Λας Βέγκας εμπιστευτικό: Ετοιμάζουμε βαλίτσες για το μεγαλύτερο gadget show του πλανήτη

Το Λας Βέγκας είναι μία Ντίσνεϊλαντ ενηλίκων. Όπως, είναι ας πούμε η Μύκονος. Από ψηλά το βράδυ θα μπορούσες να το περάσεις και αυτό για νησί. Ένα κατάφωτο τετράγωνο νησί στη μέση της ερήμου. Το Λας Βέγκας για τους τουρίστες δεν είναι πόλη. Είναι μια λεωφόρος μερικών χιλιομέτρων, κοντά στο αεροδρόμιο, όπου φύρδην μίγδην στις δύο της όχθες είναι αραδιασμένα όλα αυτά τα τεράστια, λουσάτα, υπέρλαμπρα ξενοδοχεία με τα καζίνο που έχεις δει στις ταινίες – στα Hangover, Ocean’s και τα λοιπά.

Στο Λας Βέγκας θα βρεις κουλοχέρηδες (πες τα και φρουτάκια) σε κάθε γωνιά: Από την πύλη του αεροδρομίου, βγαίνοντας ή μπαίνοντας στο αεροπλάνο, μέχρι τις τουαλέτες των ξενοδοχείων και των εστιατορίων.

Στη λογική του ‘business and pleasure’ φιλοξενεί αμέτρητα συνέδρια και πάμπολλες εκθέσεις. Ίσως η πιο γνωστή είναι το CES, το σόου με τα καταναλωτικά ηλεκτρονικά προϊόντα. Είναι η μεγαλύτερη έκθεση παγκοσμίως στο είδος της, διοργανώνεται κάθε χρόνο τις πρώτες μέρες του έτους και είναι ο λόγος για τον οποίο το Oneman θα βρίσκεται από τις 3 του Γενάρη και για μια εβδομάδα στην ‘πόλη της αμαρτίας’.

Μιλάνε οι αριθμοί

Στο CES φέτος θα συμμετέχουν περισσότερες από 3.800 εταιρείες. Αναμένονται πάνω από 165.000 επισκέπτες και κάπου 6.500 άνθρωποι των media από όλο τον κόσμο. Όλες οι μεγάλες φίρμες ηλεκτρονικών (πλην της Apple) έχουν προγραμματίσει παρουσιάσεις νέων προϊόντων. Στα ατελείωτα τετραγωνικά μέτρα των εκθεσιακών χώρων και στις σουίτες των μεγάλων ξενοδοχείων μπορείς να δεις από κοντά ό,τι gadget υπάρχει ή θα βγει στην αγορά στη διάρκεια της επόμενης χρονιάς. Μεγάλη έμφαση δίνεται τα τελευταία χρόνια και στον τομέα της αυτόνομης οδήγησης και των αυτοδηγούμενων, διασυνδεδεμένων οχημάτων.

Το Λας Βέγκας έχει έκταση περίπου όσο το Λεκανοπέδιο της Αθήνας, με κάτι περισσότερο από τον μισό του πληθυσμό. Είναι η μεγαλύτερη πληθυσμιακά πόλη στην πολιτεία της Νεβάδα και βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο των Ηνωμένων Πολιτειών, σκάρτη μια ώρα με το αεροπλάνο από το Λος Άντζελες. Έχει επίσης τα προσωνύμια η ‘παγκόσμια πρωτεύουσα του τζόγου’ και η ‘παιδική χαρά της Αμερικής’.

Εντούτοις, αν βρεθείς εκεί ως τουρίστας – που είναι και το πιθανότερο – μάλλον δεν θα σε νοιάξει τίποτα από όλα αυτά, ούτε θα ενδιαφερθείς να δεις την πόλη πέρα από το Στριπ. Δηλαδή, τη Las Vegas Boulevard και άλλες δύο παράλληλες λεωφόρους σε μήκος περίπου 7 χιλιομέτρων, μια λωρίδα γης όπου είναι συγκεντρωμένα όλα τα φημισμένα ξενοδοχεία-καζίνο: Bellagio, Caesars Palace, Venetian, Palazzo, Mirage, Wynn, Cosmopolitan, MGM Grand κ.α. Η πόλη υπάρχει λόγω αυτών και ζει από το να τα εξυπηρετεί.

