Η πιο ειρηνική χειρονομία δεν λαμβάνει τη σημασία που της αξίζει
- 2 ΔΕΚ 2024
Γνωρίζεις κάποιον, λες το όνομά σου, σου λέει το δικό του -βάζω στοίχημα πως δεν το θυμάσαι εκτός και αν έχεις λόγο να το καταγράψεις στο «τερματικό» σου- και μετά ανταλλάζετε μια χειραψία. Γιατί; Γιατί έτσι.
Επειδή αυτό συμβαίνει από καταβολής ανθρώπινων γνωριμιών και δη στον Δυτικό κόσμο, καθώς στην Ανατολή για παράδειγμα προτιμούν την υπόκλιση. Στους δε, πολιτισμούς της Μέσης Ανατολής, το φύλο και οι πολιτιστικοί κανόνες επηρεάζουν αν και πώς ανταλλάσσονται οι χειραψίες.
Με τα χρόνια, μελέτες αποκάλυψαν πως η πρακτική αυτή αποκαλύπτει και πράγματα για εμάς, ανάλογα με το πόσο σταθερή και πόσο δυνατή είναι η χειραψία. Χαρακτηριστικά, μια καλή και σταθερή χειραψία είναι καθολικό σημάδι δύναμης και σιγουριάς. Μια σταθερή, αλλά όχι δυνατή χειραψία είναι ένδειξη αμοιβαίου σεβασμού και από τα δυο μέρη. Η χειραψία είναι μια παγκοσμίως αναγνωρισμένη χειρονομία χαιρετισμού, σεβασμού και συμφωνίας. Πώς όμως, ξεκίνησαν όλα;
Η ανθρωπότητα ιστορικά είχε θέματα εμπιστοσύνης
Υπάρχουν απεικονίσεις χειραψιών στην ελληνική τέχνη που χρονολογείται από τον 5ο αιώνα προ Χριστού. Για παράδειγμα, επιτύμβια στήλη απεικόνιζε τον αποθανόντα να κάνει χειραψία με ένα μέλος της οικογένειάς του, υποδηλώνοντας είτε τον τελευταίο αποχαιρετισμό, είτε τον αιώνιο δεσμό μεταξύ ζωντανών και νεκρών.
Στην αρχαία Ρώμη, η χειραψία, ως σύνδεση των δυο δεξιών χεριών έως το ύψος του πήχη (dextrarum iunctio) και το ανεβοκατέβασμα, συμβόλιζε την πίστη και τη φιλία. Διασφάλιζε πως ουδείς κρύβει μαχαίρι ή στιλέτο στο μανίκι του.
Όπως αναφέρει το History, μία από τις αρχαιότερες απεικονίσεις χειραψίας βρίσκεται στον ένατο αιώνα π.Χ. ανάγλυφο, που δείχνει τον Ασσύριο βασιλιά Σαλμανεσέρ Γ’ να πιέζει τη σάρκα με έναν Βαβυλώνιο ηγεμόνα για να σφραγίσει μια συμμαχία.Ο επικός ποιητής Όμηρος περιέγραψε πολλές φορές χειραψίες στην «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια» του, τις περισσότερες φορές σε σχέση με υποσχέσεις και εκδηλώσεις εμπιστοσύνης.
Πιστεύεται λοιπόν, πως η χειραψία προέκυψε ως χειρονομία που έδειχνε πως ουδείς εκ των δυο μελών κρατούσε όπλο. Ναι, κατά τα φαινόμενα υπήρχε ένα θεματάκι με την εμπιστοσύνη από τότε. Εν πάση περιπτώσει, το να απλώνεις το άδειο χέρι σου σήμαινε ειρηνικές προθέσεις. Πως δεν ήθελε κάποιος να κάνει κακό στον άλλον.
Όταν έπιαναν τα χέρια, οι άνθρωποι έδειχναν ότι ο λόγος τους ήταν ιερός δεσμός. Στον Μεσαίωνα, οι ιππότες και οι στρατιώτες χρησιμοποιούσαν χειρονομία που παραπέμπει σε χειραψία για να ‘τινάζουν’ τα όπλα από τα κρυμμένα μανίκια, δίνοντας έμφαση στην εμπιστοσύνη και την ασφάλεια.
Αυτοί που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέλιξη της χειρονομίας σε αυτό που είναι σήμερα είναι οι Quakers (βλ. χριστιανική ομάδα) της Αγγλίας του 17ου αιώνα. Η χειραψία ήταν μια πιο ισότιμη εναλλακτική για την υπόκλιση ή το να βγάζουν το καπέλο από το κεφάλι και να το αναποδογυρίζουν, όπως ήθελαν να δώσουν έμφαση στην ισότητα και τον αμοιβαίο σεβασμό.
Τον 19ο αιώνα η συγκεκριμένη χειρονομία έγινε πιο κοινή σε επίσημους και επαγγελματικούς χώρους ως ένδειξη συμφωνίας και επαγγελματισμού. Τη σήμερον ημέρα είναι ο τρόπος που έχουμε για τις γνωριμίες, τους αποχαιρετισμούς, τα συγχαρητήρια και τα άτυπα συμβόλαια. Η δυναμική ποικίλλει από άτομο σε άτομο και δεδομένα δεν είναι κάτι όσο οικείο είναι η αγκαλιά ή το φιλί.
Πώς δίνεις τη σωστή χειραψία
Επειδή με τα high fives, τις μπουνίτσες (που έκαναν καριέρα από τον κορονοϊό και μετά) και τους άλλους τρόπους που έχουμε βρει για να χαιρετάμε κάποιον, έχουμε ξεχάσει τα βασικά του σπορ της χειραψίας, ακολουθούν οι βασικοί κανόνες -όπως γράφτηκαν στην πιο παλιά αναφορά που ανήκει στη Βικτωριανή εποχή.
Δεδομένου ότι οι περισσότεροι κάτοικοι του πλανήτη είναι δεξιόχειρες, το δεξί χέρι είναι το by default της χειραψίας. Το κράτημα πρέπει να είναι σφικτό, αλλά όχι ασφυκτικό, γεγονός που υποδηλώνει ότι έχουμε αυτοπεποίθηση. Χρειάζεται να είναι και σταθερό το κράτημα, όπως και κατάλληλη οπτική επαφή. Δηλαδή, να κοιτάμε στα μάτια τον άλλον άνθρωπο. Το πάνω κάτω δεν πρέπει να είναι βίαιο, αλλά φυσικό. Προφανώς και τα χέρια μας δεν πρέπει να είναι ιδρωμένα.
