Οδηγός επιβίωσης για νέους μπαμπάδες

Η εμπειρία της πατρότητας, είναι κάτι για το οποίο δεν μπορείς να προετοιμαστείς ιδιαίτερα. Η μητέρα, κουβαλάει μέσα της για εννέα μήνες μια νέα ζωή, το σώμα της αισθάνεται ότι κάτι συμβαίνει και έχει χρόνο να προετοιμαστεί κάπως για τα νέα δεδομένα, έστω κι αν στην πραγματικότητα, ούτε για εκείνη είναι εύκολο να τα διαχειριστεί. Όταν γίνεσαι γονιός, μπαίνεις σε ένα νέο κεφάλαιο της ζωής σου, ένα κεφάλαιο για το οποίο ό,τι κι αν σου έχουν πει, η αλήθεια είναι πώς θα πρέπει να βρεις την άκρη μαζί με τον άνθρωπό σου.

Ψυχραιμία όμως. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν χρησιμότατες συμβουλές που θα σε βοηθήσουν να αντιμετωπίσεις τα όποια απρόοπτα και την καθημερινή πρόκληση που φέρνει το να μεγαλώνεις το παιδί σου. Και ευτυχώς για σένα, έχουμε την εμπειρία των μπαμπάδων του Oneman που είναι εδώ για να σου πουν όλα αυτά που θέλεις να διαβάσεις για να νιώσεις καλύτερα και να καταλάβεις πως παρά την κούραση και το άγχος που φέρνει ο ερχομός του παιδιού σου, για όλα υπάρχει μία λύση και στο τέλος της ημέρας, η ευτυχία του να αγκαλιάζεις το δικό σου παιδί τα ξεπερνάει όλα.

Αν ετοιμάζεσαι να γίνεις μπαμπάς κι έχεις δίλημμα αν θα μπεις μέσα στην αίθουσα τοκετού, η απάντησή είναι ΝΑΙ. Ίσως η πιο δυνατή εμπειρία που θα ζήσεις. Αν πάλι το ‘χεις αποκλείσει, τότε αγνόησέ μας. Αυτά είναι προσωπικά θέματα.

Τα πράγματα είναι πιο εύκολα και πιο όμορφα απ’ ό,τι τα φαντάζεσαι.

Κάντου μια βαρβάτη ιδιωτική ασφάλεια υγείας με το που βγει από το μαιευτήριο. Αυτό σημαίνει να είσαι σοβαρός πατέρας. Όλα τα υπόλοιπα είναι μεταξωτές κορδέλες.

Η καλύτερη συμβουλή που άκουσα: “να είσαι πατέρας του παιδιού σου και της γυναίκας σου, γιατί το έχει κι εκείνη ανάγκη”. Ισχύει 100%. Αν στην εγκυμοσύνη έκανες μια φορά τον μ@λάκα, μετά τη γέννα θα τον κάνεις 10.

Εντελώς μεταξύ μας, να το ξέρεις ότι δεν πειράζει αν τα σκατώσεις ως πατέρας τον πρώτο χρόνο της ζωής του παιδιού σου. Εκείνο δεν θα το θυμάται. Η μάνα του, από την άλλη, δεν θα το ξεχάσει ποτέ.

Κοιμήσου σε κάθε ευκαιρία και κάθε λεπτό που θα βρεις κενό. Είναι ευεργετικό

Το ξυπνητήρι δεν θα έχει πια τόση χρησιμότητα. Μια που θα ξυπνάς κατά διαστήματα, άρα δύσκολα να χάσεις τους χρόνους σου.

Όσο δύσκολο βράδυ κι αν περνάς, η επιλογή να πας να κοιμηθείς μόνος στον καναπέ ας μην είναι μόνιμη. Σε χρειάζεται. Και το παιδί και η μαμά.

Επιμένω στο ντάντεμα και της μαμάς, γιατί πίστεψέ με το παιδί θα είναι πραγματικά ευτυχισμένο και ήρεμο, όταν είναι και η μαμά του. Αυτό είναι (κυρίως) δικό σου καθήκον.

