Όταν ο Βουτσάς μοίραζε προκηρύξεις στην Κατοχή
- 26 ΦΕΒ 2020
Σίγουρα δεν είναι απ’ τους ανθρώπους που θα θυμόμαστε για την πολιτική τους δράση, ωστόσο αυτή η πτυχή της ζωής του έχει μεγάλο ενδιαφέρον και είναι ευκαιρία τώρα να την ξαναδούμε μέσα απ’ τα δικά του λόγια.
Ο πατέρας του
Ο πατέρας του ο Απόστολος ήταν κομμουνιστής και μάλιστα σύμφωνα με την αδερφή του Κώστα Βουτσά, η κάρτα μέλους του στο ΚΚΕ είχε μονό αριθμό, κάτι που σήμαινε ότι ήταν γραμμένος απ’ τους πρώτους στο κόμμα, πριν καν δηλαδή συμπληρωθεί ο αριθμός των δέκα μελών.
Κάποια στιγμή συνελήφθη και μεταφέρθηκε στην Ασφάλεια. Έπρεπε να να υπογράψει δήλωση μετάνοιας για να αφεθεί ελεύθερος και εκεί πήγαν για να τον δουν η γυναίκα του με τα μικρά παιδιά τους. Κάθονταν όπως θυμούνται στον πάγκο ενός μικρού διαδρόμου, που βρισκόταν ανάμεσα σε δύο πόρτες, και μέσα απ’ τις οποίες μπαινοέβγαινε ο πατέρας τους ττρώγοντας ξύλο. Ξύλο μπροστά στα μάτια τους.
“Μας πήγαν στην Εθνική Ασφάλεια”, περιγράφει ο Βουτσάς, “εκεί που ήταν στην Ευζώνων, εμένα με την αδερφή μου αγκαλιά, και τον χτυπάγαν με μια βέργα στο κεφάλι, αυτές τις βέργες που έχουν και σίδερο στην άκρη, σαν χάρακα, και του ‘λεγε η μάνα μου ‘υπέγραψε Απόστολε, υπέγραψε”, και δεν υπέγραφε. Μπροστά στην οικογένειά του τον βασανίζανε. Έβγαζε αίμα σαν κρουνός”.
Αργότερα, συνελήφθη και μεταφέρθηκε σε ένα μέρος έξω απ’ τη Θεσσαλονίκη, κοντά στο Ασβεστοχώρι. Ο δημοφιλής ηθοποιός, θυμάται από τις επισκέψεις του:
“Τον βάλανε μέσα σε ένα στάβλο όπου πηγαίναμε με τα πόδια εμείς από τη Θεσσαλονίκη, ανεβαίναμε τα κάστρα, βγαίναμε από πίσω και καθαρίζαμε τον στάβλο απ’ την κοπριά. Και τον είχαν βάλει εκεί πέρα μέσα.
Κατοχή
Μαθητής στη Θεσσαλονίκη, θα ζήσει τον βομβαρδισμό της πόλης από τους Γερμανούς. Περιγράφει σχετικά:
“Πήγαινα να δω που πέσανε οι βόμβες και πήγα με τα πόδια σιγά σιγά μέχρι την Νεάπολη, μακριά πολύ. Και σε μια στιγμή όπως ήμασταν εκεί και βλέπαμε κάτι σκοτωμένους, έβαλα το χέρι μου σε ένα ντουβάρι και έπιασα… (σ.σ. δείχνει στον δημοσιογράφο το κεφάλι του. “Μυαλά Ανθρώπου; Αίματα;”, τον ρωτάει και ο Κώστας Βουτσάς χλωμός γνέφει “ναι”). “Πολύ τραγικό, δεν μπορώ να το δεχτώ ακόμα αυτό το πράγμα”.
Αντιστασιακή Δράση
Την ίδια περίοδο μοιράζει προκηρύξεις στη Θεσσαλονίκη, και τότε θα έρθει και σε πρώτη επαφή με το σινεμά. Θα πηγαίνει στον εξώστη, θα τις πετάει στο κοινό και μετά θα κατεβαίνει για να παριστάνει τον ανήξερο θεατή. Και έτσι έβλεπε και την ταινία.
