Η Αλεξάνδρα Μιχοπούλου εξηγεί πώς διαστρεβλώνεται η γυναικεία σεξουαλικότητα

Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, της ζητήσαμε να ξεδιπλώσει το κουβάρι των αντιφάσεων που εγκλωβίζουν τα δύο φύλα στο σεξ και να εξηγήσει πώς η άγνοια, οι προκαταλήψεις, οι φόβοι και το πορνό διαστρεβλώνουν στο μυαλό των αντρών τη γυναικεία σεξουαλικότητα.

Οι έρευνες και η κλινική μας εμπειρία αποδεικνύουν ότι υπάρχει σήμερα πλήθος αντιφάσεων, που εγκλωβίζουν και τα δυο φύλα. Αποτυπώνεται κάποια δυσκολία των γυναικών να μιλήσουν ανοιχτά για τις ερωτικές επιθυμίες τους. Πάνω από τις μισές δηλώνουν πως, παρά την επιθυμία τους να επικοινωνήσουν στον σύντροφό τους  τι τις διεγείρει και πώς ευχαριστιούνται την ερωτική πράξη, αποφασίζουν τελικά να μην του το πουν.

Από την άλλη, βλέπουμε μια αντιστροφή ρόλων. Δηλαδή οι  γυναίκες να κάνουν την πρώτη κίνηση στο φλερτ, ενώ ακόμη και ένα κομπλιμέντο απέναντί τους να θεωρείται σεξουαλική παρενόχληση. Αυτό βιώνεται άσχημα από μερικούς άνδρες που αισθάνονται ευνουχισμένοι, όταν τους στερούν την πρωτοβουλία, αφού ξέρουμε ότι από αμνημονεύτων χρόνων, ο άνδρας ήταν κυνηγός. Η αντίδρασή του λοιπόν στη ματαίωση μπορεί να είναι η βία, η επιθετικότητα.  Από τη θεραπευτική σκοπιά χρειάζεται να εναρμονιστούν  ξανά θηλυκές και αρσενικές επιθυμίες. Αποδεχόμαστε ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι γυναίκες σήμερα γνωρίζουν τι θέλουν και πρέπει να το εκφράσουν. Εναπόκειται στους άνδρες να το ακούσουν και να μιλήσουν με τη σειρά τους για τα δικά τους «θέλω».

Η έλλειψη επικοινωνίας είναι ένας από τους χειρότερους εχθρούς της ερωτικής επιθυμίας. Στην ουσία, κανείς δεν ξέρει τι θέλει ο άλλος. Πολύ συχνά οι άνδρες και οι γυναίκες δεν έχουν τις ίδιες επιθυμίες/προσδοκίες. Μάλιστα δεν ερεθίζονται με την ίδια ταχύτητα (για παράδειγμα, στα προκαταρκτικά απαιτείται τριπλός χρόνος για τη διέγερση της γυναίκας) ούτε τρόπο/αίσθηση (η όραση είναι κυρίαρχη στον άνδρα, όχι όμως στη γυναίκα). Και βέβαια υπάρχουν και οι ατομικές διαφορές να ανακαλυφθούν. Το παν στη δουλειά του σεξολόγου είναι να βοηθήσει τα ζευγάρια να καταλάβουν ο ένας τον άλλο και από τη θεραπευτική σκοπιά χρειάζεται να εναρμονιστούν  ξανά οι θηλυκές και οι αρσενικές επιθυμίες.

Συγκεκριμένα στερεότυπα προωθούνται μέσω των ταινιών πορνό, που διοχετεύουν και ανακυκλώνουν λανθασμένες εικόνες για τη σεξουαλικότητα, κυρίως σε θέματα που αφορούν τη γυναικεία επιθυμία και τις σεξουαλικές πρακτικές και αυτό επηρεάζει και αλλάζει τις αντιλήψεις και αναπαραστάσεις των νέων. Συχνά δημιουργούν κόμπλεξ και ματαιώσεις, αυτό είναι η πρώτη διαπίστωση αλλά και άνοδος ανεπιθύμητων ακόμη και επικίνδυνων συμπεριφορών. Υπάρχουν θέματα με την ανατομία (πχ. μέγεθος του πέους και των μικρών χειλέων), τη διάρκεια της στύσης και την ποσότητα του σπέρματος, τις προτιμώμενες στάσεις, κάποιες πρακτικές που δεν αρέσουν στις γυναίκες (όπως η ταπείνωση) ενώ οι ηθοποιοί προσποιούνται το αντίθετο, και κυρίως τη χρήση βίας που αρχίζει να γίνεται μια επικίνδυνα ανερχόμενη συμπεριφορά στα αγόρια που θέλουν να αποδείξουν τον ανδρισμό τους την εποχή των «50 αποχρώσεων του γκρι».

