Ο George Clooney κάλυψε το κενό που δεν ήξερε ότι είχε

Σε μια σκηνή δικαστηρίου, αναφέρεται το όνομα ‘Frankie Pentangeli’. Ο χαρακτήρας του Clooney σαστίζει, νομίζει πως ξαφνικά βρίσκεται στο ‘Godfather’ και επαναλαμβάνει το όνομα του ως ‘Frankie 5 Angels’. Τα βιώματα, εντός και εκτός κινηματογράφου, έχουν κάνει τον 59χρονο Clooney καλύτερο ηθοποιό, όπως δήλωσε στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Esquire.

Πώς καταγράφεις μια συνέντευξη του George Clooney;

Δε νομίζω ότι υπάρχει manual για το πώς να απομονώσεις τις καλύτερες στιγμές ενός από τους 3-4 πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους στο Hollywood αυτή τη στιγμή, o οποίος σε ηλικία 59 ετών κουβαλάει στην πλάτη του 3 1/2 δεκαετίες υποκριτικής, με ένα απέραντο σύμπαν από projects ταινιών και τηλεοπτικών σειρών και πλέον καταπιάνεται κυρίως με την παραγωγή, το σενάριο και τη σκηνοθεσία, παράλληλα με την υποκριτική.

Last but not least, διάγει και μια υπέροχη γαμήλια ζωή στο πλευρό της συντρόφου του, Amal Alamuddin, με την οποία μεγαλώνουν δυο παιδιά, τον Alexander και την Ella Clooney. Ο ορισμός της ζωής χωρίς ανάσα.

Το εκκωφαντικό τηλεοπτικό ξεκίνημα

“Είναι φοβερό, να ακούς σήμερα πως εκείνη η τηλεοπτική σειρά είχε ένα σταθερό κοινό 14 εκατομμυρίων θεατών, ήταν η νούμερο 1 σειρά της εποχής. Ήταν ανήκουστο. Και για μένα, αυτό άλλαξε τα πάντα” λέει σε μια αποστροφή του λόγου του ο Clooney. Το πραγματικό ρεκόρ τηλεθέασης της σειράς ήταν πολλαπλάσιο και πραγματικά εκκωφαντικό: άγγιξε τα 48 εκατομμύρια τηλεθεατές σε ένα επεισόδιο.

Από τότε, λίγα πράγματα έχουν επηρεάσει ένα τόσο μεγάλο αριθμό Αμερικανών, εκτός από την προεδρία του Barrack Obama  (με τον οποίο ο Clooney διατηρεί φιλία μέχρι σήμερα, μάλιστα παίζουν και μονάκια μπάσκετ παρέα), αλλά και εκείνη του Donald Trump. Για τον Trump δεν έχει να πει πολλά: “Έχω το τηλέφωνό του στην ατζέντα μου. Ήταν ένας τύπος που ερχόταν στα κλαμπ της Νέας Υόρκης και κυνηγούσε γκόμενες. Αυτό ήταν, τίποτα περισσότερο. Είχε άθλια μαλλιά, κυνηγούσε κορίτσια και έδειχνε πολύ αστείος”. Ο George Clooney του Νοεμβρίου του 2020 ευτυχώς ποτέ δεν εντάχθηκε σε αυτό το σύστημα της κάτι μεταξύ Kim Jong-Un και Kim Kardashian προεδρίας του Donald Trump.

Πρώτα στραβοπατήματα στο σινεμά

Ο David O. Russell που σκηνοθέτησε το ‘Three Kings’ (1999), του φώναξε κάποτε “μην ανησυχείς για εμάς, κοίτα καλύτερα το γαμ@μένο παίξιμό σου!”, ενώ ο Steven Spielberg κάποτε επισκέφθηκε το πλατό της ‘Εντατικής’ και αφού τον παρακολούθησε από τα μόνιτορ, του εξήγησε πως κάποια μέρα θα καταφέρει να γίνει σταρ του σινεμά, αν πρώτα σταματήσει να κουνάει το κεφάλι του πέρα-δώθε συνέχεια.

Στο πέρασμα των ετών, όταν οι ταινίες οπως το ‘Michael Clayton’ του χάριζαν το δρόμο προς τις υποψηφιότητες των Όσκαρ, η φήμη του ‘τηλεοπτικού ηθοποιού’, του ανθρώπου που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να φτάσει ως το καλό σινεμά, σκόνταφτε πάνω στις βαριές υπογραφές καλλιτεχνών όπως ο Daniel Day Lewis, που του πήρε τελικά το Oscar Α’ Ανδρικού ρόλου με το ‘There Will Be Blood’.

