Ο Tony Hsieh θέλει να τα αλλάξει όλα

Ο Tony Hsieh έχει συνηθίσει στα μεγάλα στοιχήματα αλλά αυτή τη φορά το στοίχημα αφορά ολόκληρο το Λας Βέγκας και δεν πρόκειται να αποφασιστεί πάνω σε κάποιο τραπέζι.

Ένας αληθινός Walden Schmidt με περιουσία της τάξης του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων, σκοπεύει να βάλει δεκάδες εκατομμύρια δολάρια από την τσέπη του για να μεταμορφώσει το κέντρο της πόλης και να το κάνει μια δεύτερη Silicon Valley. Να αντικαταστήσει τους κρουπιέρηδες με προγραμματιστές.

Το “στοίχημα” έχει τρία μέρη. Ένα οικιστικό project αξίας 200 εκατομμυρίων δολαρίων, 50 εκατομμύρια δολάρια σε εκπαιδευτικά προγράμματα και 50 εκατομμύρια δολάρια επενδύσεις σε ελπιδοφόρα startup ελπίζει ότι θα δημιουργήσει τη νέα γενιά Gates και Zuckerberg στη λωρίδα του τζόγου.

Ειδικά το οικιστικό project είναι ιδιαίτερο φιλόδοξο. Δεν είναι μόνο μπετά και ανακαινίσεις. Ο Tony Hsieh θέλει δημιουργήσει την πρωτεύουσα της συνεργασίας στον κόσμο και την πιο πρωτοποριακή κοινότητα εφευρετών.

Για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα από όλα να καταργηθεί η μετακίνηση με το αυτοκίνητα. Το σπίτι, το γραφείο, το εστιατόριο, τα cafe και οι χώροι συνάντησης και κοινωνικών εκδηλώσεων πρέπει να είναι σε απόσταση που μπορείς να περπατήσεις.

Και η διαμόρφωση των κτιρίων θα πρέπει να διευκολύνει τη συνάντηση των ανθρώπων. Είναι ιδέα του Steve Jobs που, στην εξορία του στην Pixar,  είχε δημιουργήσει ένα κεντρικό αίθριο γι’ αυτό το λόγο.

Όσες περισσότερες τυχαίες αλληλεπιδράσεις, τόσες περισσότερες ιδέες. Και προκειμένου να δώσει το καλό παράδειγμα -εκτός από τα 50 εκατομμύρια σε ζεστό χρήμα, ο Hsieh μετέφερε την επιχείρηση του στο παλιό δημαρχείο της πόλης.

Κάτι άλλου που έμαθε o Hsieh από τον Jobs είναι η δύναμη του. Στη θεωρία, όπου τα πάντα είναι εύκολα, μαζεύεις ένα σύνολο από νέες τεχνολογίες και τις εφαρμόζεις σε ένα συγκεκριμένο κλάδο. Μετά από αυτό τίποτα δεν είναι πια το ίδιο.

Όπως έγινε κυρίως με το iPhone. Smartphones και windows υπήρχαν αρκετά χρόνια πριν το iPhone. Ήταν δύσχρηστα, δεν συνδέονταν εύκολα στο διαδίκτυο, δεν μπορούσες να διαβάσεις ξεκούραστα στην οθόνη τους, για να πληκτρολογήσεις έπρεπε να χρησιμοποιείς stylus, ήθελε ένα κάρο ρυθμίσεις. Kαι τελικά σου έσπαγε τα νεύρα.

Αυτό που έφερε ο Jobs ήταν μια εντελώς διαφορετική λογική. Κατάργησε όλες τις περιττές λειτουργίες, αυτό που λέγεται deep functionality, απλοποίησε την επιφάνεια εργασίας, τελειοποίησε το ψηφιακό πληκτρολόγιο και με την πολιτική του υποχρέωσε κάθε εταιρεία να φτιάχνει το δικό της εξειδικευμένο πρόγραμμα ώστε να μην είναι αναγκαία η χρήση browser. Στην πορεία δημιούργησε έναν νέο κόσμο και άλλαξε τη βιομηχανία για πάντα.

