνίδια. Μάλιστα ίσως να της αρέσει και λίγο περισσότερο. Ίσως πρέπει να επικεντρωθώ σε εκείνη και να την κάνω οδηγό αγώνων», λέει και γυαλίζει το μάτι του. Το μήλο κάτω από τη μηλιά;  Άλλωστε ποιο παιδί δεν έχει τον μπαμπά σαν ήρωά του;

«Όταν τα παιδιά μου έρχονται να με δουν, σε κάθε είδους εμφάνιση μου, στην τηλεόραση, σε συναυλίες ή αγώνες, λατρεύουν να είναι κοντά στον μπαμπά τους. Δεν είμαι απ’ αυτούς που συννεφιάζουν, που λένε “αφήστε με ήσυχο, πρέπει να συγκεντρωθώ”. Σημασία έχει να περνάμε καλά, να διασκεδάζουμε. Τους λέω να ανέβουν μαζί μου στη σκηνή, να μπουν στο αυτοκίνητο. Η ζωή πρέπει να κυλάει χαλαρά…»

Σίγουρα η Θεσσαλονίκη πέφτει κομματάκι μακριά από το Δουβλίνο αλλά η κοσμοθεωρία του «χαλαρά», είναι αυτή που μπορεί να κρατήσει στη Γη έναν άνθρωπο που η ζωή του έχει χαρίσει τα πάντα. Χάρη σε αυτή, ο Shane Lynch είναι ένας ευχάριστος και διόλου σνομπ τύπος, που γουστάρει να μιλάει για όσα αγαπά. Δεν ντρέπεται για τίποτα, δεν πατάει φρένο. Είναι αυτός που είναι και σε όποιον αρέσει. Μη το πείτε πουθενά αλλά μετά τη γνωριμία μας, ίσως και να με έπεισε να αγοράσω το επόμενο cd των Boyzone!

Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη του Shane Lynch στο video που ακολουθεί…