ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

Ποιο είναι το καλύτερο αυτοκίνητο που έχεις οδηγήσει;

Γρήγορα, όμορφα, άγρια, πρακτικά, τα αυτοκίνητα τα αγαπάμε και μας ξεμυαλίζουν αναλόγως γούστου, χρήσης και κρίσης. Ο Πάνος Σεϊτανίδης ομολογεί τον αυτοκινητικό έρωτά του και ζητά από 4 προσωπικότητες από διάφορους χώρους να αποκαλύψουν στο Oneman τον δικό τους!

Το τιμόνι είναι σαν τις σχέσεις. Καλή η αγάπη και η σιγουριά αλλά πάντα, κάπου στο βάθος του μυαλού σου, μένει παντοτινά καρφωμένος ένας έρωτας. Εκείνο το one day ή one night stand με ένα αυτοκίνητο που ονειρευόσουν, που έβγαλε από μέσα σου θαμμένα πάθη, που σε ταξίδεψε πολύ μακριά, ακόμα κι αν πρόλαβες να κάνεις μαζί του μόνο μερικά χιλιόμετρα.

Αυτά για τους ονειροπόλους. Οι πιο πραγματιστές, βάζουν κάτω τα δεδομένα, μετρούν καταναλώσεις, μετρούν χώρους, ζητούν πρακτικότητα και λύσεις χωρίς φιοριτούρες. Απ’ όποια πλευρά κι αν κάτσει το νόμισμα, η ουσία είναι μία: το αυτοκίνητο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και σύντροφος πιστός.

Ποιο είναι λοιπόν το καλύτερο αυτοκίνητο που έχουμε οδηγήσει; Ή για να θέσω το ερώτημα στη σωστή του διάσταση, ποιο είναι το καλύτερο αυτοκίνητο βάσει των γούστων ή των αναγκών μας; Ακολουθούν μερικές (ίσως όχι και τόσο) καθημερινές ιστορίες που έχουν να κάνουν με τον έρωτα με το βολάν…

ΚΩΣΤΑΣ ΦΡΑΓΚΟΛΙΑΣ, Ηθοποιός – παρουσιαστής

 

ΕΠΙΛΟΓΗ: FORD MUSTANG

Ξεκίνησε ως μοντέλο αλλά τον κέρδισε η υποκριτική και η τηλεόραση, συμμετέχοντας αυτή τη σεζόν στην εκπομπή «Happy Day» στον Alpha. Παίζει ποδόσφαιρο και αγαπάει την ταχύτητα με κάθε μορφή της, είτε στους δύο, είτε στους τέσσερις τροχούς!

“Από τα δικά μου αυτοκίνητα, ξεχωρίζω τη BMW M3 E46. Την είχα για περίπου ένα χρόνο και μου άρεσε πάρα πολύ. Έπειτα είχα την ευκαιρία να οδηγήσω μία Ferrari 430 Scuderia, με είχε τρελάνει ο ήχος της όμως αν πρέπει να διαλέξω ένα αυτοκίνητο ως το καλύτερο που έχω οδηγήσει, θα πω το νέο Ford Mustang που είχε πρόσφατα στα χέρια μου για ένα βράδυ. Μου θύμισε πολύ την M3 αλλά σε λίγο πιο εξελιγμένη μορφή. Μου άρεσε πως μπορούσες να επέμβεις σε μικρά πράγματα, όπως ακόμα και τα χρώματα στο φωτισμό του πίνακα οργάνων!”

 

“Από οδηγικής πλευράς, μπορούσα να κάνω όσα έκανα με την M3 αλλά με τη μισή κατανάλωση! Θα ήθελα να μπορούσα να τον πάρω αυτό το αυτοκίνητο, θα με κάλυπτε σε πολλούς τομείς. Μου άρεσε ο ήχος του, η σταθερότητά του όταν δεν ήθελα…‘παιχνίδια’ , μου άρεσαν όλα του! Οι χώροι, ακόμα και το κύρος αν θες που σου προσδίδει ένα αυτοκίνητο σαν αυτό. Ίσως επειδή έχω αδυναμία στα muscle cars. Ένα άλλο στοιχείο που με εντυπωσίασε, ήταν η εξέλιξη του συγκεκριμένου μοντέλου καθώς έχει μεγάλη ιστορία, είναι διαχρονικό και η σύγχρονη εκδοχή του νομίζω είναι άξια του παρελθόντος. Μόνο που το οδήγησα σε κόκκινο χρώμα, θα το ήθελα σε μπλε με τις κλασικές άσπρες γραμμές για να έχει ‘όλο το πακέτο’”!

