Κοσμά Κουμιανέ, δίκαια η Ισλανδία θεωρείται ταξίδι ζωής;
Ο γνωστός φωτογράφος έσβησε από το (πολυταξιδεμένο) bucket list του έναν προορισμό που για κάποιο λόγο όλοι μας έχουμε στην κατηγορία των dream travels.
- 6 ΝΟΕ 2022
Ο Κοσμάς Κουμιανός είναι ένας από τους καλύτερους Έλληνες φωτογράφους, σήμερα. Είναι επίσης ένας ταξιδευτής, που έχει βρεθεί (με την κάμερα του στο χέρι) σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Με αφορμή το τελευταίο του ταξίδι στην Ισλανδία, τον υποδέχτηκα στο τελευταίο μου podcast για να μου δώσει ένα τελευταίο σπρώξιμο να κλείσω επιτέλους εισιτήρια για Ρέικιαβικ.
Μου τα είπε όλα για τη χώρα της φωτιάς και του πάγου, αλλά επειδή εκεί δεν μπορώ να βάλω τις εκπληκτικές εικόνες, σας δίνω εδώ την icelandic εμπειρία του με δικά του λόγια και δικές του φωτογραφίες.
Είναι άραγε ακριβό ταξίδι; Είναι δύστροπο ταξίδι; Είναι επικίνδυνο ταξίδι; Είναι αξέχαστο ταξίδι; (Ναι αλλά αξίζει όσο κι αν κοστίζει, όχι είναι πολύ βατό, καθόλου, hell yeah, οι πρόχειρες απαντήσεις).
Ο Κοσμάς ξεκίνησε για την Ισλανδία παρέα με τον κολλητό του (και σταθερό συνοδοιπόρο σε αυτά τα μακρινά ταξίδια) και επίσης φωτογράφο, Κώστα Ποταμίτη. «Είναι ταξίδι που κάνεις με κάποιον που ξέρεις ότι ταξιδεύεις ωραία, ότι περνάς ωραία».
Τους φαντάστηκα σαν τον Ewan McGregor με τον δικό του κολλητό στη σειρά που γυρίζουν τον κόσμο με τις μηχανές τους. Δεν είχα άδικο. Απλώς προτίμησαν heavy duty τζιπ, γιατί μπορεί η Ισλανδία να έχει έναν δρόμο, αλλά αυτό τον δρόμο αξίζει να τον κάνεις όλο. «Κάναμε περίπου 2.700 χιλιόμετρα».
Need – to – know
«Προτιμήσαμε να πάμε τώρα φθινόπωρο που είναι τέλος σεζόν και όχι στο high season που είναι Ιούλιο – Αύγουστο, ακριβώς για να γλιτώσουμε το εφέ Σαντορίνη τον 15αυγουστο», μου λέει ο Κοσμάς.
«Έχεις ηρεμία, μεγαλύτερη άνεση στον δρόμο και στο να επισκεφτείς όλα τα μέρη που αξίζουν. Χάνεις μόνο την ενδοχώρα που ήδη έχει πάγο και δεν είναι προσβάσιμη».
Και κάνει ήδη πολύ κρύο; «Όχι κάτι που δεν αντέχεται- αλλά πρέπει να φοράς ισοθερμικά από πάνω ως κάτω, ιδίως αν περιμένεις νύχτα να δεις το βόρειο σέλας, αλλιώς ζορίζεσαι».
Άρα κανένα φόρεμα και καμιά γόβα δε βάζουμε στη βαλίτσα; Ντύνονται όλοι με ζακάρ πουλόβερ, μπότες και παρκά όπως βλέπω στις nordic noir σειρές που βλέπω;
Ρέικιαβικ
«Κοίτα, αν θέλεις να βγεις με φόρεμα και γόβα, το Ρέικιαβικ -που έχει πληθυσμό όσο το Περιστέρι- έχει νυχτερινή ζωή, τα κλαμπ όμως είναι λίγο στιλ Μάλια. Τα μπαρ τους πιο ωραία».
«Είναι πολύ μοντέρνα και σύγχρονη ωστόσο πόλη -δηλαδή σε όλα τα πρατήρια βενζίνης έχει αυτόματες αντλίες, πληρώνεις με κάρτα ακόμα και το βρώμικο, έχουν τη φιλοσοφία του σκανδιναβικού design και όχι μόνο στο Ρέικιαβικ».
Και έχει ας πούμε food and bar scene;
Όχι, η Ισλανδία δεν είναι γαστρονομικός προορισμός
«Το φαγητό δεν είναι ο λόγος να πας Ισλανδία. Βασικά είναι λόγος να μην πας Ισλανδία. Τρώνε ψάρια, κάτι σούπες, αυτά.
Δεν το έχουν -και δεν εννοώ μόνο τα δικά τους πιάτα, όπως το hakarl που δοκίμασε ο Κώστας (σ.σ. κρεάς ενός καρχαρία που ζει σε πολύ παγωμένα νερά στη Νορβηγία, του οποίου το αίμα του έχει πολλή αμμωνία για να μην παγώνει και είναι τοξικό- τον κρεμάνε, τον αερίζουν μήνες και μετά τον σερβίρουν). Ποντάραμε κυρίως στο πρωινό των ξενοδοχείων για τροφή».
Και για να σε προλάβω, αν θέλεις να φας πιο ιντερνάσιοναλ φαγητό; «Θα το πληρώσεις πανάκριβα και δεν θα φας της προκοπής. Δηλαδή πήγαμε σε ένα καλό εστιατόριο, πήρα ένα rib eye και ήρθε πέτσινο».