Μην κάνεις τρομερά σχέδια για συναυλίες, γήπεδα, καφέδες και ποτά τον πρώτο καιρό. Όσο ανοιχτός κι αν είσαι, όσο cool κι αν είναι η μαμά, κάποιες φορές θα ‘ρθει το παιδί και θα σου ανατρέψει τα σχέδια.

Μην κολώνεις να τον παίρνεις μαζί σου και μην σε κρατούν πίσω οι φόβοι για πρακτικά θέματα (αν κλαίει τι θα κάνω; που θα τον αλλάξω; κτλ).

Συνήθισε και απόλαυσε (ναι απόλαυσε) το κλάμα του παιδιού σου. Είναι ο τρόπος έκφρασής του, είναι το ξέσπασμά του. Μείνε δίπλα του και θα περάσει κι αυτό.

Αν δεν είσαι υπέρμαχος του κινήματος κατά της πιπίλας (ναι υπάρχουν κι αυτοί), έχε πάντα μια μαζί σου. Καλύτερα να πιπιλάει πιπίλα απ’ το χέρι του.

Οι “λευκοί ήχοι” που μέχρι πρότινος δεν είχες ιδέα τι ακριβώς είναι, τώρα μπορούν να σου χαρίσουν κάποιες ώρες ηρεμίας. Είναι οι ήχοι από απορροφοτήρες, πιστολάκι, ηλεκτρική σκούπα, που θυμίζουν στο μωρό ήχους απ’ όταν βρίσκονται στην κοιλιά της μαμάς του και τα ηρεμούν/κοιμίζουν. Όπως και σένα. Δεν θα πρέπει ωστόσο να το παρακάνεις.

Είτε είσαι σιχασιάρης, είτε όχι, μια αόρατη δύναμη θα σε κάνει να αλλάξεις πάνα στο παιδί σου, χωρίς να αηδιάσεις καθόλου. Αυτό είναι νόμος, αλλά πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις.

Τα κακά του μωρού δεν μυρίζουν και γενικά μέχρι να φάει κάτι εκτός γάλακτος, δεν θα χρειαστεί να βάλεις μάσκα σαν αναρχικός σ’ επέτειο του Πολυτεχνείου.

Τα μωρά κάνουν κακά. Και πολλές φορές κάνουν περισσότερα απ’ όσα αναλογεί στη σωματοδομή τους. ‘Πού τα έκρυβες όλα αυτά, ρε;’ είναι μία κλασική ατάκα που θα πει ο γονιός, συνήθως ο έκπληκτος μπαμπάς, όταν αντικρίσει τις ακαθαρσίες του παιδιού στην πάνα. Μετά την πρώτη έκπληξη έρχεται η αηδία της μυρωδιάς, για την οποία ποτέ δεν θα προετοιμαστείς κατάλληλα και μετά την αηδία έρχονται οι αντιδράσεις-memes του επερχόμενου εμετού, τις οποίες βέβαια το μωρό απολαμβάνει. Σκέψου ρε φίλε να έχεις να αντιμετωπίσεις όλη αυτή τη μυρωδιά, να είσαι έτοιμος να ξεράσεις και το μωρό να γελάει με τις αντιδράσεις σου. Ένα μικρό tip γι’ αυτές τις περιπτώσεις: πάρε το μασκάκι προσώπου που πουλάνε στα φαρμακεία. Ναι, δεν θα κάνεις επέμβαση ρε φίλε, αλλά ένα 70% της μπόχας το αποφεύγεις (άσχετο, αλλά η μυρωδιά να ξέρετε προέρχεται από το γάλα σε σκόνη που δίνουμε στα παιδιά. Φαντάσου τι έχει μέσα).

Όταν οι πάνες αρχίζουν να μυρίζουν, υπάρχει η λύση. Κάδος για πάνες . Κοστίζει αλλά αξίζει.