ΑΝΤΖΕΛΑ ΕΥΡΙΠΙΔΗ Σχεδιάστρια Κοσμημάτων-Παρουσιάστρια

 

ΕΠΙΛΟΓΗ: JEEP RENEGADE

Τη γνωρίσατε/ερωτευτήκατε στις πασαρέλες, τώρα πια περνάει περισσότερο χρόνο μπροστά από τις κάμερες παρουσιάζοντας την εκπομπή Fashion in the City στο Novalife και κυρίως σχεδιάζοντας τη σειρά κοσμημάτων «Αngel by Stratis» για τη VOY Jewellery. Οδηγός από μικρή και μάλιστα από τις καλές!

“Το αγαπημένο μου από τα αυτοκίνητα που έχω οδηγήσει, είναι το Jeep Wrangler. Όχι το μοντέλο που κυκλοφορεί τώρα αλλά το θρυλικό των 80s. Το οδήγησα το 1999 και δεν ξέρω, ίσως η άποψη μου να επηρεάζεται από το γεγονός πως το οδήγησα μικρή – ήμουν μόλις στα 20! Όμως που πρόσδιδε τεράστια αίσθηση ασφάλειας, πολύ μεγαλύτερη από τα υπόλοιπα αυτοκίνητα. Ίσως λόγω των μεγάλων προφυλακτήρων του και των προστατευτικών που δέσποζαν μπροστά, λόγω της μεγάλης χωρητικότητάς του, των διαστάσεων του…”

 

“Ίσως και λόγω της μοναδικής οπτικής την οποία είχες από παντού, λόγω του ύψους του. Και πέρα από την αίσθηση ασφάλειας ή της άνεσης που νιώθει κανείς οδηγώντας ένα τέτοιο αυτοκίνητο, ένα άλλο στοιχείο του ήταν πως ούτε ο οδηγός έμενε ποτέ απαρατήρητος! Με ένα τέτοιο αυτοκίνητο, απ’ όπου κι αν περνάει, κλέβει όλα τα βλέμματα! Πρόκειται για ένα όχημα με ιδιαίτερο design και όχι ένα κοινό αυτοκίνητο που απλά χρησιμοποιεί κάποιος για να πάει στη δουλειά του. Γι’ αυτό και μου έμεινε στο μυαλό και το ξεχωρίζω ακόμα!”

ΠΑΝΟΣ ΜΑΝΑΡΑΣ Αθλητής BMX

ΕΠΙΛΟΓΗ: NISSAN KING CAB 4X4

Πρόκειται για τον κορυφαίο Έλληνα αθλητή BMX και εκτός από το να κάνει… πετάλι (Dirt & Street) του αρέσει και να οδηγεί. Εναλλακτικά, όπως λίγο-πολύ ισχύει σε όλα όσα αφορούν στα extreme sports!

“Το καλύτερο αυτοκίνητο που έχω οδηγήσει ποτέ είναι το αυτοκίνητό μου, ένα Nissan King Cab 4×4, μοντέλο του 1989. Θα με ρωτήσετε: ‘γιατί αγροτικό’; Γιατί μεγάλωσα κοντά σε αυτά τα μηχανήματα, από μικρός έμαθα  να οδηγώ τέτοια αυτοκίνητα λόγω της δουλειάς του πατέρα μου. Είχαμε λοιπόν αγροτικά αυτοκίνητα και ξεχώριζα το συγκεκριμένο. Από τότε, με τη ζωή που κάνω, χωράφι και bmx, με βοηθάει να είμαι πάντα στις επάλξεις, έτοιμος για όλα!”

 

“Πρωτοέμαθα να οδηγώ με ένα Nissan pick up του 1987 και τότε ήταν το αμάξι τον ονείρων μου, γιατί του είχα κάνει από τα καλύτερα… «test drive» – μη με ρωτήσεις περισσότερα! Από φόρτωμα ότι φανταστείς, παντηλίκια στις λάσπες, off-road διαδρομές, μέχρι και άλματα! Και το αμαξι λειτουργεί ακόμα με το κοντέρ να γράφει 999.000 χιλιόμετρα εδώ και πολλά χρόνια! Τώρα βέβαια του βρήκα μια καλύτερη χρήση στα γεράματα του… το έχω κάνει πισίνα στο κτήμα!”

