Μήπως η σχέση σου είναι απλός συμβιβασμός;

Ένα από τα σημαντικότερα (και αξιοζήλευτα) χαρακτηριστικά των αντρών σε μία σχέση είναι η έλλειψη υπερανάλυσης. Η απουσία εκείνων των ατέρμονων εσωτερικών μονολόγων που ξεκινούν με ένα γιατί και καταλήγουν σε ένα πώς έπειτα από πολλές –πολλές- λέξεις.

Δεν έχω σκοπό να σε καλωσορίσω στο μυαλό μίας γυναίκας. Πρώτον γιατί δεν θα επιβίωνες με τη συχνότητα και πολυπλοκότητα των σκέψεων και δεύτερον γιατί δεν υπάρχει λόγος. Αυτό είναι που ερωτευόμαστε σε εσάς και αντίστοιχα εσείς σε εμάς (θέλω να πιστεύω): Το διαφορετικό. Στη σκέψη, την έκφραση, τη βαρεμάρα.

Η πλειοψηφία των ανθρώπων του δικού μου τουλάχιστον κύκλου, κάνει το τρίτο με το άλλοθι ότι «εντάξει, δεν περνάμε και τόσο άσχημα».

«Και είναι αυτός λόγος να είσαι με έναν άνθρωπο;» 

Η ερώτησή μου είναι πάντοτε η ίδια. Η απάντηση που παίρνω είναι πάντοτε η ίδια.

«Μία σχέση είναι ένας συμβιβασμός»

Και δύο και τρεις. Και πέντε και δέκα. Και εκατό. Ωστόσο πότε ο εν λόγω συμβιβασμός γίνεται αυτοσκοπός; Αυτή είναι η ερώτησή μου. Και σε αυτήν σχεδόν κανείς δεν μπορεί να απαντήσει. Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν το έχει σκεφτεί. Ή μάλλον γιατί δεν θέλει να το σκεφτεί.

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: Για την αντρική νιρβάνα σε μία σχέση, θα μπορούσα να γράψω διθυράμβους. Από την πρώτη κιόλας πρότασή μου, πιστεύω φάνηκε αυτό. Παρόλα αυτά και με όλο το θάρρος: Εδώ υπάρχουν όρια στο χάος, η νιρβάνα θα γλίτωνε;

Το άλλοθί σου: Ακριβώς επειδή δεν υπεραναλύεις, ενδέχεται (πόσο πιο καλή να γίνω πια;) να μην είσαι σε θέση να εντοπίσεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Ότι είσαι μαζί της για να είσαι. Γιατί αυτό που βλέπεις είναι η καθημερινότητά σας και αυτή, δεν έχει αλλάξει και πολύ. (Καλά τα λέω;)

Περίπτωση πρώτη

Χτυπάει το τηλέφωνό σου. Είναι εκείνη. «Ώχου, θα πάρω μετά. Βαριέμαι τώρα».

Το καμπανάκι ότι κάτι δεν πάει καλά ακούστηκε μέχρι εδώ αλλά θα το γράψω κιόλας:

Ντρρρριιιιιιν!

Περίπτωση δεύτερη

Είστε σε ένα μπαρ, ένα εστιατόριο, ένα κατάστημα τέλος πάντων κάπου με κόσμο. Ο υπάλληλος της την πέφτει. Εσύ ψάχνεις στο κινητό σου πόσο ήρθε η Μπάρτσα.

Ντριιιιιιιιιν!

Περίπτωση τρίτη

Δεν σε πολυνοιάζει πού πηγαίνει. Ακόμα και δεις ότι βγαίνει ντυμένη για lap dance, από τα χείλη σου βγαίνει ένα ψυχρό «πού πας» μόνο και μόνο γιατί νιώθεις ότι πρέπει να το πεις. Και κυρίως, γιατί βαριέσαι φριχτά την γκρίνια που θα ακολουθήσει: «μα καλά, ούτε πού πάω δεν θα με ρωτήσεις;»

Ντριιιιιιν!

