Magic Johnson, o πρώτος superstar που τσάκισε το στίγμα του AIDS

Μαζί με την ομάδα του, τους Λος Άντζελες Λέικερς είχε συγκαλέσει συνέντευξη Τύπου για να προλάβει ο ίδιος τα νέα, που είχαν ήδη αρχίσει να γίνονται γνωστά στη χώρα, και να αποκαλύψει ότι ήταν οροθετικός.

Ο γιατρός των Λέικερς, Dr. Michael Mellman θυμήθηκε στο περιοδικό Time τον διάλογο της τελευταίας στιγμής που είχε με τον Magic, λίγο πριν βγει να μιλήσει μπροστά στις κάμερες και στους δημοσιογράφους. «Με κοίταξε και μου είπε, θέλω να βγω και να το ξεκαθαρίσω, έχω HIV και όχι AIDS, σωστά;».

Εκείνη την εποχή υπήρχε τεράστια παραπληροφόρηση σχετικά με την επιδημία του AIDS. Υπήρχε η αντίληψη ότι όποιος κολλούσε, πέθαινε. Τόσο απλά. Ο Magic ήταν ήρεμος και λίγο μετά την πρώτη βόμβα, εξαπέλυσε και τη δεύτερη ανακοινώνοντας ότι σταματά το μπάσκετ.

Μία τεράστια καριέρα

Ο Magic καταγόταν από μια πολύ δεμένη και σκληρά εργαζόμενη οικογένεια της πολιτείας του Μίσιγκαν. Στο λύκειο άρχισε να δείχνει το τεράστιο ταλέντο του και πολλά κολέγια με σπουδαίο μπασκετικό πρόγραμμα θέλησαν να του δώσουν υποτροφία για να τον εντάξουν στην ομάδα τους. Ένα από αυτά ήταν το UCLA – ο ίδιος όμως προτίμησε να μείνει στην πολιτεία, να σπουδάσει στο Michigan State όπου ήδη υπήρχε αρκετό μπασκετικό ταλέντο. Εκεί έμαθε τα μυστικά της τέχνης -που τελειοποίησε αργότερα στο LA- του point guard από τον προπονητή του Jud Heathcote.

Όντως τα χρόνια του στο Michigan State ήταν μαγικά. Ο Earvin Johnson ήταν ένας από τους κορυφαίους παίκτες της χώρας και το 1979 αντιμετώπισε στον τελικό του NCAA τον Larry Bird του Indiana State. Τον κέρδισε. Ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη απέναντι στον φίλο του Larry, όπου οι συνεχόμενες και επικές τους μάχες την επόμενη δεκαετία στο ΝΒΑ, ανέβασαν επίπεδο το ίδιο το άθλημα. Δίκαια, κάπως, ήταν και η επιλογή του στο νούμερο 1 του draft εκείνης της χρονιάς από τους Λέικερς. Κυριάρχησε για 13 σεζόν, έχοντας κατά μέσο όρο 19,5 πόντους, 11,2 ασίστ και 7 ριμπάουντ ανά αγώνα, συνολικά σημείωσε περισσότερους από 17.000 πόντους.

Ο Magic κέρδισε 5 πρωταθλήματα, έπαιξε σε 12 All-Star games, συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 όντας μέλος της Dream Team και καθιέρωσε το Λος Άντζελες ως δυναστεία.

Η διάγνωση

Στην ανακοίνωση του, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε, δεν ήθελε να βάλει σε κίνδυνο το άθλημα και τους παίκτες. Μετά από 4 χρόνια όμως, επέστρεψε στους Λέικερς το 1996 για μία τελευταία σεζόν, με περισσότερη γνώση για την ασθένεια του.

Ήταν διαφορετικές οι εποχές και πολλοί άνθρωποι δεν καταλάβαιναν τη φύση του HIV και περίμεναν ότι ο Johnson όχι μόνο θα ήταν εξαιρετικά μεταδοτικός αλλά και θα έφευγε γρήγορα από τη ζωή. Ο HIV, o ιός που προκαλεί το AIDS λειτουργεί πιο αργά. Το AIDS, καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα με την πάροδο του χρόνου, με αποτέλεσμα να πεθάνει τελικά από άλλες καταστάσεις που το σώμα του δεν είναι εξοπλισμένο να αντιμετωπίσει.

