Ο full time πατέρας του 2019 δεν διαλέγει δουλειές

Σκέψου μία αίθουσα γεμάτη μπαμπάδες. Από εκείνους με τους μαύρους κύκλους του ξενυχτιού και τα πιασμένα χέρια από το κουβάλημα. Τους ίδιους μπαμπάδες με το ζωγραφισμένο χαμόγελο στο πρόσωπο κάθε φορά που κάνουν οτιδήποτε αφορά το παιδί τους. Πόσοι θα σήκωναν άραγε το χέρι τους αν τους ρωτούσαν ποιος έχει κυλιστεί στο χορτάρι με το παιδί τους. Ή ποιος έχει αλλάξει πάνω από πέντε πάνες σε μία ημέρα. Ή ποιος έχει κάτσει να τον βάψει η κόρη του και να του φορέσει μια φούστα για να την κάνει να γελάσει; Οι περισσότεροι θα σήκωναν και τα δύο χέρια. Κι ύστερα θα χάνονταν στις δικές τους αναμνήσεις με τα δικά τους παιδιά.

Βλέπεις ο κάθε ένας από εμάς έχει τις δικές του εικόνες, τις δικές του παραστάσεις. Και σίγουρα ο κάθε ένας από εμάς είναι πολύ διαφορετικός στο ποιες δουλειές αναλαμβάνει στο σπίτι του. Ξέρω άνδρες που ακόμα και τώρα θέλουν να τους φέρνουν τις παντόφλες όταν μπαίνουν στο σπίτι. Ξέρω άνδρες που αρνούνται να πιάσουν πιάτα να πλύνουν και δεν ξέρουν ούτε πώς μπαίνει μπροστά το πλυντήριο ρούχων, όχι να απλώσουν. Αλλά ξέρω και τους άλλους, εκείνους που θέλουν να είναι στήριγμα στο σπιτικό τους, που έμαθαν από τους γονείς και την περίοδο που ήταν εργένηδες ότι πρέπει να βοηθούν με όποιο τρόπο μπορούν.

Σε όποια πλευρά όμως κι αν ανήκεις, ένα είναι το σίγουρο. Ότι πάνω από όλα είσαι μπαμπάς. Για να μην πω χαζομπαμπάς. Κι έτσι όταν μπαίνει το παιδί στην συζήτηση, ξεχνάμε τι μας μάθανε στο σπίτι μας, ξεχνάμε κούραση και υποχρεώσεις και επικεντρωνόμαστε στο παιδί. Ναι, με τρόπο εκνευριστικό για τους τριγύρω μας, με τρόπο αχώνευτο ακόμα και για την σύντροφό μας πολλές φορές.

Και θα σου πω το πιο σημαντικό. Πολλοί μπαμπάδες διηγούνται αμίμητες ιστορίες ηρωισμού με τα παιδιά τους. Και χάνουν το νόημα. Ότι κάθε ένας από εμάς μπορεί και πρέπει να είναι ο υπερήρωας του σπιτιού του. Εκείνος που θα τρέξει να κουβαλήσει τα πάντα, εκείνος που θα πάει τα παιδιά στο φροντιστήριο, εκείνος που όχι απλά θα πάει τη μικρή στο μπαλέτο αλλά θα κάτσει να της βάλει τις πουέντ και θα συζητήσει μαζί της την χορογραφία.

Γιατί το θέμα είναι να είμαστε μέσα στη ζωή των παιδιών μας, να την βιώνουμε μαζί τους και όχι να προσπαθήσουμε απλά να ταιριάξουμε τις δικές μας καθημερινότητες στις δικές τους. Ο κόσμος των παιδιών μας είναι μαγικός. Και με την ίδια αυταπάρνηση που κάναμε κάποτε πράγματα για τους κολλητούς ή το κορίτσι μας, με την ίδια τόλμη που παίρναμε τα ρίσκα για τον εαυτό μας, έτσι ακριβώς οφείλουμε να είμαστε δίπλα στα παιδιά μας.

Κουρασμένοι, παιδεμένοι, τσαντισμένοι, φορτωμένοι και νυσταγμένοι. Όπως κι αν μας βρίσκει το τέλος κάθε μέρας στον καναπέ τους σπιτιού μας ή αποκοιμισμένους στο παιδικό κρεβάτι, όλα φεύγουν με μια αγκαλιά ή δυο λέξεις αγάπης από τα παιδιά. Κι αν μας φόρεσαν και μια φούστα στο παιχνίδι, τι πειράζει; Ο μπαμπάς του 2019 δεν μασάει σε τίποτα.

Δες το βίντεο παρακάτω και πες μας κι εσύ αν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σε αυτό.

Καλό κουράγιο φίλε χαζομπαμπά. Και το 2019 θα είναι μαγικό.