“Ήμουν ‘Αετόπουλο εγώ’, θα πει. “Ξέρεις πώς είναι η σειρά; Αετόπουλο, ΕΠΟΝ, ΕΛΑΣ, ΕΑΜ, ΚΚΕ”.
Μια μέρα είχε πάνω του ένα κόκκινο τετράδιο και ένας συνταγματάρχης δοσίλογος θα τον σταματήσει. “Το βλέπει αυτό εδώ πέρα λέει “τι είναι αυτό;”, του λέω “το βρήκα στο τραμ”, έκανα σκαλομαρία. ‘Σκαλομαρία’ είναι όταν ανεβαίνεις πίσω απ’ το τραμ κρυφά και φεύγεις… Αντί να πληρώσεις εισιτήριο, πας εκεί πίσω απ’ τα σίδερα. “Τι είναι αυτό μου λέει εδώ πέρα”, του λέω “δεν ξέρω, το βρήκα εκεί πέρα στον Βαρδάρη”.
Την επόμενη μέρα θα κληθεί αν παρουσιαστεί μπρόστά στον γυμνασιάρχη μαζί με τον δοσίλογο, όπου και θα δώσει του δεύτερου το τετράδιο. “Εγώ στο τετράδιο είχα γράψει τον ύμνο των ‘Αετόπουλων’, και μάλιστα με πλαγιαστά γράμματα. Και αυτός με μολύβι βιδωτό μαύρο είχε γράψει ‘Ζήτω η κόκκινη σημαία, κάτω η ελληνική”. Το ‘χε προσθέσει. Και εμένα με πιάνουν τα κλάματα και αρχίζω να φωνάζω, “δεν είναι δικά μου”, και μου λέει ο γυμνασιάρχης “καλά, καλά, καλά. Εντάξει κύριε συνταγματάρχα πήγαινε, θα τον τιμωρήσω”, και με πήρε μ’ αγκάλιασε, μου λέει “παιδί μου, το κατάλαβα”…
Και μάλιστα αυτός (σ.σ. ο δοσίλογος) ερχόταν μετά στο σπίτι μας και μας ενοχλούσε. Στο σπίτι μου μέναμε μέσα στην πολυκατοικία στο υπόγειο, είχαμε και έναν ταγματασφαλίτη επάνω, ο οποίος ξέχναγε τα κλειδιά, χτύπαγε το παράθυρο και έβγαινε η μάνα μου του δίνε το κλειδί και μια φορά της έδωσε το πιστόλι. Τέτοια πράγματα, έχουμε τραβήξει πολλά”.
Η τυχαία σύλληψη
Αργότερα, αυτός ο συνταγματάρχης θα σώσει τη ζωή του Κώστα Βουτσά, όταν θα συλληφθεί στον δρόμο ως αντίποινα σε κάποια αντιστασιακή ενέργεια τρίτων.
“Οι Γερμανοί κάνανε γυμνάσια χειμώνα καιρό στην πλατεία Δικαστηρίων και όταν μπήκα στην πλατεία, κάποιος τους πέταξε μία χειροβομβίδα και τους χτύπησε, τους σκότωσε και μας κυνηγήσανε”, θυμάται.
Προκειμένου να κάνουν τον κόσμο να μαρτυρήσει βγάλανε έναν παππού κατάκοιτο απ’ το σπίτι του και τον εκτέλεσαν μπροστά τους. Για να τους φοβίσουν. Και μετά έπιασαν όλους τους άντρες που ήταν εκείνη τη στιγμή εκεί και τους κατέβασαν στα υπόγεια που υπήρχαν τότε στην περιοχή των Δικαστηρίων.
“Και μας βάλανε όλους εμάς σε μια τουαλέτα εκεί δημόσια που ήταν στην πλατεία, και βάλανε κι ένα πολυβόλο μπροστά. Και η μάνα μου έψαχνε να με βρει και βρήκε τον Κωνσταντινίδη (σ.σ. ο συνταγματάρχης) που αυτός έψαχνε εκείνη την ώρα να βρει ποιος έριξε τη χειροβομβίδα, και τον έστειλε και με φυγάδευσε και με έφερε μέχρι το σπίτι”.