Όταν βγείτε από το μαιευτήριο τα κακά του θα είναι πράσινα και σταδιακά θα κιτρινίζουν. Μην ανησυχείς, θα δεις πολλές αποχρώσεις. Αν τώρα κάτι σε παραξανεύει πάρε την παιδίατρο.

Παιδίατρος. Μεγάλο κεφάλαιο. Εκτός απ’ τις συστάσεις και το καλό του-της βιογραφικό, το πιο σημαντικό είναι να έχει χημεία μαζί σας, να ταιριάζετε σαν φιλοσοφίες και να σας ηρεμεί-προσέχει. Αν σου λείπουν όλα αυτά, καλύτερα να ψαχτείς αλλού.

Μην ακούς τι σου λένε. Το Google θα το κάνεις homepage και στο search η δημοφιλέστερη πρόταση θα είναι ‘Το παιδί μου έπαθε…’. Είναι σημαντικό να έχεις παιδίατρο που θα εμπιστεύεσαι και θα κάνει σωστά τη δουλειά του, αλλά να ξέρεις ότι πολλές φορές στις επισκέψεις θα κρατηθείς για να μην πεις: ‘Ναι γιατρέ, αλλά στο google διάβασα…’ Δεν είναι κακό να αγχώνεσαι και να ψάχνεσαι, παιδί έχεις όχι κομοδίνο. Το κακό είναι ο ψυχαναγκασμός και ο ‘πολυξερισμός’. Και σκέψου και το άλλο: αν συνεχίζεις να χρησιμοποιείς το google για ιατρικές διαγνώσεις μάλλον ήρθε η ώρα να αλλάξεις παιδίατρο. Και μετά, μυαλά.

Ο θηλασμός είναι πολύ μεγάλο κεφάλαιο για τη μητέρα και το παιδί. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να στηρίζεις. Πάντα και πολύ.

Αποστειρωτές, πιπίλες, ψευδοθηλές, μπιμπερό, λέξεις που άκουγες και δεν έδινες σημασία μέχρι τώρα, από ‘δω και πέρα θα είναι μέρος της καθημερινότητάς σου.

Θα σου δείξουν πολλούς τρόπους για να κρατάς το νεογέννητο παιδί σου. Το πιο σημαντικό είναι να το κρατάς γερά στα χέρια σου και με σωστό τρόπο το κεφάλι του. Η καλύτερη τεχνική θα καταλήξεις πως είναι αυτή που το βολεύει και σε βολεύει.

Το μυστικό είναι όταν έχεις το παιδί στα χέρια και στην αγκαλιά σου, να είσαι ήρεμος και χαλαρός. Δεν έχεις τίποτα για να φοβάσαι.

Πέρασε όσες περισσότερες στιγμές μπορείς με το παιδί σου, όσο κουρασμένος κι αν είσαι

Τραγούδησέ του και λέγε του ιστορίες. Ακόμα και νεογέννητο δεν καταλαβαίνει τι λες, αλλά νιώθει τη φωνή σου κι αυτό του φτάνει.

Ανάλαβε να τον κάνεις μπάνιο. Θα είναι η ωραία σας συνήθεια, που θα σας γεμίσει με τόση ανταλλαγή αγάπης και συναισθημάτων, που δεν περιγράφεται με λόγια. Όσο (λογικά) γραφικό κι αν ακούγεται όλο αυτό, σ’ όσους δεν το έχουν ζήσει.

Ο γονιός είναι κάτι σαν σούπερ ήρωας. Θα δεις πως έχεις αντοχές, που ποτέ σου δεν φανταζόσουν ότι διαθέτεις.

Πάρε μάρσιπο. Θα σου λύσει τα χέρια. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Αν ανησυχείς για κάτι μην googlάρεις. Πάρε τον-την παιδίατρο.

Ξεκίνα άμεσα (νομίζω στο 9μηνο πάνω επιτρέπεται) babyswimming μαζί του στις ειδικές πισίνες. Μια εμπειρία που, πίστεψέ με, δεν θα ξεχάσεις ποτέ.

