Κορονοϊός: Αυτή η καραντίνα ίσως να μην είναι η τελευταία
- 30 ΜΑΡ 2020
Πρώτα από όλα, το Hong Kong είναι μια περιοχή πάρα πολύ πυκνοκατοικημένη. Για την ακρίβεια, είναι μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη με λίγο λιγότερο από 7000 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Για να έχουμε μια τάξη μεγεθών, η Ελλάδα έχει γύρω στους 81 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Ταυτόχρονα, το Hong Kong έχει προφανώς πάρα πολλές επαφές με την πρώτη εστία του κορονοϊού, την Κίνα. Δεν είναι τυχαίο ότι το πρώτο κρούσμα στην χώρα επιβεβαιώθηκε ήδη από τις 22 Ιανουαρίου.
Κι όμως τα κατάφερε. Ένας συνδυασμός γρήγορης κρατικής αντίδρασης αλλά και υπεύθυνης και αλληλέγγυας στάσης της κοινωνίας έφερε γρήγορα αποτελέσματα. Δεδομένων των συνθηκών, τα κρούσματα ήταν ελάχιστα. Μέσα στον Μάρτιο μάλιστα τα πράγματα άρχισαν να μπαίνουν σε μια κανονικότητα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι επέστρεψαν στη δουλειά τους. Το ίδιο έκαναν λίγο μετά και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Τα μπαρ και τα εστιατόρια άρχισαν δειλά-δειλά να υποδέχονται και πάλι πελάτες. Ο κορονοϊός έμοιαζε να πηγαίνει στο περιθώριο.
Δυστυχώς αυτή η σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα διακόπηκε βίαια. Τα επιβεβαιωμένα κρούσματα άρχισαν να ανεβαίνουν. Τα 149 κρούσματα έγιναν μέσα σε δύο βδομάδες 642. Η κυβέρνηση πήρε πίσω την ελάφρυνση των μέτρων. Οι υπάλληλοι επέστρεψαν στη δουλειά από το σπίτι, τα πάρκα ξαναέκλεισαν, νέα αυστηρότερα μέτρα έκαναν την εμφάνισή τους στα αεροδρόμια (τα περισσότερα νέα κρούσματα φαίνεται να είναι εισαγόμενα). Οι συγκεντρώσεις περισσότερων από 4 άτομα απαγορεύτηκαν, καθώς μερικά από τα νέα κρούσματα συνδέθηκαν με μπαρ και μεγάλα live.
Ίσως η πιο ενδεδειγμένη τακτική αντιμετώπισης του κορονοϊού;
Mια έρευνα που έγινε από το Imperial College του Λονδίνου έδειξε ότι το παράδειγμα του Hong Kong μπορεί να είναι μια νέα πραγματικότητα. Η διακοπτόμενη απομόνωση -σε συνδυασμό με τον συνεχή έλεγχο της πορείας της νόσου- μπορεί να επιτρέπει μεν τη χαλάρωση των αυστηρών μέτρων. Είναι όμως πολύ πιθανό, όταν και αν ξαναεμφανιστεί κάποιο νέο ξέσπασμα κρουσμάτων, να επιστρέψουμε σε νέα αυστηρά μέτρα μέχρι και πάλι αυτά να αντιμετωπιστούν. Αυτό βέβαια μπορεί να γίνει -εκτός από αναγκαιότητα- και μια τακτική που υποστηρίζουν πολλοί επιστήμονες.
Για παράδειγμα, ο Aaron E. Carroll, καθηγητής παιδιατρικής και ο Ashish Jha ένας επιδημιολόγος τόνισαν την ανάγκη για μια τέτοια προσέγγιση. “Μπορούμε να κρατήσουμε τα σχολεία και τις επιχειρήσεις ανοιχτές όσο το δυνατόν περισσότερο και να τις κλείνουμε άμεσα, όταν τα κρούσματα επανέλθουν. Μετά να τα ξανανοίγουμε και πάλι, όταν βρούμε τα νέα κρούσματα και τα απομονώσουμε”.
Η εικόνα από ένα Starbucks του Hong-Kong, την Κυριακή 29/3/2020.
Από την αρχή, εξάλλου, ο σκοπός της απομόνωσης δεν ήταν να εξαφανιστεί ο κορονοϊός. Αυτό είναι πολύ μακρινό. Σκοπός ήταν τα κρούσματα να διασπαρούν χρονικά, ώστε τα συστήματα υγείας να μπορούν να τον αντιμετωπίσουν και οποιοσδήποτε το χρειαστεί να έχει πρόσβαση σε αυτά. Αυτό μπορεί να συνδεθεί με περιόδους χαλάρωσης και μετά αυστηροποίησης των μέτρων.
Ούτως ή άλλως, την πορεία του Hong-Kong φαίνεται να ακολουθεί και η Κίνα αλλά και η Σιγκαπούρη. Τα διακοπτόμενα μέτρα κοινωνικής απομόνωσης είναι ίσως μια νέα πραγματικότητα την οποία πολύ πιθανόν να ακολουθήσουμε και εμείς στην Ευρώπη. Με την ελπίδα ότι ο διεθνής αγώνας για την παρασκευή του εμβολίου να λήξει μια για πάντα όλη αυτή τη δύσκολη και πολύ αλλόκοτη συνθήκη.