 

“Όταν ήμουν 18 το συμμάζεψα και κυκλοφορούσα με εκείνο για 3 χρόνια περίπου μέχρι που ήρθε στα χέρια μου το τωρινό μου κόκκινο/μαύρο King Cab 4×4 – το είχε ένας φίλος και είναι καλά συντηρημένο. Με τον καιρό, επειδή έχω μεράκι και εργαλεία και καλούς φίλους το έφτιαξα ακόμα καλύτερα για να ταιριάζει στις ανάγκες μου. Βάζω πάνω το ποδήλατο (και αυτά των φίλων μου), το μηχανάκι, το σερφ κι ότι άλλο θα χρειαστώ για ένα ταξίδι και φεύγω κύριος. Μπορώ επίσης να κοιμηθώ στην καρότσα πάνω σε μια κατασκευή που έφτιαξα πρόσφατα, που είναι ιδανική για camping!”

 

Οι εμπειρίες τα τελευταία χρόνια με αυτό είναι αρκετές, από απίστευτο φόρτωμα, από κόλλημα σε λάσπες (να τραβάει το τρακτέρ που μένει μέσα στα χωράφια), από χιόνια στα βουνά, από αμμόλοφους σε παραλίες, για πάτημα των αλμάτων του ΒΜΧ για να γίνουν πιο σκληρά… τι να πρώτο πω! Έχω οδηγήσει πολλά αυτοκίνητα και προφανώς και ακριβότερα,πιο γρήγορα ή πολυτελή, άλλα με τη χρήση που κάνω στο συγκεκριμένο και βασικά χωρίς να το λυπάμαι και να το έχω έννοια, πιστεύω είναι το ιδανικό για μένα.  Το ξέρω ότι υπάρχουν και άλλες επιλογές, αλλά δεν θέλω να λυπάμαι μη βάλω το αυτοκίνητό μου στη λάσπη ή να μη το γρατζουνίσω. Γενικά πετάω πάνω τα ποδήλατα όλων των φίλων μου και πάμε να βρούμε το σποτ όπου και να είναι  χωρίς φόβο! Old school it’s better!»

ΤΑΚΗΣ ΠΟΥΡΝΑΡΑΚΗΣ Δημοσιογράφος Ειδικού Τύπου

 

ΕΠΙΛΟΓΗ: MERCEDES A45 AMG (ΜΑΛΛΟΝ)

Το άκρως αντίθετο με τον προηγούμενο contributor στο αφιέρωμά μας, ο άνθρωπος που έχει συνδέσει το όνομά του με τη Formula 1 στην Ελλάδα βλέπει τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία. Πολυδιάστατα, πολυπολιτισμικά και με λύσεις για κάθε ανάγκη!

“H έννοια ‘καλύτερο αυτοκίνητο’ δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη. Έχει διάσταση χώρου, χρόνου, σκοπού, προτεραιοτήτων και άλλων πολλών παραμέτρων. Έτσι λοιπόν το καλύτερο αυτοκίνητο του κόσμου όταν βρίσκεσαι στα χιονισμένα οροπέδια του Μαινάλου, είναι σίγουρα το Mitsubishi L200. Αν όμως βολτάρεις στην Κυανή ακτή από Μεντόν μέχρι Κάννες ή στη Μάνη από Λακωνία ως Μεσσηνία το FIAT 124 Spider αποτελεί ιδανικό σύντροφο. Αν έχεις βάλεις στο μυαλό σου ηρωικά περάσματα από στροφές και καμπές τότε μια Α45AMG ‘πολύ εύκολα, πολύ γρήγορα’ είναι ιδανικό αυτοκίνητο. Οικογενειακό σε εμφάνιση και χώρους πάει πιο γρήγορα απ’ ότι τα αγωνιστικά πριν μια δεκαετία και κινείται άνετα στην πόλη χωρίς συμβιβασμούς. Αν το «καλύτερο αυτοκίνητο» πρέπει να το κυκλοφορείς στην Ελλάδα τότε η Α45 AMG έχει και το πλεονέκτημα της διακριτικότητας”.

