O Έλληνας που επένδυσε πρώτος στο Twitter θέλει να σώσει τη ζωή σου

Οι πρώιμες επενδύσεις σε τεχνολογικά startups είναι η ειδικότητα Γιώργου Ζάχαρη, που έχει προ πολλού εδραιώσει τη φήμη του στη Silicon Valley. Η κίνηση του να επενδύσει 250.000 δολάρια στο Twitter, μόλις στον πρώτο γύρο αναζήτησης ιδιωτικών κεφαλαίων το 2006, προτού ακόμα η δημοφιλής σήμερα υπηρεσία microblogging βγει στον αέρα, τον έφερε στην αφρόκρεμα των venture capitalists. Τα κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων που αποκόμισε, όταν (τον Νοέμβριο του 2013) η μετοχή του Twitter εισήλθε στον Nasdaq, τον έκαναν γνωστό σε όλο τον κόσμο.

Η απόφασή του να γυρίσει την πλάτη στις ιντερνετικές startups και να στραφεί στις εταιρείες βιοτεχνολογίας, αυτές που όπως λέει εργάζονται για να σώσουν ανθρώπινες ζωές, έγινε και πάλι είδηση. Ο ίδιος αποκάλυψε τον λόγο μιλώντας στο cnbc.com: Μία λάθος διάγνωση, η αγωνία για την ίδια του τη ζωή και οι εμπειρίες που αποκόμισε όντας ασθενής τον έκαναν να μετατοπίσει το επενδυτικό του ενδιαφέρον, σε αυτό που περιγράφει ως “προώθηση της υγείας μέσω της επιστήμης των υπολογιστών”.

Έντονοι κοιλιακοί πόνοι τον οδήγησαν πριν από δύο χρόνια στο ιατρικό κέντρο του πανεπιστημίου του Στάνφορντ για εξετάσεις. Το επόμενο πρωί, έλαβε μία κλήση από τον ακτινολόγο που άλλαξε τα πάντα. Μια μάζα του μεγέθους της γροθιάς του βρισκόταν κοντά στη λεκάνη του. Με βάση μια προκαταρκτική ανάλυση της εικόνας, ο γιατρός είπε ότι έμοιαζε με σάρκωμα, ένα είδος καρκίνου.

“Σχεδόν έπεσα από την καρέκλα μου”, λέει σήμερα ο 52χρονος Ζάχαρης. Όπως περιγράφει, αυτό που ακολούθησε ήταν η γνωριμία του με ένα προβληματικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, που τον ανάγκασε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να λάβει έγκαιρες απαντήσεις και ακριβή αποτελέσματα. Πέρασαν δύο τρομακτικοί μήνες για να έχει την τελική διάγνωση.

Αρχικά, οι γιατροί του είπαν ότι μια βιοψία θα ενείχε σοβαρούς κινδύνους, αφού εάν η μάζα ήταν κακοήθης οποιαδήποτε επέμβαση θα μπορούσε να προκαλέσει την εξάπλωση του καρκίνου. Ένας παθολόγος στο Στάνφορντ απεφάνθη ότι επρόκειτο για λίπωμα, μια μη καρκινική ανάπτυξη ιστού που συνήθως δεν απειλεί τη ζωή. Όταν ο Ζάχαρης ζήτησε μια δεύτερη εξέταση, ο γιατρός αρνήθηκε εμμένοντας στην αρχή του διάγνωση. Απευθύνθηκε έτσι στο ιατρικό κέντρο του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Σαν Φρανσίσκο. Εκεί, οι φόβοι του επιβεβαιώθηκαν: Η μάζα δεν ήταν λίπωμα και έπρεπε να αφαιρεθεί.

