Οι 6 ζωές του Makedonia Palace

Θα πάρω σαν αφορμή αυτό το κείμενο και το τριήμερο που πέρασα στη Θεσσαλονίκη για να σας πω ότι θα ακολουθήσουν αρκετά πράγματα στο Oneman για τη Θεσσαλονίκη. Όχι σε random συχνότητα αλλά σε σταθερή βάση, κάτι που ήταν επιδίωξή μας εδώ και καιρό. Το ότι βρέθηκα το προηγούμενο Σ/Κ στη Θεσσαλονίκη μαζί με την παρέα μου ήταν συμπτωματικό αλλά μου έδειξε με κάθε δυνατό τρόπο γιατί πρέπει να αφιερώσουμε περισσότερα κείμενα.

Εγώ πάντως ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη και τον 3ο νυχτερινό Ημιμαραθώνιο στον οποίο και διέπρεψα. Δηλαδή απλά τερμάτισα. Αλλά η μαγεία του τρεξίματος είναι η συμμετοχή, μην τα ξαναλέμε. Τουλάχιστον για όσους δεν ανεβαίνουν στο βάθρο. Οι άλλοι που είναι υπεραθλητές, καλά κάνουν.

 

Οπότε το συγκεκριμένο ταξίδι είχε τριπλό σκοπό. Ο οποίος χωρίζεται και στις 3 ημέρες του Π/Σ/Κ το οποίο πέρασα στη Θεσσαλονίκη. Την Παρασκευή είχα δουλειά. Επαγγελματικά ραντεβού, συναντήσεις, well well και όλα τα σχετικά ενός σοβαρού (λέμε τώρα) ανθρώπου. Το Σάββατο είχα τον αγώνα και την Κυριακή την είχα ελεύθερη να κάνω τις βόλτες μου στην πόλη.

Και μέσα στις επόμενες παραγράφους θα καταλάβεις γιατί πανηγύριζα για την φιλοξενία του Makedonia Palace. Θα ξεκινήσω με αυτό που πρέπει.

Νυν υπέρ πάντων το φαγητό

Όσοι έχετε διαβάσει έστω άλλο ένα κείμενό μου σε αυτή τη ζωή, θα γνωρίζετε ότι το φαγητό είναι πάνω από όλα. Δηλαδή όχι όλα αλλά περίπου. Και για αυτό το λόγο ήθελα οπωσδήποτε, πριν καν βγω τη βόλτα μου στη Θεσσαλονίκη, να δοκιμάσω ένα από τα τρία εστιατόρια του ξενοδοχείου. Καταρρίπτοντας κάθε προγνωστικό που με ήθελε να πηγαίνω στο ιταλικότατο “Navona” για ζυμαρικά, ως όφειλα μία μέρα πριν το run, αποφάσισα να δοκιμάσω το “Thymare”. Και έκανα πολύ καλά.

Το Thymare είναι αφιερωμένο στην ελληνική θάλασσα και τις γεύσεις της μεσογειακής κουζίνας, με έναν τρόπο που σε κάνει να εκτιμάς όλα εκείνα που βρίσκονται σε αφθονία τριγύρω σου αλλά σπάνια βρίσκουν τον δρόμο προς το πιάτο σου. Το οποίο υποθέτω ότι είναι και το μεγάλο παράπονο της ελληνικής γης και θάλασσας από εμάς. Στο Thymare, το ψάρι και τα θαλασσινά συνδυάζονταν τόσο οικεία και φυσιολογικά στα πιάτα με άλλα προϊόντα του τόπου που το δείπνο κύλησε σε μαγική αρμονία.

Σε έναν πραγματικά υπέροχο χώρο ντυμένο αποκλειστικά με ξύλο και αισθητική που διαφέρει κατά πάρα πολύ από του υπόλοιπου ξενοδοχείου. Ένας πάρα πολύ μοντέρνος και “φιλικός” χώρος που αφαιρεί αυτή τη σοβαροφάνεια που συνοδεύει συνήθως τα πολύ καλά εστιατόρια θαλασσινών. Καλό θα ήταν να παραδειγματιστούν και άλλοι από αυτό.

 

Θα ξεχωρίσω από όσα δοκίμασα το καπνιστό χέλι που συνοδευόταν από σορμπέ μέντας και σορμπέ μάνγκο. Ειλικρινά εκπληκτική γεύση στο ψάρι και μια πολύ ευχάριστη έκπληξη το ταίριασμά του του καπνιστού με τις τόσο “φωναχτές” γεύσεις της μέντας και του μάνγκο. Θα ξεχωρίσω επίσης το χταπόδι με τη φάβα, το πάντρεμα του wasabi στο ταρτάρ σολωμού και τη βουτιά στη σοκολάτα στο κλείσιμο του δείπνου.

