Ποδήλατο δεν σημαίνει απλά κάνω πετάλι

Σε όποια στιγμή της ζωής σου κι αν βρεθείς σε έναν δρόμο με ένα ποδήλατο μπροστά σου, θα σου είναι τουλάχιστον εύκολο να το πάρεις και να κάνεις πετάλι. Το να κάνεις ποδήλατο είναι κάτι που ακόμα και ο σοφός λαός υποστηρίζει ότι δεν ξεχνάς ποτέ. Κι αυτό γιατί είναι μία κίνηση του σώματος και των ποδιών που μπορεί να μην την κάνουμε ποτέ άλλοτε μέσα στη μέρα μας αλλά μοιάζει τόσο φυσιολογική στον καθέναν μας όσους μήνες ή χρόνια κι αν έχεις να βρεθείς πάνω σε ένα ποδήλατο.

Βλέπεις το ποδήλατο είναι από εκείνες τις δραστηριότητες που όλοι θεωρούμε ότι “τις έχουμε”, ότι δεν χρειαζόμαστε συμβουλές ή κάποιον δάσκαλο για να αριστεύσουμε. Και το κακό είναι ότι είναι αυτές ακριβώς οι δραστηριότητες που μας βρίσκουν μετά από μερικούς μήνες να ζητάμε συμβουλές και οδηγίες, είτε μετά από κάποιο τραυματισμό είτε κάποια ατυχέστατη επιλογή. Συμβουλές σαν αυτές που θα δεις παρακάτω στο project του Nescafé.

Θα σου δώσω ένα παράδειγμα πριν περάσω στο ποδήλατο. Παράδειγμα που είναι και λίγο επίκαιρο λόγω Μαραθωνίου. Στα 5 και τα 10 χλμ έβλεπα ανθρώπους χωρίς παπούτσια για τρέξιμο, ανθρώπους που τα έδιναν όλα στα πρώτα 2 χιλιόμετρα, ανθρώπους που αδιαφορούσαν για τους δρομείς γύρω τους, ανθρώπους που έκαναν κακό στον εαυτό τους πατώντας λάθος, πίνοντας αλόγιστες ποσότητες νερού, υπερεκτιμώντας τις δυνάμεις τους. Το να τρέξεις απαιτεί μόνο τα πόδια σου, τόσο απλά. Αλλά για να μάθεις να τρέχεις σωστά και δίπλα σε άλλους δρομείς, πρέπει κάποιος να σου πει 10 πράγματα.

Έτσι και με το ποδήλατο. Δεν το παρακάτω βίντεο από το www.nescafeforstarters.gr και θα καταλάβεις τι εννοώ. Γιατί ναι, σου φαίνεται απλό το να κάνεις πετάλι. Αλλά είναι πολύ διαφορετικό το να κάνεις σωστά ποδήλατο είτε για να μετακινηθείς είτε για να αθληθείς δίπλα σε άλλους ποδηλάτες, οδηγούς και πεζούς.

Το σωστό ποδήλατο

Κι εγώ έχω ένα παλιό ποδήλατο στον κήπο του σπιτιού μου στη Βούλα. Παρατημένο, σχεδόν σκουριασμένο από την εφηβική μου ηλικία. Και θα μπορούσα κάλλιστα να το πάρω, να το πάω μέχρι τη θρυλική Βαρβάρα στην πλατεία της Βούλας να μου κάνει ως άλλος X-Zibit ένα pimp my ride. Αλλά όχι. Εκείνο ήταν ένα mountain ποδήλατο. Ενώ εγώ αυτή τη στιγμή θέλω ένα ποδήλατο πόλης, θέλω ένα City bike.

Και μπορεί να μην σου κάνει πολύ σημαντικό το αν θα είναι city ή trail ή mountain ή αγωνιστικό το ποδήλατό σου. Αλλά είναι. Για πάρα πολλούς λόγους που αφορούν την τιμή του, το πόσο θα σε κουράζει ή θα σε ξεκουράζει στις διαδρομές σου, το αν κάνει για εσένα και τα κιλά σου αλλά το κυριότερο γιατί κάθε τόπος θέλει και το ποδήλατό του. Δεν είναι όλα τα ποδήλατα για όλες τις διαδρομές. Όχι αν θες να είσαι σωστός, να μην κουράζεσαι άσκοπα και να κάνεις τη δουλειά σου αποτελεσματικά.

