Ένα πατ-πατ στους άντρες που θέλουν σχέση και δεν βρίσκουν με τίποτα

Υπάρχει και αυτή η κατηγορία ανδρών. Που θέλουν την σχέση και η σχέση δεν έρχεται. Που δεν μπορούν να λειτουργήσουν αλλιώς, αν δεν έχουν μια σταθερά στα προσωπικά τους, αν δεν έχουν τη σιγουριά ότι το βράδυ μια αγκαλιά θα τους ταχταρίσει και θα τους πει γλυκόλογα.

Και αυτούς που είναι σχεσάκηδες εκ πεποιθήσεως, τους αγαπάω πολύ. Τους αγαπώ και τους συμπονώ. Γιατί είναι δύσκολο να θέλεις να είσαι σε σχέση και να μην την βρίσκεις. Είναι πιο δύσκολο από το να βρεις απλώς μια περιπέτεια της μιας βραδιάς. Είναι δύσκολο να δημιουργείς συνέχεια σχέσεις του ενός ή δύο μηνών, μόνο και μόνο γιατί θέλεις να είσαι κάπου. Είναι ψυχοφθόρο και χρονοβόρο. Και είναι δύσκολο να είσαι μόνος, όταν το μοναδικό πράγμα που θέλεις είναι μια αγκαλιά και ένα χάδι το βράδυ.

Εντάξει, στην εποχή μας είναι πολύ πιο εύκολο να είσαι μόνος. Είναι και εύκολο και πιο διαδεδομένο πλέον. Παλιότερα, το να ήταν κάποιος μόνος ήταν δύσκολο και όλοι συμπονούσαν τον μοναχικό, το γεροντοπαλίκαρο (πόσο αστεία λέξη!).  Ήταν ο καημένος, ο στραβός, ο ιδιότροπος, που καμία δεν τον ήθελε και έμεινε μόνος σαν την καλαμιά στον κάμπο, χωρίς μια γυναίκα να του προσφέρει τρυφερότητα και ένα ζεστό πιάτο φαγητό.

Τώρα είμαστε στο τελείως αντίθετο. Η μοναξιά είναι ωραία, σημαίνει ελευθερία, πάρτυ, πολυγαμικότητα, καμία σκοτούρα, όχι υποχρεώσεις. Και σε ό,τι αφορά το ζεστό φαγητό και το σιδερωμένο πουκάμισο, ας είναι καλά τα ντελίβερι με το μαγειρευτό φαγητό και τα καθαριστήρια που σιδερώνουν με τρία ευρώ το πουκάμισο.

Μέσα σε αυτήν την αντιστροφή των καταστάσεων, αυτοί που που θίχτηκαν περισσότερο, είναι αυτοί που πάντα υπήρξαν υπέρμαχοι της μονογαμικότητας, των σχέσεων και της συντροφικότητας.

Γιατί αντιστράφηκε η κατάσταση και στις γυναίκες. Η εργένισσα είναι η πετυχημένη γυναίκα που κάνει καριέρα και δεν θέλει να χαλάσει κανένα συστατικό της επαγγελματικής της επιτυχίας, κάνοντας το «λάθος» να μπει σε σχέση. Παράλληλα, αν είναι και ωραία, έχει όποιον θέλει, όποια στιγμή θέλει, χωρίς υποχρεώσεις και δεσμεύσεις και χωρίς να της ζαλίζει κανείς παραπάνω το κεφάλι.

Μέσα σε αυτήν την αναμπουμπούλα, ο άντρας που επιζητά την σχέση, νιώθει χαμένος. Νιώθει ότι ενώ βρίσκεται με μία αγορά με πάρα πολλά διαθέσιμα προϊόντα, για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν μπορεί να αποκτήσει κανένα από αυτά.

