Ο μονόλογος του Σωτήρη Τσαφούλια στο Πρωινό είναι για χειροκρότημα

Μετά το ντόμινο των καταγγελιών από γυναίκες και άνδρες, που έχουν κακοποιηθεί σωματικά, λεκτικά ή ψυχολογικά στον καλλιτεχνικό χώρο, ο κ. Τσαφούλιας αποφάσισε να πάρει θέση και σχολίασε με τον δικό του τρόπο την κατάσταση.

Σε έναν ένα πρωτοφανή μονόλογο για τα τηλεοπτικά δεδομένα, που κράτησε περίπου οκτώ λεπτά χωρίς να τον διακόψει κανείς, ο σκηνοθέτης άφησε άφωνους τόσο τους δημοσιογράφους που βρίσκονταν στο πλατό, όσο και όλους εμάς που τον παρακολουθήσαμε από την τηλεόραση με το ήθος, τη λογική και τη σοβαρότητά του.

«Είμαι της λογικής ότι η κοινωνία αλλάζει και πρέπει να αλλάξει. Δεν θα ήθελα να σταθώ σε ονόματα και καταστάσεις. Θεωρώ ότι δεν θα έπρεπε να βγαίνω να μιλάω. Ο λόγος που το κάνω χωρίς να έχω να καταγγείλω κάποιο περιστατικό, είναι για να προστατεύσω τις φωνές αυτών που βρίσκουν το θάρρος να το κάνουν απέναντι σε φωνές παλαιότερων, οι οποίοι δεν αρθρώνουν το λόγο που θα έπρεπε στην παρούσα κατάσταση. Δεν ανήκω στη νέα γενιά, αλλά γι’ αυτή πολεμάμε τώρα. Ανήκω στη γενιά του ’70, τη γενιά των χωρισμένων γονιών. Όταν εγώ πήγαινα σχολείο, δεν το έβρισκες συχνά αυτό το φαινόμενο.

Εγώ δεν έχω ακούσει κάποιο από τα θύματα να βγαίνει εκτός ορίων, ούτε αυτούς που μιλάνε υπέρ τους. Βλέπω μια απίστευτη ηρεμία και αγάπη. Θα σταθούμε με αγάπη και στους θύτες, γιατί κι εκείνοι έχουν παράπλευρες απώλειες, γιατί στα θύματα θα πρέπει να υπολογίζουμε και τα παιδιά και τις γυναίκες των ανθρώπων που έκαναν αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις. Όμως δεν είναι ώρα να ασχοληθούμε με αυτούς είναι ώρα να ασχοληθούμε με τους πληγωμένους », σχολίασε.

«Δεν μπορώ να συνέλθω από τη στιγμή που είδα τη συνέντευξη του κύριου Μοθωναίου. Πιστεύω ότι όσοι λένε τα πράγματα, στα οποία θα αναφερθώ άμεσα, δεν ξέρω μήπως θα έπρεπε η συνέντευξη να ξαναπαίξει και αντί να βλέπουμε τον κύριο Μοθωναίο, να βλέπουμε μια φωτογραφία του όταν ήταν έξι ετών για να μπορέσουν να καταλάβουν και αυτοί που δεν καταλαβαίνουν και λένε το «κάτσε φρόνιμα», «δεν ξέρω ποια είναι η κυρία», «στηρίζω μεν τα θύματα αλλά» κ.ο.κ. Είμαι ευτυχής που ξεκινάει όλο αυτό από τον χώρο του θεάτρου, γιατί δεν βλέπουμε τίποτε άλλο από την Αντιγόνη του Σοφοκλή», υπογράμμισε, εξηγώντας στη συνέχεια.

«Επειδή άκουσα τον όρο «ανθρωποφαγία», που δεν τον άκουσα στην περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου, δεν το άκουσα όταν γίνονταν καταγγελίες την εποχή που η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη. Αν αυτό που κάνετε εσείς τώρα λέγεται τηλεδίκη, το να αυτοϊκανοποιείσαι μπροστά σε μία έντρομη γυναίκα που προσπαθεί με κλάματα στα μάτια να βγει από πόρτες, που έχεις κλειδώσει και εσύ μπροστά σε αυτό το θέαμα όχι μόνο να διατηρείς τη στύση σου, αλλά να φτάνεις και σε κορύφωση αυτό πώς ονομάζεται; Όταν βλέπεις ένα παιδί έξι ετών και γυρνάμε και λέμε ότι παραγράφηκε το αδίκημα αλλά δεν έχει παραγραφεί το δικαίωμα του δράστη να μηνύσει για συκοφαντική δυσφήμιση, το τραύμα στην ψυχή του Μοθωναίου στα πόσα χρόνια παραγράφεται;