Αυτό που με ευχαρίστησε ιδιαίτερα είναι αυτό που ανέφερα και προηγουμένως. Ότι το Thymare (και απ’ ό,τι είδα και το Navona) στέκονται ξεχωριστά από το ξενοδοχείο. Είναι μεγάλο στοίχημα για τα εστιατόρια των ξενοδοχείων στην Ελλάδα να είναι stand-alone. Και τα περισσότερα έχουν αποτύχει παταγωδώς στο να φτιάξουν το δικό τους ξεχωριστό όνομα. Στην περίπτωση του Makedonia Palace δεν μιλάμε για το Thymare του Makedonia Palace και το Navona του Makedonia Palace. Μιλάμε για το Thymare και το Navona, τα οποία είναι μέσα στη ζωή της πόλης για αυτό ακριβώς που είναι. Δύο εξαιρετικά εστιατόρια.

Το ιδανικό location

Ο καθένας έχει την άποψή του για το πού θα πρέπει να μείνεις στην Θεσσαλονίκη από άποψη περιοχής. Η δική μου επιλογή έχει τρία χαρακτηριστικά που την βγάζουν πρωταθλήτρια από άποψη location. Α) Είσαι κοντά σε αυτά που πρέπει να είσαι κοντά, Β) είσαι αρκετά μακριά από αυτά που θες να μείνεις μακριά, Γ) είσαι στο καλύτερο σημείο της πόλης.

Είναι σχεδόν μαγικό να μπορείς να είσαι σε 1 λεπτό στην παραλία, σε 5 λεπτά στον Λευκό Πύργο και σε 10 λεπτά όπου θες στο κέντρο της πόλης. Το αυτοκίνητό μου δεν το μετακίνησα τρεις ολόκληρες ημέρες. Δεν χρειάστηκε να το πάω πουθενά και όσοι ξέρετε την πόλη θα συμφωνήσετε ότι τις περισσότερες ώρες είναι καλύτερο να περπατάς από το να οδηγάς.

 

Και δεν είναι ιδανικό μόνο από την άποψη της εγγύτητας στο κέντρο αλλά κυρίως για το γεγονός ότι είσαι στη νέα παραλία, είσαι στο πιο όμορφο σημείο αυτής της πόλης για να κάνεις βόλτα, να χαζέψεις, να συναντήσεις κάποιον. Είτε είσαι από εκείνους που θα πάρουν το ποδήλατό τους είτε είσαι έτοιμος να βάλεις τα αθλητικά σου για να “τρέξεις την παραλία” είτε δεν είσαι καθόλου active τύπος, δεν γίνεται να μείνεις ασυγκίνητος στη εικόνα της παραλίας, της αρτηρίας που δίνει ζωή σε αυτή την πόλη.

Όσο για το ότι είσαι μακριά από τη βαβούρα, αυτό είναι για μένα κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Να μπορείς να βγαίνεις από το ξενοδοχείο και να έχεις μπροστά σου τη γαλήνη της θάλασσας και την ηρεμία της περατζάδας από το να έχεις τη βαβούρα του κέντρου, της κίνησης και όσως γίνονται μέρα ή νύχτα εκεί. Αν τη θες τη βαβούρα, την έχεις στα 5-10 λεπτά. Δεν την χρειάζεσαι ούτε στον ύπνο σου ούτε στην πρωινή σου βόλτα.

Τα σημάδια της ιστορίας

 

Όταν πριν λίγο καιρό άλλαξε η διοίκηση του ξενοδοχείου, άλλαξε κατά τι και η εικόνα του. Το Makedonia Palace δεν είναι πλέον ένα ξενοδοχείο προσκολλημένο στο παρελθόν του και τα όσα αντιπροσώπευε για τη ζωή της πόλης τις περασμένες δεκαετίες. Είναι ένα σύγχρονο ξενοδοχείο με ένα πανίσχυρο συνεδριακό status και όλα όσα χρειάζονται για να συνεχίσει να πρωταγωνιστεί και στην νέα εποχή των ξενοδοχείων στην Ελλάδα.

 

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχει ξεχάσει το παρελθόν του. Η σύνδεση της παλαιάς εποχής με την νέα εντοπίζεται στην αισθητική του, στα σαλόνια του, στην εμφάνιση του ξενοδοχείου και στα δωμάτιά του. Σε λεπτομέρειες και μη που ξεχωρίζουν μέσα στο ξενοδοχείο και σου θυμίζουν ότι μιλάμε για ένα ιστορικό ξενοδοχείο της πόλης που ήταν πάντα έδρα και επίκεντρο όσων συνέβαιναν στην πόλη.

Στα ξενοδοχεία πας για το πρωινό

 

Πάλι για φαγητό θα πω αλλά έχει τη σημασία του. Η αίθουσα του πρωινού σε ένα ξενοδοχείο είναι σχεδόν πάντα αυτή που φανερώνει την ψυχή του. Και σε αφήνει να μελετήσεις τόσο την πληθωρικότητα του ξενοδοχείου – το καλό πρωινό και κυριότερα η ποικιλία του είναι βαρόμετρο για οποιοδήποτε ξενοδοχείο – όσο και τον κόσμο ο οποίος το επισκέπτεται.

