Η τριπλή απειλή που αντιμετωπίζουν οι ωκεανοί λόγω της κλιματικής κρίσης
- 5 ΙΟΥΝ 2024
Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος και μία νέα, ανησυχητική έρευνα, μάς υπενθυμίζει πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Οι ωκεανοί του πλανήτη μας αντιμετωπίζουν μια τριπλή απειλή από την υψηλή θερμοκρασία, την απώλεια οξυγόνου και την οξίνιση, με τις ακραίες συνθήκες να γίνονται πολύ πιο έντονες τις τελευταίες δεκαετίες, δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα στον πλανήτη και τη θαλάσσια ζωή.
Περίπου το ένα πέμπτο της παγκόσμιας επιφάνειας των ωκεανών είναι ιδιαίτερα ευάλωτο απέναντι στην ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως η καύση ορυκτών καυσίμων και η αποψίλωση των δασών, σύμφωνα με τη μελέτη. Τα ανώτερα 300 μέτρα του νερού, πλέον επηρεάζονται τρεις φορές περισσότερο και τα φαινόμενα είναι έξι φορές πιο έντονα από ό,τι ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης προειδοποίησε ότι οι ωκεανοί του πλανήτη έχουν ήδη οδηγηθεί σε μια νέα ακραία κατάσταση λόγω της κλιματικής κρίσης. «Οι επιπτώσεις έχουν ήδη γίνει ορατές και αισθητές», δήλωσε ο Joel Wong, ερευνητής στο ETH της Ζυρίχης.
Η έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο AGU Advances, ανέλυσε τα περιστατικά ακραίας θερμότητας, αποξυγόνωσης και οξίνισης και διαπίστωσε ότι τέτοια γεγονότα μπορούν να διαρκέσουν έως και 30 ημέρες, με τον βόρειο Ειρηνικό να πλήττεται ιδιαίτερα.
Οι επιστήμονες έχουν θορυβηθεί από τη ραγδαία αύξηση της θερμότητας στον ωκεανό, η οποία έχει φτάσει σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα τους τελευταίους μήνες. «Η θερμότητα έχει κυριολεκτικά ξεπεράσει τα όρια», δήλωσε η Andrea Dutton, γεωλόγος και κλιματολόγος στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison.
Ο ρόλος των ορυκτών καυσίμων
Αλλά πέρα από τη ζέστη, διαβάζουμε στον Guardian, η οποία αναγκάζει τα ψάρια και άλλα είδη να μετακινηθούν σε πιο κατάλληλα κλίματα, οι ωκεανοί πληρώνουν επίσης ένα άλλο βαρύ τίμημα για την απορρόφηση τεράστιων ποσοτήτων θερμότητας και διοξειδίου του άνθρακα από τις εκπομπές ορυκτών καυσίμων.
Υπό άλλες συνθήκες, οι εκπομπές αυτές θα θέρμαιναν περαιτέρω την ατμόσφαιρα για τους ανθρώπους στη στεριά. Οι ωκεανοί, με λίγα λόγια, λειτουργούν ως ασπίδες κι έτσι, το επιπλέον διοξείδιο του άνθρακα καθιστά το θαλασσινό νερό πιο όξινο και στερεί στους ζωντανούς οργανισμούς το οξυγόνο.
«Αυτό σημαίνει ότι η θαλάσσια ζωή συμπιέζεται από τα μέρη που μπορεί να επιβιώσει», δήλωσε η Dutton. «Οι άνθρωποι πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι ωκεανοί συγκρατούν μέρος από την ποσότητα θερμότητας που αισθανόμαστε στη στεριά ως άνθρωποι, αλλά αυτό έχει και συνέπειες».
Η σύνδεση με το παρελθόν
Η Dutton δήλωσε ότι ο συνδυασμός της πτώσης των επιπέδων οξυγόνου, της αυξανόμενης οξίνισης και της ραγδαίας αύξησης της θερμότητας των ωκεανών παρατηρήθηκε επίσης στο τέλος της Πέρμιας περιόδου πριν από περίπου 252 εκατ. χρόνια, όταν η Γη βίωσε το μεγαλύτερο γνωστό γεγονός εξαφάνισης στην ιστορία της, γνωστό ως Μεγάλος Θάνατος.
«Αν κοιτάξετε το αρχείο των απολιθωμάτων, μπορείτε να δείτε ότι υπήρχε το ίδιο μοτίβο στο τέλος της Πέρμιας περιόδου, όπου τα δύο τρίτα των θαλάσσιων γενών εξαφανίστηκαν», δήλωσε η ίδια. «Δεν έχουμε πανομοιότυπες συνθήκες με αυτές τώρα, αλλά αξίζει να επισημάνουμε ότι οι περιβαλλοντικές αλλαγές που συμβαίνουν είναι παρόμοιες.
«Οι ωκεανοί δεν είναι απλώς ένα ωραίο σκηνικό για τις selfies σας το καλοκαίρι, αλλά βασιζόμαστε σε αυτούς για τη ζωή μας, είναι πολύ σημαντικό να το αναγνωρίσουμε αυτό», πρόσθεσε η Dutton.
