Η φρικιαστική ιστορία του ‘Αντεροβγάλτη του Yorkshire’ που πέθανε από κορονοϊό
- 16 ΝΟΕ 2020
Αργότερα αποκαλύφθηκε πως κατά τη διάρκεια της πενταετούς έρευνας οι αρχές τον είχαν ανακρίνει εννέα φορές, ως ύποπτο. Ισάριθμες έπεισε ότι ήταν αθώος -αν προτιμάς, δεν υπήρχαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για την ενοχή του. Και έτσι ξημέρωσε η 2α Ιανουαρίου του 1981, όταν περιπολικό της South Yorkshire Police εντόπισε ένα σταθμευμένο όχημα, που είχε πλαστές πινακίδες κυκλοφορίας. Ο οδηγός συνελήφθη και μεταφέρθηκε στο τμήμα για ανάκριση. Παρεμπιπτόντως, δίπλα του ήταν μια γυναίκα, η Olivia Reivers. Είχε μόλις, σωθεί από βέβαιο θάνατο.
Ενόσω μιλούσε με τους αστυνομικούς, προ της σύλληψης (είπε πως είχε λήξει η ασφάλεια του αυτοκινήτου και είχε χάσει το δίπλωμα, για αυτό κατέφυγε στη λύση των πλαστών πινακίδων, προκειμένου να μπορεί να δουλεύει), ζήτησε άδεια για να πάει προς νερού του -πίσω από ένα κτήριο που ήταν εκεί δίπλα. Όταν ήταν πια, στο τμήμα, οι αστυνομικοί επέστρεψαν στο σημείο και ανακάλυψαν ένα σφυρί, κρυμμένο σε σωλήνα. Ήταν αυτό που χρησιμοποιούσε για τα εγκλήματα του. Μόλις του το εμφάνισαν, άρχισε να ομολογεί τα πάντα. Οι detectives έβλεπαν μπροστά τους το παζλ που έως τότε δεν είχε όλα τα κομμάτια, να συμπληρώνεται.
ΟΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ
30 Οκτωβρίου 1975, Wilma McCann, 28, Leeds
20 Ιανουαρίου 1976, Emily Jackson, 42, Leeds
11 Φεβρουαρίου 1977, Irene Richardson, 28, Leeds
23 Απριλίου 1977, Patricia Atkinson, 32, Bradford
26 Ιουνίου 1977, Jayne MacDonald, 16, Leeds
1 Οκτωβρίου 1977, Jean Jordan, 20, Manchester
21 Ιανουαρίου 1978, Yvonne Pearson, 21, Bradford
31 Ιανουαρίου 1978, Helen Rytka, 18, Huddersfield
16 Μαΐου 1978, Vera Millward, 40, Manchester
4 Απριλίου 1979, Josephine Whitaker, 19, Halifax
2 Σεπτεμβρίου 1979, Barbara Leach, 20, Bradford
20 Αυγούστου 1980, Marguerite Walls, 47, Leeds
17 Νοεμβρίου 1980, Jacqueline Hill, 20, Leeds
Πρώην detectives διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους πως είναι υπεύθυνος για άλλες 22 δολοφονίες. Ο αδελφός του, Carl είχε πει πριν δυο μέρες στη Mirror ότι ‘τον ρώτησα σχετικά, αλλά επέμενε πως έχει δολοφονήσει 13 γυναίκες. Όχι περισσότερες. Δεν δείχνει να ‘χει καταλάβει το κακό που προκάλεσε. Εξακολουθεί να πιστεύει πως αδίκως βρίσκεται στη φυλακή. Πιστεύει ότι είναι μια χαρά, πια”. O Carl πέρασε όλη του τη ζωή ως ο δακτυλοδεικτούμενος ‘αδελφός του Yorkshire Ripper’.
Όταν μίλησε στη Mirror ο Carl, ο Peter ήταν στο νοσοκομείο της φυλακής, με Covid-19. Αρνείτο να δεχθεί την όποια θεραπεία. “Έχει και άλλα προβλήματα. Για παράδειγμα διαβήτη. Έχει πάρει πολλά κιλά. Δεν ξέρω σε τι κατάσταση είναι. Δεν μου λένε. Η Sonia είναι ο εγγύτερος συγγενής”, πρόσθεσε ο αδελφός του. Ποια όμως, είναι η Sonia: η γυναίκα που είχε παντρευτεί ο εγκληματίας το 1974. Το διαζύγιο τους εκδόθηκε είκοσι χρόνια μετά. Ας τα δούμε όμως, όλα με τη σειρά.
