Οι ιστορίες πίσω από το στοιχειωμένο σπίτι του Πειραιά

Αντί εισαγωγής:

Ο Κυριακούλης Π. Μαυρομιχάλης ήταν απόγονος της οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων. Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Πέτρου Μαυρομιχάλη. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και στο Παρίσι. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Οιτύλου το 1879 και διετέλεσε υπουργός Στρατιωτικών, Εσωτερικών, Εξωτερικών(15/08/1909-18/01/1910) και Δικαιοσύνης. Γιος του ήταν ο Πέτρος Κ. Μαυρομιχάλης. Στο μεταξύ, ως μια σημαντική πολιτική προσωπικότητα των  τελών του 19ου αιώνα, που είχε φτάσει να διοριστεί μέχρι και πρωθυπουργός (1909) είχε φροντίσει ώστε να διατηρεί τη δική του πολυτελή έπαυλη, με μια εντυπωσιακή θέα σε όλο το λιμάνι της Ζέας. Ο Μαυρομιχάλης έζησε σε κρίσιμα χρόνια για την πολιτική ζωή της χώρας. Απεβίωσε το 1916 και κηδεύτηκε με τιμές εν ενεργεία Αντιστράτηγου. Στο σπίτι της οικογένειας Μαυρομιχάλη έπεσε βαριά σκιά.

Στη συνέχεια, η άμμος στην κλεψύδρα γέμισε, ο Β’Παγκόσμιος Πόλεμος έδωσε τη θέση του στη βιομηχανική επανάσταση, η Καστέλα γνώρισε ραγδαία αστικοποίηση, το ίδιο και ολόκληρος ο Πειραιάς και η Αθήνα. Η Χούντα εμφανίστηκε στο προσκήνιο και μπάζωσε τους παραλιακούς χώρους γύρω από την έπαυλη, που ήταν πια ένα πραγματικό ερείπιο. Ούτε τα φαντάσματα δεν μπορούσαν να ζήσουν εκεί. Ή μήπως όχι;

Πνεύμα ντυμένο στα λευκά

Οι μύθοι γύρω από την οικία Μαυρομιχάλη είναι άπειροι. Ίσως διαφοροποιούνται ελαφρά με το πέρασμα των ετών, αλλά η ουσία παραμένει ίδια: Θρυλείται πως μέσα στο σπίτι κυκλοφορεί το πνεύμα μιας κοπέλας ντυμένης στα λευκά, που βιάστηκε από έναν άντρα, πιθανότατα Τούρκος από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Υπάρχουν επίσης φήμες πως από το σπίτι των Μαυρομιχαλάιων ξεκινούν υπόγειες στοές που καταλήγουν είτε στην Ύδρα είτε στο νησάκι της Σταλίδας. Άλλες τοπικές διηγήσεις αναφέρουν πως ένα τρανσέξουαλ εκδιδόμενο άτομο ονόματι Στέλιος ή Άντζελα, συνευρισκόταν με πελάτες του εκεί ή και πως στους χώρους της έπαυλης έχει διαπραχθεί δολοφονία.

Κάποιες μαρτυρίες

“Έχουν μείνει μόνο οι πλαϊνοί τοίχοι, αλλά και η μορφή της κοπέλας που εμφανίζεται φαίνεται εκεί που θα ήταν το πάτωμα του 1ου ορόφου. Η μορφή είναι λευκή φασματική και αγναντεύει προς το Σαρωνικό. Έχει μακριά μαλλιά και τα χέρια κολλημένα στο σώμα της. Το πάτωμα δεν υπάρχει, έχει καταρρεύσει προ πολλού.”

