New Age χωρισμός: Γιατί είναι τόσο δύσκολο να χωρίσεις στα 2012

Έρχεται μια στιγμή που μπροστά από τα μάτια σου περνάει όλο το evolution (τεχνολογικό και μη) της τελευταίας δεκαετίας. Μια στιγμή που σε κανει να θυμηθείς πότε και γιατί άνοιξες τον λογαριασμό σου στο Facebook, πότε και γιατί επέμενες να κάνουν οι κολλητοί σου add την τότε “γαμάτη καινούργια σου γκόμενα”, (και σκέτο) γιατί έκανες τόσες επιπολαιότητες μαζεμένες. Η στιγμή που πρέπει να χωρίσεις.

Το δευτερόλεπτο που καταλαβαίνεις ότι η θεμελιώδης αρχή κάθε ρεαλιστικού χωρισμού, δηλαδή το να κόψεις μαχαίρι από τον άλλο (σ.σ. μπορείς να πιστεύεις ό,τι θέλεις για τον “σωστό” χωρισμό, αλλά ξέρεις ότι αυτός είναι ο μόνος σοβαρός και αποτελεσματικός τρόπος) είναι αδύνατον να γίνει άμεσα και όπως πρέπει, σύμφωνα με αυτά που ισχύουν σήμερα. Τα new-age δεδομένα.

Φυσικά, για τους θιασώτες των mild χωρισμών (δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα) που νομίζουν ότι και καλά θα χωρίσουν ΚΑΠΟΤΕ συνεχίζοντας να μιλάνε με τον/την τάχα πρώην το πρώτο διάστημα του “χωρισμού”, τα παρακάτω new-age δεδομένα είναι ο σύμμαχος και το μαξιλαράκι τους για να μην χωρίσουν ποτέ ΤΕΛΙΚΑ. Σεβαστό. Έτσι κι αλλιώς, ο καθένας κρίνεται από τις επιλογές του.

Η επέκταση της σχέσης σας σε διαδικτυακό επίπεδο. Αλλιώς, όταν γίνατε φίλοι στο Facebook

Χοντρικά, το Facebook ξεκίνησε ως τρόπος για να ξαναβρείς τους παλιούς σου συμμαθητές και κατέληξε ως τρόπος για να μην μπορείς να χωρίσεις με τίποτα. Ή τουλάχιστον χωρίς διαπραγματεύσεις που κάνουν αυτές για το PSI να ωχριούν. Χωρίζεις, λοιπόν, ένα χειμωνιάτικο πρωινό (το κρύο κάνει την κατάσταση πιο δραματική), κάθεσαι στο pc σου για να ξεχαστείς και μόλις ανοίξεις το Facebook βλέπεις ότι πρόλαβε να αλλάξει το relationship status της. Κι αν όχι αυτό, βλέπεις ότι έκανε ένα like ή whatever και μια στιγμιαία μαχαιριά τρυπά το στομάχι σου και λες “δεν μπορώ, θα την βγάλω από φίλη”. Και κάνεις το unfriend.

Οι πολύπλοκοι συνδυασμοί αλληλεπιδράσεων στα κοινωνικά δίκτυα. Αλλιώς, όταν έγινε φίλη με τους φίλους σου στο Facebook

Καλό το unfriend, αλλά με τους 67 mutual friends τι θα κάνεις; Θα τους πάρεις όλους ένα τηλέφωνο για να εξηγήσεις την κατάσταση ή θα τους στείλεις ομαδικό inbox; Που θα λέει τι; “Μην μιλάτε παρακαλώ στην πρώην μου”; Ή “βγάλτε τη από φίλη, γιατί είστε δικοί μου φίλοι”; Θες να κάνεις ανάποδα ψαλιδάκια και 3,5 περιστροφές πέφτοντας στον πάτο ή να πέσεις ταπεινά και χωρίς πολλά λόγια;

Σαν να μην έφτανε αυτή η διαρκής πιθανότητα να πετύχεις την από σήμερα πρώην σου να χαριεντίζεται, βαριέται, στενοχωριέται, γκομενίζει, σε κράζει στα wall των mutual, ήρθε και ο Zuckerberg και αναρωτήθηκε. “Πώς να κάνω τη ζωή των φρεσκοχωρισμένων πιο δύσκολη; Θα φτιάξω το timeline”. Και το έφτιαξε. Κι εσύ, στα down σου ένα χειμωνιάτικο βράδυ (το βράδυ κάνει την παγωμένη κατάσταση πιο δραματική), κάνεις κλικ στο 2009 για να δεις τις φωτογραφίες που είχατε τραβήξει στην Ελαφόνησο εκείνο το καλοκαίρι. Με ή χωρίς τους mutual.

