Nico Rosberg: Ο πρωταθλητής που λατρέψαμε να αμφισβητούμε

Θα ξεκινήσω το κείμενο με ομολογία. Είμαι ένοχος κύριε αναγνώστη. Ποτέ δεν πίστεψα στο ταλέντο του, ποτέ δεν περίμενα πως θα γινόταν παγκόσμιος πρωταθλητής, ακόμα κι όταν η πλάστιγγα έγερνε τρομακτικά υπέρ του, τα λεφτά μου τα έβαζα στην ανατροπή από πλευράς Lewis Hamilton. Κι όμως η καρό σημαία στη σεζόν του 2016 έπεσε και στο θρόνο στρογγυλοκάθισε ο ξανθός, για πολλούς άγευστος, για τους περισσότερους άνευρος οδηγός, που ακούει στο όνομα Nico Rosberg. Και τώρα, στο τέλος του δρόμου, η αντικειμενική αξιολόγηση όσων είδαμε στη σεζόν, οδηγεί στο συμπέρασμα πως το άξιζε. Πάμε να δούμε πως φτάσαμε ως εδώ…

O μπαμπάς μου, ο παγκόσμιος πρωταθλητής

Από μικρός ο Nico μπήκε στο ρόλο που τον ήθελε ως… μήλο, που έπεσε κάτω από τη μηλιά του μπαμπά, Keke Rosberg. Του Φινλανδού παγκόσμιου πρωταθλητή Formula 1 του 1982 που επί οκτώ χρόνια έκρυβε το χαρακτηριστικό του μουστάκι μέσα στο αγωνιστικό κράνος, αγωνιζόμενος για τις Theodore, ATS, Wolf, Fittipaldi, Williams και McLaren. Μία καριέρα σχετικά σύντομη, χωρίς εξάρσεις και αξιομνημόνευτες παραστάσεις αλλά αρκετή ουσία για να του χαρίσει τον τίτλο σε μία χρονιά που είχε στο ενεργητικό του μόνο μία νίκη! Ο Nico γεννήθηκε τρία χρόνια μετά και λίγο αφότου χρόνισε, ο μπαμπάς αποχαιρέτησε την κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Πλέον είχε άλλη αποστολή, να χαρίσει στον κόσμο των αγώνων τον… επόμενο Rosberg.

Γρήγορος αλλά και καλλιεργημένος

 Όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, τα παιδιά είναι ‘καταδικασμένα’ να ακολουθήσουν τα πατρικά βήματα. Έτσι ο Nico βρέθηκε από πιτσιρικάς να κάνει καρτ και να προσπαθεί να μοιάσει στο μπαμπά. Αν και Φινλανδικής καταγωγής, γεννήθηκε στο Βισμπάντεν της Γερμανίας και παρότι έχει και τις δύο υπηκοότητες, η αγωνιστική λισάνς του μπορούσε να έχει μόνο μία σημαία. Επέλεξε λοιπόν τη γερμανική.

Η οικογενειακή οικονομική ευρωστία βρήκε τον υιό Rosberg να μεγαλώνει στο πριγκιπάτο του Μονακό. Πρώτα έστριψε τιμόνι και μετά μπουσούλησε αλλά παρότι τα ταχύρρυθμα μαθήματα στην οδήγηση απαιτούσαν ώρες, ο Keke και σύζυγός του Sina, φρόντισαν να έχουν ένα καλλιεργημένο παιδί. Όχι τυχαία, ο Nico μιλάει πέντε γλώσσες (!) και ίσως σας ξαφνιάσει αλλά η μητρική του, τα Φινλανδικά, δεν είναι μία από αυτές. Ο μπαμπάς ήθελε να μάθει μόνο γλώσσες που θα μπορούσαν να τον ωφελήσουν τόσο στην αγωνιστική του καριέρα όσο και στη μετέπειτα ζωή του: γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, αγγλικά και ισπανικά.

Γεμίζοντας τις μέρες του με λεξικά και λάδια μηχανής, με μεταφράσεις και τηλεμετρίες, ο Nico φάνηκε από νωρίς πως είχε κληρονομήσει το σωστό DNA

Ήταν γρήγορος και πεισματάρης και άρχισε σιγά-σιγά να ανεβαίνει σκαλοπάτια στον κόσμο των αγώνων. Έτσι στο κομβικό σημείο όπου εξασφάλισε θέση στο φημισμένο Imperial College του Λονδίνου με κατεύθυνση στην αεροναυπηγική μηχανολογία, είπε πάσο και επικεντρώθηκε στους αγώνες. Εκείνη τη χρονιά, έγινε ο πρώτος πρωταθλητής του GP2 Series, του τελευταίου σκαλοπατιού πριν την F1. Η αναρρίχηση ήταν ταχεία αλλά αυτό αντί να του φέρει ίλιγγο, του έφερε δίψα για επιτυχία.