Κάτι τέτοιο αλλά σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα προσπαθεί να κάνει και ο Tony Hsieh. Να αλλάξει τον κόσμο των επιχειρήσεων. Να φέρει τόσες νέες ιδέες και τεχνολογίες ειδικά στο χώρο των επιχειρήσεων πληροφορικής ώστε τίποτα να μη μοιάζει το ίδιο μετά.

Γιατί τα κάνει όλα αυτά; Εδώ θέλει λίγο background για να μπεις στο μυαλό του ανθρώπου. Η πρώτη εταιρεία του Hsieh ήταν το LinkExchange ένα ηλεκτρονικό σύστημα ανταλλαγής online διαφήμισης που ίδρυσε με δύο πρώην συμφοιτητές του από το Χάρβαρντ. Με την πρόσληψη του 100ου υπαλλήλου αντιλήφθηκε ότι από μία κουλ εταιρία πληροφορικής είχαν γίνει ένα corporate τέρας με κακό κλίμα.

Φαντάσου λοιπόν κάποιον που μετά από δύο τρία χρόνια δεν έχει όρεξη να πάει να δουλέψει στην εταιρεία που ίδρυσε. Είναι στην αρχή της φούσκας του dot com και, ενώ θα μπορούσε άνετα να κάτσει και να θερίσει τα οφέλη από τις μετοχές, ξεπουλάει όσο όσο (δηλαδή γύρω στα 270 εκατομμύρια) στη Microsoft.  Δεν ήταν η πρώτη φορά. Κάπως έτσι έφυγε και από την πρώτη του δουλειά στην Oracle.

Τη δεύτερη φορά ο Hsieh ξεκίνησε από το πρόβλημα. Την εταιρική κουλτούρα.  Οι προσλήψεις γίνονταν σε δύο στάδια, ένα πρώτο τυπικό για τα προσόντα του υποψηφίου και ένα δεύτερο για την προσωπικότητα του. Με λίγα λόγια αν θεωρούσαν ότι ο υποψήφιος είναι κάποιος που μπορούν να πιουν μπύρες και μετά τη δουλειά τον έπαιρναν. Φαντάσου δηλαδή άτομα από το Χάρβαρντ και το Στάνφορντ να “κόβονται” για δεν ήταν αρκετά κουλ.

Εδώ τα πράγματα κύλησαν καλύτερα. Η εταιρεία αυτή ήταν η Ventrure Frogs που επένδυε σε νέα startup. Μεταξύ αυτών ήταν το πολύ επιτυχημένο Ask Jeeves ενώ μια σημαντική επένδυση στο Zappos τελικά τον οδήγησε στη θέση του CEO.

Για να μπορέσει να εφαρμόσει τη δική του πολιτική προσλήψεων σχεδίασε τουλάχιστον 30 εκπαιδευτικά προγράμματα για τους υπαλλήλους. Δέκα χρόνια μετά το Zappos αγοράστηκε από την Amazon” για 1,2 δις δολάρια.

Και η εκπαιδευτική προσέγγιση είναι κάπως ανορθόδοξη. Για παράδειγμα όταν όλες οι εταιρείες τηλεφωνικής εξυπηρέτησης συνιστούν τη λήψη όσο το δυνατόν περισσότερων κλήσεων στο Zappos ισχύει το αντίθετο. Όσο μεγαλύτερη είναι μία κλήση τόσο καλύτερα. Δεν υπάρχουν στόχοι. Και το marketing της εταιρείας γίνεται από τους ίδιους τους πελάτες όταν μείνουν ευχαριστημένοι.

Βλέπεις ο Hsieh είναι γκουρού στο customer satisfaction. Στο Twitter δίνει συνεχώς συμβουλές σχετικά με το πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί η πλατφόρμα προκειμένου μια εταιρεία να χτίσει άμεσες και ουσιαστικές σχέσεις με το αγοραστικό της κοινό.

Και θεωρεί ότι ευχαριστημένους πελάτες έχεις μόνο από ευτυχισμένους υπαλλήλους. Στο “Zappos”, του 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων επαναλαμβάνω, πάνω από το 75% του κέρδους ήταν από πρώην πελάτες. Και ευχαριστημένους υπαλλήλους έχεις μόνο όταν υπάρχει καλό κλίμα στην εταιρεία.

Οπότε κάτι θα ξέρει που θέλει να τα αλλάξει όλα.

Μιλάμε για tech και στο @artemoo.