Ποιος είπε ότι είναι καλύτερα να τις ντύνεις;

Έχω περάσει δεκάδες ώρες σε καταστήματα σε αναζήτηση του ιδανικού δώρου για μια κοπέλα. Έχω περάσεις επίσης εκατοντάδες ώρες σε καταστήματα περιμένοντας την εκάστοτε κοπέλα μου να δοκιμάσει, να ξαναδοκιμάσει, να αποφασίσει και να ψωνίσει. Το τίμιο εργατικό 8ωρο που πέρασα μια Τρίτη στο 21 The Fashion Market (Κυριαζή 14-16, Κηφισιά) ομολογώ ότι δεν έμοιαζε καθόλου με τα παραπάνω. Κι αυτό γιατί ήμουν από την πλευρά του πωλητή. Κι ήταν σειρά μου να παρατηρώ μικρούς Χρήστους να μπαίνουν στο μαγαζί με την κοπέλα τους για να ψωνίσουν.

Θα ξεκινήσω νωρίς νωρίς με το συμπέρασμά μου. Είναι μεγάλη τέχνη να δουλεύεις σε κατάστημα ρούχων και να έχεις την απαραίτητη πειθώ ώστε να λυγίσεις και την πιο δύσκολη πελάτισσα. Αλλά τις περισσότερες φορές είναι τα ρούχα που πουλάνε τον εαυτό τους.

Στο συγκεκριμένο κατάστημα ρούχων στην Κηφισιά βέβαια παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο και κάτι άλλο. Ότι η Εύα, ιδιοκτήτρια του 21 The Fashion Market, έχει αυτό το χάρισμα να την θεωρούν όλοι φίλη τους, με αυτόν τον σχεδόν παλιομοδίτικο τρόπο που στις μικρές κοινωνίες ο κόσμος είχε φίλο τον χασάπη, τον μανάβη, τον περιπτερά. Δεν ζούμε όμως σε μια μικρή κοινωνία και μπορώ να μετρήσω γύρω στους 16 (μόλις τους μέτρησα) ανθρώπους που τους είπα ότι θα πάω ή ότι πήγα στο 21 και μου απάντησαν “Α η Εύα είναι φίλη μου”. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο για αυτό το αξιαγάπητο κορίτσι.

Ας κάνουμε κι ένα μικρό πείραμα προς απόδειξιν των λεγομένων μου. Παρακαλούνται όσες φίλες της Εύας ποστάρουν αυτό το άρθρο, να το ποστάρουν συνοδευόμενο από το “α η Εύα είναι φίλη μου”. Πάμε λίγο

Η ίδια λέει ότι δεν ξεχνάει φάτσες και ότι της αρέσει να έρχεται σε επαφή με τόσο κόσμο. Κι αν περάσεις ένα Σάββατο πρωί από τον μικρό πεζόδρομο της Κυριαζή, θα καταλάβεις ότι αν σέρβιρε και ποτά, θα μπορούσε εύκολα να στήνει ένα μικρό πάρτι με φίλους κάθε εβδομάδα μέσα και έξω από το μαγαζί.

Το 21 The Fashion Market είναι κατάστημα ρούχων και αξεσουάρ, γυναικείων και ανδρικών. Βασικά είναι εκείνο το κατάστημα ρούχων που θα ήθελαν πολλές γνωστές σου να έχουν ανοίξει και ακόμα περισσότερες σκέφτονται να αντιγράψουν. Για αυτή τη χαλαρή του διάθεση, για αυτή την επαφή με το κοινό, για αυτά τα ρούχα που – θα γίνω βαρετός το ξέρω – πουλάνε από μόνα τους. Γιατί είναι ωραία.

Αλλά αρκετά είπαμε για το κατάστημα. Ώρα να πούμε για αυτές τις ώρες που πέρασα εκεί. Στις 10 το πρωί που πήγα (εντάξει 10:30) βρήκα την Εύα να πλένει τον χώρο μπροστά από το μαγαζί με περίσσιο ζήλο. Σκέφτηκα ότι τη γλίτωσα αλλά με περίμενε κι εμένα ένα swiffer εντός.

Το πρωινό όπως μου είπαν η Εύα και η Έλντα (φίλη της Εύας η οποία προστέθηκε πολύ πρόσφατα στο δυναμικό του καταστήματος), ξεκινά εκείνη την ώρα περίπου με καθαριότητα. Οι πελάτισσες δεν έρχονται νωρίς νωρίς και έτσι έχουν χρόνο ώστε να ασχοληθούν με τα email, τα social του μαγαζιού αλλά και να ετοιμάσουν τις αποστολές στην επαρχία.