Ο Peter William Sutcliffe γεννήθηκε στις 2/6 του 1946, στο Bingley του Yorkshire, επαρχία που τη λες και μεγαλύτερη του Ηνωμένου Βασιλείου. Χωρίζεται σε τρία τμήματα. Αυτό στο λέω, γιατί έχει σημασία για τη συνέχεια. Ο Peter ήταν το ένα από τα έξι παιδιά των John William Sutcliffe και της Kathleen Frances, ενός βαθιά καθολικού ζευγαριού. Κατά τον Carl “ο αδελφός μου δεν είχε δείξει σημάδια ψυχικής ασθένειας, ως παιδί. Αυτό που υπήρχε στην ‘εικόνα’ ήταν ο βίαιος πατέρας μας, ο οποίος σε μια περίπτωση είχε ‘σπάσει’ ένα ποτήρι μπύρας στο κεφάλι του Peter, επειδή τόλμησε να καθίσει στην καρέκλα του. Ήταν αλκοολικός και μας χτυπούσε καθημερινά, με τη ζώνη του”.
Κάτι άλλο που έκανε ήταν ότι ξεφτίλισε τη σύζυγο του μπροστά στα παιδιά τους, κατηγορώντας την για απιστία. “Ο πατέρας μου ήταν ‘γυναικάς’, ένα τραγικός τύπος. Η μητέρα μου δεν τον απάτησε ποτέ στη ζωή της. Ένα βράδυ είχε βγει, να πιει ένα ποτό και την έφερε πίσω στο σπίτι ένας άνδρας. Αυτόν θεώρησε ως ‘εξωσυζυγική σχέση’ ο πατέρας μου και έβαλε στη μέση όλη την οικογένεια. Ο ίδιος τύπος μας είχε παρατήσει για μια άλλη γυναίκα, για ένα χρονικό διάστημα”.
Έμαθε ποιος είναι ο αδελφός του, όταν ήταν 21, από μια εφημερίδα. “Κοίταξα πάνω από τον ώμο ενός τύπου που διάβαζε τη διάβαζε και είδα φωτογραφία του σπιτιού του Peter. Ο τίτλος έλεγε πως συνελήφθη ο Ripper. Έπαθα σοκ! Μιλούσαμε συχνά για το ποιος μπορεί να είναι ο serial killer. Αυτομάτως μου ήλθαν στο μυαλό όλες οι φορές που τον άφησα να συνοδεύσει τη σύντροφο μου, στο σπίτι της”. Η μητέρα τους είχε πεθάνει τρία χρόνια προ της σύλληψης. Ο πατέρας τους το 2004, σε ηλικία 81 χρόνων.
Ο μοναχικός τύπος που είχε ‘αποστολή’
Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, ο Peter ήταν μοναχικός τύπος. Παράτησε το σχολείο στα 15, όταν άρχισε να κάνει ό,τι δουλειά έβρισκε. Μια ήταν αυτή του νεκροθάφτη. Ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, το 1967 γνώρισε τη Sonia Szurma. Παντρεύτηκαν τον Αύγουστο του 1974. Εκείνος ήταν 28. Εκείνη 24. ‘Ήταν η μόνη σύντροφος -με την διαδεδομένη έννοια του όρου- που είχε ποτέ’. Ζούσαν με τους γονείς της, έως ότου πήραν το δικό τους σπίτι -πέντε χρόνια αργότερα. Παιδιά δεν απέκτησαν. Μετά πολλές αποβολές οι γιατροί ενημέρωσαν πως αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσε να κάνει η Sonia, η οποία εργαζόταν ως δασκάλα και νοσηλεύτρια βραδινών βαρδιών.
Για μια διετία (1971-73) δούλεψε στο εργοστάσιο παραγωγής και συσκευασίας του John Logie Baird, του Σκωτσέζου μηχανικού και εφευρέτη που έδωσε στον πλανήτη το πρώτο μηχανικό σύστημα σάρωσης για αναμετάδοση εικόνων μεταξύ διαφορετικών σημείων (βασική λειτουργική αρχή της τηλεόρασης), το Γενάρη του 1926. Ας πούμε εν συντομία, πως ο Baird ήταν αυτός που ανακάλυψε την τηλεόραση.
Ο Sutcliffe παραιτήθηκε, όταν του ζήτησαν να γίνει πωλητής, με το σύστημα ‘από πόρτα σε πόρτα’ σε όλες τις περιοχές της χώρας. Το Φεβρουάριο του 1975 πήρε άδεια οδήγησης νταλίκας. Απολύθηκε από την εταιρία που τον πλήρωνε, όταν ‘πιάστηκε’ να κλέβει χρησιμοποιημένα λάστιχα. Παρ’ όλα αυτά, λίγους μήνες μετά βρήκε άλλον εργοδότη. Μετά βρήκε και πως τον εξιτάρει να σκοτώνει.
