Η Ελλάδα παραδομένη στις φλόγες. Ξανά.

Φαίνεται ατελείωτο αυτό το καλοκαίρι, αλλά όχι με την καλή έννοια. Ενώ το δεύτερο κύμα καύσωνα δεν είχε ακόμη φτάσει, ενώ δεν είχε εξαγγελθεί ακόμη από την Πολιτική Προστασία ακραίος βαθμός επικινδυνότητας (όπως συνέβη σήμερα, Τρίτη 22/8, για μια σειρά από περιφέρειες, ανάμεσα στις οποίες και η Αττική), η χώρα είχε παραδοθεί στις φλόγες. Φλόγες οι οποίες επεκτείνονταν με τρομερή ταχύτητα από τα υψηλά μποφόρ, καταπίνοντας χωράφια, δασικές εκτάσεις, σπίτια και οικισμούς μέχρι τη θάλασσα, ενώ για ακόμη μια φορά αποδεικνυόταν αδύνατο να τεθούν υπό έλεγχο.

Και αυτή η κατάσταση συνεχίζεται ακάθεκτα, με τις ελπίδες όλων να έχουν πρακτικά εναποτεθεί στα μελτέμια. Εάν δεν πέσει ο αέρας, δε θα σταματήσει η καταστροφή, που έχει μετατρέψει το μεγαλύτερο μέρος του εναέριου χώρου της χώρας σε αποπνικτικό καμίνι.

Σε εικόνα του ευρωπαϊκού δορυφόρου METEOSAT-11 που αναλύει η μονάδα ΜΕΤΕΟ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, φαίνεται πως τέσσερις μέρες μετά την έναρξη των τωρινών πυρκαγιών καπνός έχει καλύψει το Βόρειο και Κεντρικό Αιγαίο, διαμορφώνοντας ένα αποκαρδιωτικό πέπλο έκτασης περίπου 110.000 τετ. χλμ.

Πόσο πράσινο έχει άραγε απομείνει ζωντανό στη χώρα; Πόσοι δρυμοί και προστατευόμενα οικοσυστήματα μένουν να δουν οι επόμενες γενιές;

Πόση καταστροφή μπορείς να δικαιολογήσεις, επικαλούμενος την κλιματική αλλαγή και τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όταν οι πυροσβέστες μάχονται κάθε φορά με ανεπαρκή μέσα και υποστελεχωμένο προσωπικό, που συμπληρώνεται βιαστικά με fast track εθελοντές και αποστολές από την Ευρώπη; Χωρίς τη δασική υπηρεσία, χωρίς την (έστω υποτυπώδη) αντιπυρική προστασία να έχει προηγηθεί;

Με μαθηματική ακρίβεια, το αποτέλεσμα είναι προμελετημένο, απλά μένει να αποτυπωθεί με ενάργεια στον τελικό, όλο και πιο θλιβερό απολογισμό που θα ακολουθήσει μετά την κατάσβεση και της τελευταίας εστίας. Προς το παρόν, η φωτιά μαίνεται στα δεκάδες ανά την επικράτεια μέτωπα, όπως ανακοίνωσε ο Υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Βασίλης Κικίλιας, «από τα μεσάνυχτα της Κυριακής έχουν ξεσπάσει 53 δασικές πυρκαγιές», και όλα τα στοιχεία δίνουν την εικόνα μιας κατάστασης που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο:

Νοσοκομεία και γηροκομεία εκκενώνονται και επιτάσσονται πλοία γραμμής, πλεούμενα σπεύδουν για να απεγκλωβίσουν κόσμο από παραλιακά μέτωπα, περιβαλλοντικά μνημεία όπως η Δαδιά παραδίδονται ανήμπορα στις φλόγες και το μήνυμα του 112 εκπέμπει μετά μανίας για εκκενώσεις οικισμών απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας.

Το πιο εφιαλτικό σκηνικό εκτυλίσσεται μάλλον στην Αλεξανδρούπολη και τον Έβρο, όπου η φωτιά μαίνεται για τέταρτη συνεχόμενη ημέρα (σύμφωνα με τα δεδομένα των δορυφόρων VIIRS και MODIS, εκτιμάται ότι η καμένη έκταση έχει ξεπεράσει τα 75.000 στρέμ.), με ταχύτατους ρυθμούς εξαπλώνεται επίσης και η φωτιά που ξέσπασε στον Μίσχο Ροδόπης, ενώ στην άλλη πλευρά της ηπειρωτικής χώρας, νότιας της Στερεάς Ελλάδας και στον νομό Βοιωτίας, ο ίδιος εφιάλτης απειλεί το τελευταίο εικοσιτετράωρο τους κατοίκους – όλη η παραλιακή ζώνη του Κορινθιακού έχει καλυφθεί από μέτωπα και κάτοικοι τρέπονται σε φυγή από τα σπίτια τους.

Και στο ενδιάμεσο αυτών των δύο γεωγραφικών σημείων, υπάρχουν δεκάδες ακόμη ενεργές εστίες που αναζωπυρώνονται σε κάθε ριπή ανέμου: φωτιά έχει ακόμη στην Καβάλα, έχοντας καταστρέψει την Αβραμηλιά, ένα από τα ομορφότερα χωριά του δήμου Νέστου, φωτιά έχει στον Ασπρόπυργο και στα Καλύβια Αττικής, φωτιά έχει επίσης στην Εύβοια, έχοντας απανθρακώσει όλο το βουνό πάνω από τη Νέα Αρτάκη, παράλληλα με την εστία που μαίνεται στα Ψαχνά.

Μέχρι στιγμής, στις απώλειες συγκαταλέγονται και δύο νεκροί: ένας βοσκός στη Βοιωτία που μάλλον επέστρεψε στη στάνη του για να σώσει το κοπάδι, όπως και ένας (κατά πάσα πιθανότητα) μετανάστης στη Λευκίμμη Έβρου που βρέθηκε νεκρός χθες το βράδυ.

Αλλά τα θύματα δεν έχουν αναγκαστικά ονοματεπώνυμο, όσο και αν τείνουμε να το ξεχνάμε: θύματα είναι επίσης τα θηλαστικά που φλέγεται το σπίτι τους, τα σμήνη που τράπηκαν σε φυγή, τα λιόδεντρα και τα πεύκα που κάηκαν σαν καντηλάκια, χωρίς κανείς να ξέρει για ποια ευχή θυσιάστηκαν.