Το ντεμπούτο στην F1

Ήταν 12 Μαρτίου του 2006, σε ένα καυτό μεσανατολικό απόγευμα, όπου ο τερματισμός του Grand Prix του Μπαχρέιν με βρήκε να σπεύδω προς το χώρο της Williams στα paddock. Η ιστορική ομάδα είχε εμπιστευτεί το μονοθέσιό της στον 20χρονο που έμοιαζε να έχει βγει από το «Πριν χτυπήσει το Κουδούνι» και αυτός είχε ανταποδώσει την εμπιστοσύνη σημειώνοντας τον ταχύτερο γύρο του αγώνα και κερδίζοντας και βαθμούς! Όλοι οι δημοσιογράφοι πολιορκήσαμε τον εντυπωσιακά ώριμο Rosberg που χειριζόταν τα media λες και είχε γεννηθεί για να βρίσκεται μπροστά στις κάμερες. Πράγμα που ίσως και να ισχύει.

Με τη Williams ανίσχυρη, ακολούθησε μόνο άλλη μία παρουσία στους βαθμούς, με τη σεζόν να κλείνει με μία ατάκα για την πάρτη του, που τον ‘στοιχειώνει’ ακόμα. Στον τελευταίο αγώνα της σεζόν και τελευταίο του πάντα λαλίστατου Mark Webber με την ομάδα, ο Αυστραλός είχε νεύρα γιατί ο μικρός τον είχε ‘χτυπήσει’ στους πρώτους γύρους αλλά και γιατί δεν του δόθηκε προτεραιότητα στις εργασίες επιδιόρθωσης της ζημιάς. Έτσι οι δυο τους μάχονταν δίχως αύριο, υπό δύσκολες συνθήκες, με τον Rosberg να καταλήγει τελικά εκτός πίστας. Εκείνη την ώρα του ερχόταν μέσω team radio η εντολή να μείνει μπροστά ο Nico και η απάντηση του Webber ήταν γλαφυρή:

Μην ασχολείστε, η Britney είναι στον τοίχο

Το ‘Britney’, βασιζόμενο στο ‘Baby Face’ του Rosberg, ήρθε και έμεινε. Ακολούθησαν άλλες τρεις σεζόν στη Williams και η αγωνιστική ενηλικίωση και δύο παρουσίες στο βάθρο.

Η εποχή Mercedes

Μπορεί να μην έλαμπε όπως ο συμπατριώτης του Sebastian Vettel ή ο Lewis Hamilton με τον οποίο είχαν παράλληλες πορείες από πιτσιρίκια, όμως ήταν ένας σταθερός και αξιόπιστος οδηγός, που επιλέχθηκε από τη Mercedes κατά την επιστροφή των Γερμανών ως εργοστασιακή συμμετοχή. Αμιγώς γερμανική ομάδα, με τον ταλαντούχο Nico και τον έμπειρο Michael Schumacher που πραγματοποιούσε τη μεγάλη επιστροφή στην ενεργό δράση. Δεν ήταν δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα.

Μετά τα 3 βάθρα του 2010, το 2011 δεν κατετάγη ψηλότερα από την 5η θέση ενώ το 2012 ξεκίνησε με την παρθενική pole position που μετατράπηκε στην πρώτη νίκη (στην Κίνα) αλλά με εξαίρεση τη δεύτερη θέση στο Μονακό, μετά είχαμε κατηφόρα. Χρειάστηκε η έλευση στα ασημί βέλη του συνοδοιπόρου Lewis, για να μπουν σε τροχιά πρωταθλητισμού. Και από τη στιγμή που η Mercedes άρχισε να ταξιδεύει στ’ άστρα, αν και ο Rosberg βελτιωνόταν σταθερά, αυτό που έλαμπε εκτυφλωτικά ήταν του Hamilton – όχι του Rosberg. Το 2014 και το 2015 τα μονοθέσια της Mercedes σάρωναν τον ανταγωνισμό. Όμως ειδικά όταν δεν έχεις αντίπαλο με άλλο χρώμα φόρμας, εντείνεται η εμφύλια κόντρα με τον teammate.