Στα χρόνια από τη διάγνωσή του, ο Johnson αψήφησε τα στερεότυπα που υπήρχαν γύρω από τον ιό HIV και το AIDS. Ήταν απόλυτα ειλικρινής σχετικά με το πώς κόλλησε, αφού είχε παραδεχτεί ότι έκανε σεξ χωρίς προφυλακτικό εκατοντάδες φορές, ειδικά όταν βρισκόταν με την ομάδα σε παιχνίδια εκτός έδρας δεκαετία του ’80.

Πώς παραμένει υγιής;

Βέβαια, υπήρξαν διάφοροι καλοθελητές που διέδιδαν φήμες ότι ο Magic ήταν gay, ή bi και γι’ αυτό βρέθηκε θετικός. Παρόλα αυτά, ο ίδιος αφιέρωσε πολύ χρόνο για την εκπαίδευση και την ενημέρωση σχετικά με τον HIV και το AIDS. Γύρισε αρκετά διαφημιστικά σποτ στα 90s, έγραψε ένα βιβλίο και τώρα που έχουν περάσει 30 χρόνια από την αρχική του διάγνωση, αρκετοί εξακολουθούν να αναρωτιούνται πώς καταφέρνει ακόμα και παραμένει υγιής.

Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό. Ο Magic δεν είναι ο μόνος που επιβίωσε με τη νόσο για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Σύμφωνα με το Live Science, μέσω ενός κοκτέιλ φαρμάκων και ενζύμων που εμποδίζουν την ανάπτυξη του ιού κατάφερε να ζει με τον ιό. Αν υπάρχει ένα μυστικό, αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι ήταν από τους πρώτους που δοκίμασαν αυτό το κοκτέιλ φαρμάκων και είχε έγκαιρη πρόσβαση σε κάτι που πλέον αποτελεί μία τυπική θεραπεία.

Ο Μagic με τη στάση του έγινε το «πρόσωπο» του ιού εκείνη την εποχή που χαρακτηριζόταν από άγνοια, κατακραυγή, λανθασμένες αντιλήψεις, έλλειψη κατανόησης και συμπάθειας ακόμα και στον δημόσιο λόγο. Και ήταν όντως το πρόσωπο.

Τις μέρες που ακολούθησαν, σοκ, θλίψη, συμπάθεια και θαυμασμός ενώθηκαν μπροστά στην είδηση ότι πρόκειται για κάτι που μπορεί να κολλήσει ο οποιοσδήποτε, κάνοντας τον κόσμο να αποκτά έστω και λίγη ενσυναίσθηση ή συμπόνια κατανοώντας τους ανθρώπους που ζούσαν με τον ιό. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τον επόμενο μήνα μετά την ανακοίνωση οι κλήσεις για εξετάσεις σε εξεταστικά κέντρα πολλαπλασιάστηκαν – στη Νέα Υόρκη τα τεστ HIV αυξήθηκαν περίπου κατά 60%.

Χρειάστηκαν χρόνια εκπαίδευσης για να γίνει γνωστό ότι δεν κολλάει με την επαφή για να φτάσουμε στο σήμερα όπου ένας οροθετικός έχει πλέον το ίδιο προσδόκιμο ζωής με έναν οροαρνητικό (μη φορέα του HIV) εφόσον διαγνωσθεί εγκαίρως και ακολουθήσει την κατάλληλη θεραπεία ή για να κατανοήσουμε ότι ένας οροθετικός κι ένας οροαρνητικός μπορούν να συμβιώνουν, να κάνουν σεξ και να μην έχουν περισσότερα προβλήματα απ’ ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι.

«Η ζωή θα συνεχιστεί για μένα και θα γίνω ένας ευτυχισμένος άνθρωπος», προέβλεπε το 1991. 30 χρόνια μετά, είναι δεδομένο ότι τα κατάφερε.