Κάποια άγνωστα αλλά πραγματικά γεγονότα της ελληνικής μυθολογίας

Από τη μάχη του Θησέα με τον Μινώταυρο μέχρι την επική πολιορκία της Τροίας, οι ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας έχουν συναρπάσει τη φαντασία της ανθρωπότητας εδώ και χιλιετίες. Πιθανότατα προερχόμενες από τον Μινωικό πολιτισμό στο νησί της Κρήτης, οι ιστορίες αυτές απεικονίζουν τις περιπέτειες και τις ιδιοτροπίες θεών και ηρώων.

Οι αρχαίοι Έλληνες μέσω αυτών των μύθων, οι οποίοι μεταδίδονταν προφορικά επί αιώνες πριν καταγραφούν, προσπαθούσαν να εξηγήσουν τα πάντα, από τους σεισμούς μέχρι τη δημιουργία του σύμπαντος.

Ακόμη και αν η επιστημονική μας κατανόηση του κόσμου έχει κάνει τεράστια βήματα από την αρχαιότητα, η ελληνική μυθολογία συνεχίζει να διαμορφώνει και να εμπνέει πολλές πτυχές του πολιτισμού μας μέχρι σήμερα, από τις επιχειρήσεις μέχρι την ψυχαγωγία και τον αθλητισμό. Για μια γρήγορη ματιά στην ιστορία αυτού του συναρπαστικού σώματος ιστοριών, ακολουθούν πέντε γεγονότα για την ελληνική μυθολογία που μάλλον έχουν μείνει στην αφάνεια.

Οι Αμαζόνες βασίστηκαν στις πραγματικές πολεμίστριες της στέπας

Ο ελληνικός μύθος των Αμαζόνων -μια φυλή πολεμιστριών που κατάγονται από τον Άρη, τον θεό του πολέμου- έχει εμπνεύσει αμέτρητα έργα τέχνης, συμπεριλαμβανομένου του χαρακτήρα της Wonder Woman. Σύμφωνα με τους μύθους, αυτές οι πολεμίστριες ζούσαν σε μια πόλη που ονομαζόταν Θεμισκύρα (Ανατολική Μικρά Ασία) και το σώμα τους αποτελούνταν αποκλειστικά από γυναίκες.

Μέχρι πρόσφατα, οι μελετητές πίστευαν ότι οι Αμαζόνες αποτελούσαν υλικό της φαντασίας των Αρχαίων Ελλήνων, αλλά όλο και περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι οι ιστορίες ήταν εμπνευσμένες από πραγματικές γυναίκες πολεμίστριες που περιπλανιόνταν στα λιβάδια της Ευρασιατικής Στέπας έφιππες και κρατούσαν τόξα και βέλη.

Ενώ αυτές οι γυναίκες διέφεραν από τις Αμαζόνες του θρύλου σε ορισμένες λεπτομέρειες (για παράδειγμα, ζούσαν μαζί με τους άνδρες), κορυφαίοι ειδικοί πιστεύουν τώρα ότι οι πολεμικές συναντήσεις των αρχαίων Ελλήνων με αυτές τις πολεμίστριες δημιούργησαν τον θρύλο που εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο.

Ο μύθος της Δήμητρας και της Περσεφόνης έδωσε πνοή σε μια μυστικοπαθή λατρεία

Σύμφωνα με τον ελληνικό μύθο, η Δήμητρα, η θεά της γεωργίας, είχε κόρη την Περσεφόνη, την οποία απήγαγε ο Άδης και την έφερε στον Κάτω Κόσμο, αφήνοντας τη συντετριμμένη μητέρα της να περιπλανιέται στη γη αναζητώντας την. Η Περσεφόνη τελικά απελευθερώθηκε από τον Άδη, αλλά αναγκάστηκε να επιστρέφει στον Κάτω Κόσμο για τέσσερις μήνες κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια των οποίων η Δήμητρα, μέσα στη θλίψη της, προκαλούσε το μαρασμό και τον θάνατο των καλλιεργειών. Και έτσι εξηγούνταν με απλοϊκό τρόπο η χειμερινή περίοδος.

Τα «Ελευσίνια Μυστήρια» ήταν μυστικές θρησκευτικές τελετουργίες που ασκήθηκαν στην Ελευσίνα από το 1600 π.Χ. έως το 392 μ.Χ. και γιόρταζαν τον μύθο της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Οι τελετές αυτές υπόσχονταν να απομακρύνουν τον φόβο του θανάτου και παρά το γεγονός ότι σχεδόν κάθε σημαντικός στοχαστής της αρχαιότητας, για παράδειγμα ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και ο Πλούταρχος, συμμετείχε, το τι πραγματικά συνέβη κατά τη διάρκεια της τελετής παραμένει μυστήριο.

