Πάντα (μα πάντα) θα μπορείς να γίνεις αθλητής

Αν σε κάτι είμαστε πρώτοι, τότε αυτό είναι με διαφορά οι δικαιολογίες. Κάθε φορά που βαριόμαστε να κάνουμε κάτι ή όταν πιστεύουμε ότι πρέπει να καταβάλουμε αρκετή προσπάθεια ώστε να το φέρουμε εις πέρας, η φαντασία είναι εκείνη που αναλαμβάνει. Και, μερικές μικρές εκρήξεις σκέψεων αργότερα, η διέξοδος φαίνεται στον ορίζοντα.

Ναι έχουμε ‘γλιτώσει’. Ή μάλλον, ναι νομίζουμε ότι έχουμε γλιτώσει.

Ως ο όχι πιο αθλητικός τύπος του κόσμου, πρέπει να παραδεχτώ ότι η προηγούμενη Κυριακή πέρασε με ένα πλήθος κόσμου να κολυμπούν, να κάνουν ποδήλατο και να τρέχουν και με εμένα να κάθομαι στο υπέροχο μπαλκονάκι του ιστορικού ξενοδοχείου Ποσειδών πίνοντας έναν χυμό πορτοκάλι. Φρέσκο.

Στην αρχή της ημέρας, οφείλω να ομολογήσω ότι ένιωθα εξαιρετικά καλά με τον εαυτό μου. Στην τελική, δεν γεννιόμαστε όλοι για να γίνουμε αθλητές (δικαιολογία πρώτη) άσε που, δεν έχω εγώ τέτοιες αντοχές (δικαιολογία δεύτερη). Θα ξεχάσω εγώ πρόπερσι τον Οκτώβρη στην αντίστοιχη διοργάνωση του Spetses Mini Marathon που μετά βίας κατάφερα να βγάλω το 5άρι (χλμ); Αυτά σκεφτόμουν και έπινα παχιές παχιές τις γουλιές της παγωμένης πορτοκαλάδας.

Μία ώρα, δώδεκα λεπτά και 51 δευτερόλεπτα αργότερα, η φωνή της Μαρίνας Κουταρέλλη, Προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής και γυναίκας που κρύβεται πίσω από το Spetses Mini Marathon ακούστηκε να φωνάζει το πιο δυνατό μπράβο της ημέρας. Ακολούθησαν πάρα πολλά. Περισσότερα από 1100 (περίπου τόσες ήταν οι συμμετοχές). Ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου, μέλος της Team Garmin Greece είχε τερματίσει πρώτος στο Spetses Triathlon Sprint.

Είχε κολυμπήσει 750 μέτρα, είχε κάνει ποδήλατο για 25χλμ και είχε τρέξει άλλα πέντε χιλιόμετρα μέσα σε μία ώρα, δώδεκα λεπτά και 51 δευτερόλεπτα

Όταν υπολόγισα το χρόνο και το μέγεθος της προσπάθειάς του, πάγωσα. Και όχι, δεν έφταιγε το ποτήρι με την πορτοκαλάδα που κρατούσα στα χέρια μου. Λίγη ώρα αργότερα, με χρόνο 1.26.15 τερμάτισε πρώτη στις γυναίκες η Ντενίζ Δημάκη μέλος της ίδιας ομάδας. Άλλο ένα μπράβο, ουρλιαχτό, ακούστηκε.

Δύο ακόμη τεράστια μπράβο ακούστηκαν λίγο αργότερα για τους νικητές του Spetses Triathlon Endurance (1500 μέτρα κολύμπι, 50 χλμ, ποδήλατο και 10 χλμ τρέξιμο) για τον Γρηγόρη Σκουλαρίκη, μέλος της Tream Garmin που σάρωσε το 5ο Spetsathlon, με χρόνο 2.24.11 και για την Μάνια Μπίκοφ με χρόνο 3.19.54. 

