Η μέρα που το Λονδίνο πλημμύρισε από μπύρα
- 11 ΦΕΒ 2024
Το ότι οι Λονδρέζοι γνωρίζουν από μπύρα είναι γνωστό. Άλλωστε μερικές από τις πιο γνωστές Pale Ale του κόσμου παράγονται στη βρετανική πρωτεύουσα, η οποία παραδοσιακά λατρεύει την καλή μπύρα, ενώ οι pubs θεωρούνται ατραξιόν σε όλο το νησί. Παρ’ όλα αυτά, υπήρξε μια ημέρα όπου η πόλη αντιμετώπισε ένα σοβαρό ζήτημα πλημμύρας από μπύρα.
Το ατύχημα που έλουσε το Λονδίνο με μπύρα
Τη δεκαετία του 1850, η πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου φιλοξενούσε το μεγαλύτερο ζυθοποιείο στον κόσμο. Η επιχείρηση μπύρας του Λονδίνου ήταν εύρωστη τον 19ο αιώνα και ήταν επίσης η πηγή ενός βιομηχανικού ατυχήματος που έστειλε χιλιάδες γαλόνια μπύρας να πλημμυρίσουν τους δρόμους.
Αυτό συνέβη στο ζυθοποιείο Horse Shoe Brewery, που βρισκόταν στη γωνία της Great Russell Street και της Tottenham Court. Το απόγευμα της Δευτέρας 17 Οκτωβρίου 1814, ένας από τους μεγάλους σιδερένιους δακτυλίους που χρησιμοποιούνταν για να συγκρατούν τις ξύλινες δεξαμενές του ζυθοποιείου έσπασε.
Η δεξαμενή ήταν ογκώδης: είχε ύψος περίπου 6,7 μέτρα και χωρούσε μπύρα που θα γέμιζε 3.500 τυποποιημένα βαρέλια της μπύρας porter της εταιρείας. Μέσα σε μια ώρα, η κατεστραμμένη δεξαμενή έσπασε, στέλνοντας ένα κύμα μπύρας που έσπασε έναν τοίχο και προκάλεσε το άνοιγμα πολλών ακόμη δεξαμενών στις εγκαταστάσεις.
Στη συνέχεια, περισσότερα από 380.000 γαλόνια μπύρας έτρεξαν στους δρόμους του St. Giles, μιας πυκνοκατοικημένης, φτωχογειτονιάς του Λονδίνου. Το κύμα έφτασε σε ύψος έως και 15 μέτρα και έπεσε πάνω σε κοντινά σπίτια και επιχειρήσεις. Αν και όλοι στο ζυθοποιείο επέζησαν, η πλημμύρα της μπύρας του Λονδίνου στοίχισε τη ζωή σε οκτώ ανθρώπους στη γειτονιά.
Τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι οι ντόπιοι που δεν κινδύνεψαν από την ορμή της μπύρας, τη μάζευαν με κουβάδες και την έπιναν ενώ λίγο αργότερα ήρθε και η ώρα της δίκης. Στην ακροαματική διαδικασία αποδείχθηκε τελικά ότι η ζυθοποιία δεν ήταν υπεύθυνη και το δικαστήριο χαρακτήρισε το περιστατικό ως θεομηνία.
Πώς λειτουργούσαν τα ζυθοποιεία εκείνη την εποχή
Ο Τάμεσης αποτελούσε για δεκαετίες μια σημαντική πηγή νερού για τη βιομηχανία του Λονδίνου, υποστηρίζοντας τα πάντα, από την ηλεκτρική ενέργεια μέχρι τις εμπορευματικές μεταφορές, ακόμη και την μπύρα. Τον 18ο αιώνα, τα περισσότερα ζυθοποιεία του Λονδίνου βρίσκονταν κατά μήκος του Τάμεση, όπου μπορούσαν να παραλαμβάνουν ευκολότερα πρώτες ύλες όπως το σιτάρι και ο άνθρακας που χρησιμοποιούνταν στη διαδικασία ζυθοποίησης.
Ήταν επίσης ο πιο βολικός τρόπος για να προμηθεύονται τις μεγάλες ποσότητες νερού που χρειάζονταν για την παρασκευή μπύρας. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1780, η αυξημένη εκβιομηχάνιση οδήγησε σε ανησυχίες για τη μόλυνση του ποταμού, οπότε οι ζυθοποιοί έσκαψαν πηγάδια κοντά για να φιλτράρουν το νερό του ποταμού, τοποθετώντας τους σωλήνες που έτρεχαν περίπου τρία μέτρα κάτω από το έδαφος.
Η ρύπανση, ωστόσο, συνέχισε να μαστίζει τον Τάμεση: Το καλοκαίρι του 1858, τα επίπεδα των ανθρώπινων και βιομηχανικών αποβλήτων ήταν τόσο υψηλά που οι οσμές κάλυπταν την πόλη, μια εποχή γνωστή ως Μεγάλη Βρώμα. Έκτοτε, το Λονδίνο και η βιομηχανία μπύρας του δεν χρησιμοποιούσαν το νερό της μπύρας τους, αλλά βασίζονταν πλέον σε μια καθαρή, κεντρική παροχή νερού. Σήμερα, ο Τάμεσης επωφελείται από τη σύγχρονη επεξεργασία νερού και θεωρείται μάλιστα ένας από τους καθαρότερους ποταμούς πόλης στον κόσμο.