‘Όλα ξεκίνησαν όταν μια ιερόδουλη αρνήθηκε να μου δώσει πίσω τα λεφτά μου’, ένα χαρτονόμισμα 10 λιρών. ‘Τότε το μυαλό μου δηλητηριάστηκε’ είχε πει σε συνέντευξη, στην οποία εξήγησε πως απευθύνθηκε στις επαγγελματίες ‘για να μη χάσω τη Sonia’. Όπως ακούστηκε στη δίκη, τον πρώτο καιρό της γνωριμίας τους η Sonia είχε φίλο έναν Ιταλό που πουλούσε παγωτά, με βαν στις γειτονιές ‘και την πήγαινε στα καλύτερα μέρη, τα βράδια. Δεν ήθελα να τη χάσω και αποφάσισα να αποκτήσω σεξουαλική εμπειρία. Βρήκα μια ιερόδουλη, της έδωσα 10 λίρες, αλλά όταν φτάσαμε στο προκείμενο, εγκατέλειψα. Εκείνη αρνήθηκε να επιστρέψει τα χρήματα. Αισθάνθηκα εξευτελισμένος και οργισμένος’. Το όνομα της ιερόδουλης ήταν Anna Rogulskyj. Ήταν και η πρώτη στην οποία επιτέθηκε.
Η ομολογία στον ψυχίατρο
Μετά τη σύλληψη του, στην 8η από τις έντεκα συνεδρίες που έκανε με ειδικό ψυχίατρο -σύμβουλο εγκληματολογίας- ανέφερε για πρώτη φορά την ‘αποστολή’ που του είχε δώσει ο Θεός. Ήταν ‘να σκοτώνω ιερόδουλες’. Περιέγραψε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, τις δολοφονίες του, πριν καταλήξει στο ότι ‘ήταν σημαντικό για το σκοπό μου, να συνεχίσω την αποστολή μου’. Ξεκαθάρισε ότι ‘δεν έχω δει το Θεό. Μόνο τον ακούω’. Για πρώτη φορά τον ‘άκουσε’, όταν δούλευε ως νεκροθάφτης και έπειτα από ένα ατύχημα που είχε με τη μηχανή του (το 1965, όταν έπεσε σε στύλο με το κεφάλι). ‘Έκτοτε ένιωθα κατάθλιψη και είχα παραισθήσεις. Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω το καλό από το κακό. Όλα ήταν θολά’.
Ο ειδικός διέγνωσε πως είχε παρανοϊκή σχιζοφρένεια. Στα της ‘αποστολής’ του Sutcliffe, κάποια από τα θύματα του ήταν ιερόδουλες. Άλλες ‘ήταν ελαφριών ηθών’. Τον τελευταίο χρόνο της δράσης του δεν έκανε διακρίσεις. Παραδέχθηκε πως ‘από ένα σημείο κι έπειτα δεν με ένοιαζε αν είναι ιερόδουλες’. Αρκούσε να του κεντρίσουν το ενδιαφέρον.
Τα στοιχεία που ‘χαν συγκεντρώσει οι αστυνομικοί ήταν χιλιάδες, με την έρευνα να ‘εκτροχιάζεται’ το 1978, όταν η West Yorkshire Police έλαβε μια σειρά από γράμματα και κασέτες, στις οποίες φαινόταν να μιλάει ο εγκληματίας, με μια ιδιαίτερη προφορά -από το Sunderland. Τότε άρχισαν να αναζητούν τον πλέον λάθος άνθρωπο. Όσο ήταν σε λάθος δρόμο, ο Sutcliffe σκότωσε άλλες τρεις γυναίκες.
Η ‘ταυτότητα’ των δολοφονιών
Εκ των 20 επιθέσεων που έκανε, οι δυο ήταν στο Great Μanchester και όλες οι άλλες σε τέσσερις διαφορετικές πόλεις του West Yorkshire. Τότε δεν υπήρχε Internet, ως εκ τούτου ήταν δύσκολο να συνεννοηθούν όλα τα τμήματα μεταξύ τους -αρχής γενομένης από το να μοιραστούν τα στοιχεία που είχαν. Το σύστημα που είχε αναπτύξει είχε ως εξής: συνήθως έπειθε τις γυναίκες να μπουν στο αυτοκίνητο του και μετά τις πήγαινε σε απομονωμένο μέρος. Έπειτα τις καλούσε στο πίσω κάθισμα, για να ερωτοτροπήσουν. Σημείωσε πως σύμφωνα με τις γυναίκες που γλίτωσαν, δεν προσπάθησε καν να τις βιάσει -δεν τον ένοιαζε το σεξ.
