Οι αποφάσεις της τελευταίας στιγμής που άλλαξαν την ιστορία
- 23 ΝΟΕ 2024
Μια αυθόρμητη δήλωση ή μία λάθος επιλογή της τελευταίας στιγμής μπορεί να αλλάξει για πάντα την πορεία του κόσμου και των ανθρώπων που ζουν σε αυτόν. Μερικές φορές, βέβαια, η ιστορία μπορεί να αλλάξει εντελώς τυχαία, με τους παρατηρητές και τους συμμετέχοντες να μην έχουν ιδέα για τον σημαντικό ρόλο που έπαιξαν σε αυτή την αλλαγή.
Τις περισσότερε φορές, όμως, ο κόσμος αλλάζει σκόπιμα, μέσα από μελετημένες αποφάσεις που επηρεάζουν την πορεία όλων. Και συνήθως, οι επιλογές αυτές γίνονται από τους παγκόσμιους ηγέτες ή από τους αξιωματούχους που έχουν επιλεχθεί για να λάβουν σημαντικές αποφάσεις.
Υπάρχουν και περιπτώσεις που οι απλοί άνθρωποι αποφασίζουν τι είναι καλύτερο για τον υπόλοιπο πληθυσμό. Σε μια ιδανική συνθήκη, αυτές οι μνημειώδεις αποφάσεις λαμβάνονται με άφθονο χρόνο για να εξεταστούν τα υπέρ και τα κατά. Ωστόσο, αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Και κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στις παρακάτω στιγμές, αυτές που άλλαξαν τον κόσμο – κυριολεκτικά – την τελευταία στιγμή.
«Έχω ένα όνειρο»
Αν υπάρχει ένα συγκεκριμένο απόσπασμα από ομιλία του Martin Luther King που όλοι γνωρίζουν, αυτό είναι το «έχω ένα όνειρο» ή αλλιώς “I have a dream”. Αυτή η ατάκα ήρθε ως μέρος μιας δυναμικής ομιλίας για τα πολιτικά δικαιώματα που εκφώνησε ο αιδεσιμότατος στις 28 Αυγούστου 1963 μπροστά στο Μνημείο του Lincoln. Σε αυτήν, ο King υποστήριξε το όραμά του για ένα μέλλον που περιλάμβανε τη φυλετική αρμονία, πλαισιωμένο γύρω από την ιδέα ενός «ονείρου» που είχε. H αναφορά σου σε αυτό το όνειρο, βέβαια, δεν ήταν στο πρόγραμμα.
Ο King είχε γράψει και προετοιμάσει ομιλία, αλλά όταν η Mahalia Jackson, μια εξαιρετική γκόσπελ τραγουδίστρια φώναξε «πες τους για το όνειρο», ο King άρχισε να αυτοσχεδιάζει και να μιλάει από την καρδιά του, όχι από τις προετοιμασμένες σημειώσεις του, και το αποτέλεσμα ήταν ίσως το σπουδαιότερο παράδειγμα δημόσιας ομιλίας στην αμερικανική ιστορία.
Η αλλαγή του αξιωματικού που έφερε την καταστροφή του Τιτανικού
Η βύθιση του Τιτανικού είναι μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες στην ιστορία. Το πλοίο, που χαρακτηρίστηκε ως «αβύθιστο», προσέκρουσε σε παγόβουνο στον Ατλαντικό και βυθίστηκε λίγο αργότερα. Υπάρχουν πολλές ευθύνες για την τεράστια απώλεια ανθρώπινων ζωών εκείνη τη νύχτα, αλλά ένα μέρος τους ανήκει σε μια απόφαση της τελευταίας στιγμής να αλλάξουν οι αξιωματικοί.
Ο δεύτερος αξιωματικός David Blair απομακρύνθηκε από το πλήρωμα λίγο πριν το πλοίο αποπλεύσει και ξέχασε να παραδώσει το κλειδί του για ένα ντουλάπι που περιείχε κιάλια για τον παρατηρητή. Το πλοίο είχε αποπλεύσει πριν το καταλάβει, και έτσι το πλήρωμα έπρεπε να παρακολουθεί για παγόβουνα χρησιμοποιώντας μόνο τα μάτια του. Δεν πήγε και πολύ καλά.
