Ο Philipp Haidbauer ζει το όνειρο στον αέρα

Μπαίνει μία ωραία γυναίκα σε ένα μπαρ. Κάθεται σε ένα τραπέζι με τρεις άντρες. Ο ένας της λέει ότι είναι δημοσιογράφος. Κάποιοι από ένα άλλο τραπέζι γελάνε. Ο δεύτερος της λέει ότι είναι πιλότος. Ο τρίτος της λέει ότι είναι πιλότος αλλά ότι ξέρει να κάνει και κόλπα στον αέρα. Μάντεψε ποιος παίρνει το κορίτσι. Ο Philipp Haidbauer.

Τουλάχιστον έτσι κατάλαβα το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στο “Tatoi Air Show”. Εκεί όπου εκατοντάδες άνθρωποι παρακολουθούσαν θαμπωμένοι αεροπλάνα και ελικόπτερα σε έναν αγώνα επίδειξης. Βασικά δεν ήταν αγώνας. Ήταν μία επίδειξη. Ήταν η προσπάθεια κάθε πιλότου να κάνει το κάτι παραπάνω. Και ο κυβερνήτης του Alpha Jet της Red Bull και των Flying Bulls, Philipp Haidbauer, μαζί με τον συγκυβερνήτη Daniel Angerer, τα κατάφεραν μια χαρά.

Και το έβλεπες εκεί ποιοι κέρδιζαν τις εντυπώσεις (και τα κορίτσια). Όχι εμείς οι χαβαλέδες οι δημοσιογράφοι που ήμασταν εκεί, όχι οι “πάνστολοι” γαλονάδες της πολεμικής αεροπορίας αλλά εκείνοι που προσέφεραν θέαμα στον αέρα και μοίραζαν απλόχερα αδρεναλίνη στον κόσμο.

Είχα την τύχη να μιλήσω με τον Philipp Haidbauer, λίγη ώρα πριν από μία πτήση. Αλλά και να με ξεναγήσει μαζί με τον συγκυβερνήτη στο Alpha Jet.

Ποιο ήταν το όνειρο στην αρχή; Είμαστε δίπλα σε ένα κατάστημα με παιχνίδια αυτή τη στιγμή και βλέπω φιγούρες από πιλότους, από αεροσυνοδούς, από πιλότους της πολεμικής αεροπορίας. Τι φιγούρα ήθελες εσύ να γίνεις;

Εξ’ αρχής ήθελα να γίνω πιλότος. Από τότε που έκανα την πρώτη μου πτήση σε ηλικία 4 ετών, κάτι μέσα μου έλεγε ότι θα γίνω πιλότος. Δεν ήταν εύκολος ο δρόμος μέχρι εδώ αλλά τα κατάφερα.

Το όνειρο είναι ακόμα ζωντανό;

Εννοείται. Έχει γίνει πλέον τρόπος ζωής και είμαι ευτυχισμένος γιατί κάνω κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Τι καλύτερο θα μπορούσε να μου συμβεί;

Και ποιος είναι ο στόχος από δω και πέρα;

Πετούσα με την αεροπορία μέχρι πέρυσι, πριν αρχίσω να πετάω με την Red Bull. Με την Red Bull ξεκίνησα το 2008. Σκοπός από δω και πέρα είναι να περάσω πάρα πολλές ώρες στα υπέροχα αεροπλάνα στον στόλο της Red Bull περνώντας καλά.

Έχετε πολλά αεροπλάνα στον στόλο των Flying Bulls, ποιο προτιμάς να πετάς;

Το κάθε αεροπλάνο έχει το δικό του στιλ, έχουμε τόσο διαφορετικά αεροπλάνα. Μ’ αρέσει να πετάω το Alpha Jet για μεγάλες ταχύτητες, για δοκιμές, για ακροβατικά. Μ’ αρέσει να πιλοτάρω το Stearman αν έχει ζέστη έξω και θέλω να κάνω πτήσεις σε χαμηλό υψόμετρο. Μ’ αρέσει πολλές φορές το DC-6B γιατί είναι ένα μεγάλο αεροπλάνο που χωράει 30 επιβάτες. Μ’ αρέσουν όλα όπως βλέπεις.

Ποιο είναι αυτό με το οποίο είχες τις λιγότερες ώρες πτήσεις και θες να πιλοτάρεις λίγο παραπάνω;

Α είναι ένα μικρό, το Fairchild PT-19. Είναι ένα παλιό αεροπλάνο από το 1942 με ανοιχτό cockpit. Έχω μόνο λίγες ώρες σε αυτό αλλά είναι πολύ ωραία να το πετάς. Είναι αργό αλλά ωραίο και αναπαυτικό.

Αν μπορούσες να διαλέξεις ένα αεροπλάνο να μπει στον στόλο, ποιο θα ήταν αυτό;

Είναι τόσα πολλά αλλά πολλοί στη δική μας κοινότητα θα ήθελαν να έχουν να πιλοτάρουν ένα Starfighter F-104. Αυτό θα ήταν τέλειο.

Πετούσες με την αεροπορία για 10 χρόνια. Πόσο διαφορετικό είναι αυτό που κάνει σήμερα;

Στην αεροπορία είχα ρουτίνα. Κάθε μέρα τα ίδια πράγματα. Με την Red Bull πάμε σε τόσα air shows το χρόνο και κάθε ένα έχει το δικό του διαφορετικό στιλ, που δεν γίνεται να βαρεθείς ποτέ. Τα μέρη που πάμε είναι τόσα πολλά και διαφορετικά που παίρνουμε συνεχώς νέες εικόνες και παραστάσεις, γνωρίζουμε τόσο κόσμο και περνάμε καλά.

Σε ποια χώρα προτιμάς να πετάς;

Μ’ αρέσει πολύ να πετάω στη χώρα μου, την Αυστρία, γιατί υπάρχουν οι Άλπεις και οι κοιλάδες. Το να πετάς σε χαμηλό υψόμετρο με τις Άλπεις τριγύρω είναι κάτι πολύ εντυπωσιακό. Μου αρέσει όμως να πετάω και πιο Ανατολικά, στη Ρουμανία. Εκεί δεν υπάρχουν τόσοι κανόνες και περιορισμοί για το πού και πόσο χαμηλά μπορείς να πετάξεις.

Εκνευρίζεσαι όταν είναι άλλος στο πιλοτήριο και εσύ είσαι στη θέση του επιβάτη;

Όχι καθόλου. Πολλές φορές είναι ωραίο να βλέπεις απλά έξω από το παράθυρο. Αρκεί να πετάνε με ασφάλεια.

Έχεις φοβηθεί ποτέ εν ώρα πτήσης;

Η αλήθεια είναι πώς όχι. Και ελπίζω να μην μου συμβεί ποτέ.

Η ανταμοιβή ποια είναι για τον κόπο σου από τη στιγμή που δεν είναι διαγωνισμός τα show;

Θέλω κάθε φορά που κατεβαίνω από το αεροπλάνο να ξέρω εγώ μέσα μου ότι έχει πάει καλά το show. Αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από το να βλέπεις μέχρι και 200.000 κόσμου σε κάποια show να σε χαιρετάνε χαμογελαστοί την ώρα που περνάς κοντά τους.