Η ανάγκη να είσαι σε σχέση, με κάθε κόστος, μπορεί φυσικά να οδηγήσει σε τραγικά λάθη. Λάθος επιλογές προσώπων, ψυχολογική επένδυση σε καταστάσεις που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις, απογοητεύσεις, ψυχολόγοι, ψυχίατροι.

Οι σχεσάκηδες κάνουν μπαμ από χιλιόμετρα. Ο λάτρης της σχέσης θα εμφανίσει κάποια από τις παρακάτω συμπεριφορές.

Θα πιστέψει ότι μετά από ένα chat στο facebook ότι βρήκε κάποια που του κάνει. Θα θεωρήσει το one night stand ως την αρχή της νέας του σχέσης.

Θα γεμίσει σύντομα με κλήσεις και μηνύματα το κινητό της υποψήφιας κοπέλας. Θα της πάρει λουλούδια και δώρα, μπορεί και κοσμήματα. Θα πετάγεται με ένα «Γειά σου» κάθε φορά που την βλέπει online στο chat. Τις αναπάντητες κλήσεις, θα τις συνοδεύει και με ένα sms που θα λέει, ότι έχει ανησυχήσει μήπως της συνέβη κάτι και δεν απαντά.

Θα της στέλνει μηνύματα στις 12 το βράδυ, ότι του έλειψε και ότι θέλει πολύ να τη δει, ενώ έχουν βρεθεί μόνο δύο φορές συνολικά, οι οποίες φορές δεν δικαιολογούν την τόση νοσταλγική διάθεση.

Δεν θα είναι ερωτευμένος, ωστόσο θα προχωρήσει με γρήγορα βήματα τη σχέση του, ενώ όλοι ξέρουν ότι αυτή, δεν θα αντέξει και για πολύ. Θα αποκαλύψει σύντομα στους κολλητούς του, ότι το σεξ με την κοπέλα που μόλις έκανε σχέση, δεν είναι και το καλύτερο της ζωής του.

Θα είναι μονίμως στεναχωρημένος και με μελαγχολική διάθεση, γιατί ενώ φλερτάρει και «παίζει» με πολλές, καμία δεν θέλει να πάρει στα σοβαρά τις προθέσεις του.

Με άλλα λόγια, οι σχεσάκηδες βρίσκονται διαρκώς σε ένα βάσανο, σε μία αναζήτηση, ακόμα και όταν είναι τελικά σε σχέση. Γιατί αν αυτή δημιουργήθηκε υπό καθεστώς πίεσης, είναι αδύνατον να λειτουργήσει ομαλά και προσφέρει μόνο ανασφάλεια και δυστυχία. Και όταν συμβιβάζονται με οποιαδήποτε κοπέλα, προκειμένου να υπάρχουν σε μία σχέση, είναι στατιστικά αδύνατο, να βρουν αυτό που θα τους ενδιέφερε πραγματικά.

Ωστόσο, υπάρχουν και τα θετικά. Οι σχεσάκηδες δεν είναι όσο φλώροι θα θέλαμε να τους παρουσιάσουμε. Η αδυναμία τους να είναι μόνοι, μετατρέπεται σε μία τεράστια δύναμη. Τη δύναμη της προσαρμογής. Δεν προλαβαίνουν τα καψουρευτούν πραγματικά,ούτε φυσικά να αγαπήσουν, πόσο μάλλον να δεθούν, όσο κι αν ισχυρίζονται το αντίθετο και συνηθίζουν το στάδιο χωρισμού και «επανένταξης». Μπαίνουν ξανά στο παιχνίδι πολύ πιο γρήγορα και ξανά προς τη δόξα τραβούν.

Οι σχεσάκηδες, πρέπει να παραμείνουν σαν είδος και μην χαθούν ποτέ από το προσκήνιο. Όπως και να’ χει, αποτελούν μια ευχάριστη και ρομαντική νότα, σε ένα κυνικό πεδίο, όπως έχει καταντήσει το πεδίο των διαπροσωπικών σχέσεων.