Μπορείς να προπονείσαι μετά μουσικής αλλά μην περιμένεις αποτελέσματα

Περίπου από την εποχή που χτυπούσαν τα τύμπανα στη ζούγκλα και μάζευες καρπούς από τα δέντρα για να μεγαλώσεις τα μωρά σου είναι γνωστό ότι μουσική έχει αυτό το κάτι που κάνει το σώμα σου να θέλει να ακολουθήσει στον ίδιο ρυθμό.

Αυξάνει το beat; Χοροπηδάς πιο γρήγορα. Μειώνεται; Ακολούθως. Που σημαίνει ότι μουσική και γυμναστική κάπως σχετίζονται ή κάπως θα μπορούσαν να συνδυαστούν.

Αυτό βέβαια είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το γεμίζεις το mp3 με τραγούδια και φεύγεις για προπόνηση, βάζεις τα ακουστικά και τρέχεις στο διάδρομο, κάνεις squat στο κλουβί και κουνάς το κεφάλι σου αριστερά δεξιά σαν χαζοχαρούμενο ή κάνεις πάγκο και πας την μπάρα πάνω κάτω σαν καρτούν.

Είναι λογικό να θες να κάνεις διάδρομο χωρίς τη βαρεμάρα  του διαδρόμου, να θες κάνεις ελεύθερα χωρίς να μετράς επαναλήψεις. Είναι λογικό, επίσης, να πηγαίνεις γυμναστήριο μετά τη δουλειά και να θες να χαλαρώσεις.

Άλλο, όμως, το να σε παρακινεί η μουσική και άλλο το να ακούς μουσική όταν κάνεις προπόνηση.

Το οποίο μας φέρνει στο θέμα του κειμένου, την εξακριβωμένη σχέση μουσικής και προπόνησης. Οι έρευνες λένε ότι τα bpm -γνωστά περισσότερο από την ηλεκτρονική μουσική- πρέπει να ταιριάζουν με τον καρδιακό ρυθμό του αθλητή.

Σε ποδηλάτες αυτό σημαίνει έως και 7% λιγότερη κατανάλωση οξυγόνου συγκρίνοντας με μουσική υποβάθρου. Στο διάδρομο μπορεί να σημαίνει και 10% μείωση στη συνολική προσπάθεια.

Αλλά η σχέση καρδιακού ρυθμού και bpm δεν είναι τόσο γραμμική. Όταν γυμνάζεσαι μεταξύ 30 και 70% max τα bpm πρέπει να είναι κάπου μεταξύ 90 και 120. Από 70-80% πρεπει να είναι 120 έως 150 bpm. Μετά το 80% δεν υπάρχει διαφορά.

Κάποιες άλλες μελέτες έχουν δείξει το ίδιο πράγμα με διαφορετικό τρόπο. Αντί για ένα μείγμα τραγουδιών με διαφορετικά tempo, οι ερευνητές έβαλαν το ίδιο τραγούδι τρεις φορές σε διαφορετικές ταχύτητες.

Η αλλαγή στην ταχύτητα ήταν αναπαίσθητη αλλά βρήκαν τα εξής: αυξάνοντας την ταχύτητα αυξάνουν η απόδοση του ποδηλάτη. Μειώνοντας την ταχύτητα μειώνεται η απόδοση. Προφανώς, το σώμα προσαρμόζεται στο τέμπο της μουσικής.

Το πρόβλημα βέβαια είναι πως θα έβρισκες τα σωστά bpm στη μουσική σου αν υποθέσουμε ότι θα έμπαινες σε αυτή τη διαδικασία.

 Κάτι το οποίο μπορείς να κάνεις χρησιμοποιώντας προγράμματα όπως το Mixmeister ή το Cadence (iOS-PC) που αναλύουν και κάνουν sort μια playlist με βάση τα bpm. Κάτι αντίστοιχο μπορεί να γίνει με το Tangerine (iOS) δημιουργεί playlist αυτόματα από το iTunes.

Τι γίνεται, όμως, όταν θες να αλλάξεις ρυθμό; Κλείνεις τη μουσική ή πατάς next; Πετάς ένα μεγαλοπρεπέστατο σουλεϊμανικό σιχτίρ, τραβάς τα καλώδια και τα πετάς στα σκουπίδια;

Υπάρχει βέβαια και το ζήτημα της ασφάλειας. Αν κάνεις ποδήλατο στο δρόμο, ο νταλικιέρης πίσω σου έχει σοβαρές διαφωνίες που φοράς ακουστικά και είμαστε σε δημοκρατία. Αν περπατάς σφυρίζοντας αμέριμνος την ώρα που κάποιος άλλος στο γυμναστήριο κάνει άρσεις θανάτου μπορεί να αφήσει τη μπάρα και να πιάσει εσένα.

Αλλά και οι δικές σου αντιδράσεις στην προπόνηση είναι πιο αργές, η αντίληψη σου μειωμένη. Η μουσική μπορεί να σε χαλαρώνει την ώρα που εσύ θες να πιέσεις.

Το βασικό μειονέκτημα, ωστόσο, είναι ότι δεν πρόκειται ποτέ να δεις σοβαρή βελτίωση, ρώτα όποιον αθλητή θες. Οι επιδόσεις, τα κιλά, το σώμα, όλα βελτιώνονται με δύο πράγματα: Συγκέντρωση την ώρα της προπόνησης και συστηματική δουλειά.

Αν ακούς τη μουσική αντί για το σώμα που αυτό που θα δεις είναι σοβαρό τραυματισμό και όχι σοβαρή βελτίωση.

Που σημαίνει κανένας σοβαρος αθλητής δε φοράει ακουστικά την ώρα της προπόνησης γιατί προτιμά να έχει το μυαλό του στις παραμέτρους άσκηση και στα μηνύματα που του δίνει το σώμα του.

Ωστόσο, μπορείς να προσπαθήσεις. Αρκεί να μη ζητάς πολλά από την προπόνηση σου και να το δεις σαν διασκέδαση.