Σταμάτα να του αγοράζεις ρούχα και παιχνίδια, όσο χαριτωμένα και να ‘ναι. Τα ρούχα δεν θα τα εκτιμήσει. Και στα παιχνίδια θα βρει μόνο του (συνήθως το πιο κουλό και φθηνό) που θα του κάνει κλικ.

Ο κολικός είναι ό,τι πιο σουρεαλιστικό μπορεί να συμβεί. Όχι ως προς την ταλαιπωρία του παιδιού, γιατί όντως μιλάμε για ταλαιπωρία του παιδιού που υποφέρει από τους πόνους, αλλά ως προς την αντιμετώπισή του. Έχετε ακούσει για τους ‘λευκούς ήχους’; Οι λεγόμενοι ‘λευκοί ήχοι’ που ηρεμούν τα μωρά σε περίπτωση κολικών είναι ο θόρυβος του απορροφητήρα, ο θόρυβος της ηλεκτρικής σκούπας, ο θόρυβος της αναμμένης τηλεόρασης. Εδώ, λοιπόν, είναι το σουρεαλιστικό. Πρέπει πρώτα να το γκουγκλάρεις για να δεις ότι ισχύει ακόμα κι αν στο έχει πει ο/η παιδίατρος, πρέπει να το δοκιμάσεις για να πειστείς. Ναι, είναι μία σουρεάλ φάση να κρατάς το μωρό στην αγκαλιά σου στις 3 τα ξημερώματα κάτω από τον αναμμένο απορροφητήρα και αυτό ως εκ θαύματος να σταματά να κλαίει.

Οι κολικοί είναι ένα ζήτημα που αν σου τύχει, θα ταλαιπωρήσει και το μωράκι και εσάς. Προκαλεί ασταμάτητο κλάμα και υπάρχουν κάποιοι τρόποι ανακούφισης. Το παν είναι να έχετε υπομονή.

Το πρώτο διάστημα μπορεί να αλλάζεις και 2-3 πάνες την ώρα, αλλά αυτό στρώνει με τον καιρό.

Ψάξε να βρεις καλή καβάντζα όσον αφορά τις πάνες. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα λεφτά θα γλιτώσεις έτσι. Άκου και τον παλιό.

Το κλάμα τόσο στο άλλαγμα, όσο και στο μπανάκι, θα περνάει με τον καιρό και μπορεί να μετατραπεί και σε απόλαυση.

Αν φτάσεις ποτέ σε σημείο απελπισίας απ’ τα κλάματα και την κούραση, να σκέφτεσαι πως κι εσύ κάπως έτσι ήσουν και κάποιοι θυσιάστηκαν για να κάνεις τώρα τον μάγκα-μπαμπά.

Το τρομερό όταν γίνεσαι γονιός είναι ότι αγαπάς περισσότερο και τους γονείς σου, γιατί καταλαβαίνεις τι έχουν περάσει για να σε μεγαλώσουν. Η δικαίωση αργεί αλλά πάντα έρχεται 20-30-40 χρόνια μετά.

Οι τρεις μαγικές λέξεις είναι: αγάπη, ασφάλεια, πειθαρχία.

Εντελώς μεταξύ μας πάλι, να το ξέρεις ότι δεν πειράζει αν δεν αισθανθείς το πατρικό φίλτρο να σε βαράει κατακέφαλα από το πρώτο εξάμηνο. Και ξέρεις γιατί; Επειδή δεν υπάρχει πατρικό φίλτρο. Εμείς οι μπαμπάδες θέλουμε να το δούμε να κάνει κάτι πέρα από κακά (π.χ. να μπουσουλάει) πριν γίνουμε -και παραμείνουμε δια βίου- χαζομπαμπάδες.

Μην ακούς κανέναν. Αυτή είναι η πιο μεγάλη συμβουλή που μπορώ να σου δώσω. Ο καθένας θα πει το δικό του και κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Άκου, σημείωνε, διάβασε, αλλά μην κάνεις ευαγγέλιο τα λόγια κανενός. Ούτε καν τα δικά μας.