Κορονοϊός: Οι κίνδυνοι για τα προσωπικά δεδομένα των ασθενών
Μια πρακτική του κορεατικού κράτους ως προς την ανίχνευση της ζωής των ασθενών έχει δεχτεί έντονη κριτική. Μέχρι πού φτάνει η δικαιοδοσία ενός κράτους;
- 8 ΜΑΡ 2020
Ο κορονοϊός και η έξαρση του τις τελευταίες βδομάδες σε Ασία, Ευρώπη και Αμερική μας φέρνει μπροστά σε διάφορα σταυροδρόμια που αφορούν την ίδια την ατομική ευθύνη αλλά τελικά και την ατομική ελευθερία. Ποιο είναι το όριο μέχρι το οποίο τα κράτη προστατεύουν την υγεία των πολιτών τους και πότε ξεφεύγουν από τα όρια αυτά χτυπώντας την ελευθερία τους και παραβιάζοντας την ιδιωτική τους ζωή; Μια τέτοια oριακή περίπτωση είναι και η Νότια Κορέα.
Η Νότια Κορέα είναι, λοιπόν, η χώρα που έχει πληγεί από τον κορονοϊό περισσότερο από κάθε άλλη. Αν εξαιρέσεις βέβαια την Κίνα. Τη στιγμή που μιλάμε στην Κορέα έχουν καταγραφεί 6500 κρούσματα, ενώ έχουν πεθάνει 42 άτομα. Για την αντιμετώπιση αυτής της έκτακτης συνθήκης, η κυβέρνηση της Κορέας έχει λάβει κάποια τελείως οριακά μέτρα. Μερικά από αυτά έχουν να κάνουν με την ασταμάτητη ροή μηνυμάτων προς τους πολίτες.
Τα μηνύματα του κορεατικού κράτους
Οι κορεατικές υγειονομικές αρχές, λοιπόν, στέλνουν οδηγίες για το συχνό πλύσιμο των χεριών και την αποφυγή να ακουμπάει κανείς το πρόσωπό του. Στο επίκεντρο της κριτικής, ωστόσο, βρέθηκαν άλλα μηνύματα εντός των οποίων υπάρχουν λινκς. Πατώντας τα λινκς αυτά μπορείς να δεις όλη την πορεία ενός ασθενούς από κορονοϊό μέχρι αυτός να βρεθεί στο νοσοκομείο. Ένα παράδειγμα τέτοιου μηνύματος είναι το εξής:
“Μια γυναίκα στα 60 της βρέθηκε θετική στον κορονοϊο, πάτησε το λινκ για να δεις τα μέρη που επισκέφτηκε πριν εισαχθεί στο νοσοκομείο”. Στο λινκ πράγματι ο χρήστης βλέπει μια λίστα των μερών στα οποία βρέθηκε η ασθενής πριν κάνει το τεστ. Μέσα σε αυτό το κλίμα οι Κορεάτες ζουν μέσα σε ένα μείγμα φόβου αλλά και ενθουσιασμού. O φόβος λόγω του κορονοϊού. Ο ενθουσιασμός γιατί μπορούν να ακολουθήσουν τα ίχνη οποιουδήποτε επιθυμούν.
Προφανώς τα ονόματα των ασθενών δεν αποκαλύπτονται. Ωστόσο, με δεδομένο ότι αναφέρονται στοιχεία όπως η ηλικία, το φύλο αλλά και κάθε μέρος που επισκέφτηκε, δεν είναι καθόλου δύσκολο να ταυτοποιηθεί από κάποιον γνωστό του. Δεν είναι λίγες οι φορές που άνθρωποι κατηγορούνται άδικα από χρήστες του διαδικτύου που παρακολουθούν τα ίχνη τους. Είτε για τη σεξουαλική τους ζωή είτε για τον τρόπο που διασκεδάζουν. Για οτιδήποτε σχετικό με την προσωπική τους ζωή.
Για παράδειγμα, ένας ασθενής γύρω στα 30 του βρέθηκε στο κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Σεούλ. Στην ειδοποίησή τους οι υγιεινομικές αρχές έγραψαν ότι δεν μπόρουσα να βρουν τα ίχνη του από τη στιγμή που αυτός βρέθηκε στο σταθμό. Με δεδομένο ότι η περιοχή είναι γνωστή για τα πορνεία της, ο άντρας κατηγορήθηκε ότι πληρώνει για σεξ. Στην πραγματικότητα, αποδείχτηκε ότι απλά είχε φάει σε ένα εστιατόριο της περιοχής.
Ασφάλεια vs Ελευθερίας
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση της Κορέας πήρε αυτό το μέτρο για να προλάβει την περαιτέρω διάδοση του ιού. Ωστόσο, όσο έκτακτη και αν είναι αυτή η συνθήκη, το ερώτημα παραμένει. Επίτρεπεται σε ένα κράτος τεχνολογικά προηγμένο να εκμεταλλεύεται την εξουσία του δίνοντας προσωπικά δεδομένα των πολιτών του;
Όπως είπαμε ξανά, πολλές φορές άνθρωποι που έχουν ασθενήσει λόγω του κορονοϊού έχουν κατηγορηθεί σε μαζική κλίμακα. Πολύ συχνά, αυτό γίνεται χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Πολύ συχνά η ιδιωτικότητα και η ελευθερία θεωρούνται έννοιες δευτερεύουσες μπροστά στην ασφαλεία. Δεν ανοίγουν όμως έτσι μερικές πραγματικά επικίνδυνες πόρτες;