O ίδιος είναι σχεδόν οδυνηρά ειλικρινής για το κινηματογραφικό παρελθόν του: “Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις αληθινά για το παρελθόν είναι το να βάλεις τον εαυτό σου στο κάδρο των αποτυχιών. Όταν ακούω να λένε πως το ‘Batman & Robin’ ήταν μια κακή ταινία, πάντα απαντάω ‘Ναι και ήμουν πολύ χάλια σ’ αυτό’. Και ξέρεις, όταν έχεις παραδεχθεί τη δική σου μετριότητα πρώτα, μπορείς να διαπιστώσεις κι άλλα πράγματα που δεν πήγαν καθόλου καλά, όπως εκείνη η ατάκα ‘Freeze, Freeze!'”. 

Το υπέροχο Τώρα

“Για αρκετά χρόνια έλεγα πως δεν υπάρχει περίπτωση να παντρευτώ, πως δεν θέλω να κάνω παιδιά, είμαι καλά με τη δουλειά μου, έχω καλούς φίλους, η ζωή μου ειναι γεμάτη, όλα πάνε μια χαρά. Και δεν ήξερα πόσο κενή ήταν η ζωή μου, μέχρι τη στιγμή που γνώρισα την Amal. Τότε όλα άλλαξαν. Και σκέφτηκα ξαφνικά: “Ω, τελικά, όλα όσα συνέβαιναν πριν είχαν μέσα τους ένα μεγάλο κενό”. Ποτέ μου δεν μπήκα σε μια θέση όπου η ζωή ενός ανθρώπου ήταν για μένα αρκετά πιο σημαντική από τη δική μου. Ακόμα περισσότερο, όταν προστέθηκαν δυο ακόμα άτομα στη ζωή μας, που είναι μικρά και έχουν ανάγκη την φροντίδα και την αγάπη μας” λέει ο George Clooney για τη νέα σταθερά της οικογενειακής του ζωής που δε σταματάει να δείχνει πόσο λατρεύει.

Σχεδόν ισόποσα όμως αγαπάει και το σινεμά, με τις ερμηνείες του να είναι σπάνιες πλέον, αλλά στο πέρασμα του χρόνου θυμίζουν ένα μπουκάλι κρασιού υψηλής ποιότητας. “Θα σου εξηγήσω πώς δουλεύει αυτό με την εμπειρία, με ένα παράδειγμα από τη θεία μου, τη Rosemary (Rosemary Clooney, θρυλική jazz τραγουδίστρια). Την είχα ρωτήσει κάποτε “γιατί είσαι τώρα στα 65 σου καλύτερη τραγουδίστρια απ’ ό,τι όταν ήσουν 25 ετών, όταν μπορούσες να πιάσεις τις ψηλές νότες, και να τις ‘κρατήσεις’ ακόμα περισσότερο;” Και μου απαντούσε: “Γιατί δεν χρειάζεσαι να αποδείξω πια πως μπορώ να τραγουδήσω. Και εξ’ αιτίας αυτού, υπηρετώ το υλικό που έχω κάθε φορά. Αν το υλικό μου είναι καλό, θα τραγουδήσω καλά. Γιατί όχι;”.

Μήπως ‘βαρέθηκε την υποκριτική;

“Όχι, δεν την βρίσκω βαρετή. Αλλά, ας πούμε πως βλέπεις τις ταινίες σου κάθε χρόνο, πως κάνεις μια ανασκοπηση, είναι πολύ δύσκολο να βρεις 10 ταινίες και να πεις για κάθε μια “WOW, είμαι φοβερός”. Υπάρχουν πολλές καλές στιγμές σε ταινίες, αλλά μια πλήρης ταινια που μπορείς να πεις “αυτή είναι τέλεια!”, δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες εκεί έξω. Δεν βγαίνει κάθε μέρα ένα ‘Michael Clayton’ ή ένα ‘O Brother, Where Art Thou?’ ή ένα ‘Out of Sight’ ή μια τριλογία ταινιών σαν αυτή του ‘Ocean’. Συνήθως θα μου τύχει μια καλή ταινία κάθε δυο, τρία χρόνια. Θέλω όμως να δουλεύω σε καλά projects λίγο παραπάνω. Δεν έχω βαρεθεί την υποκριτική, όμως θέλω να ασχολούμαι περισσότερο με τα υπόλοιπα στοιχεία ενός κινηματογραφικού έργου, όπως η παραγωγή και η σκηνοθεσία” λέει ο George Clooney, υπερτονίζοντας το άγχος του να κερδίσει το στοίχημα της διαχρονικότητας.