Δεν θα τους δεις όλους το απόγευμα στο μπαλκόνι, δεν θα τους δεις όλους το βράδυ στο εστιατόριο, δεν θα τους πετύχεις όλους τυχαία στο ασανσέρ αλλά θα τους δεις σχεδόν όλους στο πρωινό. Και στην συγκεκριμένη αίθουσα είδα από κοστουμαρισμένους κυρίους έτοιμους να αδράξουν την μέρα επαγγελματικά, μέχρι παρέες 25χρονων που ετοιμάζονταν να εξερευνήσουν την πόλη και ζευγάρια που έδειχναν να έχουν ξυπνήσει από τον καλύτερο ύπνο της ζωής τους μακριά από έγνοιες και την οιαδήποτε ρουτίνα.

 

Αν προσπαθούσα να μετρήσω τις επιλογές στον μπουφέ, νομίζω δεν θα τα κατάφερνα. Μέχρι και τραχανά είδα να σερβίρουν κάποιοι κύριοι δίπλα μου και η αλήθεια είναι ότι ζήλεψα λίγο. Θα ξεκινήσω από το fitness section με επιλογές δημητριακών και μούσλι, μπάρες δημητριακών, φρούτα αλλά και τη δυνατότητα να συνθέσεις το δικό σου μπωλ δημητριακών πριν από μια δύσκολη ημέρα. Ιδού το πρωινό της ημέρας του Σαββάτου. Είχαμε και αγώνα μετά.

 

Την Κυριακή έπαιξα πολύ διαφορετικά όπως θα δεις παρακάτω. Καθότι βούτηξα στις υπόλοιπες επιλογές, όχι απλά επειδή υπερπεινούσα αλλά για να δοκιμάσω. Θα ξεκινήσω με το ανάσμπλ πίτας – μπουγάτσας – πείτε το όπως θέλετε. Μπουγάτσα με τυρί, σπανακόπιτα, μπουγάτσα με κρέμα, μπουγάτσα με σοκολάτα κεκαλυμμένη στο βάθος. Παρέα με κρουασάν και ό,τι άλλον βάλει ο νους σου. Καλημέρα σας

 

Για να περάσουμε στο κυρίως. Ελπίζω να μην διαβάζει ο καρδιολόγος μου και παρατηρήσει ότι το πιάτο έχει και scrambled eggs και ένα τηγανητό και ομελέτα συνοδεία του bacon, του λουκάνικου και των πάρα πάρα πολύ γευστικών μανιταριών.

 

Κι ένα pretzel γιατί συγκινήθηκα λίγο που είχαν και κυρίως γιατί το να σπάσεις τον κρόκο του αυγού με ψωμί δεν συγκρίνεται με το να σπάσεις τον κρόκο του αυγού με pretzel. Πριν το γλυκάνουμε αρκετά έτσι για να φύγουμε με τη γλύκα στο στόμα.

 

Το checklist της άνεσης

Από το ευγενέστατο προσωπικό στους χώρους του και τα δωμάτιά του, το Makedonia Palace αποδείχτηκε ιδανικό. Χωρίς να είναι ένα ξενοδοχείο resort στο οποίο θα καταλύσεις για να χαλαρώσεις αλλά όντας ένα ξενοδοχείο πόλης, καταφέρνει να χαρίσει στον επισκέπτη την άνεση και την πολυτέλεια που ζητά από τη διαμονή του.

 

Όχι, δεν είμαι ο πιο απαιτητικό άνθρωπος στον κόσμο αλλά όσον αφορά τα ξενοδοχεία οφείλεις πάντα να είσαι. Και για όσα ζητούσα αυτό το Σαββατοκύριακο από το Makedonia Palace, όσα ζητά κάποιος σε ένα επαγγελματικό ταξίδι, σε ένα ταξίδι για Σαββατοκύριακο, σε ένα Σαββατοκύριακο για να χαλαρώσει με το κορίτσι του ή την παρέα του, είναι όλα εκεί.

 

Δεν έχει σημασία αν είσαι ο τύπος που θέλει το πρωινό στο κρεβάτι του, το μπουρνούζι στη ντουλάπα και το προσωπικό στα πόδια του ή αν είσαι από εκείνους που εκτιμούν έναν ωραίο ύπνο, μια ωραία θέα, την αύρα ενός ιστορικού ξενοδοχείου. Γιατί είναι όλα εκεί για εσένα. Όπως ήταν και για εμένα.

Η θέα στη θάλασσα

Άφησα αυτή τη θέα για το τέλος. Η σχέση μου με τη θάλασσα είναι ίσως πιο ισχυρή από οποιαδήποτε σχέση στη ζωή μου. Και η αλήθεια είναι ότι η εικόνα της θάλασσας και της παραλίας μπορεί να αποκλείσει οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή σου ή τριγύρω σου.

 

Από ένα μπαλκόνι δωματίου, από την αίθουσα του πρωινού, από τις πισίνες του ξενοδοχείου, από τα εστιατόρια και από τον χώρο που θα πιεις το απόγευμα τον καφέ σου έχεις αυτή τη θέα. Και ίσως να μην χρειάζεσαι τίποτα άλλο.

 

Bye bye