Περίπτωση τέταρτη

Facebook. (Ναι, κυρίως αυτό). Εκεί που το είχες για να μιλάς με φίλους, συναδέλφους, παλαιούς συμμαθηταί κ.ο.κ ξαφνικά κάνεις add το χρήστη Marina επίθετο-δεν-θυμάμαι-αλλά-έχει-μεγάλα-βυζιά. «Έτσι για την πλάκα μωρέ». Στο όνομα αυτής της πλάκας, θα στείλεις το πρώτο μήνυμα. Στο όνομα αυτής της πλάκας θα το «χοντρύνεις». Θα περιοριστείς στο διαδικτυακό. Άλλωστε, για «πλάκα το κάνεις».

Ντριιιιιιν!

Περίπτωση πέμπτη

Η έξοδος με τους φίλους σας. Εκεί που βγαίνατε όλοι μαζί (τύπου ζευγάρια) ξαφνικά δεν θέλεις να έρχεται μαζί. Προτιμάς να βγαίνεις μόνο μόνος σου μαζί τους. «Άστες να βγουν και λίγο μόνες τους» είναι η πιο κλασική δικαιολογία στους φίλους που έχουν κοπέλα και απορούν γιατί πια δεν βγαίνεται -και- όλοι μαζί.

Ντριιιιιιν!

Περίπτωση έκτη

Δεν κάνετε πράγματα μαζί. Γιατί «πού να κάνετε τώρα». Βαριέσαι να πας μαζί της για τρέξιμο ή για χορό ή για οτιδήποτε τέλος πάντων κάποτε κάνατε μαζί και περνάγατε καλά. Η δικαιολογία είναι το «είμαι κουρασμένος».

Plus εδώ: Δεν γελάτε πια. Ή το κάνετε σπάνια.

Ντριιιιιιιν!

Περίπτωση έβδομη

Ενώ δεν είναι στο χαρακτήρα σου (το τονίζω αυτό) ξαφνικά αρχίζεις να κοιτάς έντονα σχεδόν κάθε κοπέλα που πριν σε προσπεράσει σου ρίχνει ένα βλέμμα –πράσινο φως. Δεν κάνεις κάτι (ακόμα) αλλά η ανάγκη εντοπισμού του συγκεκριμένου βλέμματος γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Ναι, φλερτάρεις. Προσπαθείς όλο και πιο πολύ γι αυτό.

Ντριιιιιιιιν!

Περίπτωση όγδοη

Το κινητό της χτυπάει στις 3 το πρωί. Η αντίδρασή σου: «Χαμήλωσέ το ρε μωρό μου, ξυπνάω στις 7 το πρωί».

Καλά εδώ τα ντριιιιιν με ξεκούφαναν.

Ντριιιιιν!

Περίπτωση ένατη

Αρχίζουν οι προσβολές. Υποσυνείδητα, τη μειώνεις. Έντονα. «Δεν μαγειρεύει και τόσο καλά». «Τώρα συγνώμη είναι δουλειά αυτή που έχει;». «Πόσο άσχετη: Ο Καβάφης είναι ποιητής». Η αλήθεια είναι ότι με το που θα τα πεις, τα μετανιώνεις. Αλλά τα λες.

Ντριιιιιιν!

Περίπτωση δέκατη

Με bold: ΔΕΝ ΚΑΝΕΤΕ ΣΕΞ. Γιατί αύριο ξυπνάς νωρίς. Γιατί έχεις άγχος. Γιατί νιώθεις πιεσμένος. Εγώ αυτά τα ακούω ως μπλα μπλα μπλα να ξέρεις. Δεν ξέρω για εκείνη.

Το καμπανάκι έγινε καμπάνα και μας ήρθε στο κεφάλι.

Γιατί η σχέση είναι πράγματι συμβιβασμός. Υπάρχουν ωστόσο πολλών ειδών συμβιβασμοί. Όπως και πολλών ειδών σχέσεις. Είναι κρίμα μία σχέση με πάθος, έρωτα, αγάπη να την υποβιβάσεις στη συνήθεια και το βόλεμα. Να την ευτελίσεις σε έναν απλό συμβιβασμό.