ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Κάτω από ένα Φως που Σβήνει

Στα δάση της Γερμανίας, μία κοινότητα οικολόγων αναρχικών μάχεται για τη σωτηρία του πλανήτη.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: NEHA HIRVE

Το κείμενο δημοσιεύεται για πρώτη φορά στο πλαίσιο της World News Day 2021, μιας παγκόσμιας καμπάνιας για την ανάδειξη του κρίσιμου ρόλου της δημοσιογραφίας, βασισμένη σε γεγονότα για την παροχή αξιόπιστων ειδήσεων και πληροφοριών στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. #JournalismMatters.

Τίτλος πρωτότυπου άρθρου: In A Light That is Leaving.

Στα δάση ανάμεσα στην Κολωνία και το Άαχεν, μυστικά ψιθυρίζονται χαμηλόφωνα, οι επικοινωνίες είναι κρυπτογραφημένες, οι συναντήσεις κανονίζονται για μετά τη δύση του ηλίου, ενώ τα οδοφράγματα στήνονται και ξεστήνονται συνεχώς στις εισόδους του δάσους. Εδώ, έχεις την αίσθηση πως η Αποκάλυψη είναι έτοιμη να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή.

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε αυτά τα δάση -κάπου ανάμεσα στους 10 έως 100, κανείς δεν μπορεί να πει με απόλυτη σιγουριά πόσοι- και περιμένουν μέχρι την αναπόφευκτη «Ημέρα της Κρίσης»· όταν και θα τους εξαναγκάσουν σε έξωση, όταν τα δεντρόσπιτά τους θα καταστραφούν από την αστυνομία, όταν και το τελευταίο δέντρο του δάσους θα κοπεί μια για πάντα. Το δάσος Χαμπάχερ στη Γερμανία είναι το σπίτι μιας κοινότητας αναρχικών οικολόγων, οι οποίοι μάχονται ενάντια στη δεύτερη μεγαλύτερη γερμανική εταιρεία ενέργειας, την RWE.   

Το κοντινό εργοστάσιο λιγνίτη αποτελεί μια συνεχή απειλή. Κάθε χρόνο κόβονται όλο και περισσότερα δέντρα καθώς εκείνο προσπαθεί να επεκταθεί. Η συγκεκριμένη «κατάληψη» αντανακλά μια ευρύτερη μάχη που λαμβάνει χώρα με φόντο την -καθόλου καθαρή- ενέργεια από άνθρακα.

Γερμανία κοινότητα αναρχικών οικολόγων

Η Γερμανία παρότι έχει φτάσει στο σημείο να παίρνει το 35% των ενεργειακών της αναγκών από ανανεώσιμες (πράσινες) μορφές ενέργειας και παράλληλα σκοπεύει σιγά-σιγά να αφήσει τα πυρηνικά εργοστάσια στο παρελθόν, συνεχίζει να αποψιλώνει δάση για να εξορύξει λιγνίτη.

Όχι, μην περιμένεις κάποια μεγάλη και εντυπωσιακή μάχη στο «Χάμπι» (όπως αποκαλούν το δάσος χαϊδευτικά), αλλά την κουραστική κατάσταση που προκαλεί μια συνεχής διαμάχη. Δεντρόσπιτα χτίζονται και καταστρέφονται κάθε μερικούς μήνες. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, ανάμεσα σε συλλήψεις και συγκρούσεις με την αστυνομία, και, γενικά, υπάρχει πολλή αναμονή μέχρι το -αναπόφευκτο- τέλος αυτού του κόσμου

Στις 13 Σεπτεμβρίου 2018, τη μέρα που οι ακτιβιστές ονόμασαν «Ημέρα της Κρίσης», έφτασε η στιγμή για την τελειωτική έξωση. Οι αστυνομικές δυνάμεις ξεκίνησαν μια γενικευμένη επιχείρηση η οποία αφορούσε ολόκληρη την περιοχή και θεωρήθηκε μια από τις μεγαλύτερες σε έκταση και διάρκεια επιχειρήσεις που έχει αναλάβει ποτέ η αστυνομία της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας.