Η παγκόσμια κυριαρχία της κινητής τηλεφωνίας. Αλλιώς, όταν το κινητό έγινε η συνέχεια του χεριού σου

Πόσα και ποια μηνύματά της να κρατήσεις; Και γιατί; Μήπως να τα σβήσεις όλα; Κι αν τα ξαναβρείτε μετά από ένα μήνα, κρίμα δεν είναι να μην έχεις εκείνο το πρώτο μήνυμα (γιατί είσαι και λάτρης της προϊστορίας) στο οποίο “καρφώθηκε” ότι δεν σε βλέπει σαν τον πρώτο της ξάδερφο; Ναι, κρίμα είναι. Και πάνω που αποφασίζεις να μην ασχοληθείς άλλο με το κινητό σου και όσα τη συνδέουν με αυτό, σου κάνει αναπάντητη. Όχι, γιατί δεν έχει κάρτα και θέλει να την πάρεις εσύ. Απλά, για να καταραστείς την ώρα και τη στιγμή που το κινητό έγινε η προέκταση του καλού σου χεριού.

Η αβάσταχτη ελαφρότητα των συζητήσεων σας σχετικά με το παρελθόν της. Αλλιώς, όταν σου μίλησε για κάθε πρώην της

Στο πλαίσιο του “Σουηδία γίναμε”, τα κορίτσια, αφενός έχουν περισσότερους πρώην σε σχέση με τις συνομίληκές τους 30 χρόνια πριν, και αφετέρου, δεν βρίσκουν λόγο να ΜΗΝ σου μιλήσουν γι’ αυτούς. Αυτό έχει ως συνέπεια να τους πλάθεις ως τέρατα στον εγκέφαλό σου (κάτι σαν τους αντιπάλους του Jordan στο Space Jam) και να αντιμετωπίζεις τεράστιο πρόβλημα ανασφάλειας άμα τω χωρισμώ σας. Παραδέξου ότι ο πρώτος επόμενος γκόμενος που φαντάζεσαι να την “παρηγορεί” είναι ένας από αυτούς. Αυτό σε αρρωσταίνει. Δεν κοιτάς το δάσος (ότι ουσιαστικά μπορεί να βρει παρηγοριά σε ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ εκεί έξω), αλλά το δέντρο. Τον πρώην. Και μάλιστα, αυτόν που είχες φτιάξει ως το πιο αποκρουστικό από εκείνα τα τέρατα στο μυαλό σου.

Οι απαράμιλλα δύσκολοι καιροί που ζούμε τελευταία. Αλλιώς, όταν χωρίζεις εν μέσω οικονομικής κρίσης

Εντάξει, εδώ δεν χωράει και πολύς χαβαλές. Η κρίση σε συνδυασμό με την πανταχόθεν πλύση εγκεφάλου για την κρίση και αυτό το -δίσεκτο μέσα σ’ όλα- 2012 σε έχουν πείσει ότι τα πάντα γύρω από τον δικό σου μικρόκοσμο (που πιθανότατα να είναι ένα ευχάριστο μέρος) είναι μαύρα, κατράμι. Το να βγαίνεις επώδυνα από μια σχέση μεταφράζεται στο μυαλό των περισσότερων πληγέντων από την κρίση ως μια άνευ όρων παράδοση στα δικά σου 100 χρόνια μοναξιάς. Ή, καλύτερα, μιζέριας. Η σκέψη/απόφαση για έναν χωρισμό εν μέσω ενός πανικού για το Τέλος δεν είναι κάτι που αρχίζει και τελειώνει την ίδια μέρα.

Οι κοινές παρέες στον real-time κόσμο. Αλλιώς, όταν αρχίσατε να βγαίνετε με τους φίλους σου

Θα μου πεις, αυτό το μπλέξιμο ερχόταν, έτσι κι αλλιώς, χρόνια πριν ανακαλυφθούν-επικρατήσουν τα social media. Σωστά. Μόνο που τώρα ενισχύεται. Αυτή η αμοιβαία ανταλλαγή comments/like/poke και συμπάθειας με τους δικούς σου φίλους δίνει την ψευδή εντύπωση και στους ίδιους και σε εκείνη ότι έγιναν και πραγματικοί φίλοι. Το ότι ο ένας βοηθάει τον άλλο να γίνει καλύτερος αγρότης στο Farmville νομίζουν (εσφαλμένα) ότι είναι και σημάδι πραγματικής φιλίας. Δεν είναι. Αλλά αν προσπαθήσεις να τους πείσεις γι’ αυτό, θα σε πουν γραφικό. Οπότε, μείνε στον πάτο που λέγαμε πιο πάνω με όση περισσότερη αξιοπρέπεια μπορείς.

Εξάλλου και ανεξαρτήτως των social media, το φαινόμενο του να κάνει παρέα αυτόνομα με τους κολλητούς σου είναι κάτι που όφειλες να έχεις προβλέψει πολύ νωρίτερα. Σε μια εποχή που όλα τείνουν να γίνουν τόσο αβασάνιστα, το ενδεχόμενο να τηλεφωνήσεις στον κολλητό σου ένα οποιοδήποτε απόγευμα και να σου πει διακριτικά “ξέρεις, είναι και η Μαρία εδώ και βλέπουμε Walking Dead” είναι σαφώς μεγαλύτερο από παλιά. Είναι κι αυτοί οι Αμερικάνοι που γεννάνε σήριαλ για πλάκα ρε παιδί μου. Ασυγκράτητοι. (By the way, κύριοι του ΗΒΟ, τίποτα σε χωρισμό σας βρίσκεται;).