Ακούω να μιλάμε για ανθρώπους που φέρονται να έχουν κάνει τις πράξεις αυτές και αποκαλούνται μεγάλοι καλλιτέχνες. Ποιος είναι ο μεγάλος καλλιτέχνης; Δεν υπάρχει μεγάλος καλλιτέχνης αν δεν είναι πρώτα σπουδαίος άνθρωπος. Η ανθρωπιά και η εξέλιξη συμπαρασύρει και το επάγγελμα. Εμένα με μεγάλωσαν με τη φράση αν σέβεσαι τους μεγαλύτερους. Παίρνω μια φράση από την Αντιγόνη, τα έργα πρέπει να μετράς και όχι τα χρόνια», συνέχισε σε πιο έντονο τόνο.

«Ποιο θέατρο κινδυνεύει; Το θέατρο ξεκίνησε το 700 π.Χ. Μετράει 3.000 χρόνια. Ο Λιάγκας και ο Τσαφούλιας, που δεν είναι καλά σαν άνθρωποι επειδή το πάτησαν για 30-40 χρόνια, θα κινδυνέψει το θέατρο από αυτούς; Το θέατρο είναι οι άνθρωποί του. Το ζητούμενο είναι να προσέξουμε τι λέμε απέναντι σε αυτούς, που υψώνουν ανάστημα. Το «κάτσε φρόνιμα», λοιπόν, πρέπει να πάει σε όσους αδυνατούν να διαχωρίσουν το φλερτ από την παρενόχληση, σε αυτούς που απέναντι σε βιασμένες ψυχές και κορμιά αναζητούν ευκαιρίες να ξεθάψουν την καριέρα τους, σε αυτόν που δεν μπορεί να παραδεχτεί το λάθος του και να ζητήσει μια συγγνώμη.

Γιατί τώρα; Άκουσα ότι ένας άνθρωπος που φέρεται να έχει κάνει όλα αυτά θα αποταθεί σε κλινική απεξάρτησης από το σεξ. Εδώ κολλάει το γιατί τώρα. Γιατί δεν αποτάθηκε στην κλινική όταν ένιωσε την πρώτη ορμή; Μετά τον πρώτο βιασμό; Μετά τον δεύτερο, τον τρίτο. Γιατί τώρα; Γιατί αυτό που κάνετε τώρα δεν είναι δίκη, ούτε ανθρωποφαγία. Αυτή τη στιγμή επιτελείται έργο. Γιατί τώρα είναι η στιγμή που η αρχή αδυνατεί να επιβάλλει και να πράξει όσα επιβάλλει η αξία. Και έτσι αλλάζουν οι νόμοι. Αγαπάμε τη δικαιοσύνη, την εμπιστευόμαστε, αλλά φτιάχτηκε από ανθρώπους κι αυτή και είναι ατελής.

Ο σκηνοθέτης που τραυματίζει τον ηθοποιό δεν είναι σκηνοθέτης, είναι οπερατέρ. Καλλιτέχνης δεν είναι επάγγελμα. Καλλιτέχνης είναι η εξέλιξη του ανθρώπου. Ο κύριος Μοθωναίος είναι τεράστιος καλλιτέχνης όχι γιατί ασκεί την υποκριτική, αλλά διότι έχει υποστεί τόση ασχήμια από το ανθρώπινο είδος και ξυπνάει κάθε πρωί και λέει στον εαυτό του ότι αξίζει τη χαρά και δέχεται την αγκαλιά ενός ανθρώπου. Αυτό είναι καλλιτεχνία. Δεν είναι να στέκεσαι στην Επίδαυρο και να τραβάς μονολόγους και να συντονίζονται οι πέτρες. Οι πέτρες και τα σανίδια δεν είναι τίποτα χωρίς τους ανθρώπους. Και τίποτα από όσα έφτιαξε ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι πάνω από τον ίδιο τον άνθρωπο», είπε ολοκληρώνοντας.

Σε αυτό το σημείο, η Φαίη Σκορδά και ο Γιώργος Λιάγκας παρέμειναν άφωνοι, ακούγοντας τα σπουδαία λόγια του Σωτήρη Τσαφούλια, με τους ανθρώπους της παραγωγής να ξεσπούν ασυναίσθητα σε χειροκροτήματα, τα οποία συνεχίστηκαν από τους παρουσιαστές στο πάνελ. Η εκπομπή πέρασε αμέσως σε διαφημιστικό διάλειμμα και η αποθέωση του Τσαφούλια συνεχίστηκε στο Twitter.

Να που τα πρωινάδικα τελικά, έκαναν για άλλη μια φορά κάτι σωστά στο συγκεκριμένο θέμα.