Το μέλλον των κινηματογραφικών αιθουσών μοιάζει με κάτι που ξεπήδησε από το ‘Phantom Menace’
Πώς θα μοιάζει η κινηματογραφική εμπειρία μετά την εποχή της πανδημίας; Ένα σινεμά που θα ανοίξει στο Παρίσι μοιάζει με το μέλλον.
- 21 ΙΟΥΛ 2020
Καθώς το παγκόσμιο κινηματογραφικό industry έχει γονατίσει απέναντι στην νέα πανδημική πραγματικότητα, με Φεστιβάλ να διοργανώνουν εικονικές εκδοχές τους, ταινίες να καίγονται στον κουβά του streaming και το 95% της entertainment αρθρογραφίας να αφορά αποκλειστικά το Netflix και το φάντασμα του ‘Tenet’, είναι λογικό οι πάντες να αναζητούν λύσεις.
Από χώρα σε χώρα φυσικά τα δεδομένα διαφέρουν. Στην Ελλάδα, χάρη στην δεδομένη ύπαρξη των θερινών, η επιλογή υπάρχει αν και όχι οι ταινίες. Οι επανεκδόσεις τουλάχιστον δουλεύουν τιμιότατα μέσα σε μια θάλασσα ανταλλάξιμων επιλογών β’ διαλογής την ώρα που διεθνώς οι πιέσεις μεγαλώνουν απέναντι στο Χόλιγουντ, με πολλές αγορές να ζητούν την κυκλοφορία μεγάλων μπλοκμπάστερ ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα βγουν πρώτα εκτός Αμερικής.
Όλα αυτά είναι σχετικά βέβαια και αλλάζουν διαρκώς από βδομάδα σε βδομάδα, αλλά με μεγάλες πολιτείες των ΗΠΑ σε τραγική κατάσταση, δε μοιάζει να υπάρχει φως στο τούνελ. Το ‘Tenet’, που προαναφέραμε, αναβλήθηκε και πάλι, κι ανάμεσα στις γραμμές των διαρροών προκύπτει για πρώτη φορά και μια διάθεση για εναλλακτικό release, που μπορεί να σημαίνει είτε κυκλοφορία πρώτα εκτός Αμερικής (σε όσες χώρες έχουν κάτι σαν λειτουργικό industry διανομής αυτή τη στιγμή), είτε ακόμα και διανομή σε ονλάιν πλατφόρμες.
Μέσα σε αυτή την τεράστια αβεβαιότητα, οι πάντες αναρωτιούνται πώς θα μοιάζει η επόμενη μέρα. Άνθρωποι που έχουν κόψει το σινεμά από την καθημερινότητά τους θα το ξαναβάλουν; Μέχρι κάποιας ηλικίας ναι, αλλά από 45-50 και πάνω, ίσως όχι τόσο εύκολα. Ποια θα είναι η οικονομική πραγματικότητα του αύριο, όποτε έρθει αυτό;
Στις ΗΠΑ κάποιοι διανομείς δουλεύουν με ένα σύστημα ονλάιν κυκλοφορίας ταινιών για τις οποίες πληρώνεις κανονικό εισιτήριο που πάει προς ενίσχυση της αγαπημένης σου αίθουσας. Σα να θες εδώ να δεις ας πούμε ονλάιν το “Κόλπο του Αιώνα” και να επιλέγεις το αντίτιμο του εισιτηρίου να πάει πχ στο Άστορ. Θα δοκιμαστούν πολλά πράγματα μέχρι να βρεθεί κάτι λειτουργικό.
Ακόμα και το πώς θα μοιάζει η αίθουσα είναι μεγάλο θέμα. Κοιτάζοντας μια σχετική έρευνα για το πώς αίθουσες σκοπεύουν να φέρουν τον κόσμο πίσω, πετυχαίνουμε κάτι τρομερά εντυπωσιακό που -περιέργως- δεν γεννήθηκε ως πρότζεκτ από την ανάγκη της πανδημίας, αλλά είχε ήδη μπει μπροστά.
Το Ōma Cinema που πρόκειται να ανοίξει μες στο 2021 στο Παρίσι, προσεγγίζει την κινηματογραφική εμπειρία αλλιώς, με μια κάθετη λογική που τοποθετεί τους θεατές σε pods στη λογική του μικρού, με την ποσότητα και την τοποθέτηση καθισμάτων σε κάθε pod να ποικίλει. Οι πάντες βρίσκονται μπροστά από την τεράστια οθόνη χωρίς τίποτα να τους χωρίζει από αυτήν, σαν μικρά πάρτυ ή πολλές παρέες ανθρώπων να βρίσκονται ταυτόχρονα στον ίδιο μεγα-χώρο.
Ναι, κι εμείς αυτό σκεφτήκαμε κατευθείαν: Την Γερουσία από το ‘Phantom Menace’.
Ο αρχιτέκτονας Πιέρ Σικάν περιγράφει την ιδέα ως «ένα καινοτόμο αρχιτεκτονικό concept για κινηματογραφική αίθουσα. Εκεί που όλα τα σινεμά που χτίζονται εδώ και πάνω από 50 χρόνια είναι όμοια και αναπαράγουν την ίδια τοποθέτηση καθισμάτων για τους θεατές, αυτό το concept κινηματογραφικής αίθουσας ανατρέπει τη σχέση ανάμεσα στον θεατή και την εικόνα, αλλάζοντας τελείως τον τρόπο που τα καθίσματα τοποθετούνται μπροστά από την οθόνη».
«Αυτή η ιλιγγιώδης αρχιτεκτονική δημιουργία μια εμπειρία την ίδια στιγμή πολύ στενή, εντυπωσιακή και συναρπαστική», λέει. Στο preview site μπορείς να δεις λίγα περισσότερα μαζί με κάποιες ομολογουμένως εντυπωσιακές εικόνες, και μαζί την πρόσκληση σε ενδιαφερόμενους να χτίσουν το δικό τους Ōma, πάνω στις γενικές προδιαγραφές που έχουν οριστεί, επιλέγοντας το μέγεθος της κάθε πλατφόρμας, την ποσότητα των επιπέδων, το πόσα pods θα υπάρχουν ανά επίπεδο κλπ.
Μιλάμε φυσικά για κάτι που ακόμα υπάρχει σε επίπεδο κονσεπτικό και που ακόμα κι αν όλα πάνε καλά, θα κινηθεί φυσικά σε μια διαφορετική οικονομική πραγματικότητα από το κάζουαλ σινεμαδάκι που πάμε στο χαλαρό. Αλλά αν ο Σον Μπέικερ είχε δίκιο (όταν μας μιλούσε για το ‘Tangerine’ σε μια παλιά συνέντευξη στο Oneman που δεν υπάρχει πια ονλάιν) και τα σινεμά θα γίνουν τελικά κάτι σαν μουσειακό experience, η φάση με το Ōma μοιάζει σίγουρα με ένα βήμα προς τα εκεί.
