Ανδρέας Κονάνος, ο παπάς που πέταξε τα ράσα για να γίνει Youtuber

Μέχρι το 2008 υπήρξα φοιτητής στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας Αθηνών, εκεί όπου γνώρισα και αρκετούς ιερείς-φοιτητές, αλλά και καθηγητές. Κάθε μέρα που περνούσε, διαπίστωνα πως απέρριπτα μέσα μου την εικόνα του Χριστού, όπως προβάλλεται μέσα από τα βιβλία και τις εκκλησίες και προτιμούσα να φανταστώ έναν Θεό που θα μπορούσε να είναι μαύρος, Ασιάτης, άνδρας ή γυναίκα, ή και τίποτα από τα παραπάνω.

Μέχρι να πάρω πτυχίο, μια ερώτηση έψαχνε απάντηση στο μυαλό μου; Αφού η εντολή του Χριστού “Αγάπα τον Πλησίον σου ως Εαυτόν” είναι η κινητήριος δύναμη της ορθοδοξίας, τότε γιατί τόσοι υψηλά ιστάμενοι κληρικοί βρίσκονται σε πολεμική σχέση με άτομα που είναι lgbtq, με κάθε άτομο που παρουσιάζει ιδιαιτερότητες και παρεκκλίνει της κοινωνικής μάζας; Γιατί ο στίχος ‘Διάβολε φύγε από μπροστά μου, μου κρύβεις τον Θεό’ από τα χείλη του Γιάννη Αγγελάκα, κατευθείαν μας παραπέμπει στην εικόνα γνωστού μητροπολίτη με ρατσιστικές και μισαλλόδοξες απόψεις που εμφανίζεται συχνά-πυκνά στην ελληνική τηλεόραση;

Life tutorials? Κάτι παραπάνω

Γνωρίζουμε πως ο Ανδρέας Κονάνος υπήρξε ιερομόναχος, καθηγητής θεολόγος στα σχολεία της Ελληνικής Παιδείας και εφημέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα της Αγίας Παρασκευής Αττικής. Το 1999 χειροτονήθηκε διάκονος, ενώ την αμέσως επόμενη χρονιά χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος κι Αρχιμανδρίτης. Μιλούσε στην ραδιοφωνική εκπομπή ‘Αθέατα Περάσματα’ του ραδιοφωνικού σταθμού ‘Πειραϊκή Εκκλησία’, ενώ αναλάμβανε και αγρυπνίες, ομιλίες και διαλέξεις σε σχολές και πνευματικά κέντρα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Μέσα στα τελευταία έξι χρόνια, ξεκίνησε να ανεβάζει videos στο YouTube και κείμενα στα προσωπικά του social media. Στο παραπάνω, προ τετραετίας video, o Κονάνος – ως ιερέας ακόμη- προσπαθούσε να βρει απάντηση σε ένα ερώτημα που ταλανίζει όλους μας: “Πώς θα καταφέρω να μην στεναχωριέμαι όταν χάνω κάτι σημαντικό;”

Μια μπύρα και μια κριτική

Στο παραπάνω video, με αφορμή ένα κουτάκι μπύρας που εν τέλει ήταν σόδα, ο Ανδρέας Κονάνος ξεκινούσε μια μοντέρνα παραβολή για την κακόπιστη κριτική και το κουτσομπολιό, για την ανάγκη αρκετών από εμάς να είμαστε διαρκώς αρεστοί σε όλους και πως αυτό καταλήγει σαν ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί με την απόλυτη τρέλα να χάσκει στο κενό. Σε μια καθημερινότητα μέσα και έξω από το μεταμοντέρνο καφενείο που λέγεται ‘social media’, η κριτική μοιάζει με προβολή μιας ψεύδους ευφυΐας: Καθημερινά δέχονται κριτική (ενδεικτικά παραδείγματα) το ‘Tenet’ του Christopher Nolan, οι παίκτες του ‘Big Brother’, ο πρωθυπουργός ή ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Υπαρκτός Σοσιαλισμός, οι γονείς μας, ο κολλητός μας, η κοπέλα μας, όλα τα παραπάνω, πολλές φορές από τα ίδια άτομα, που μπορεί να πιστεύουν πως έχουν τη διανοητική επάρκεια να γνωρίζουν τα πάντα και να τα αναλύουν ενδελεχώς.

Μπορούμε να ζούμε την κάθε μέρα έχοντας κλειστά τα αυτιά μας στην – κακόπιστη και άδικη- κριτική; Κι όμως, ο Ανδρέας Κονάνος στο παραπάνω video βρίσκει μια ικανοποιητική και εφικτή λύση.

“Η Ζωή ενός Ανθρώπου δεν Κρίνεται Από ένα Στιγμιότυπο του”

Μπορείς  να είσαι καλά με τον εαυτό σου χωρίς να σου συμβαίνει κάτι καλό;

Στα δυο παραπάνω video υπάρχουν ψήγματα πατερικής θεολογίας, υπάρχουν κι άλλα ψήγματα ψυχολογίας της θρησκείας (η οποία αποτελεί τον πυρήνα της σύγχρονης ψυχιατρικής), αλλά το κυριότερο, υπάρχουν κάποιες μοντέρνες παραβολές, κάποιες απλοποιημένες διηγήσεις και παραινέσεις που μπορούν να προσφέρουν ένα δρόμο σε άτομα που ενδεχομένως νιώθουν χαμένα και ‘πελαγωμένα’ σε αδιέξοδα.

Το Σήμερα, Η Νέα Αρχή

Κούρεψε τα γένια, αντικατέστησε τα ράσα με δροσερά και χρωματιστά καλοκαιρινά ρούχα, αποχωρίστηκε το σχήμα του κληρικού για μια νέα ζωή ανάμεσα στους ανθρώπους. Κάποιοι ήδη τον κατηγορούν πως μέσα από την εκκλησία έγινε YouTuber, ινφλουένσερ, ενδεχομένως πως έκανε ακόμα και επιτηδευμένες κινήσεις για να μαζέψει likes και follows.

Το μεγάλο κατόρθωμα του Ανδρέα Κονάνου είναι πως είτε ως ιερέας είτε ως απλός άνθρωπος συνέχισε να μιλάει διατηρώντας την ίδια πραότητα και την ίδια συλλογιστική, τέμνοντας τις περίπλοκες έννοιες που ταλανίζουν τους περισσότερους από εμάς σε απλά και αντιμετωπίσιμα ζητήματα. Το γεγονός ότι αποφάσισε να μην είναι πια κληρικός, είναι μια κίνηση που μιλάει από μόνη της. Μια εκκωφαντική κίνηση μέσα στην απλότητά της.