Από την άλλη, η έννοια της φθοράς του χρόνου, είναι εκεί, σαν ελέφαντας στο δωμάτιο. Ο επί 35 χρόνια φίλος και συνεργάτης του, Grant Heslov, αποκαλύπτει μια μεταξύ τους συζήτηση που κρύβει πολλά για το άγχος της θνητότητας, για την μπογιά του αστέρα του Hollywood που ξεφτίζει: “Μια μέρα μου είχε κάνει την εξής κουβέντα: “ας κάτσουμε κάτω κι ας μετρήσουμε πόσα καλοκαίρια μας έχουν μείνει. Ας πούμε πως τώρα που είμαστε 55άρηδες, έχουμε 25 χρόνια ζωής ακόμα, άρα 25 καλοκαίρια. Δεν ακούγονται και τόσα πολλά αν χάσεις ένα από αυτα, σωστά;”

Όταν μοίρασε 14 εκατομμύρια στους φίλους του

“Είχα μόλις γνωρίσει την Amal, αλλά δεν βγαίναμε ακόμα. Ήμουν single, ήμουν 51-52 ετών, όλοι μας μεγαλώναμε. Και σήμερα, οι περισσότεροι φίλοι μου είναι μεγαλύτεροι από μένα. Ήταν το 2013 όταν συνέβη αυτό, το ‘Gravity’ είχε βγει στα σινεμά και η εταιρεία παραγωγής δεν ήθελε να μας πληρώσει, γιατί εκτιμούσαν πως η ταινία θα αποτύχει. Αντί χρημάτων, μας έδωσαν ποσοστά από τις εισπράξεις. Μετά σκέφτηκα πως το πραγματικό κέρδος της ζωής μου, είναι οι φίλοι μου, οι άνθρωποι που με έχουν βοηθήσει με κάθε τρόπο τα τελευταία 35 χρόνια. Έχω κοιμηθεί στα κρεβάτια τους. Μου έχουν δανείσει χρήματα όταν τα είχα ανάγκη. Με βοήθησαν κάθε φορά που τους χρειάστηκε και στο πέρασμα των ετών προσπάθησα να τους ανταποδώσω την χάρη. Είμαστε καλοί φίλοι. Και σκέφτηκα, πως χωρίς αυτούς δεν έχω τίποτα. Είμαστε πολύ κοντά και σκέφτηκα πως αν ποτέ με χτυπήσει λεωφορείο και πεθάνω ακαριαία, όλοι τους θα είναι μέσα στη διαθήκη. Γιατί όμως να περιμένω να με χτυπήσει λεωφορείο;”

Η ταινία έγινε ανέλπιστη επιτυχία στο Box Office και ο George Clooney είχε 14 εκατομμύρια που δεν ήθελε να καταχωνιαστούν σε κάποιον από τους τραπεζικούς του λογαριασμούς, αλλά να μοιραστούν στους φίλους του. Το έκανε με τρόπο κινηματογραφικό. Η ζωή ευτυχώς, γι’ άλλη μια φορά, αντέγραψε την τέχνη: “Ήξερα ένα μέρος στο κέντρο του Los Angeles που μπορούσες να μεταφέρεις χρήματα με παλέτες. Βρήκα ένα παλιό βαν που έγραφε ‘Florist’ επάνω και είπα το σχέδιο μόνο στον βοηθό μου και σε δυο παιδιά της ασφάλειας, που τα έκαναν πάνω τους από τον φόβο. Και μπήκαμε στο φορτηγάκι και έφερα 14 σακούλες Tumi και έβαλα από ένα εκατομμύριο δολάρια στην κάθε μια, που δεν είναι και πολύ μεγάλο βάρος, αν το καλοσκεφτείς”. Την επόμενη μέρα, ο Clooney υποδέχτηκε 14 φίλους στο σπίτι του: “κράτησα ένα χάρτη και τους έδειξα όλα τα μέρη που έχω δει στον κόσμο και όλες τις εμπειρίες που έχω βιώσει με την βοήθεια τους. Τους είπα “πώς ξεπληρώνεις κάτι τόσο σπουδαίο;” και συμπλήρωσα: “Λοιπόν, τι λέτε για ένα εκατομμύριο δολάρια;” Το αστείο ήταν πως αυτή η συγκέντρωση και η μοιρασιά συνέβησαν μεταξύ 27 και 28 Σεπτεμβρίου. Τη χρονιά που ακολούθησε, την ιδια ακριβώς μέρα, παντρεύτηκα, από καθαρή σύμπτωση!”.