Τα σύννεφα έσωσαν την Κοκούρα από πυρηνική επίθεση
Οι πυρηνικοί βομβαρδισμοί της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι δεν είχαν σχεδιαστεί με όση λεπτομέρεια πιστεύουμε. Οι ΗΠΑ δεν ήταν καν σίγουρες ότι θα χρησιμοποιούσαν πυρηνικά όπλα μέχρι λίγο πριν από τη ρίψη τους, και ο κατάλογος των πιθανών πόλεων-στόχων τους ήταν μεγάλος.
Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε να χτυπηθεί η Κοκούρα αμέσως μετά τη Χιροσίμα, αλλά ένας νεαρός άντρας του πληρώματος που ονομαζόταν Kermit Beahan παρατήρησε ότι είχε έντονη συννεφιά για να δει όλη την Κοκούρα, οπότε το ακύρωσε. Αυτή ήταν μια τυχερή στιγμή για την Κοκούρα, αλλά όχι και τόσο για το Ναγκασάκι, τη δεύτερη επιλογή.
Οι αποφάσεις της Μαρίας-Αντουανέτας καταδίκασαν την οικογένειά της
Η ιστορία δεν έχει φερθεί και με τον καλύτερο τρόπο στη Μαρία-Αντουανέτα, αν και βοήθησε αρκετά και η ίδια σε αυτό. Ως γνωστόν, αποκεφαλίστηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης ωστόσο, τόσο αυτή όσο και η οικογένειά της, θα μπορούσαν να γλιτώσουν, αν δεν είχε κάνει κάποιες τολμηρές επιλογές.
Οι βασιλείς επρόκειτο να διαφύγουν με μια συνηθισμένη άμαξα, αλλά η Μαρία επέμεινε στο πιο φανταχτερό μοντέλο, το οποίο ήταν πιο αργό και καθόλου διακριτικό. Η Αντουανέτα δεν ήθελε επίσης να χωρίσει την οικογένεια, κάτι που θα συνέβαινε αν είχαν πάρει δύο από τις μικρότερες, ταχύτερες άμαξες. Αυτό πιθανότατα έπαιξε ρόλο στην τελική σύλληψη και θανάτωση της οικογένειας.
Ο Stanislav Petrov έσωσε τον κόσμο από τα πυρηνικά
Όλοι στον κόσμο οφείλουν μεγάλη ευγνωμοσύνη στον Stanislav Petrov, αλλά λίγοι γνωρίζουν ακόμη και το όνομά του. Αν δεν ήταν ο Petrov, μια πυρηνική μάχη θα είχε σχεδόν σίγουρα ξεσπάσει μεταξύ των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία θα είχε καταστρέψει την ανθρωπότητα.
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1983, ο Petrov παρακολουθούσε τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης των Σοβιετικών. Αρκετοί αισθητήρες ενεργοποιήθηκαν, υποδεικνύοντας ότι οι ΗΠΑ είχαν εκτοξεύσει πυραύλους προς τους Σοβιετικούς, πράγμα που σήμαινε ότι ήταν δουλειά του Petrov να αρχίσει να ανταποδίδει τα πυρά. Διαισθανόμενος ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αποφάσισε γρήγορα να καθυστερήσει να το πει στους ανωτέρους του, γνωρίζοντας τις φοβερές επιπτώσεις για τον κόσμο αν το έκανε.
Μπροστά σε μια τέτοια απόφαση, ζυγίζοντας το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού εφιάλτη έναντι των προσωπικών επιπτώσεων αν έκανε λάθος, ο Petrov δίστασε. Τελικά, οι αισθητήρες που ενεργοποιήθηκαν αποδείχθηκαν ψευδής συναγερμός, πράγμα που σημαίνει ότι η απόφασή του να μην υπακούσει στις οδηγίες, έσωσε όχι μόνο τη χώρα του, αλλά και τον κόσμο.