Οι Ισλανδοί είναι ξωτικά;
«Είναι τρομερά ευγενικοί, φιλικοί και χαρούμενοι – θυμίζουν Βίκινγκς, τους κάσταρες άνετα στη σειρά δηλαδή, έχουν τατουάζ, τα χρώματα αυτά, μούσια, είναι εντυπωσιακοί. Και ένας στους τρεις γίνεται και συγγραφέας, γιατί και τι άλλο να κάνουν με τόσο βαρύ χειμώνα;».
Αυτά- που- θα -σε -κάνουν- να νιώσεις -τόσος- δα
«Η Ισλανδία είναι ένα μέρος τόσο μα τόσο φωτογραφίσιμο. Κάθε πέντε με δέκα λεπτά ενώ οδηγείς, σταματάς και θέλεις να βγάλεις άπειρες φωτογραφίες, αλλάζει το τοπίο».
«Από την άλλη, υπάρχουν και μέρη που είναι αδύνατον οποιαδήποτε κάμερα να αποτυπώσει αυτό που βλέπεις μπροστά σου. Το κοιτάζεις, το μυρίζεις, το νιώθεις, αισθάνεσαι δέος».
«Το να περπατήσεις στον παγετώνα (που έχει το μέγεθος της Πελοποννήσου) με οδηγό είναι ασύλληπτο. Έβαλα καρφιά στα παπούτσια μου και πήγαμε να βρούμε μια σπηλιά και μετά ένα φαράγγι που ήταν σαν το Antelope Canyon στην Αριζόνα με όλα αυτά τα χρώματα, αλλά από πάγο. Όλο με χρωματισμούς του μπλε».
«Χρειάζεσαι απαραίτητα οδηγό, αλλιώς δεν θα δεις και τίποτα. Κάθε έξι μήνες αλλάζει και όλη η μορφολογία του παγετώνα, δεν είναι σε ίδια σημεία οι σπηλιές, τα περάσματα, αφού ο πάγος μειώνεται. Σκέψου ότι από τον Ιούνιο μέχρι τον Οκτώβριο ο παγετώνας είχε μετακινηθεί ένα χιλιόμετρο».
«Οι φάλαινες είναι κάτι μαγικό. 40 τόνων ήρεμοι γίγαντες, θηλαστικά, που τρέφονται με πλαγκτόν και krill. Τις πετύχαμε την περίοδο που φεύγουν για πιο ζεστά νερά για να κάνουν τα μωρά τους.
Και ήμασταν τυχεροί (σ.σ. ο Κοσμάς έχει μια animal whisperer ιδιότυπη τύχη και για κάποιο λόγο όταν πρόκειται να δει ζώα σε κάποιο ταξίδι του, μαζεύονται περισσότερα και από όσα περιμένουν οι ξεναγοί/ οδηγοί). Είδαμε 7 – δυο, τρεις δεν τις ήξεραν ούτε οι ντόπιοι, που τους δίνουν και ονόματα».
«Το σέλας έτυχε και το βλέπαμε κάθε βράδυ. Ένα βράδυ σε έναν φάρο που ήμασταν ήταν τόσο πολύ και τόσο εξωπραγματικό έτσι που άλλαζε και κινούνταν, που δεν έβγαλα καν την κάμερα. Απλώς κοιτούσα και κοιτούσα».
«Στα ηφαίστεια δεν προλάβαμε λάβα – τελευταία φορά είχε βγάλει τέλη Αυγούστου. Αλλά περπατήσαμε σε σημεία που άχνιζε η γη».
Αυτό που πρέπει να προσέχεις
«Αν νοικιάσεις αυτοκίνητο στην Ισλανδία (εννοείται πρέπει) και να πάρεις όλες τις ασφάλειες που σου δίνουν, μην παραξενευτείς αν δεις ότι δεν σου καλύπτουν το να φύγει η πόρτα από τον αέρα. Έχουν κάτι blizzards που σηκώνει κάτι ανέμους με ταχύτητα 200 και 300 χιλιόμετρα την ώρα, έχω βίντεο που είμαι σαν να παίζω σε κλιπ του Michael Jackson».
No Man’s Land
«H Ισλανδία είναι περίπου όσο η Ελλάδα σε μέγεθος. Ο πληθυσμός της είναι περίπου όσο ο μισός πληθυσμός της Κρήτης. Τώρα που πήγαμε και δεν είχε τουρίστες, εννοείται ότι μπορεί να οδηγούσαμε ώρες και να μην βλέπαμε ούτε άνθρωπο, ούτε αυτοκίνητο».
«Έχουν μικρά χωριά, αλλά με τύπου 100-200 άτομα. Οι περισσότεροι είναι ψαράδες, αλλά έχουν και κτηνοτροφία. Αγελάδες και πολλά πρόβατα – εξάγουν μαλλί (σ.σ. Εννοείται πήρε ζακάρ πουλόβερ)».
«Έχουν και ένα δικό τους breed αλόγων εδώ και εκατοντάδες χρόνια και έχουν νόμο, που αν ένα από τα άλογα βγουν από τη χώρα, δεν επιτρέπεται η επιστροφή του, για να προστατευτεί η ράτσα».
«Δεν έχουν δέντρα. Η Ισλανδία είναι ηφαιστειογενής και παγωμένη. Αν δουν πέντε-έξι δέντρα μαζί, τα λένε δάσος».
Να πάμε τελικά Ισλανδία; Αξίζει;
«Είναι απόκοσμη, είναι σαν δειγματολόγιο ό,τι πιο εντυπωσιακού έχει να σου δείξει η φύση και λόγω της μορφολογίας της (ηφαίστειο και παγετώνας) αλλάζει συνέχεια. Σε κάνει να επαναπροσδιορίσεις τη θέση σου στο σύμπαν».