 

“Αν ζεις σε μια χώρα της Βόρειας Ευρώπης τότε ιδανική επιλογή είναι η Cayman S. Το μειονέκτημα στη χώρα μας είναι η φίρμα: ‘Tι είπες ρε φίλε, με Porsche κυκλοφορείς;’. Η Cayman είναι ένα εξαιρετικά καλοζυγισμένο αυτοκίνητο φτιαγμένο για να οδηγείται, ένα όχημα σπονδή στον οδηγό. Αν ζεις στο Μιλάνο ή στο Μονακό τότε αναμφισβήτητα τέλεια επιλογή είναι μια δωδεκακύλινδρη Ferrari 599GTB (σ.σ: δεν έχω οδηγήσει την  F12 tdf).  Αν ζεις στο Μαϊάμι μια ανοικτή Corvette φαντάζει μονόδρομος ενώ αν έχεις 4 παιδιά και ζεις στο Μόντρεαλ ένα 7θεσιο XC90 τα κάνει όλα και συμφέρει. Τέλος στο Μανχάταν θα ήθελα ένα i8 ενώ στη Ρώμη θα κυκλοφορούσα με ένα Abarth 595 Competizione 180PS προσπερνώντας με τη σκέψη. Τέλος αν έμενα στην Κολωνία που γειτνιάζει με το Νίρμπουργκρινγκ θα ήθελα μια BMW Μ6 και όποιος αντέξει στις στροφές! Εν κατακλείδι στους ελληνικούς δρόμους και αν ενδιαφέρεσαι για σπορ οδήγηση κατά την άποψή μου ταιριάζουν γάντι τα δίλιτρα τετρακίνητα οχήματα. Lancia Delta Intergrale ή Sierra Cosworth προχτές, Impreza ή EVO χτες, Α45AMG σήμερα. Δεν έχω οδηγήσει ακόμη το Focus RS με το drift mode…”.

ΕΓΩ (a.k.a. SeitanF1) Δημοσιογράφος και άλλα

 

ΕΠΙΛΟΓΗ: LAMBORGHINI AVENTADOR LP700-4

Δεν έχω καμία διάθεση να το παίξω δήθεν, πιστέψτε με λατρεύω το μονάκριβό μου Ford Grand C-Max που χωράει ομπρέλα, καρέκλες όλα τα παιχνίδια της κόρης μου όταν πάμε στην παραλία αλλά όταν σκέφτηκα να κάνουμε το συγκεκριμένο αφιέρωμα, είχα αυτή την«ιταλίδα» κατά νου. Προφανώς δεν θα γίνει ποτέ δικιά μου, δυστυχώς ‘ενωθήκαμε’ μόνο για 3 γύρους (στην πίστα Ρικάρντο Τόρμο της Βαλένθια) αλλά ανάμεσα στα αυτοκίνητα που έχω οδηγήσει, ακριβά ή φθηνά, πρακτικά ή προκλητικά, supercars ή αγροτικά, κανένα μα κανένα δε με συγκλόνισε τόσο. Πάντα προτιμούσα της Lambos από τις Ferrari, ίσως επειδή ήταν πιο άγριες στην όψη, πιο επιθετικές.

Είχα λοιπόν την ευκαιρία να την οδηγήσω στο ισπανικό σιρκουί, στο πλαίσιο εκδηλώσεων της Pirelli, μαζί με κάποια ‘ταπεινά’ μπροστά της μοντέλα όπως η Porsche 911 ή η McLaren MP4-12C. Αμφότερα ‘γατάκια’ ανήμπορα να συγκριθούν με αυτό το πραγματικό τέρας των 700 αλόγων. Από τον ‘στάβλο’ της Σάντ’ Άγκατα Μπολωνέζε έχουν βγει επικά μοντέλα αλλά η Aventador LP700-4 είναι από τα πλέον επιβλητικά. Σχεδόν ‘απαγορευμένη’ για θνητούς – όχι μόνο στην τσέπη αλλά και στα cojones που απαιτούνται για την οδηγήσεις.