Οι μυούμενοι ορκίζονταν να τηρούν το απόρρητο με την απειλή του θανάτου. Ενώ ορισμένοι έχουν υποθέσει ότι οι τελετές μπορεί να περιλάμβαναν μια συμβολική αναπαράσταση του μύθου της Δήμητρας και της Περσεφόνης και ότι μπορεί να εμπλέκονταν παραισθησιογόνα, ίσως να μην μάθουμε ποτέ την αλήθεια για το τι συνέβη στην Ελευσίνα.

Η αρχαία πόλη της Τροίας υπήρξε στην πραγματικότητα

Η Ιλιάδα του Ομήρου αφηγείται την ιστορία της 10ετούς πολιορκίας της Τροίας και επικεντρώνεται στον μυθικό ήρωα Αχιλλέα. Μέχρι τον 19ο αιώνα, ήταν ευρέως διαδεδομένη η άποψη ότι, όπως οι θεοί και οι ήρωες που κατοικούν στην Ιλιάδα, έτσι και η ίδια η πόλη της Τροίας ήταν μυθοπλασία.

Αλλά η αρχαιολογική ανασκαφή αποκάλυψε ότι η Τροία ήταν μια πραγματική πόλη που βρισκόταν στη σημερινή Τουρκία σε μια τοποθεσία που ονομάζεται Χισαρλίκ. Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί 10 αρχαιολογικά στρώματα της Τροίας, που καλύπτουν τουλάχιστον 4.000 χρόνια. Ωστόσο, ενώ οι σύγχρονοι μελετητές συμφωνούν ότι η Τροία υπήρξε, το μέγεθος, ο πληθυσμός και το ανάστημα της αρχαίας πόλης εξακολουθούν να αποτελούν πηγή συζήτησης.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν τις ρίζες τους στην ελληνική μυθολογία

Οι ιστορικοί συμφωνούν ότι οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν το 776 π.Χ., ως μέρος μιας θρησκευτικής γιορτής προς τιμήν του Δία. Αλλά οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι οι ίδιοι οι Αγώνες είχαν μυθολογικές καταβολές. Σύμφωνα με έναν μύθο, ο Δίας δημιούργησε τους Αγώνες για να γιορτάσει τη νίκη του επί του Κρόνου στον αγώνα τους για τον θρόνο. Περισσότερα από χίλια χρόνια αργότερα, η ίδια μυθολογία οδήγησε στον αφανισμό των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων.

Το 393 μ.Χ., ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Θεοδόσιος κατάργησε τους Αγώνες λόγω της σύνδεσής τους με την ειδωλολατρική λατρεία του Δία. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες παρέμειναν ανενεργοί έως ότου ο Πιερ ντε Κουμπερτέν ξεκίνησε ένα σχέδιο για την αναβίωση του τουρνουά το 1894, οδηγώντας στους πρώτους Αγώνες της σύγχρονης εποχής το 1896. Τις επιστολές που αντάλλαξε με τον Δημήτριο Βικέλα, μπορείς να τις βρεις στο Ολυμπιακό Μουσείο της Αθήνας.

Ο πιο διάσημος ναός της Αθηνάς εξερράγη τον 17ο αιώνα

Κάθε χρόνο, τουρίστες από όλο τον κόσμο συρρέουν στην Αθήνα για να δουν τον Παρθενώνα, τον αρχαίο ελληνικό ναό αφιερωμένο στη Θεά Αθηνά. Χτισμένος τον 5ο αιώνα π.Χ. και ευρισκόμενος στην κορυφή της Ακρόπολης στην Αθήνα, ο Παρθενώνας κάποτε φιλοξενούσε ένα άγαλμα της Αθηνάς ύψους 12 μέτρων από ελεφαντόδοντο και χρυσό, καθώς και εκπληκτικά γλυπτά που απεικόνιζαν σκηνές από την ελληνική μυθολογία.

Έμεινε άθικτος μέχρι τον 17ο αιώνα, κατά τη διάρκεια του οποίου η Αθήνα καταλήφθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία βρισκόταν σε πόλεμο με πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Στο πλαίσιο της πολεμικής προσπάθειας, οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν τον Παρθενώνα για την αποθήκευση πυρίτιδας. Κατά τη διάρκεια μιας βενετσιάνικης επίθεσης του Φραντζέσκο Μοροζίνι στην Αθήνα το 1687, ο Παρθενώνας χτυπήθηκε από οβίδα, από την οποία προκλήθηκε μια τεράστια έκρηξη που ανατίναξε το κέντρο του κτιρίου. Ευτυχώς, τμήματα του Παρθενώνα παρέμειναν όρθια και οι σύγχρονες προσπάθειες για την αποκατάσταση και τη διατήρηση του αρχιτεκτονικού θαύματος συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