Η ζωή στη φτωχότερη χώρα του πλανήτη
Το Μπουρούντι και κυρίως οι κάτοικοί του πληρώνουν τις παρεμβάσεις τις Δύσης, τη διαφθορά των πολιτικών ηγεσιών και δεκαετίες εμφυλίων πολέμων.
- 5 ΜΑΙ 2020
Mία έντονη ανησυχία που έχει προκύψει για τους επιδημιολόγους πλανήτη είναι οι πιθανές καταστροφικές συνέπειες που θα έχει η εξάπλωση του κορονοϊού σε χώρες με αναπτυσσόμενες οικονομίες και πολύ κακές υποδομές ως προς τη δημόσια υγεία. Γιατί μπορεί να είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στον κορονοϊό δεν είμαστε όμως ίσοι στη θεραπεία του. Πιθανή του εξάπλωση σε χώρες της Αφρικής και της Ασίας θα μπορούσε να αποβεί καταστροφική. Μια από αυτές τις χώρες είναι και το Mπουρούντι, η φτωχότερη χώρα του κόσμου.
Προφανώς το να ορίσεις το ποια είναι η πιο φτωχή χώρα του πλανήτη δεν είναι εύκολο και τα κριτήρια είναι τόσο πολλά, ώστε τελικά να είναι πολλές οι χώρες που μοιράζονται τον τίτλο της πιο φτωχής του πλανήτη. Εμείς με βασιστήκαμε σε στοιχεία τόσο της Παγκόσμιας Τράπεζας από το 2018 όσο και στις εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το 2020. Κριτήριο είναι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης. Και σε αυτές τις λίστες τελευταίο είναι το Μπουρούντι.
Το Μπουρούντι είναι μια χώρα στην κεντρική Αφρική. Πρωτεύουσα είναι η Gitega και ο πληθυσμός της είναι περίπου όσο αυτός της Ελλάδας στα 11,5 εκατομμύρια κατοίκων. Το Μπουρούντι υπήρξε ένα αυτόνομο βασίλειο για 200 χρόνια μέχρι να γίνει τελικά αποικία των Γερμανών και μετά των Βέλγων κερδίζοντας τελικά την αυτονομία της το 1962. Το πλήγμα βέβαια από την αποικιοκρατία έμελλε να μείνει στη χώρα η οποία έπρεπε να βιώσει και ατελείωτους ατελείωτους εμφυλίους πολέμους, πραξικοπήματα, σφαγές και 2 γενοκτονίες. Οι περισσότερες από αυτές ως αποτέλεσμα του μίσους μεταξύ των δύο κυρίως εθνοτήτων της χώρας: των Ηutu και των Tutsi.
Η οικονομία
Όπως είναι προφανές, οι εκατοντάδες χιλιάδες θανάτων και οι εμφύλιες συρράξεις καθυστέρησαν πολύ την οικονομική ανάπτυξη στη χώρα. Ακόμα και όταν υπήρχαν ειρηνευτικές διαδικασίες. Η οικονομία του Μπουρούντι έμοιαζε κατεστραμμένη και οι κάτοικοι βιώνουν μια συνεχή ανθρωπιστική κρίση.
Η οικονομία της χώρας είναι κατά βάση αγροτική. Περίπου το 50% του ΑΕΠ προέρχεται από την αγροτική παραγωγή, ενώ ένα 90% των εργαζομένων απασχολείται στον πρωτογενή τομέα. Οι εξαγωγές καφέ και τσαγιού είναι οι κύριες εξαγωγές της χώρας οι οποίες, ωστόσο, φαίνεται ότι δεν αρκούν, για να φέρουν τα απαραίτητα έσοδα. Περίπου ένα 80% της χώρας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και περισσότερα από τα μισά παιδιά ηλικιών μεταξύ 0-5 ετών δεν τρέφονται, όπως θα έπρεπε λόγω της φτώχειας.
Τα αποτυχημένα πενταετή πλάνα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας ήταν απλά ένα μέρος μιας καταστραμμένης οικονομίας. Μιας οικονομίας που δεν μπορεί να προσφέρει ούτως ή άλλως καμία βεβαιότητα για επενδύσεις που, ακόμα και όταν γίνονται, γίνονται με ληστρικούς όρους εις βάρος των κατοίκων της χώρας. Η χώρα βρισκόταν το 2013 πρώτη στον πίνακα των 120 χωρών του Global Hunger Index ως προς την πείνα. Πολλοί ενήλικες και παιδιά πεθαίνουν από ασθένειες που θα μπορούσαν να έχουν αντιμετωπιστεί. Το προσδόκιμο ζωής είναι μόλις τα 60 έτη, ένα από τα χαμηλότερα του πλανήτη. Ενδεικτικά της Ελλάδος υπολογίζεται στα 82,8 έτη.
Τα τελευταία χρόνια οι μισθοί μπορεί να ανεβαίνουν αλλά η αγοραστική δύναμη των κατοίκων του Μπουρούντι πέφτει λόγω του πληθωρισμού. Ακόμα και έτσι, το 42% του μέσου εισοδήματός τους προέρχεται από ξένη βοήθεια. Μόλις ένα 2% των κατοίκων έχουν λογαριασμό σε τράπεζα και ένα 0,5% κάνει συναλλαγές μέσω τράπεζας.
Πάντως, σε κάθε περίπτωση, η ένταξή της στην ένωση χωρών της Δυτικής Αφρικής και στην Αφρικανική Ένωση έφερε μια ελπίδα για καλύτερες εμπορικές σχέσεις με τις γειτονικές χώρες, ενώ τα τελευταία χρόνια η ανάπτυξη σταθεροποιείται.Το Burundi πληρώνει τις επεμβάσεις της Δύσης, τη διαφθορά. Φυσικά και το εμφύλιο μίσος. Ο κορονοϊός είναι ακόμα μια απειλή για μια πολύπαθη χώρα. Και είναι μεγαλύτερη σε σχέση με χώρες όπως η Δανία και η Γερμανία.