Ο απαραίτητος εξοπλισμός

Το ίδιο ισχύει και για τον εξοπλισμό. Οι περισσότεροι εξοπλίζουν το ποδήλατό τους με φως, ανακλαστήρες κλπ ή τον εαυτό τους με κράνος αφού πάθουν. Αφού έρθουν αντιμέτωποι με ένα αυτοκίνητο το βράδυ και τη γλιτώσουν στην καλύτερη με ένα στόλισμα από τον οδηγό που δεν σε πήρε χαμπάρι στη διασταύρωση.

Το ποδήλατο έχει κι αυτό τον εξοπλισμό του. Εκείνον τον εξοπλισμό που θα σε κρατήσει πρωτίστως ασφαλή κατά την οδήγηση ή την προπόνηση. Αλλά και εκείνον τον εξοπλισμό που θα σε διευκολύνει σε αυτό που θες να κάνεις. Άλλον εξοπλισμό θέλει κάποιος που θα ανεβαίνει κάθε βδομάδα το βουνό και άλλον εκείνος που θέλει να οδηγεί από το Ψυχικό στο κέντρο για να πάει στο γραφείο του.

Η οδηγική συμπεριφορά στο δρόμο

Κάποιες συμβουλές δεν είναι για hardware. Δεν είναι για όσα πρέπει να προμηθευτείς. Είναι για όσα πρέπει να κάνεις ή να μην κάνεις στον δρόμο. Και αν νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα αυτά γιατί οδηγείς αυτοκίνητο ή μηχανάκι, είσαι βαθύτατα γελασμένος. Θυμήσου μόνο την τελευταία φορά που βρέθηκες με ένα ποδήλατο μπροστά σου στο δρόμο. Θυμήσου πόσο εκνευρίστηκες που ο ποδηλάτης δεν κρατούσε τη γραμμή του και θυμήσου εκείνη τη φορά που ήθελε να στρίψει μπροστά σου και πήγε να σου στείλει σήματα καπνού αντί να κάνει απλά την σωστή χειρονομία. Όχι αυτή που νομίζεις.

Ούτε σωστή οδηγική συμπεριφορά του ποδηλάτου σημαίνει μπαίνω στο δρόμο και νομίζω ότι είμαι ο απόλυτος άρχων μόνο και μόνο γιατί είμαι ποδηλάτης και κάνω κάτι καλό. Δυστυχώς αυτό το θεωρούν πολλοί ποδηλάτες και πολλοί δρομείς. Ο δρόμος δεν ανήκει σε κανέναν. Ο δρόμος ανήκει σε όλους όσοι έχουν δικαίωμα να οδηγούν σε αυτόν ή να τον διασχίζουν. Και όλα αυτά κάποιος πρέπει να μας τα μάθει.

Η ανάγκη να δέχεσαι μαθήματα

Για να έρθουμε στο πιο σημαντικό. Με κάθε χρόνο που προστίθεται στο παθητικό μας, με κάθε τούρτα που σβήνουμε, γινόμαστε ολοένα και πιο αρνητικοί απέναντι σε μαθήματα, ειδικά για πράγματα τα οποία τα κατέχουμε λίγο ή πολύ. Μόνο που το να είμαστε πραγματικά καλοί σε κάτι έρχεται μόνο από το να μαθαίνουμε συνεχώς νέα πράγματα για αυτά που αγαπάμε.

Είναι χρήσιμο να γινόμαστε starters έστω και για λίγο, ακόμα κι αν είμαστε ήδη 25, 30, 40 ή και 60 χρονών. Είναι πολύ χρήσιμο να παίρνουμε μαθήματα από εκείνους που ξέρουν καλύτερα από εμάς και παράλληλα να διδάσκουμε και εμείς με την σειρά μας νεότερους, συνομηλίκους και μεγαλύτερους για εκείνα που κατέχουμε καλά εμείς.

Σκοπός είναι να ανοίξεις τους ορίζοντές σου και να (ξανα)κάνεις πράγματα που αγαπάς ή ακόμα και πράγματα που δεν ήξερες ότι μπορεί και να τα αγαπήσεις. Το ποδήλατο είναι ένα από αυτά.

Ξεκίνα λοιπόν να κάνεις πράγματα που δεν έκανες.

Άλλωστε… It all starts with a Nescafe.