Περπατώντας στο Στριπ μέσα σε μισή ώρα θα πέσεις πάνω σε πολλά γνωστά αξιοθέατα: Από τις πυραμίδες της Αιγύπτου, τον πύργο του Άιφελ, τη Φοντάνα ντι Τρέβι και την Αψίδα του Θριάμβου, μέχρι τα κανάλια της Βενετίας που διασχίζουν εξωτερικά και εσωτερικά το Venetian και τα διαπλέουν γόνδολες μικρότερα αντίγραφα των κανονικών. Η αποθέωση του κιτς και της αμερικανιάς θα πεις την πρώτη φορά. Αλλά τελικά, μάλλον σύντομα θα πειστείς ότι αυτό είναι το Βέγκας. Ένα σκηνικό διασκέδασης, όπου μπορείς να βρεις και να κάνεις σχεδόν τα πάντα – μέχρι το να πετάξεις με πολεμικό τζετ πάνω από την έρημο ή να οδηγήσεις βαριά χωματουργικά μηχανήματα και να παίξεις με μια πραγματική μπουλντόζα, όπως ίσως ονειρευόσουν από μικρός.

Σημείωση, προς αποφυγήν (οδυνηρών) παρεξηγήσεων: Ειδικά αν δεν είσαι Αμερικανός πολίτης και αν ο τραπεζικός σου λογαριασμός δεν έχει τουλάχιστον ένα μεγάλο εξαψήφιο υπόλοιπο, ούτε να διανοηθείς ότι μπορείς να κάνεις αυτά που βλέπεις στις ταινίες τύπου Hangover και Last Vegas. Αυτές οι πλάκες γενικά και παντού κοστίζουν πολύ ακριβά, παντού στις ΗΠΑ ο πελάτης έχει (σχεδόν) πάντα δίκιο μόνο αν έχει αμερικανικό διαβατήριο, και αν τα πράγματα ξεφύγουν καθ’ οιοδήποτε τρόπο σε έχουν δέσει με δεματικό αντί για χειροπέδες προτού το καταλάβεις.

Τα ρέστα μου

Τα μεγάλα καζίνο στο Λας Βέγκας είναι φαινομενικά τόσο λαμπερά όσο δείχνουν και στις ταινίες. Εκεί ο γκρουπιέρης δεν απαγορεύεται να κάνει μαζί σου high five όταν σου σκάσει ένα blackjack και ό,τι άλλο πληρώνει, οι φωνές από το μεγάλο τραπέζι με τα ζάρια συνήθως ακούγονται μέχρι τους πέρα κουλοχέρηδες, οι ρουλέτες στολίζονται σαν χριστουγεννιάτικα δέντρα, το οινόπνευμα ρέει άφθονο, εκτυφλωτικές γυναικείες υπάρξεις κάνουν βόλτα τα τραπέζια (πιθανότατα κυκλοφορούν και εξίσου εντυπωσιακά αγόρια) και το σκηνικό είναι αυτό που πρέπει για να παρασυρθείς και να αφήσεις μέχρι και το τελευταίο σου δολάριο, όπως νομοτελειακά συμβαίνει όταν παίζεις με την τύχη σου. Αλλά ας πάμε παρακάτω…

Επειδή σε κάθε μπίζνα υπάρχει και ένας Έλληνας που μεγαλουργεί, ίσως θέλεις να ξέρεις γιατί ένα από τα μεγαλύτερα στριπτιτζάδικα στο Βέγκας έχει ‘ελληνοπρεπές’ όνομα. Το Olympic Gardens είναι έκτασης 2.300 τετραγωνικών μέτρων (είπαμε τα πάντα εκεί είναι μεγάλα) και ανήκει στον Πίτερ Αριστοτέλη Ηλιάδη. Οι φήμες λένε ότι θα βρεις αρκετούς Έλληνες να δουλεύουν εκεί και μάλιστα σε καίρια πόστα. Επίσης, ο Πίτερ που έφτασε στο Λας Βέγκας από τη Νέα Υόρκη το 1955 έχει το παρατσούκλι του βασιλιά των στριπ κλαμπ, καθώς δικό του δημιούργημα ήταν και το Sapphire Club των 6.600 τετραγωνικών μέτρων, το μεγαλύτερο όλων, το οποίο έχασε πριν από λίγα χρόνια μέσα από τα χέρια του μετά από δικαστική διαμάχη. Και αφού πάντα του άρεσε να επενδύει σε εταιρείες με ταξί, έχοντας δουλέψει αρκετά χρόνια και ο ίδιος ως οδηγός, είναι συνιδιοκτήτης ενός εκ των μεγαλύτερων στόλων της κομητείας.

