Ούτε την Lamborghini μας στο πεζοδρόμιο δεν μπορούμε να παρκάρουμε πια
Όλοι μιλούν για μισαναπηρισμό στον Πειραιά, αλλά κανείς δεν σκέφτηκε τον οδηγό που αναγκάστηκε να βγει από την πόρτα του συνοδηγού.
- 18 ΣΕΠ 2024
Σε αυτή τη χώρα, παραδοσιακά, δείχνουμε μια απέχθεια απέναντι στο όμορφο και αντικειμενικά ανώτερο. Με αυτό τον τρόπο υποβαθμίζουμε τόσο τη σημασία του όσο και την αξία του στα μάτια, κυρίως, των άλλων, αυτών που θέλουμε εμείς να εντυπωσιάσουμε κάνοντας χρήση διάφορων μηχανισμών όπως είναι η δήθεν ευαισθησία μας απέναντι σε όσους ζητούν, αλλά δεν λαμβάνουν ίση αντιμετώπιση από την κοινωνία.
Όσοι καταφεύγουν σε τέτοιες πρακτικές, αυτόματα ανήκουν σε μια ομάδα ή ένα σύστημα ιδεών ή παρορμήσεων που έχουν κοινή συναισθηματική βάση και ασκούν ισχυρή αλλά συνήθως υποσυνείδητη επιρροή στη στάση και στη συμπεριφορά τους. Είναι κομπλεξικοί με λίγο λόγια.
Αυτό σημαίνει ότι τα κόμπλεξ περιλαμβάνουν ισχυρές επιθυμίες, συναισθήματα, αναμνήσεις και αντιλήψεις που ακούσια επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο ένα άτομο σκέφτεται ή συμπεριφέρεται. Τα κόμπλεξ γενικά αφορούν ένα θέμα, όπως το κοινωνικό στάτους ή η εξουσία. Στην προκειμένη περίπτωση αφορά μία Lamborghini.
Πριν περάσουμε στο υπέροχο αυτό κίτρινο κομψοτέχνημα που βρέθηκε στον Πειραιά και που για κάποιο λόγο έγινε αντικείμενο αρνητικών σχολίων, να σας πούμε ότι ο όρος «κόμπλεξ» είναι ψυχολογικός και επινοήθηκε από τον Carl Jung. Γιατί εστιάσαμε στον όρο που επινόησε ο Jung; Γιατί δυστυχώς εμφανίστηκαν σε ένα γκρουπ αρκετοί που, ακόμα και αν δεν τον αποδέχονται, βοήθησαν στη δημιουργία του.
Στον Πειραιά λοιπόν και σε ένα πεζοδρόμιο της Γρηγορίου Λαμπράκη, στην Ευαγγελίστρια, απέναντι από το γηροκομείο, εκεί αναπαυόταν μία πανέμορφη Lamborghini όταν ένας περαστικός και μέλος της σελίδας ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΡΑΣ, ΚΑΙ ΠΑΡΚΑΡΩ ΟΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΩ !!, τράβηξε φωτογραφία για να τη μοιραστεί, ως είθισται, με τους υπόλοιπους της ομάδας.
Δυστυχώς για εμάς τους λάτρεις της ιταλικής αισθητικής και υπεροχής, τα σχόλια ήταν αρνητικά διότι οι τέσσερις ρόδες της Lambo, τρυφερές και εύσαρκες όπως είναι, βρέθηκαν πάνω στην όδευση τυφλών. Οι οδηγοί, με λίγα λόγια, δεν έχουν δικαιώματα, μόνο οι άνθρωποι με προβλήματα όρασης και όσοι κινούνται με αναπηρικό αμαξίδιο έχουν, αυτό θέλουν να μας πουν.
Σαν να μην έφτανε αυτό, πέρα από τις ειρωνείες στα σχόλια (ντελιβεράς είναι, σε ένα λεπτό επιστρέφει), μιλούν για μισαναπηρισμό, χωρίς να γνωρίζουν τι τράβηξε ο άνθρωπος για να παρκάρει σε ένα τόσο στενό πεζοδρόμιο, δίπλα ακριβώς από τις ράγες του τραμ, βάζοντας σε κίνδυνο το yellow paint του αυτοκινήτου, που ο Θεός να το κάνει αυτοκίνητο, πίνακας ζωγραφικής βγαλμένος από το Λούβρο είναι.
Οι περισσότεροι, για να γυρίσουμε στην αρχή του κειμένου, δείχνουν την καλή τους πλευρά απέναντι σε όσους ζητούν, αλλά δεν λαμβάνουν ίση αντιμετώπιση από την κοινωνία για να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε τον ιδιοκτήτη που βγήκε από την πόρτα του συνοδηγού.
Και για όσους τυχόν δεν το κατάλαβαν από το ύφος, το κείμενο είναι ειρωνικό. Δεν ξέρουμε τι άλλο να γράψουμε για όσα συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα.