Η πορνογραφία «πλάθει και συντηρεί τις σεξουαλικές συμπεριφορές των αγοριών, ενώ τα κορίτσια μένουν στο περιθώριο, δίχως την ικανότητα να αντιμετωπίσουν τα, εθισμένα στο πορνό, αγόρια» προειδοποιούν διεθνείς ερευνητές. «Είναι λάθος να αφήνουμε τη σεξουαλική διαμόρφωση στα χέρια της παγκόσμιας βιομηχανίας του σεξ. Χρειάζεται να κάνουμε περισσότερα ώστε να βοηθήσουμε τους νέους ανθρώπους να αντισταθούν στις διαστρεβλωμένες ιδέες της σεξουαλικότητας που διαδίδονται μέσω της πορνογραφίας», υπογραμμίζουν.

Απαντάμε αρνητικά στο ερώτημα αν η ανδρική σεξουαλικότητα εμπεριέχει το χαρακτηριστικό της βίας (που είναι κάτι πολύ διαφορετικό από την φυσιολογική δράση, πρωτοβουλία και υγιή επιθετικότητα-ενεργητικότητα). Και εδώ είμαστε πάλι στο μύθο, εκείνο της «ακαταμάχητης ενόρμησης» που χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία οι «επιτιθέμενοι». Η ψυχανάλυση και η σεξολογία δείχνουν ότι δεν υπάρχει «σεξουαλική ανάγκη» με την έννοια ότι «η απουσία σεξουαλικότητας δεν αναπτύσσει ασθένεια στους ανθρώπους». Από την άλλη πλευρά, υπάρχει το στερεότυπο ότι τάχα «οι άνδρες θέλουν πάντα περισσότερο». Ως εκ τούτου, έχουμε μια μορφή «απογοήτευσης» που κάποιοι αντιμετωπίζουν με πολλή δυσκολία και έχουν προβλήματα διαχείρισης.

Η υπερσεξουαλικότητα της κοινωνίας μας, που χαρακτηρίζεται από την τυραννία της απόδοσης και της απόλαυσης με κάθε κόστος, δεν βοηθά καθόλου ώστε να καταπραϋνθεί αυτό το αίσθημα απογοήτευσης και αποτυχίας. Η εικόνα του άνδρα-βίαιου κατακτητή και της γυναίκας-αντικειμένου συνεχίζει να τροφοδοτεί τη φαντασία της πορνογραφίας. Έτσι η βία γίνεται δευτεροπαθώς τρόπος αντιμετώπισης της ματαίωσης. Βλέπουμε λοιπόν ότι το σεξ περιβάλλεται από άγνοια, προκαταλήψεις και φόβους που δεν οδηγούν παρά σε ανεπιθύμητες συμπεριφορές και χρειαζόμαστε να απαλλαγούμε από όλα αυτά, αν θέλουμε να απολαμβάνουμε τον έρωτα μέσα στις σύγχρονες σχέσεις και όχι να ζούμε συνεχώς ματαιωμένοι και σε αντίθεση με την εποχή μας.

Για να βρεθεί η σωστή ισορροπία, είναι απαραίτητο τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες να συνδεθούν με τις βαθιές επιθυμίες τους και, αρχικά, να αναγνωρίσουν και να αποδεχθούν τις φαντασιώσεις τους. Αυτές είναι που δημιουργούν την ενέργεια που τροφοδοτεί την επιθυμία και απελευθερώνει το σώμα. Υπάρχει διαφορά μεταξύ φαντασίας και δράσης. Σε μια σχέση βασισμένη στο σεβασμό και τη συνενοχή, χρησιμοποιούμε τις φαντασιώσεις για να απελευθερώσουμε την επιθετικότητα. Πρέπει να αναγνωριστεί και να γίνει αποδεκτή ως φαντασίωση. Υπάρχει μια ζωτικότητα ένα ζωικό ένστικτο, που πρέπει να απελευθερωθεί. Χωρίς όμως να γίνεται πράξη και συμπεριφορά που θίγει τον άλλο. Συμπερασματικά πρέπει να αναλάβει ο καθένας τη διαχείριση των πρωταρχικών του ενορμήσεων, και αν δυσκολεύεται, με τη βοήθεια του ειδικού.