Η απόφαση για τη χειρουργική επέμβαση ήταν ιδιαίτερα τρομακτική για τον ίδιον και την οικογένειά του. Ο χειρουργός του είπε ότι ίσως χρειαζόταν να του ακρωτηριάσει το πόδι, προκειμένου να περιοριστούν οι πιθανότητες εξάπλωσης του καρκίνου. Ο Ζάχαρης συμφώνησε να τον αφήσει να το κάνει αν χρειαζόταν. Λίγες ώρες αργότερα θα ξυπνούσε αρτιμελής και ανακουφισμένος. Τα νέα ήταν ακόμα καλύτερα: Ο όγκος ήταν καλοήθης. Η ζωή του δεν διέτρεχε κίνδυνο.

Όπως εξήγησε πριν από λίγες ημέρες στο αμερικανικό δίκτυο, μετά από την ανάρρωσή του δεν στράφηκε αμέσως στον τομέα της βιοτεχνολογίας: “Συνέχισα τις συνηθισμένες επαφές και συζητήσεις, αλλά δεν ήμουν πια δεκτικός για να ακούσω κάτι σχετικό με τη διαδικτυακή τεχνολογία”.

Στη διάρκεια των οικογενειακών διακοπών το καλοκαίρι που ακολούθησε, αποφάσισε να επενδύσει σε έναν τομέα που θα κάνει τη διαφορά και θα σώσει ζωές. Όταν επέστρεψε, είπε στους συνεργάτες του ότι ήθελε να αλλάξει κατεύθυνση ή αλλιώς θα έπρεπε να αποτραβηχτεί. Η εμπειρία του να αισθάνεται σαν ένας ‘ζωντανός νεκρός’, όπως το έθεσε, τον έκαναν να σκέφτεται τους ασθενείς που δεν είχαν τις κατάλληλες γνωριμίες και τη δική του οικονομική επιφάνεια.

Πλέον, ο Γιώργος Ζάχαρης έχει το πράσινο φως από τους μετόχους της Charles River Ventures (CRV) – της εταιρείας επένδυσης κεφαλαίων σε πρώιμα στάδια στον χώρο της τεχνολογίας και των new media στην οποία είναι σύμβουλος, για να προχωρήσει σε αυτό που τόσο πολύ πιστεύει.

Και όλα αυτά́ από́ τον γιο ενός Έλληνα μετανάστη που το 1950 άφησε πίσω του το Μικρό Χωριό Ευρυτανίας, στο Καρπενήσι, αναζητώντας όπως και πολλές χιλιάδες άλλοι μια καλύτερη ζωή, μακριά́ από́ τη ρημαγμένη Ελλάδα της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ο Δημήτρης Ζαχαρόπουλος έφτασε στη Νέα Υόρκη, αφού́ σταμάτησε πρώτα στη Νήσο Έλις, όπως και πολλά́ εκατομμύρια άλλοι μετανάστες από κάθε γωνιά της Γης. Εκεί, στην καταγραφή των στοιχειών του, κάποιος συνοριοφύλακας βρήκε προφανώς δυσνόητο το Ζαχαρόπουλος. Το επίθετό του κόπηκε σε Ζάχαρης και το όνομά του έγινε Τζέιμς. Ουσιαστικά με νέα ταυτότητα και πολλές ελπίδες, ο Τζέιμς Ζάχαρης εγκαταστάθηκε στην Αστόρια. Εργάστηκε σκληρά ως ηλεκτρολόγος για να προσφέρει το καλύτερο στην οικογένειά του.