Στέκεις αντίκρυ της και διστάζεις να την κοιτάξεις στα μάτια, η πόρτα στην πλευρά του οδηγού είναι ανοιχτή αλλά φοβάσαι να μπεις. Ξέρεις πως δεν υπάρχει γυρισμός. Το κόκπιτ είναι κλειστοφοβικό, ο εσωτερικός της κόσμος γεμάτος γωνίες – όπως και ο εξωτερικός της σχεδιασμός. Υπάρχουν πολλοί διακόπτες αλλά παρότι μου δίνουν κάποιες οδηγίες στα αυτιά μου έχω ένα βόμβο. Αυτός από το σήμα κάποτε της ΕΡΤ, με τις μπάρες, μετά το τέλος του προγράμματος. Μόνο που εδώ το σόου δεν τελείωνε, ξεκινούσε. Συγκεκριμένα ενεργοποιώντας τον θηριώδη V12 που είναι εγκλωβισμένος στο πίσω της μέρος.

 

Ο δαίμονας ξυπνά, βρυχάται και η έκφραση ‘πίσω μου σε έχω Σατανά’ αποκτά περισσότερο νόημα από ποτέ. Βρισκόμουν σε σταυροδρόμι. Να πουλήσω τη ψυχή μου παντοτινά στον εξ Ιταλίας ορμώμενο διάβολο για τρεις γύρους ή όχι; Προφανώς ξέρετε την απάντηση…

Για λόγο που δεν γνωρίζω και ποτέ δεν ασχολήθηκα να μάθω, ενώ όλη την ημέρα βγαίναμε στην πίστα ακολουθώντας ρυθμό οριοθετημένο από τον νυσταγμένο οδηγό αγώνων που έκανε την αγγαρεία να πιλοτάρει το προπορευόμενο αυτοκίνητο, εδώ οι όροι του παιχνιδιού είχαν αλλάξει. Ο τύπος μπροστά ξεκινάει καίγοντας λάστιχο στο pit lane και αρχίζει να χάνεται. Αφού πρέπει να τον ακολουθήσω, αφού πρέπει κάποιος να κάνει αυτή τη βρωμοδουλειά, ας είναι. Καρφώνω το δεξί πόδι στο πάτωμα και αρχίζω το ταξίδι σε μία άλλη διάσταση.

Ο V12 αρχίζει να ουρλιάζει πίσω μου και από την πρώτη κιόλας στροφή έχω καταλάβει πως το παιχνίδι είναι χαμένο. Παλεύω με το τιμόνι και εκείνη σα να μου γελάει ειρωνικά και να λέει ‘προσπάθησε περισσότερο’. Επιτάχυνα στην έξοδο της στροφής και έπρεπε αμέσως να προσπαθήσω να χαλιναγωγήσω μία ολόκληρη στρατιά από άλογα. Δεν πίεζα εγώ την Aventador στο όριο της, εκείνη πίεζε τα δικά μου. Μέτρο με το μέτρο, στροφή με τη στροφή, σαν ευχή και κατάρα μαζί. Κατάφερα να την κρατήσω στο δρόμο, αυτό από μόνο του ήταν μία κατάκτηση. Όσα γλυκόλογα κι αν προσπάθησα να της πω όσο γνωριζόμασταν καλύτερα, ήξερα πως δεν ήμουν αρκετά καλός για εκείνη. Μόχθησα να ‘χορέψω’ με το ρυθμό που ήθελε αλλά δεν ήξερα τα βήματα. Ο κόσμος στον οποίο όταν πατάς γκάζι στην ευθεία φλερτάρεις τα 300km/h, να το ξέρετε, δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Τούτος ο έκπτωτος άγγελος μου το επιβεβαίωσε. Πάνε ήδη τέσσερα χρόνια. Το θυμάμαι σα να το έζησα πριν τέσσερις ώρες. Μία άνιση μάχη, στην οποία μπορεί η μοιραία και ωραία ‘ιταλίδα’ να με ταπείνωσε και να στράφηκε αμέσως στο επόμενο θύμα, όμως η δική μου καρδιά, θα είναι δική της παντοτινά.

ΔΙΚΟ ΣΑΣ Αναγνώστες OneMan.gr

 

ΕΠΙΛΟΓΗ: ?

Μοιραστείτε και τις δικές σας εμπειρίες πίσω από το τιμόνι, μιλήστε μας στα σχόλια του άρθρου για τους έρωτές σας. Είτε το συναίσθημα που θα σας βγει στο πληκτρολόγιο θα αφορά μία λέξη, είτε ολόκληρη εξομολόγηση, όλοι εμείς οι ‘ανώνυμοι petrolheads’περιμένουμε με ενδιαφέρον να ακούσουμε την ιστορία σας! Και μη φοβάστε, ότι κι αν γράψετε, θα μείνει μεταξύ μας.