Υπάρχει επίσης ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε σε περιοδικό με ιστορίες αποκρυφισμού (Mystery), το οποίο εντοπίσαμε σε blog σχετικό με τον Πειραιά, που διηγείται μια ιστορία (εποχής 2002-2003) ενός ζευγαριού  που επιχείρησε να πάει βόλτα στο σπίτι του Μαυρομιχάλη. Όταν το ζευγάρι βρέθηκε στην πόρτα, η κοπέλα παρουσίασες νευρικότητα και άρχισε να μιλάει με παράξενη προφορά και να εκτοξεύει ακατάληπτες λέξεις, που θύμιζαν αραβική διάλεκτο. Στο τέλος κατέρρευσε. Μερικές εβδομάδες μετά, το ζευγάρι είχε την ίδια – α λα X Files – περιέργεια να επισκεφθεί ξανά το χώρο, βράδυ, σε απόλυτη ερημιά. Η κοπέλα κατέρρευσε ξανά. Ένα εξίσου ενδιαφέρον στοιχειο, είναι πως εκατοντάδες πήλινα αγγεία είχαν βρεθεί σπασμένα γύρω από το σπίτι, όλα τους με μια κόκκινη επίστρωση και έναν ζωγραφισμένο λευκό σταυρό. Μυστηριωδώς, τα αγγεία εξαφανίστηκαν μέσα σε ένα βράδυ.

Μια άλλη, ακόμα περισσότερο διαδεδομένη μαρτυρία, αναφέρει πως αν περπατήσεις κατά μήκος του σπιτιού μετά τις 12 το βράδυ, θα δεις μια φιγούρα γυναικεία να στέκει πίσω από το μεσαίο παράθυρο φορώντας ένα λευκό πέπλο.

The Truth Is Out There (και το ξενέρωμα)

“Από τη μεριά του δρόμου το παράδοξο είναι πως κατά μήκος του τοίχου είναι αναρτημένα κομμάτια από σπασμένα γυαλιά τα οποία αφού τα κάρφωσαν σε φελιζόλ τα περιέλουσαν με τσιμέντο για να είναι σταθερά. Ποιος το έκανε και γιατί άγνωστο. Οι δύο σιδερένιες πόρτες ήταν αρκετά ψηλές και σκουριασμένες αν και μετά από καιρό μάλλον το συνεργείο του δήμου τις άλλαξε με καινούργιες μεταλλικές. Τα αξιοπερίεργα αρχίζουν στη μεριά της παραλίας. Ο επιβλητικός τοίχος έχει δύο μεγάλα παράθυρα που επίσης για άγνωστο λόγο έχουν χτιστεί με τούβλα. Γιατί όμως και από ποιόν; Δεν νομίζω να πήγαν συνεργεία εκεί γιατί απλά δεν έχουν λόγο να το χτίσουν και είναι δύσκολο να γίνει από κάποιο κάτοικο της περιοχής λόγω του ύψους και του μεγέθους τους. Επίσης, κοιτάζοντας ψηλά βλέπει κάποιος μία κρεμασμένη πόρτα χωρίς προφανή λόγο να στέκεται πάνω στον τοίχο. Πολλές οι ιστορίες περί τελετών που γίνονται σε αυτό το χώρο και αρκετές είναι οι φορές που βρέθηκαν “περίεργα” πράγματα στην αμμουδιά και υπολείμματα από φωτιές.”

Ένας απαράβατος νόμος της φύσης ειναι πως όταν πεθαίνουμε, τα απομεινάρια της ύπαρξης μας επιστρέφουν εκεί που ξεκίνησαν, στη φύση. Ουδέποτε έχει αποδειχθεί πως; υπάρχει κάποια απροσδιόριστη ‘ενέργεια’ ανθρώπινης ύπαρξης που αιωρείται μετά θάνατον, όπως ένα φάντασμα. Ναι, το ξέρω είναι τρομερά ξενέρωτη μια τέτοια διαπίστωση για όσους πιστεύουν στο κυνήγι φαντασμάτων, για όσους ενθουσιάζονται με την πίστη πως αυτό το φωτάκι που είδαν στον τοίχο ενός ερειπωμένου κτηρίου, στην πραγματικότητα είναι ένα πρόσωπο ή ένα αγνώστου ταυτότητας αντικείμενο. Ας προσπεράσουμε τα ξενέρωτα, ας πιστέψουμε πως στην έπαυλη του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη υπάρχει κάτι ζωντανό, όχι όμως κάτι σχετικό με βιασμούς και extreme ερωτικές αναζητήσεις. Ας είναι ο ίδιος ο Κυριακούλης Π. Μαυρομιχάλης, που μένει ακόμα εκεί και διαμαρτύρεται για τα έργα του Τραμ, σαν γνήσιος μοντέρνος Πειραιώτης.