Γερμανία κοινότητα αναρχικών οικολόγων

Ειδικές δυνάμεις μαζί με απλούς αστυνομικούς έβγαζαν με το ζόρι τους «καταληψίες» από τα δεντρόσπιτα, καταστρέφοντάς τα στην πορεία, για πέντε μέρες μέχρι τη στιγμή που ένας δημοσιογράφος σκοτώθηκε σε ατύχημα και οι επιχειρήσεις σταμάτησαν προσωρινά. Η περιοχή κρίθηκε ως «επικίνδυνη» και τέθηκαν σε εφαρμογή μέτρα εκτάκτου ανάγκης, τα οποία περιόριζαν τα δικαιώματα των «καταληψιών»,  και απαγόρευαν στους πολίτες να μπουν στο δάσος.

Η ολοκλήρωση της μαζικής έξωσης βρήκε τους ακτιβιστές να οργανώνουν την επόμενη κατάληψη του δάσους αλλά και τη συνέχεια της αντίστασής τους, το μέλλον όμως του δάσους Χαμπάχερ δε φαίνεται ευοίωνο. Τελικά, η «Ημέρα της Κρίσης» θα έρθει κάποια στιγμή. 

Το συνολικό κοίτασμα λιγνίτη της περιοχής, που η ηλικία του ξεπερνά τα 12 χιλιάδες χρόνια, έχει μειωθεί ήδη κατά 90%. Ακριβώς όπως δηλαδή συμβαίνει και στον υπόλοιπο πλανήτη, ακροβατούμε πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί. 

Το In a light that is already leaving είναι περισσότερο μια ιστορία για το πόσο απεγνωσμένοι νιώθουμε με την κατάσταση του πλανήτη, όταν ένα share στο Facebook ή μια ειρηνική διαδήλωση για το περιβάλλον δεν είναι πια αρκετή.

Τι άλλο μας μένει, τελικά, πέρα από την ανάγκη να πολεμήσουμε μπροστά στο τέλος του κόσμου που βλέπουμε να έρχεται; Και γιατί πρέπει να περιμένουμε μέχρι να έρθει αυτό το τέλος για να πολεμήσουμε;

“So we wait, breeding

mood, making music

of decline. We sit down

in the smell of the past

and rise in a light

that is already leaving”

 

Rita Dove, November for Beginners

(σε ελεύθερη μετάφραση: Για αυτό περιμένουμε, φτιάχνοντας /  διάθεση, παίζοντας μια μουσική / της παρακμής. Καθόμαστε κάτω / στη μυρωδιά του παρελθόντος / και σηκωνόμαστε σε ένα φως / που ήδη έχει αρχίσει να σβήνει)

Το απολογιστικό μήνυμα μιας σπουδαίας πρωτοβουλίας:

“Είμαστε στην ευχάριστη θέση να μοιραστούμε ότι περισσότεροι από 480 ειδησεογραφικοί τίτλοι συνολικά – από δεκάδες χώρες – σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθούν για τη World News Day ως βάση εκκίνησης για να προβάλουν την καλύτερη δημοσιογραφία για το κλίμα στον κόσμο. Η Παγκόσμια Ημέρα Ειδήσεων θα αγγίξει έξι ηπείρους και θα προσεγγίσει εκατομμύρια αναγνώστες και θεατές, αποδεικνύοντας την τεράστια δύναμη και τον αντίκτυπο της συλλογικής παγκόσμιας δράσης. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ όλους για την υποστήριξή σας σε αυτήν την πραγματικά παγκόσμια πρωτοβουλία – και είμαστε ενθουσιασμένοι που προωθούμε την αξία της δημοσιογραφίας από κοινού.”

Σημειώνεται πως στην πρωτοβουλία που μετέχει το OneMan, το LadyLike και το NEWS247 έλαβαν μέρος μέσα όπως η Deutsche Welle, ο New Yorker, ο Guardian, το CBC News, το BBC, το Al Jazeera και το Thomson Reuters Foundation.