Η τραπ στο εδώλιο: Snik, Toquel και Rack κλήθηκαν σε ακρόαση από το ΕΣΡ

Όταν ακόμα η τραπ έκανε τα πρώτα της βήματα στη χώρα μας, αρκετοί το έλεγαν για πλάκα σε διάφορα group chats και σε συζητήσεις πάνω από μια μπίρα. «Οδηγεί η τραπ τη νεολαία σε σκοτεινά μονοπάτια;», ρωτούσαν και η απάντηση έμενε συνήθως μετέωρη.

Τελικά, μετά από χρόνια ακραίων σκηνικών, τεράστιων ποσών και μιας μεγάλης ζωής που μετά βίας χωρούσε σε ένα track, η τραπ, ή τέλος πάντων μερικά από τα άτομα που θεωρούνται μέρος της, καλούνται την Τρίτη ενώπιον του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ).

Οι Toquel, Rack (Barcode Entertainment) και Snik καθώς και οι δισκογραφικές τους εταιρείες, Capital Music, Alphapop Records και Mad House Records ελέγχονται για «προβολή περιεχομένου που θίγει την ηθική και πνευματική ανάπτυξη των ανηλίκων», για «υποκίνηση σε βία και μίσος» όπως επίσης και για «προβολή οπτικοακουστικού περιεχομένου χωρίς εγγραφή στο οικείο μητρώο παρόχων». Και τώρα πλέον έχει πάψει να είναι πλάκα.

Το ΕΣΡ, φυσικά, έχει τη δικαιοδοσία να ελέγχει όσα βίντεο παίζουν στο ελληνικό ίντερνετ και γι’ αυτό αναλαμβάνει την ανάλογη δράση. Από εκεί και πέρα, η γραμμή που χωρίζει το ΕΣΡ από τη λογοκρισία είναι λεπτή και θα πρέπει οι αρμόδιοι να είναι προσεκτικοί.

Άνθρωποι της μουσικής όπως ο ραδιοφωνικός παραγωγός Μιχάλης Τσαουσόπουλος, δεν τη βλέπουν με καλό μάτι. Και έχει κάθε δικαίωμα να μην του αρέσει η τραπ. Μιλώντας στην εκπομπή Buongiorno, όμως, μεταφέρει τη μεγάλη εικόνα που έχουν οι περισσότεροι γι’ αυτή.

«Η τραπ στο ραδιόφωνο δεν παίζεται, από τα ραδιόφωνα τα γνωστά και τα θεσμικά δεν παίζεται. Η ελληνική τραπ δεν έχει το επίπεδο που πρέπει και μουσικά. Έχει 3 – 4 νότες που επαναλαμβάνονται και από πάνω είναι κάποιοι οι οποίοι βρίζουν. Δεν είναι αποδεκτό καλλιτεχνικά. Η τηλεόραση σπρώχνει πολύ την τραπ χωρίς λόγο».

Ο Μιχάλης Τσαουσόπουλος δεν είπε κάτι που δεν ισχύει, τουλάχιστον ως προς το στιχουργικό κομμάτι. Από εκεί και πέρα, φανταστείτε αν διάφορα τραγούδια σε άλλες χώρες, όπως στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, κόβονταν λόγω του στίχου τους ή τιμωρούνταν τα άτομα που τα τραγουδούν.

Με ποιο κριτήριο λοιπόν θα κρίνει το ΕΣΡ τους στίχους του εκάστοτε καλλιτέχνη και γιατί έφτασε λίγο πριν το 2025 να πάρει θέση και να θεωρήσει ότι οι παραπάνω τραπερς αποτελούν απειλή για τη νέους;

Κάνοντας zoom out από αυτή την κατάσταση, η αρχική μας εντύπωση είναι ότι το ΕΣΡ παρεμβαίνει στην τέχνη, άσχετα αν η τέχνη και το πόσο καλή και ουσιαστική είναι, είναι υποκειμενικό. Η μουσική και οι στίχοι θα ήταν προτιμότερο να κριθούν από τους ακροατές που, όχι, δεν είναι μόνο νέοι.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