Μόλις έβγαιναν οι γυναίκες από τη θέση του συνοδηγού, τις χτυπούσε με ένα σφυρί στο κεφάλι. Μετά τις ξέντυνε και τις μαχαίρωνε στον κορμό -με μαχαίρι ή κατσαβίδι ‘ώστε να δείχνουν όσο πιο φθηνές γινόταν, όταν θα τις έβρισκαν’. Τα τραύματα αυτά έγιναν η ‘ταυτότητα’ του και ο λόγος που η αστυνομία κατάλαβε πως είχε να κάνει με serial killer. Υπήρχαν περιπτώσεις που έπαιρνε τις γυναίκες με τη βία και τις ακινητοποιούσε με χτύπημα στο κεφάλι. Το Νοέμβριο του 1980, η 16χρονη τότε, Theresa Sykes γλίτωσε γιατί βρέθηκε κάποιος άνδρας να κυνηγήσει τον Sutcliffe, ενώ είχε αρχίσει την επίθεση του. Μια άλλη επιβιώσασα, η Maureen Long πέρασε από δίπλα του, δυο εβδομάδες πριν τη σύλληψη του. ‘Την αναγνώρισα, αλλά δεν με αναγνώρισε εκείνη’.
Στην πρώτη επίσκεψη που δέχθηκε από τη Sonia στο νοσοκομείο της φυλακής Armley, έξι μέρες μετά τη σύλληψη του, παραδέχθηκε τα πάντα. Είπε ότι υπολόγιζε πως σε 30 χρόνια θα είναι και πάλι ελεύθερος ‘εκτός και αν πείσω τον κόσμο πως είμαι τρελός και αποφυλακιστώ σε μια δεκαετία’. Την πρώτη εβδομάδα της δίκης του ‘πιάστηκε’ να φάσκει και να αντιφάσκει, πολλάκις. Μια έλεγε πως άκουγε τη φωνή του Θεού, την άλλη ξεχνούσε τα επί των παραισθήσεων, σε ολόκληρες αφηγήσεις. Mια του ‘έφταιγε’ το επάγγελμα των ιερόδουλων, την άλλη δεν τον ένοιαζε. Eνώπιον του δικαστή δήλωσε αθώος ‘λόγω μειωμένης ευθύνης’. Καταδικάστηκε για δολοφονία, από την πλειοψηφία των ενόρκων. Μετά την καταδίκη, το Μάιο του 1981, άρχισε να χρησιμοποιεί το επίθετο της μητέρας του (Coonan).
Μεταφέρθηκε στην ψυχιατρική πτέρυγα φυλακής υψίστης ασφαλείας, τον Μάρτιο του 1984. Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα που έκανε το 2010, για να αποφυλακιστεί και τον ενημέρωσε πως δεν θα έβγαινε ποτέ από τη φυλακή. Τον Αύγουστο του 2016 οι ψυχίατροι ενημέρωσαν ότι δεν ήταν πια ψυχική ασθενής, άρα μπορούσε να επιστρέψει σε σωφρονιστικό ίδρυμα. Αυτό και έγινε. Το 2017 το αστυνομικό τμήμα που δεν μπορούσε να τον βρει για πέντε χρόνια, ανακοίνωσε πως θα κάνει νέα έρευνα για να αποδείξει αν είχε σχέση με άλυτα εγκλήματα από το 1974 έως το 1980. Αυτή θα επεκτεινόταν και στη Δανία και τη Σουηδία, όπου πήγαινε με την νταλίκα. Αν ψάχνεις για αποτελέσματα, δεν υπάρχουν.
Η έρευνα που είχε κάνει τότε η αστυνομία, χαρακτηρίστηκε ‘εντυπωσιακά κακή‘, όπως αποδείκνυαν τα στοιχεία που είχαν συγκεντρώσει από το BBC, μετά την απόφαση να γίνει η Yorkshire Ripper documentary, το 2019. Ο τίτλος είναι The Yorkshire Ripper Files: A Very British Crime Story. Το 2000 είχε γίνει τηλεοπτική σειρά του ITV (Τhis is personal: the hunt for the Yorkshire Ripper), το οποίο είχε βραβευθεί από τη Βρετανική Ακαδημία τηλεόρασης.