Το 1965 στην Αστόρια, την ελληνική γειτονιά της Νέας Υόρκης, θα γεννηθεί ο γιος του Γιώργος. Από μικρός, μόλις στα 12 του χρόνια, παράλληλα με το σχολείο θα πιάσει δουλειά για το χαρτζιλίκι του σε ένα μαγαζί με ηλεκτρονικά. Σε αυτό συναρμολογούσαν ηλεκτρονικούς υπολογιστές για ψαγμένους χομπίστες, αφού μέχρι τότε η έννοια του προσωπικού υπολογιστή ήταν συνυφασμένη με πλακέτες, τρανζίστορ, κολλήσεις και διάφορα εξαρτήματα, τα οποία οι μυημένοι αγοράζαν και προσπαθούσαν να συναρμολογήσουν μόνοι τους. Την ίδια χρονιά, το 1977, θα πάρει δώρο από́ τον πατέρα του τον πρώτο του ηλεκτρονικό υπολογιστή, έναν Apple II. Ένα από τα πρώτα μηχανήματα που ερχόταν συναρμολογημένο, με τροφοδοτικό και πληκτρολόγιο, όλα μαζί σε ένα καλαίσθητο για την εποχή πλαστικό κουτί. Δηλαδή ένας υπολογιστής έτοιμος να συνδεθεί με την τηλεόραση –ο Apple II έβαλε τις βάσεις για τη δημιουργία της αυτοκρατορίας της Apple, εκφράζοντας το όραμα του Στιβ Τζομπς να προσφέρει στον καταναλωτή μια ολοκληρωμένη πρόταση.

“Αυτά τα δυο, η ενασχόλησή μου στο κατάστημα ηλεκτρονικών και ο πρώτος μου υπολογιστής, ήταν μεγάλες ευκαιρίες”, έχει πει ο Γιώργος Ζάχαρης. “Αυτά έστρεψαν το ενδιαφέρον μου στην τεχνολογία. Έτσι, έβαλα στόχο να σπουδάσω στο ΜΙΤ”.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 φοίτησε στο φημισμένο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, παίρνοντας το 1987 το δίπλωμά του στην επιστήμη των υπολογιστών και στη διοίκηση επιχειρήσεων. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στη ραγδαία αναπτυσσομένη βιομηχανία της πληροφορικής, κατέχοντας διάφορες θέσεις σε μεγάλες εταιρείες, μεταξύ των οποίων η Apple, η Texas Instruments και η Silicon Graphics. Το 2004 και έχοντας ήδη από το 1995 αρχίσει να επενδύει σε τεχνολογικά startups, πολλά́ από τα οποία εξαγοράστηκαν στην πορεία από́ εταιρείες όπως η Google και η Microsoft, ξεκίνησε να εργάζεται για την CRV.

Το 2006 ο Γιώργος Ζάχαρης αποφασίζει να επενδύσει σε ακόμα ένα άγνωστο τότε startup, το Twitter. “Το έκανα επειδή πιστεύω στη βασική μορφή της ελληνικής δημοκρατίας. Όλες οι φωνές πρέπει να ακούγονται και να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Τότε σκέφτηκα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι το Twitter θα μπορούσε να γίνει η γειτονιά του κόσμου. Και αυτό συμβαίνει πραγματικά”, έχει αναφέρει.

Προτού ακόμα βάλει λεφτά στο Twitter, ο Γιώργος Ζάχαρης ήταν από τους πρώτους που επένδυσαν στο Yammer (κοινωνικό δίκτυο σε επιχειρηματικό περιβάλλον, το οποίο η Microsoft εξαγόρασε το 2012 για 1,2 δισ. δολάρια, επιστρέφοντας στο ταμείο της Charles River Ventures 200 εκατομμύρια) και έχει υπάρξει συνιδρυτής κάμποσων άλλων εισηγμένων και μη τεχνολογικών εταιρειών, με αποτιμήσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων.

“Κάνω τις επενδύσεις μου βασιζόμενος στη διαίσθηση και το ένστικτό μου”, έχει πει. Και αναφερόμενος στη μεγαλύτερη επενδυτική του αποτυχία έχει διευκρινίσει πως αυτή δεν είχε να κάνει με την άμεση απώλεια κεφαλαίων: “Δεν σκέφτομαι τα χρήματα που έχασα από κάποια επένδυση, αλλά τις φορές που αστόχησα μπροστά σε μια καλή ευκαιρία. Για παράδειγμα, η μη συμμετοχή μου στη Google το 1998, όταν η αποτίμησή της ήταν στα 50 εκατομμύρια δολάρια”.

(Φωτογραφίες: TechCrunch via Flickr)