Τα ρούχα μπορεί να θέλουν ένα φρεσκάρισμα για να μην δείχνουν τσαλακωμένα οπότε με προειδοποίησαν ότι θα σιδερώσω. Ευτυχώς ήταν πολύ πιο ξεκούραστο και εύκολο από αυτό που είχα στο νου μου.

Αν διαβάζει κάποιος φίλος μου που με αγαπάει πολύ, θέλω ένα τέτοιο σίδερο τα Χριστούγεννα, ευχαριστώ πολύ. Διάλειμμα για καφέ πριν συνεχίσουμε με την παραλαβή.

Η ημέρα της παραλαβής για τα καταστήματα είναι σαν τις ημέρες του Champions league για τους αθλητικογράφους. Χαίρεσαι που έρχονται νέα πράγματα = χαίρεσαι που θα δεις την ομάδα σου να κουνάει σεντόνι αλλά σε περιμένει μια πολύ κουραστική ημέρα.

Παραλάβαμε.

Άλλο λίγο καφέ γιατί κουράστηκα.

Και λίγο ψάξιμο στα ανδρικά του καταστήματος γιατί κάθε φορά βρίσκω πολλά που μου αρέσουν. Τα Humor και τα Anerkjendt είναι δυο φανταστικά brands που φέρνει η Εύα και τα τιμώ ιδιαιτέρως. Α ναι. Μέρος της δουλειάς είναι οι κοπέλες να φωτογραφίζονται με τα ρούχα και να τα ανεβάζουν στα social. Ε, αυτή τη φορά το έκανα εγώ αντί για εκείνες. Πήρα και το ανάλογο ύφος την ώρα που με πάσα βεβαιότητα από τα σπίτια των γονιών και τον κολλητών μου στα νότια έφευγαν μερικές μαυρογυαλούρικες μούντζες. Για το ύφος.

Και συνεχίζουμε την ημέρα εκπαίδευσης. Βρες νούμερα, γράψε την τιμή της έκπτωσης, δες αν μας έχει μείνει αυτό σε medium πάνω στην αποθήκη.

Η ημέρα θα μπορούσε εύκολα και να μετρηθεί σε χιλιόμετρα κρεμάστρας. Το πόσο έχουν κινηθεί οι κρεμάστρες δεξιά – αριστερά από τις πελάτισσες αλλά και από εσένα που τακτοποιείς.

Γενικά υπάρχει μια τακτοποίηση. Και η πιο εκνευριστική από όλες είναι στα μικροπράγματα. Βλέπεις, το 21 έχει και κοσμήματα. Σκουλαρίκια, βραχιόλια, κολιέ, ένας μικρός χαμούλης. Αλλά τακτοποιημένος χαμούλης. Και κάθε φορά που μπαίνουν παιδάκια στο κατάστημα, ο χώρος με τα κοσμήματα είναι ο αγαπημένος τους παιδότοπος. Κουνάνε τα πάντα. Ε και πρέπει πάντα κάποιος μετά να τα βάλει όλα στη θέση τους.

Εκεί όμως που διέπρεψα, αν και οι απόψεις διίστανται για το αν το έκανα εγώ το ταμείο ή η Εύα και η Έλντα που ήταν εκεί, ήταν στην εξυπηρέτηση πελατών. Κυρίως γιατί η πολιτική του καταστήματος είναι “ό,τι βοήθεια χρειάζεστε, μας λέτε”. Φανταστικό. Ακόμα και ξαπλωμένος στο πάτωμα να ήμουν, οι πελάτισσες θα συνέχιζαν απρόσκοπτα το έργο τους.

(Ευχαριστούμε τις Αθηνά και Μαρίτα που περιέβαλαν το πτώμα)

Εξαιρετική τακτική σε σχέση με άλλους πρήχτες που έχω συναντήσει και σε ρωτάνε συνέχεια αν θες βοήθεια. Ειλικρινά δεν ξέρω ούτε έναν που αν ήθελε βοήθεια δεν θα την ζητούσε. Εντάξει, στο “θέλω να δω κι εκείνο το άλλο πουκάμισο τελικά” οφείλεις να δώσεις ένα χέρι βοηθείας. Και να είσαι και διακριτικός στο αλλακτήριο.

Στο τέλος της βάρδιάς μου η Εύα μού είπε ότι ήμουν φανταστικός. Θεωρώ ότι το είπε περισσότερο με την ασφάλεια ότι δεν θα πάω και την επόμενη ημέρα για δουλειά. Όπως και να ΄χει, εγώ γράφω το κείμενο, οπότε αποφασίζω ότι το πείραμα στέφθηκε από τεράστια επιτυχία και ότι ο χώρος των πωλήσεων στη μόδα στερείται ενός μεγάλου ταλέντου.

Θα τα πούμε στην επόμενη Ημέρα Εκπαίδευσης. Αν έχεις καμιά καλή ιδέα για το τι να κάνουμε μετά, πες της μας στα σχόλια.