Οι fitness στόχοι μου για τη νέα χρονιά

Αν με ρωτάς, είμαι από αυτούς που δε γιορτάζουν την πρώτη του χρόνου. Από αυτούς που προτιμούν να δουλεύουν κανονικά την παραμονή (και να πέρνουν άδεια τα Χριστούγεννα), από αυτούς που δεν πάνε στις πίστες. Εξού και δεν βάζω στόχους για τη νέα χρονιά. Η δική μου χρονιά ξεκινάει το Σεπτέμβριο. Εκεί, στις διακοπές του Αυγούστου και κάνα μήνα πιο πριν σκέφτομαι τι θα κάνω τη νέα σεζόν, όχι τώρα. Εκεί κάνω όνειρα, εκεί κάνω σχέδια. Αλλά ξέρεις, επειδή από το Σεπτέμβριο έχω κάνει πολύ λίγα πράγματα, είναι μια καλή ευκαιρία να δω που είμαι και τι μπορώ να κάνω πριν φτάσει η Άνοιξη. Να ξαναβάλω στόχους.

Να κάνω λίγα βαράκια. Τώρα που είναι χειμώνας και το γυμναστήριο είναι μια χαρά οψιόν. Τώρα που δνε μπορώ να βγώ έξω να τρέξω μπορώ να βάλω λίγο κρέας πάνω μου.

Να ακολουθήσω ένα πρόγραμμα πιστά. Ποτέ δεν έχω ακολουθήσει ένα πρόγραμμα πιστά. Αν δεν είναι ελεύθερος ο πάγκος των πιέσεων δεν περιμένω, κάνω άλλη άσκηση. Αν μου τη βαρέσει αλλάζω τις επαναλήψεις και κάνω δύναμη. Φέτος το χειμώνα θα κάνω ένα δίμηνο ενδυνάμωσης.

Να κόψω το κρέας. Είναι και θέμα χοληστερίνης αλλά είναι και θέμα κιλών. Πρέπει να βρω αλλού πρωτείνη, στις φακές, στα όσπρια και στα γαλακτομικά. Είναι δύσκολο αλλά πρέπει να το κάνω.

Να κάνω μια δυνατή αερόβια προπόνηση μία φορά την εβδομάδα. Μία ώρα Real Ryder, μία ώρα σκάλες, μία ώρα στα ομαδικά του γυμναστήρίου. Μία ώρα την εβδομάδα αρκεί.

Τώρα το χειμώνα να κάνω ένα τριάρι τεσσάρι κάθε εβδομάδα. Δύσκολο να τα στριμώξεις όλα αυτά μαζί αλλά ένα τριάρι τεσσάρι την εβδομάδα είναι υποχρεωτικό για να μη ξεκινήσω την άνοιξη από το μηδέν.

Την άνοιξη να βγω έξω. Να ξαναμπώ σε πρόγραμμα για τρέξιμο, να κάνω βυθίσεις στο δίζυγο, να κάνω κάμψεις στο χώμα, αεροπορίες στο τσιμέντο. Σαν τον Ρόκι ένα πράγμα.

Να πάω επιτέλους σε ένα γιατρό να δει αυτούς τους τραυματισμούς στον ώμο και το δεξί βραχίονα.

Να κάνω ζέσταμα. Είτε functional, είτε με ασκήσεις, πρέπει να κάνω υποχρεωτικά ζέσταμα.

Να πάω επιτέλους εκείνο το trekking στα Λευκά Όρη και να σταματήσω να βλέπω μπροστά μου προβλήματα.

Να χάσω κιλά. Πρέπει να κατέβω στα κιλά που μου επιτρέπει η ηλικία μου. Είναι για την υγεία μου, είναι για να ξεκουράσω την καρδιά μου στην προπόνηση. Κανονικά θα έπρεπε να είναι ο στόχος υπ’ αριθμόν ένα.

Να μην κλέβω στην τεχνική, να κατεβάζω το βάρος. Είναι δελεαστικό να βάζεις πολλά κιλά, κάνει καλό στην ψυχολογία αλλά όλοι οι προπονητές λένε “τεχνική πρώτα”.

Δε θα κοιτάω τι κάνουν οι άλλοι. Θα κάνω το πρόγραμμα μου χωρίς να παρασύρομαι από τη ντουλάπα που έχει βάλει τέσσερις εικοσάρες στο κλουβί και θα τις κάνει με τα χέρια. Αυτός τα κιλά του εγώ τα δικά μου.

Θα πηγαίνω γυμναστήριο. Πολύ απλά θα πηγαίνω. Και όταν δεν είμαι καλά, και όταν βαριέμαι θα πηγαίνω και ας μη βγει καλή η προπόνηση. Δε θα το σκέφτομαι

Επιτέλους θα αρχίσω να μιλάω με το γυμναστή μου. Θα αρχίσω να του μιλάω για να καταλάβει και αυτός με τι έχει να κάνει και να προτείνει τα σωστά.

Την άνοιξη, να αυξήσω την απόσταση μου στα 15 χιλιόμετρα. Με το γνωστό σύστημα τσάκα τσούκα. Τρία από εδώ, πέντε από εκεί, 8 στο τέλος της εβδομάδας. Και ξανά μέχρι να ανέβουν τα χιλιόμετρα. Μετά θα δω τι θα κάνω με την ταχύτητα.

Να τρώω ένα καλό πρωινό πριν τη δουλειά. Κάθε μέρα. Χωρίς εξαίρεση.

Να τρώω ψάρι μία φορά την εβδομάδα.

Να καταφέρω επιτέλους το μωράκι να πηγαίνουμε για τρέξιμο. Και συ ρε μωράκι αν διαβάζεις, να αρχίσεις επιτέλους λίγο τρέξιμο, και λίγο κανονικό γυμναστήριο. Όχι μόνο γιόγκα και πιλάτες”

Να καταφέρω επιτέλους αυτό το πολλά και μικρά γεύματα. Είναι άπιστευτα δύσκολο, όσες φορές το έχω δοκιμάσει έχει αποτύχει. Αλλά φέτος πρέπει να το κάνω. Να κάθομαι να προετοιμάζω γεύματα από το προηγούμενο βράδυ, να κρατάω ημερολόγιο με το τι τρώω, να δίνω περισσότερη έμφαση σε αυτό παρά στο γυμναστήριο.

Να παίζω squash μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα.

Να αρχίσω επιτέλους εκείτα τα μαθήματα αναρρίχησης.

Σοβαρά τώρα, να μειώσω τον αριθμό των αθλημάτων που ασχολούμαι. Να επικεντρώσω τις προσπάθειες μου σε ένα.