Υπήρξαν επεισόδια πολλά, υπήρξαν εντάσεις, λόγια μπροστά στις κάμερες και λόγια πίσω από αυτές. Δεν έχει νόημα η απαρίθμηση τους. Από τις αγκαλιές και τα χοροπηδητά του 2008 όταν μοιράζονταν στο βάθρο, τα δύο φιλαράκια που είχαν κάνει σχεδόν ταυτόχρονα τα απατηλά τους όνειρα πραγματικότητα, είχαν καταλήξει να μη θέλουν να μοιράζονται καν τον ίδιο αέρα.

Να μη ανταλλάσουν ούτε ματιά και να αποφεύγουν τις χειραψίες λες και ο ένας εκ των δύο ήταν λεπρός

Άσχετα με τον όποιο καταμερισμό ευθυνών για αυτή την πολεμική ατμόσφαιρα, ο σταθερός παρανομαστής στη κοινή πορεία των δύο, ήταν πως στο τέλος, πανηγύριζε πάντα ο Lewis. Είναι άλλωστε χαρακτηριστική η ατάκα του Rosberg στη συνέντευξη Τύπου μετά το τέλος του GP του Άμπου Ντάμπι. Όταν ήταν επιτέλους παγκόσμιος πρωταθλητής. «Νιώθω σα να μου πήρε μία αιωνιότητα να τον κερδίσω. Πάντα κατάφερνε έστω με μικρή διαφορά να με κερδίσει, απ’ όταν ήμασταν μικροί. Είναι ένας από τους κορυφαίους οδηγούς στην ιστορία και είναι απίστευτο που τελικά τον νίκησα», είπε δακρυσμένος.

Αυτό το ξέσπασμα, ειδικά με την αναγνώριση της αξίας του αντιπάλου τη στιγμή που επιτέλους τον έριξε στο καναβάτσο, έδειξε ποιος είναι ο Nico Rosberg. Τι συνέβαινε τόσα χρόνια στο μυαλό του, τι του έτρωγε τα σωθικά. Ανέβηκε επιτέλους στο δικό του Έβερεστ, πέτυχε αυτό που ονειρευόταν και απαλλαγμένος από την αφόρητη πίεση της υποχρεωτικής επιτυχίας, δεν θα μου κάνει εντύπωση αν βρεθεί ξανά στο θρόνο στο μέλλον.

Πολλοί λένε πως δεν άξιζε τον τίτλο. Λάθος. Τον άξιζε περισσότερο από τον Lewis. Μπορεί να μη διαθέτει το αγνό ταλέντο του teammate του, να μην έχει το αγωνιστικό θράσος του Max Verstappen, να μην είναι αρεστός σε όλους όπως ο Daniel Ricciardo, ούτε cool σαν τον Kimi Raikkonen ή έστω πεισματάρης όπως ο Sebastian Vettel, αλλά αυτό που είναι, φέτος αποδείχθηκε αρκετό. Σε μία ακόμα σεζόν που οι W07 φάνταζαν σαν διαστημόπλοια Εντερπράιζ ενάντια σε κονσερβοκούτια, ταξιδεύοντας στις πίστες με ταχύτητα δίνης, ήταν αυτός που τελικά διακτινίστηκε στο θρόνο. Ήταν αυτός που το ήθελε πιο πολύ. Το 2014 είχε φτάσει στην πηγή αλλά δεν είχε πιει νερό ενώ πέρυσι, είχε χάσει με τα χέρια κατεβασμένα. Αν η ζωή σου κρινόταν από το να θυμηθείς ένα εντυπωσιακό του προσπέρασμα, από το να ψάχνεις μάταια στο διηνεκές, θα διάλεγες να τραβήξεις μόνος σου τη σκανδάλη.

Βασικό του χαρακτηριστικό ήταν πως υπό πίεση λύγιζε περισσότερο κι από τα κουτάλια του Uri Geller

Και πάντα, μα πάντα ήταν στη σκιά του Lewis. Του πρώτου ‘έγχρωμου’ οδηγού στην ιστορία, που έσπασε το γκέτο των ‘Αρίων’ όπως η αφεντιά του. Που ο μπαμπάς του έπρεπε να κάνει τρεις δουλειές για να μπορεί ο γιος του να τρέχει – και να κερδίζει το πλουσιόπαιδο. Που πήγε πρώτος σε μεγάλη ομάδα, πήρε πρώτος pole, νίκη, τίτλο και τίτλο ξανά. Που εξελισσόταν σε παγκοσμίου βεληνεκούς celebrity την ώρα που ο Nico μετρούσε θαυμαστές στα δάκτυλα των χεριών του.