Με κουμπάρο τον Έλβις

Στον πηγαιμό για τους ‘ολυμπιακούς κήπους’ του Πίτερ Ηλιάδη θα συναντήσεις πολλά από τα περίφημα εκκλησάκια, εκεί που γίνονται οι γάμοι στο άψε-σβήσε. Αυτό, στο οποίο έχουν παντρευτεί διάφοροι σταρ, όπως ο Μάικλ Τζόρνταν και η Τζόαν Κόλινς, ένα άλλο που είναι drive in, δηλαδή σε παντρεύουν περνώντας με το αυτοκίνητο και πάει λέγοντας. Οι τιμοκατάλογοι με τις παρεχόμενες γαμο-υπηρεσίες είναι αναρτημένοι στην αυλόπορτα, φαντασία και λεφτά να υπάρχουν και αν θες σου φέρνουν και τον Έλβις για κουμπάρο – μπορεί και να τον πετύχεις ένα πρωί, στο φανάρι δίπλα σου, καθώς πηγαίνει για δουλειά με την κιθάρα περασμένη στην πλάτη.

Η κεντρική λεωφόρος οδηγεί στο παλιό κέντρο της πόλης, όπου κάποτε χτίστηκαν τα πρώτα μεγάλα καζίνο, πολύ προτού τη δεκαετία το ‘90 ο Στιβ Γουίν μετατοπίσει το κέντρο της δράσης προς το αεροδρόμιο, συμμετέχοντας στην ανέγερση των περισσότερων μεγάλων και γνωστών σήμερα casino resorts. Πλέον, η κατάσταση γύρω από το παλιό κέντρο είναι μάλλον παρακμιακή, ενώ η Freemont Street είναι γνωστή για το μεγάλο υπαίθριο πάρτι που στήνεται σχεδόν κάθε βράδυ. Ίσως το μόνο πραγματικό αξιοθέατο οδηγώντας κατά κει είναι τα κουφάρια κάποιων παλιών ξενοδοχείων και οι γιγάντιοι όγκοι μισοτελειωμένων κτιρίων από χρεοκοπημένα ξενοδοχειακά projects.

Σημαντικό κομμάτι της διασκέδασης είναι και τα μεγάλα πολυτελή κλαμπ, τα μουσικά, θεατρικά, ακροβατικά και πάσης φύσεως σόου με ονόματα και θιάσους παγκόσμιου βεληνεκούς, τα αμέτρητα εστιατόρια με κάθε λογής κουζίνα -αρκετά από τα οποία φιλοξενούν τις ομάδες επίσης διάσημων σεφ και βέβαια τα αχανή εμπορικά κέντρα, για retail (shopping) therapy μέχρι αργά το βράδυ. Στο Λας Βέγκας παίζονται για χρόνια τα πιο γνωστά μιούζικαλ και ανά τακτά χρονικά διαστήματα τραγουδούν κάμποσα από τα μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.

Τα ολοήμερα πάρτι στις μεγάλες πισίνες των ξενοδοχείων τους περισσότερους μήνες του χρόνου είναι επίσης κομμάτι της σκηνογραφίας. Στο Λας Βέγκας, την πόλη που ξεφύτρωσε μέσα στην έρημο, οι Αμερικάνοι πάνε για να ξεφαντώσουν και γυρίζοντας να πουν εμπιστευτικά στους φίλους τους πως – και καλά – ότι συμβαίνει στο Βέγκας μένει στο Βέγκας.