Η εκτέλεση του Friedrich Schubert, του Ναζί που αιματοκύλησε την Κρήτη
Αυτή είναι η ιστορία του Γερμανού επιλοχία που μαζί με Έλληνες προδότες και χωρίς κανέναν δισταγμό σκότωσε, βασάνισε, έθαψε και έκαψε ζωντανούς εκατοντάδες ανθρώπους σε Χανιά, Ηράκλειο και Μακεδονία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
- 26 ΟΚΤ 2024
Τον Σεπτεμβρίου του 1945 περίπου 100 Έλληνες όμηροι πολέμου επέστρεψαν στη χώρα. Ανάμεσα σε αυτούς βρισκόταν και ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, ένας μεσήλικας με γυαλιά οράσεως. Οι υπάλληλοι του αεροδρομίου της Ελευσίνας έλεγξαν την ταυτότητά του. Κάτι, όμως, δεν πήγαινε καλά. Αμέσως άρχισε η έρευνα προκειμένου να εξακριβωθεί η ταυτότητά του.
Ένας χωρικός που είδε καρφιτσωμένη τη φωτογραφία του, τον αναγνώρισε. Δεν επρόκειτο για τον Κωνσταντίνο Κωνσταντινίδη αλλά για τον Friedrich Schubert, τον Ναζί που κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της γερμανικής Κατοχής στην Ελλάδα σφαγίασε εκατοντάδες αθώους, με τη βοήθεια Ελλήνων προδοτών. Εκείνος διαμαρτυρήθηκε έντονα, δηλώνοντας πως δεν έχει καμία σχέση με τον Ναζί εγκληματία.
Όλα τα στοιχεία, όμως, ήταν εναντίον του. Συνελήφθη από τις ελληνικές αρχές και οδηγήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ, όπου και παρέμενε μέχρι τη δίκη του από το Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματιών Πολέμου που στήθηκε στην Αθήνα. Η δίκη του ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1947. Ήταν η στιγμή που ολόκληρη Ελλάδα έμαθε για όλα τα εγκλήματα που διέπραξε ο συγκεκριμένος στρατιωτικός τόσο στη Μακεδονία όσο και στην Κρήτη.
«Άλλοι 10 σαν αυτόν και δε θα υπήρχε Ελλάδα»
Αυτή ακριβώς την πρόταση ξεστόμισε ένας από τους μάρτυρες των φρικαλεοτήτων που διέπραξε ο Friedrich Schubert μαζί με τη στρατιωτική του ομάδα. Κι όντως, τα λόγια του δεν ήταν μεταφορικά. Ας πάρουμε, όμως, την ιστορία από την αρχή. Γεννήθηκε στο Ντόρτμουντ το 1897. Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησε με τη Wermacht ενώ βρέθηκε στη Σμύρνη προκειμένου να αναδιοργανώσει μέρη του οθωμανικού στρατού που πολεμούσε κατά της Αντάντ.
Όπως αρκετοί Γερμανοί βετεράνοι του πολέμου, έγινε μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος το 1934. Η ανάμειξή του με τα ελληνικά τεκταινόμενα ξεκίνησε το 1941, όταν έφτασε στην Κρήτη. Τότε είχε το προσωνυμίο «Τούρκος» εξαιτίας του γεγονότος πως γνώριζε πολύ καλά την τουρκική γλώσσα, εξαιτίας της παρουσίας του στη Σμύρνη. Γρήγορα, όμως, από δεκανέας μετατρέπεται σε διοικητή του «Σώματος Κυνηγών».
Επρόκειτο ουσιαστικά για μια ιδιαίτερα σκληρή στρατιωτική ομάδα που αποτελούνταν από Έλληνες προδότες ποινικούς με χαμηλό αίσθημα εθνικής συνείδησης που είχαν στόχο να πολεμήσουν τους αντάρτες και γενικά όσους τους έφερναν αντίσταση. Όλοι τους φόρεσαν τη γερμανική ναζιστική στολή και διέπραξαν εγκλήματα πολέμων κατά των συμπατριωτών τους.
Οι «Σουμπερίτες», το οποίο σήμερα θεωρείται μεγάλη προσβολή και βρισιά στην Κρήτη, έδρασαν αρχικά στο νησί, σκοτώνοντας, καίγοντας, θάβοντας ζωντανούς και βασανίζοντας εκατοντάδες ανθρώπους. Χαρακτηριστικό είναι πως μέχρι τις αρχές του 1944 είχαν δολοφονήσει περισσότερους 200 άμαχους. Η δράση του, δυστυχώς, συνεχίστηκε και στην περιοχή της Μακεδονίας.
Το καλοκαίρι του 1944 το «Σώμα Κυνηγών» δέχθηκε ισχυρά χτυπήματα από τους αντάρτες και έτσι ο Friedrich Schubert αποχώρησε κακήν κακώς από την Κρήτη, βρίσκοντας καταφύγιο στη Μακεδονία. Εκεί μαζί με τους εναπομείναντες άντρες του, δημιούργησε ξανά το σώμα του. Η περιοχή που δέχτηκε το μεγαλύτερο μένος των επιθέσεών του ήταν ο Χορτιάτης. Με πρόσχημα τον θάνατο ενός Γερμανού στρατιώτη από αντιστασιακές ομάδες, συγκέντρωσαν τα γυναικόπαιδα της περιοχής σε δύο κτίρια και έβαλαν φωτιά με αποτέλεσμα να καούν ζωντανοί 149 άνθρωποι.
Η δίκη και η εκτέλεση του Friedrich Schubert
Κατά τη διάρκεια της δίκης έγιναν γνωστές όλες οι φρικαλεότητες στις οποίες προχώρησε ο Friedrich Schubert και το σώμα Ελλήνων προδοτών του. Στις 22 Οκτωβρίου 1947 το Ειδικό Δικαστήριο Εγκληματιών Πολέμου που στήθηκε στην Αθήνα τον καταδίκασε σε θανατική ποινή. Μερικές ώρες αργότερα ο Γερμανός που αιματοκύλησε την Κρήτη και τη Μακεδονία βρισκόταν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Λίγο πριν την εκτέλεση ένας πρώην αξιωματικός του ελληνικού στρατού ζήτησε να του επιτραπεί να τον σκοτώσει εκείνος. Το αίτημα του δεν έγινε δεκτό. Εκείνος τότε ζήτησε να δώσει τη χαριστική. Η απάντηση που έλαβε, όμως, ήταν επίσης αρνητική.
Όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, επρόκειτο για τον πατέρα ενός γιου που ο Friedrich Schubert είχε εκτελέσει μαζί με ακόμη 15 άλλους άντρες στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης. Η στιγμή της εκτέλεσης, μάλιστα, καταγράφηκε από τον φακό του φωτογράφου, Σωκράτη Ιορδανίδη. Ο Γερμανός παρέμενε μέχρι την τελευταία στιγμή ατάραχος.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στις 29 Οκτωβρίου του 2022 από τον Άκη Κατσούδα.