Όλα αυτά άλλαξαν φέτος και άλλαξαν όχι γιατί έκανε κάτι διαφορετικό ο Rosberg. Σε πρόσφατη ερώτησή μου απάντησε: «Δεν κάνω κάτι με διαφορετικό τρόπο Συνεχίζω να δουλεύω με την ίδια συγκέντρωση και να αυξάνω τις εμπειρίες μου χρόνο με το χρόνο». Κάθε πάθημα, γινόταν μάθημα. Και κάθε μάθημα, μετατρεπόταν σε πείσμα. Κι αυτό το πείσμα, έτρεφε μέσα του μία διαρκώς αυξανόμενη δύναμη. Το σερί του στα τρία τελευταία GP του 2015 μπορεί να ήταν ανούσιο βαθμολογικά αλλά μπόλιασε τον εγωισμό του με αυτοπεποίθηση. Όσο ο Lewis γυρνοβολούσε σε πάρτι και ντεφιλέ, εκείνος επένδυε στην οικογενειακή γαλήνη.

Και στο ξεκίνημα του 2016, προτού καν ο Lewis ξενερώσει από τις κρεπάλες για να αντιληφθεί τι έχει συμβεί, ο Nico είχε κάνει το 4 στα 4! Τιμώρησε τον Hamilton για την αδιαφορία/υπεροψία του και μπήκε σε θέση οδηγού στο κυνήγι του τίτλου. Όλα θα μπορούσαν να πάνε στραβά, εφιαλτικά στραβά, αν στη Μαλαισία η τύχη δεν του χάριζε χαμόγελο Colgate,  όταν έσπασε ο κινητήρας του teammate του. Ακριβώς σε εκείνο το σημείο, κρίθηκαν όλα. Κι ας ήταν ανοιχτά μέχρι το τελευταίο μέτρο της μάχης στην έρημο.

Είναι ο Nico Rosberg ένας από τους καλύτερους οδηγούς στην ιστορία; Μάλλον όχι. Ψέματα! Σίγουρα όχι. Αλλά αυτό δεν λέει κάτι, πρωταθλητής έχει γίνει και ο Damon Hill. Η μοναδική άλλη περίπτωση γιου παγκόσμιου πρωταθλητή που μιμήθηκε τον μπαμπά. Αλλά όσο πεισμωμένα υποστήριζα όλη τη σεζόν πως στο τέλος θα το χάσει το ματσάκι, με το ίδιο πείσμα θα παραδεχθώ πως το άξιζε. Γιατί μπορεί το δικό του 100% να είναι αρκετά κάτω από το 100% άλλων πιλότων σε κλίμακα οδηγικών Ρίχτερ αλλά φέτος άγγιζε σταθερά αυτό το ταβάνι. Κι αυτό ήταν αρκετό.

Συγχαρητήρια Nico, το πήρες και μαγκιά σου!

(Πριν προλάβουμε να δημοσιεύσουμε το αφιέρωμά του, ο Nico Rosberg σόκαρε τον κόσμο της F1 ανακοινώνοντας την αποχώρησή του από το σπορ! Μία απόφαση που έπεσε σαν κεραμίδια στα κεφάλια μας και θεωρώ πως μάλλον πιστοποιεί τις 1690 λέξεις που προηγήθηκαν. Είχε έναν στόχο, έδωσε όλο του το είναι για να τον πετύχει και γνωρίζοντας πως αυτό είναι το απόγειο της καριέρας του, έριξε καρό σημαία. Πρωταθλητής. Ποιος δεν θα ζήλευε ένα τέτοιο, έστω και πρόωρο «αντίο»;)

Υ.Γ. Θες να θυμηθείς τις πιο ‘ιδιαίτερες’ στιγμές αυτής της σεζόν; Έχουμε για εσένα τον πλέον ανατρεπτικό τρόπο! Το F1 Vlog που πάτησε για πρώτη φορά γκάζι στα μισά αυτής της σεζόν και εξελίχθηκε σε αναπόσπαστο κομμάτι κάθε post-GP Τρίτης για τους φίλους της Formula 1. Κάτι ανάμεσα σε αγωνιστική ανάλυση και standup comedy, σε σοβαρή παρουσίαση και παρωδία, Love it or hate it, άνοιξε έναν καινούριο δρόμο. Δες το F1 VLOG του Άμπου Ντάμπι και θα καταλάβεις…

Περισσότερα στο redbull.gr!