Δεν ξέρω αν ήταν περισσότερος ο θαυμασμός για την προσπάθεια όλων αυτών που συμμετείχαν και τερμάτισαν ο καθένας στο χρόνο του ή η επιθυμία μου να είμαι ένας από αυτούς που φόρεσαν το μετάλλιο συμμετοχής του 5ου Spetsathlon. Εκείνο που σίγουρα μπορώ να απαντήσω είναι ότι ζήλεψα. Τρομερά. Ζήλεψα την πίστη που όλοι αυτοί οι άνθρωποι είχαν να τερματίσουν. Να ολοκληρώσουν τον στόχο τους.

Την γραμμή του τερματισμού πάτησαν παραπάνω από 1100 άνθρωποι. Κάθε ηλικίας, κάθε βάρους, κάθε μυϊκής δύναμης. Την πάτησαν άνθρωποι με κινητικά προβλήματα και ΑΜΕΑ. Δεν θα ξεχάσω έναν παιδί γύρω στα 30 που έκανε ποδήλατο με τα χέρια και αναψοκοκκινισμένος μας προσπέρασε μία στροφή πριν το τέλος της διαδρομής.

Ξεκίνησα από το τέλος του διημέρου, εσκεμμένα και όχι εν είδη κάποιου κινηματογραφικού τρικ. Ο λόγος που το έκανα ήταν γιατί παρακολουθώντας όλους αυτούς τους διαφορετικούς μεταξύ τους ανθρώπους να αγωνίζονται κατάλαβα τον σημερινό μου τίτλο. Κατάλαβα ότι για να συμμετάσχεις σε έναν αγώνα, οποιουδήποτε είδους, δεν χρειάζεται να είσαι κορμάρα ούτε νέος ούτε αρτιμελής. Δίπλα μου, στο καφέ υπήρχαν πολλοί που υποστήριζαν αυτήν την περιγραφή και μετά βίας μπορούσαν να ανοίξουν το μάτι τους από τη νύστα και την κούραση της χθεσινοβραδινής κραιπάλης.

Πιθανότατα εννοείς τι εννοώ. Και ναι, σε περίπτωση που δεν έχει φανεί ήδη στα γραφόμενα, ένιωσα άσχημα που ήμουν στην ‘ομάδα’ των τελευταίων. Και ζήλεψα όλους τους υπόλοιπους με την πιο καλή έννοια της ζήλιας.

Πάμε τώρα πίσω στο Σάββατο και την Παρασκευή για να πούμε ότι οι δυνατότητες να αθληθείς στο Spetsathlon ήταν ουκ ολίγες.

Πέρα από τον ποδηλατικό γύρο των Σπετσών και τα 1000 μέτρα κολύμπι, οι παρευρισκομένοι στο νησί (που ξεπέρασαν τους 3000) μπορούσαν να συμμετέχουν στον φιλανθρωπικό αγώνα-περίπατο Twilight Charity Run αλλά και στο SUP event by BIC®.

Ένα αθλητικό τριήμερο για όλους αυτούς που νιώθουν ανεξαρτήτως αν είναι αθλητές έληξε αφήνοντας σε όλους εμάς που δεν συμμετείχαμε σε αυτόν τον εκνευρισμό που αφήσαμε το ‘δεν μπορώ’ να υπερισχύσει ένα του ‘θέλω’ αλλά και ταυτόχρονα μας δημιούργησε την έντονη επιθυμία την επόμενη χρονιά να καθόμαστε στην άλλη πλευρά του δρόμου. Σε αυτήν που έχει μία γραμμή τερματισμού που περιμένει να πατηθεί από το παπούτσι ή τη ρόδα μας. Ή και τα δύο μαζί.

*Το Spetsathlon 2017, συνδιοργανώνεται από την εταιρεία Communication Lab, διοργανώτρια και του Spetses mini Marathon και την Ελληνική Ομοσπονδία Τριάθλου, η οποία με την εμπειρία της από διεθνείς διοργανώσεις και με τέσσερις πιστοποιημένους κριτές, αλλά και πολυπληθή ομάδα αθλητών, εξασφάλισαν για άλλη μία χρονιά την άψογη διοργάνωση των αγώνων.